Uparte psy - psy, które nie chcą słuchać właściciela

Dlaczego psy są uparte, mają trudności w szkoleniu, nie chcą się uczyć? Dlaczego niektóre psy nie chcą słuchać opiekuna i uciekają na spacerze? Uparte psy nie są głupie. Wykazują się nawet sporym sprytem w zwodzeniu opiekuna. Jednak niektóre rasy ze swojej natury nie podporządkowują się człowiekowi. Przedstawiamy uparte rasy psów, tak abyśmy przed wyborem psa wiedzieli, czego się spodziewać.

Jakie są uparte psy i jaki mają silny charakter

Jakie psy nie słuchają właściciela

Psy rodzinne, które są członkami naszych rodzin i mieszkają z nami, czasem w małym mieszkaniu, powinny być posłuszne. Posłuszeństwo wobec człowieka jest ważne ze względu na bezpieczeństwo ludzi i samego psa. Jednak wiele ras to psy, które nie chcą słuchać i sprawiają kłopoty w domu i na spacerze. Psy uciekające, które nie przychodzą na zawołanie, stwarzają spore problemy, gdyż łatwo giną, wpadają pod samochody i stwarzają niebezpieczeństwo.

Jakie psy są najbardziej uparte i nie słuchają właściciela? Nie wynika to z jakiejś złośliwości lub złej woli psa. Uparte rasy psów zostały ukształtowane przez ludzi do zadań, w których posłuszeństwo wobec człowieka nie było najważniejsze. Niektóre rasy psów musiały działać samodzielnie. Dlatego też u tych ras wykształtował się silny charakter, uparte usposobienie, skłonność do ucieczek i trudności w trakcie szkolenia.

Uparte psy wywodzą się z ras:

  • psów pasterskich samotnie pilnujących stad i strzegących ich przed drapieżnikami,
  • psów gończych, które miały za zadanie ściganie zwierzyny,
  • psów gospodarskich, które miały same tępić szczury,
  • psów myśliwskich działających samodzielnie, bez przewodnika, tropowce, charty, psy gończe,
  • psy do walki,
  • psy stróżujące.

Psami, które mają umiarkowaną podatność na szkolenie są:

  • szpice,
  • teriery,
  • setery,
  • niektóre psy ozdobne.

Nie oznacza to, że są to psy mało inteligentne. Są to uparte psy, gdyż człowiekowi trudniej jest narzucić im swoje wymagania. Psy te służyły kiedyś do zadań, które musiały wykonać samodzielnie, bez komendy człowieka. Na przykład psy gończe, charty, czy tropowce miały za zadanie po prostu gonić za zwierzyną. Nie wymagano od nich działania na komendę, jak na przykład w przypadku aporterów.

Molosy niegdyś wykorzystywano do pilnowania stad w górach. Pies po prostu strzegł stada przed złodziejami i drapieżnikami. Robił to samodzielnie. Dlatego też obecnie psy stróżujące są mało podatne na szkolenie. Ponadto psy te mają silny charakter i z trudem uznają człowieka za przewodnika. Nie bez powodu psy stróżujące znajdują się na liście niebezpiecznych psów. Są to psy duże, które atakują bez ostrzeżenia, jeśli uznają, że intruz wchodzi na ich teren. Dlatego też psy te wymagają bardzo doświadczonego opiekuna, który umie je szkolić. Psy te mają trudności w czasie szkolenia, dlatego też szkolenie musi być długotrwałe, konsekwentne i systematyczne.

Do psów, które nie słuchają właściciela należą teriery. Niegdyś pieski te miały za zadanie samodzielnie tępić szkodniki w obejściu, jak gryzonie, szczury, króliki. Potem zaczęto je używać do polowań na lisy, gdzie pies miał za zadanie znaleźć norę lista i wypłoszyć zwierzę. Nie wymagano od nich posłuszeństwa, ani uczenia się komend. Teriery i jamniki należą do niezależnych myśliwych, dlatego też są to psy, które nie chcą słuchać.

Uparte rasy psów, które wykazują trudności w trakcie szkolenia

Psy myśliwskie pracujące bez przewodnika - psy najbardziej uparte, uciekające

Do psów myśliwskich pracujących bez przewodnika należą charty, beagle, bassety. Dużym problemem jest, że są to psy uciekające i niegrzeczne. Psy gończe i tropowce mają za zadanie wytropienie zwierzyny i gonienie za nią. Dlatego też na spacerze taki pies idzie własną drogą i zapomina o posłuszeństwie. Jeśli zwietrzy trop rusza w pościg i trudno jest go odwołać. W mieście stanowi to duży problem, gdyż niegrzeczne, uciekające psy często się gubią.

Do psów wyjątkowo upartych i trudnych do szkolenia należą beagle. Dla myśliwych jest to pies polujący samodzielnie. Wykazuje samowolę, zapomina o posłuszeństwie Są to wesołe, inteligentne, sprytne pieski. Świetnie sprawdzają się jako psy rodzinne. Nie są agresywne, lubią się bawić. Są jednak uparte i wymagają konsekwentnego szkolenia i cierpliwego wychowania już od szczeniaka.

Podobnie trudnym do szkolenia psem jest basset, który uważany jest za jednego z najgłupszych psów świata. Trudności w szkoleniu wynikają z jego niezależnej natury, gdyż niegdyś był to pies do polowania na zające. Miał za zadanie wytropić zdobyczy, gonić ją i złapać nawet w gęstych zaroślach. Jego szkolenie i wychowanie wymaga cierpliwości i należy liczyć się z tym, że pies ten nigdy nie będzie w pełni posłuszny i nigdy do końca się nie podporządkuje.

Typowymi psami gończymi są charty, które nigdy do końca nie podporządkowują się człowiekowi. Trudnym do szkolenia psem jest także dalmatyńczyk, który prawdopodobnie wywodzi się z psów gończych.

Małe psy, które są niegrzeczne i najbardziej uparte

Małe psy uważa się raczej za głupie. Jedynym przedstawicielem małych piesków ozdobnych, który znalazł się na liście psów najbardziej inteligentnych i posłusznych jest papillon. Natomiast większość małych psów ras ozdobnych to psy uparte, niezależne, próbujące postawić na swoim. Psy te wykazują dość spory spryt i mają różne sposoby, aby wymigać się od poleceń opiekuna. Wiedzą, że urak załatwia im taryfę ulgową i wiedzą jak stosować przymilne minki.

Małe psy niepodatne na szkolenie, uparte i niezależne:

  • pekińczyk,
  • japoński chin,
  • terier tybetański,
  • shih tzu,
  • chihuahua,
  • lhasa apso.

Trudności w szkoleniu, uparty charakter, skłonność do ucieczek, niechęć do szkolenia wynika z niezależnego charakteru psa. Niektóre rasy wyhodowano w celu działania samodzielnego i niezależnego i psy te nie podporządkowują się człowiekowi.

Bibliografia:

Eva Maria Kramer, Rasy psów, Warszawa 2005, s. 76-81, 92-3, ,