Psy bez sierści i włosów

Psy bez sierści i włosów - najpopularniejsze rasy łysych psów

Na pewno każdy widział grzywacza chińskiego. Jest to rasa psa bez sierści. Ras takich występuje na świecie tylko kilka. Psy bezwłose nie są w Polsce popularne ze względu na klimat. Zastanawiasz się czy pies bez podszerstka i włosa okrywowego będzie odpowiedni dla twojej rodziny? Przedstawiamy duże i małe psy bez sierści i doradzamy jak je pielęgnować. Wyjaśniamy, czy psy, którym nie wypadają włosy, są odpowiednie dla alergików.

Czy istnieją psy bezwłose

Jakie są psy bez sierści i włosów i czym się charakteryzują

Pies bez podszerstka i włosa okrywowego nazywany jest psem nagim, bezwłosym. Na świecie występowało kiedyś wiele takich ras, z których wiele jest obecnie wymarłych. Do czasów współczesnych dotrwało 5 ras psów, które nie mają sierści lub mają sierść tylko na pysku lub ogonie. Psy bezwłose mają skórę pokrytą meszkiem. Przypuszcza się, że rasy te powstały wskutek mutacji. Natomiast rasa amerykańskiego nagiego teriera została wyhodowana przez człowieka z bezwłosego miotu.

Psy bez sierści i włosów:

• Amerykański Nagi Terrier,
• Khala,   
• Nagi pies peruwiański,  
• Nagi pies meksykański,
• Grzywacz chiński odmiana bezwłosa.

W Polsce psy te nie są popularne ze względu na klimat. Zaletą tych ras jest fakt, że nie gubią one sierści, dzięki czemu nie ma konieczności usuwania jej z mebli i ubrań. Jednak rasy te są bardzo wrażliwe na zimno, co w naszym klimacie stanowi problem. Łyse psy nie nadają się dla rodzin z dziećmi, gdyż dzieci mogą w zabawie uszkodzić ich delikatną skórę.

Wydaje się pozornie, że psy bezwłose są łatwe w utrzymaniu. Niestety nie jest to prawda. Mają one bardzo delikatną skórę, która wymaga starannej pielęgnacji i stosowania kremów nawilżających. Łyse psy należy kąpać co 2 tygodnie, a następnie ich skórę smarować kremem nawilżającym.

Czy łyse psy nadają się dla alergików

Może się wydawać, że psy bez sierści i włosów są idealne dla alergików. Niestety nie jest to prawdą. Alergenami są białka znajdujące się w naskórku psa. Cząsteczki te zbierają się na sierści, a szczególności w podszerstku, dlatego też najlepszy dla alergików jest pies bez podszerstka. Właśnie podszerstek psi najbardziej roznosi się po mieszkaniu i przyczepia do mebli i ubrań. Dlatego też za nieuczulające uważa się psy, które mają włosy.

Oczywiście psy bezwłose, czyli psy, którym nie wypadają włosy ani podszerstek będą uczulały mniej. Nie roznoszą one sierści po mieszkaniu. Ponadto ich skóra pokryta meszkiem mniej się łuszczy, a co za tym idzie rozsypuje znacznie mniej alergenów. Nie znaczy to jednak, że psy te całkowicie nie uczulają. Za najbardziej odpowiednie dla alergików uważane są psy, które mają włosy, czyli posiadają tylko włos okrywowy lecz bez podszerstka. Przy starannej pielęgnacji i czesania są to psy, którym nie wypadają włosy.

Psy bez sierści i włosów - opis ras

Czy istnieją małe psy bez sierści

Małe psy bez sierści występują, lecz należą one tylko do 3 ras. Jest to nagi pies peruwiański w odmianie miniaturka, który osiąga wzrost do 40 cm i wagę do 8 kg. Niedużym pieskiem, do 38 cm wysokości i do 7 kg wagi jest również nagi pies meksykański w odmianie średniej.

Najbardziej popularnym nagim małym pieskiem jest grzywacz chiński. Rasa ta została zakwalifikowana do grupy 9 FCI i do sekcji 4 - psy bezwłose. Rasa ta pochodzi z Chin i znana jest już od XII wieku.

Jest to mały piesek o wadze do 5 kg i wzroście do 30 cm. Jego ubarwienie może być bardzo różne, od białego, poprzez beżowy lub niebieski, aż do czarnego. W Polsce najczęściej spotyka się psy beżowe lub niebieskie z białą grzywą. Właśnie długa grzywa jest charakterystyczna dla tej rasy. Grzywacze nie są całkiem pozbawione sierści. Mają one długą i piękną grzywę na pysku, uszach, ogonie i końcach łap, co sprawia wrażenie jakby były oryginalnie ostrzyżone. Cena szczeniaków tej rasy jest dość duża i może dochodzić nawet do 7500 zł.

Są to pieski wesołe, lubiące zabawę i jako takie idealnie nadają się do mieszkania w blokach jako pies do towarzystwa. Jest to jednak piesek dość hałaśliwy, który szczeka, gdy tylko zdarzy się coś nietypowego. Przywiązuje się do człowieka i źle znosi samotność. Jako piesek bardzo żywiołowy i aktywny, pozostawiony sam w domu ma skłonność do niszczenia i bałaganienia.

