Tajpan pustynny - opis, występowanie, zdjęcia, ciekawostki

Tajpan pustynny, niebezpieczny wąż — Tajpan pustynny, ciekawy wąż z dalekich krajów oraz opis gatunku, występowanie oraz porady i ciekawostki

Opublikowano: 01.12.2023 r., 4:00 | Autor: Piotr Bort

Tajpan to wąż, który uchodzi za jedno z najbardziej niebezpiecznych zwierząt na świecie. Wyróżniamy dwa rodzaje tajpanów: pustynny oraz australijski. Ten pierwszy cieszy się gorszą sławą - jego jad jest uznawany za najbardziej toksyczny na naszej planecie i za bezpośrednie spotkanie z nim można zapłacić naprawdę wysoką cenę, a nawet przypłacić je życiem. To właśnie o tajpanie pustynnym, czyli najjadowitszym wężu świata, będzie poniższy tekst. Dowiesz się więcej na temat tego niebezpiecznego gatunku – przeczytasz jego opis, dowiesz się, gdzie występuje i jak długo żyje. Poznasz również ciekawostki o tajpanie pustynnym oraz obejrzysz zdjęcia, przedstawiające najciekawsze osobniki. Przypominamy, że hodowla jadowitych węży w Polsce jest surowo zabroniona.

Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o wężach.

Tajpan pustynny – opis, długość życia i występowanie

Jak wygląda tajpan pustynny? Szczegółowy opis gatunku oraz zdjęcia

Tajpan pustynny jest na świecie znany również pod łacińską nazwą - oxyuranus microlepidotus. Należy do średniej długości węży – średnio dorasta do ok. 1,8 metra, choć zdarzają się osobniki mierzące nawet do 2,5 metra. Podobnych rozmiarów jest również tajpan australijski.

Zmienia swoje ubarwienie w zależności od pory roku, zazwyczaj od jasnobrązowej po oliwkową. Latem przybiera kolor słomy lub piasku, natomiast zimą barwę ciemnobrązową. Zmiana odcienia skóry wynika z konieczności przystosowania się do klimatu, a co za tym idzie, odpowiednią regulację temperatury ciała, wynikającą z absorbcji promieni słonecznych. Ma 23 rzędy łusek grzbietowych w środkowej części ciała, od 55 do 70 podzielonych łusek podogonowych oraz jedną łuskę odbytową.

Szyja i głowa tajpana pustynnego są ciemniejsze od reszty ciała – ciemnobrązowe, a czasami nawet czarne. Spód zwierzęcia pokrywają liczne brązowo-pomarańczowe plamki. Najjadowitszy wąż świata ma bardzo smukłe ciało oraz prostokątną głowę. Jego źrenice są okrągłe, a tęczówki oczne bardzo ciemne.

Gdzie występuje tajpan pustynny i jak długo żyje?

Gdzie w naturalnym środowisku można spotkać to piękne, ale niebezpieczne zwierzę? Zasięg występowania oxyuranus microlepidotus jest bardzo ograniczony, ponieważ widuje się go wyłącznie na pustynnych terenach Australii. Zamieszkuje przede wszystkim zachodnią część Nowej Południowej Walii, zachodnią i południowo-zachodnią część stanu Queensland oraz północno-wschodnią część Australii Południowej.

Występuje głównie na suchych równinach, jedynie sporadycznie zalewanych przez wodę. Najlepiej czuje się na spękanych skałach osadowych, porośniętych skąpą, niską i rzadką roślinnością. Bardzo rzadko wąż ten jest spotykany na innych obszarach, takich jak np. wychodnie skalne czy wydmy. Jego
kuzyn – tajpan australijski, jest pod tym względem dużo bardziej uniwersalny i doskonale radzi sobie zarówno w lasach monsunowych oraz tropikalnych, jak również na obszarach zupełnie suchych.

Długość życia tajpana pustynnego na wolności jest bardzo trudna do określenia. Szacuje się jednak, że węże te w naturalnym środowisku przeżywają średnio od 10 do 15 lat. W niewoli długość ich życia niejednokrotnie przekracza ponad 20 lat. Na dokładny wiek ma wpływ wiele różnych czynników, takich jak np. predyspozycje genetyczne czy przebyte choroby.

Ciekawostki dotyczące tajpana pustynnego oraz zdjęcia

Najjadowitszy wąż świata – jak wysoka może być cena bezpośredniego spotkania z tajpanem pustynnym?

