Ptaszniki - opis, występowanie, hodowla, porady praktyczne

Co wiemy o ptasznikach? Tarantula czy ptasznik? Opis pająków

Ptasznikowate a ptaszniki – jaka jest różnica? Czy ptasznik i tarantula to synonimy? Gdzie spotkamy pająki?

W systematyce zwierząt ptaszniki są w hierarchii wyżej niż ptasznikowate. Ptaszniki (Mygalomorphae) to infrarząd, który obejmuje grupę ponad 2600 pająków będących w ok. 300 rodzajów i 15 rodzinach, natomiast ptasznikowate (Theraphosidae) to jedna z rodzin pająków obejmujących ponad 1000 gatunków, najczęściej tych o dużych rozmiarach. Ptasznikowate zamieszkują prawie całą Ziemię, pomijając Antarktydę, najwięcej gatunków napotkamy w strefie tropikalnej i subtropikalnej. W Europie występują na terenie Hiszpanii, Sycylii oraz Krety.

Niekiedy zamiennie również używa się określenia ptasznik i tarantula. Najczęściej wynika to z angielskiego nazewnictwa, które niektóre ptaszniki określa mianem tarantuli. W polskiej systematyce jest to błąd, ponieważ tarantula to nazwa zwyczajowa dla pająków z rodziny pogońcowatych (np. tarantula ukraińska).

Większość ptasznikowatych to pająki o dużych rozmiarach, których wielkość, licząc rozstaw nóg, może osiągać nawet 30 cm. Ciało ptasznikowatych jest pokryte włoskami, wśród nich znajdują się również włoski parzące, które pająk wyczesuje w sytuacji zagrożenia. Pająki są mięsożerne, żywią się drobnymi organizmami, takimi jak owady lub drobne kręgowce. Mimo że sama nazwa pająków pierwotnie wskazywała na zjadanie ptaków, w naturze odbywa się to niezwykle rzadko.

Obecnie istnieje wiele wyspecjalizowanych hodowli ptaszników, które zajmują się rozmnażaniem pająków w niewoli. Zapobiega to odłowom pająków z ich naturalnych siedlisk. Same pająki, mimo że mają łatkę groźnych i wielu z nas patrzy na nie z przerażeniem w większości przypadków, są niegroźne. Pierwsze nigdy nie zaatakują, a mechanizmy, które wykształciły (jadowitość, włoski parzące), służą im przede wszystkim do samoobrony i polowań.

Czy ptaszniki są jadowite? Jak klasyfikujemy pająki?

Ptaszniki to pająki, które od dziesięcioleci są hodowane w terrariach. W zależności od gatunku niektóre z nich są polecane osobom początkującym (takie pająki najczęściej nie mają agresywnego charakteru, są odporne na ewentualne błędy, a ich jad jest niegroźny dla człowieka), inne z kolei są polecane wyłącznie doświadczonym terrarystom (charakter takich pająków może być bardzo zmienny, pająk może być impulsywny, a jego jad groźny). Zasadniczo możemy podzielić pająki na 3 grupy:

• Ptaszniki naziemne – jest to największa grupa ptaszników spotykanych w amatorskich i profesjonalnych hodowlach. Grupę takich pająków często nazywa się ptasznikami Nowego Świata. Są to pająki o największych rozmiarach, które w większości przypadków będą nadawać się dla początkujących hodowców. Wynika to z faktu, że jad pająków jest najsłabszy (porównywalny z jadem pszczoły lub osy) i nawet jeśli zostaniemy ukąszeni, to pod warunkiem, że nie jesteśmy uczuleni, nie spowoduje to dalszych powikłań. Jak sama nazwa wskazuje, są to pająki, które trzymają się blisko ziemi i nie wspinają się po drzewach. Zwykle kopią norkę w ziemi lub zajmują norki porzucone przez gryzonie. Pająki te posiadają na odwłoku włoski parzące, które wyczesują w sytuacji zagrożenia. Włoski te mogą podrażniać oczy i śluzówkę oraz powodować uczulenie na skórze. Pająki naziemne są w większości przypadków spokojne, wolno się przemieszczają, cechuje je też długowieczność – samice niektórych z nich mogą dożywać nawet 25 lat. Wśród tych pająków znajduje się największy znany pająk na świecie – ptasznik goliat oraz takie gatunki jak ptasznik olbrzymi, oraz czerwony ptasznik wielobarwny. Ptasznik naziemny wymaga terrarium o większej szerokości niż wysokości.
• Ptaszniki nadrzewne – środowiskiem tych pająków są drzewa. Ich ciało jest przystosowane do wspinaczki – posiadają wydłużone ciało i masywne nogi, które pozwalają im się szybko przemieszczać. Gatunki ptaszników nadrzewnych są niezwykle szybkie – są to pająki, które aktywnie polują, umieją skakać i dodatkowo posiadają silny jad. Zamieszkują szczeliny między skałami, dziuple i inne znajdujące się wysoko miejsca. Gatunki nadrzewnych pająków są polecane terrarystom, którzy już mieli wcześniejsze doświadczenia z ptasznikami. Terrarium dla ptaszników nadrzewnych powinno mieć orientację pionową i powinniśmy rozbudowywać przestrzeń w górę. Przedstawicielem nadrzewnych pająków jest kolorowy jadowity pająk Poecilotheria metallica lub ptasznik śnieżny. Ptasznik królewski to również jeden z ptaszników nadrzewnych, które możemy hodować w domu.
• Ptaszniki podziemne – jest to ostatnia najgroźniejsza grupa pająków. Pająki te żyją przede wszystkim pod ziemią, wychodząc jedynie na czas polowania. Posiadają silny jad, są niezwykle agresywne i szybkie. Są polecane tylko doświadczonym hodowcom. Dla takich pająków najlepsze będzie terrarium pionowe, które w większości będzie zasypane podłożem. Istnieją też specjalne terraria dla ptaszników podziemnych – są to zbiorniki typu C. A może zainteresuje cię także ten artykuł na temat ptasznika królewskiego?