Mimo dużej aktywności i żywiołowości grzywacz nie ma wielkiej potrzeby ruchu i długich spacerów. Dlatego też idealnie nadaje się dla osób starszych i lubiących spokój. Grzywacz uwielbia zabawy i będzie wspaniałym kompanem dla dzieci. Warto jednak pamiętać, że dzieci mogą w zabawie zranić bezwłosego pieska o delikatnej skórze. Dlatego też nie wybieramy tej rasy dla małych dzieci. Będzie dobrym kompanem dla rodziny ze starszymi dziećmi, którym można wytłumaczyć, jak mają się obchodzić z psem. Jednak grzywacz będzie najlepszym przyjacielem dla starszych osób.

Piesek ten wymaga kąpieli co najmniej raz na 3 tygodnie. Po kąpieli należy go namaścić kremem. Grzywacz przystosowuje się do różnych temperatur, jednak nigdy nie należy trzymać go na zewnątrz, zaś zimą na spacerze musi nosić kubraczek.

Duże psy bez sierści

Dość znana rasa psa bez sierści to nagi meksykańczyk, który występuje w odmianie dużej i średniej. Nie wiadomo kiedy nastąpiła mutacja powodująca brak sierści. Prawdopodobnie stało się to jeszcze przed przybyciem Hiszpanów do Meksyku. Rasa ta występuje w odmianie miniaturowej, średniej i dużej. Wyglądem pies ten przypomina nieco charta. Występuje on w różnym, jednolitym umaszczeniu, najczęściej ciemnym lub czekoladowym. Co ciekawe jego skóra ciemnieje pod wpływem słońca.

Są to psy oddane opiekunowi i nieco nieufne wobec obcych. Meksykańczyk jest łatwy do prowadzenia i nie stwarza problemów. Nadaje się do trzymania w mieszkaniu. Wbrew pozorom są to psy wytrzymałe, energiczne, aktywne i lubiące ruch. Mają wyjątkową skoczność.

Skóra meksykańczyka wymaga nawilżania, aby mogła zachować elastyczność. Dlatego należy go namaszczać. Jednak pielęgnacja tego psa nie jest trudna. Latem wymaga ochrony przed słońcem, zaś zimą musi być ciepło ubrany. Jego skóra jest podatna na zranienia, które jednak szybko się goją.

Zarówno grzywacz chiński jak i meksykańczyk mają niepełne uzębienie i podwyższoną temperaturę ciała. W obu tych rasach występują także odmiany owłosione z pełnym uzębieniem. W przypadku grzywacza chińskiego nie kojarzy się par psów nagich, gdyż miot może obumrzeć w łonie matki. Zwykle w każdym miocie rodzą się zarówno osobniki bezwłose, jak i owłosione. Owłosione grzywacze, czyli powder puff, mają długą sierść wymagającą systematycznego czesania.

Do ciekawych ras należy nagi pies peruwiański, który również występuje w odmianie małej, średniej i dużej. Jest to rasa mało znana i rzadko występująca. Występują w różnym umaszczeniu. Najciekawsze umaszczenia mają psy nakrapiane o nazwie inca orchid, które mają ponadto białą czuprynkę na głowie. W źródłach historycznych znajdujemy informacje o takich psach będących w posiadaniu inkaskiej szlachty. Rasa ta prawie wymarła. Została uratowana w XX wieku przez amerykańskich hodowców.

Ciekawa rasa psa bez sierści to psy nazwie khala. Nie jest to uznana rasa, lecz raczej grupa psów hodowanych przez Indian Keczua w Ameryce Południowej. Są to największe nagie psy, których waga dochodzi do 25 kg. Budową przypominają nieco charty, jednak są mocniejsze i bardziej krępe.

Również mało znaną rasą i nie uznawaną przez FCI jest amerykański terier bezwłosy. Rasa ta powstała w XX wieku z miotu, który urodził się bezwłosy. Nie jest dotychczas uznana przez FCI. Są to przyjazne, inteligentne pieski. Rasa ta potrzebuje dużo ruchu. W odróżnieniu od innych ras bezwłosych są one znacznie zdrowsze i nie mają wad genetycznych, jak niepełne uzębienie, głuchota lub problemy z oczami. Nie mają też wyprysków na skórze, co zdarza się nagim psom.

Większość ras psów bezwłosych jest dość trudno dostępna w Polsce. Szczeniaki trzeba zamawiać, a ich cena jest znaczna. Amerykańskiego teriera bezwłosego trzeba sprowadzać z zagranicy.

Rasy bezwłose powstały w wyniku mutacji. Występuje 5 tego typu ras, z których najbardziej popularny jest grzywacz chiński. Są to psy przyjazne, nadające się do mieszkania w blokach. Nie nadają się jednak do dzieci. Wymagają pielęgnacji, która nie jest trudna ani szczególnie pracochłonna.

• Psy, Bruce Fogle, Warszawa 2007, s. 85, 113,
• Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 2003, s. 58-59, 185.
• Rasy psów, Joan Palmer, Wydawnictwo Elipsa 2005, s. 218-219.