Wiemy o tajpanie pustynnym, że to najbardziej jadowity wąż na świecie, więc cena za spotkanie z nim może być naprawdę bardzo wysoka. Jad oxyuranus microlepidotus jest neurotoksyczny, ale zawiera też elementy hemotoksyczne, które wpływają na krzepnięcie krwi. Ponadto, ma również składniki, które paraliżują układ nerwowy, uszkadzają nerki, a także wpływają na pracę mięśni. W rezultacie, bez odpowiedniej pomocy medycznej, ofiara węża dusi się i umiera w ciągu 45 minut. Maksymalna ilość jadu w jednym ukąszeniu to ok. 100 mg – taka dawka mogłaby zabić jednocześnie około stu dorosłych osób. Przeciętna ilość jadu wytwarzanego przez tajpana pustynnego w jednym ukąszeniu to ok. 44 mg.

Tajpan pustynny na pustyni — Wąż tajpan pustynny oraz jego opis, a także występowanie, ciekawostki oraz zdjęcia i rozpoznawanie

Polecane akcesoria do hodowli węży - sprawdź promocje

Wbrew temu ogromnemu potencjałowi do zabijania, wąż ten nie jest najbardziej śmiercionośnym na świecie. Należy do bardzo nieśmiałych i płochliwych zwierząt, które wolą uciec przed zagrożeniem, niż atakować swojego potencjalnego oprawcę. Ponadto, żyje na pustynnych terenach Australii, z dala od cywilizacji, co sprawia, że jego bezpośredni kontakt z człowiekiem jest bardzo rzadki.

Najczęściej ofiarami tajpana pustynnego padają gryzonie grasujące na obszarach pustynnych. Należą do nich przede wszystkim myszy oraz szczury. Najbardziej popularnym i lubianym przez niego pokarmem są szczury długowłose, których dostępność jest największa głównie po ulewnych deszczach. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł na temat hodowli węża zbożowego blizzard.

Dodatkowe ciekawostki dotyczące życia tajpana pustynnego

Pomimo że należy do najbardziej jadowitych węży na świecie, nie jest nietykalny. Często pada ofiarą innych zwierząt, które nie boją się bezpośredniego starcia. Czarnica brunatna, znana również jako mulga zwyczajna, jest całkowicie odporna na jad węży i doskonale radzi sobie w walce z tajpanami.
Samice osiągają dojrzałość płciową po drugim roku życia i przy długości ciała ok. 100 cm. Natomiast samce są zdolne do kopulacji po upływie pierwszego roku życia, gdy osiągną rozmiar ok. 80 cm. Oczywiście ostateczna gotowość jest zależna od konkretnego osobnika i stanowi kwestię całkowicie indywidualną.
Okres godowy tajpanów pustynnych przypada od sierpnia do grudnia. Samica składa do nory od 12 do 20 jaj i samodzielnie je wysiaduje – inkubacja trwa zazwyczaj około 60 dni. Młode węże po wykluciu się mierzą ok. 47-50 cm. Szybkość reprodukcji tajpanów zależy częściowo od ich diety - jeśli nie ma wystarczającej ilości pożywienia, wąż będzie się słabiej rozmnażał.
Popularna angielska nazwa tajpana pustynnego to „fierce snake”, co oznacza „okrutny wąż”. Takie określenie bez wątpienia pasuje do jego najbardziej toksycznego jadu na świecie, ale na pewno nie do temperamentu. Zwierzę jest typem samotnika, płochliwego i unikającego ataków.
Tajpan pustynny jest chroniony prawnie jak każdy inny australijski wąż. Dokładny zakres jego ochrony jest uzależniony od miejsca występowania. Właśnie dlatego w Północnej Australii jest uznawany za gatunek niezagrożony, a już w Nowej Południowej Walii za wymarły albo prawie całkowicie wymarły.
Hodowla jadowitych jest w Polsce surowo zabroniona. Ze względów bezpieczeństwa, na świecie, powinni zajmować się nimi tylko wykwalifikowani i doświadczeni terraryści. Tajpany pustynne są przechowywane w niewoli w kilku ogrodach zoologicznych na świecie, w tym m.in. w: australijskiej Adelajdzie, Sydney, Moskwie, Londynie oraz Dallas.
Większość jadowitych węży atakuje jednym, dokładnym ugryzieniem, a następnie wycofuje się i czeka na śmierć ofiary. Tajpan pustynny działa inaczej – pokonuje swojego przeciwnika serią szybkich i dokładnych uderzeń. Wiadomo, że w czasie jednego ataku może dostarczyć do ośmiu jadowitych ugryzień.