Czarny, czerwony, śnieżny czy kolorowy? Który ptasznik będzie odpowiedni dla początkujących? Opis gatunków, które możesz trzymać w domu

Ptasznik olbrzymi (lasiodora parahybana) – czy jest rzeczywiście olbrzymi?

Ptasznik olbrzymi (z ang. Brazilian salmon pink bird-eating tarantula) to jeden z ptaszników, który jest polecany początkującym hodowcom. Przez niektórych jest uznawany za drugiego największego ptasznika na świecie. Dorosła samica osiąga długość ciała 10 cm, a rozstaw jej odnóży może dochodzić nawet do 27 cm. Mimo że pająk jest olbrzymi, to jest to przedstawiciel naziemnych pająków, który raczej jest łagodny. Jad pająka nie jest silny, więc nie musimy obawiać się powikłań po ukąszeniu, jeśli nie mamy uczulenia.

W naturze pająk występuje na terenie Brazylii i zamieszkuje lasy deszczowe. Jego schronieniem jest wykopana w ziemi norka. Ciało ptasznika olbrzymiego jest pokryte włoskami. Jego karapaks, podobnie jak odwłok jest czarny, miejscami pająk jest także szary. Jest to pająk długowieczny – samica może dożyć nawet 20 lat.

Terrarium dla ptasznika olbrzymiego powinno mieć wymiary 30x30x30 cm. Temperatura w ciągu dnia powinna wynosić od 25 do 28 stopni, w nocy powinien następować spadek do temperatury pokojowej, jednak nie niższej niż 20 stopni. Wilgotność powinna być na poziomie 70%. Cena młodego ptasznika olbrzymiego to ok. 15-25 zł. Dorosły pająk może kosztować od 50 do 200 zł.

Ptasznik kędzierzawy – domowy gatunek pająka – opis gatunku i zdjęcia

Ptasznik kędzierzawy jest czarny lub brązowy. To, co wyjątkowe u tego gatunku to ciało i odnóża gęsto porośnięte kręconymi włoskami – mogą one mieć kolor czerwony, pomarańczowy lub rudy. Dorosła samica pająka może dorosnąć do 8 cm, a jej odnóża mogą osiągać rozpiętość 16 cm. Samiec, podobnie jak u innych gatunków ptaszników, jest mniejszy i smuklejszy.

Podobnie jak ptasznik olbrzymi, pająk (samica) jest długowieczny i może przeżyć nawet 20 lat. W naturze pająk zamieszkuje Brazylię, Panamę, Nikaraguę, Meksyk i Wenezuelę. Żyje on w tamtejszych mokrych lasach. Jako pająk naziemny, kopie norę w ziemi, która jest jego schronieniem. Nocą opuszcza swoją kryjówkę, by polować. Żywi się owadami oraz drobnymi kręgowcami.

Do hodowli ptasznika kędzierzawego wystarczy terrarium o wymiarach 30x20x20 cm. Temperatura powinna wynosić 26-28 stopni w ciągu dnia, natomiast wilgotność powinna być na poziomie 70%. W hodowli pająka karmimy popularnymi owadami karmowymi, takimi jak szarańcza, karaczany, świerszcze, larwy mącznika młynarka i drewnojada.