Jest to mniej popularny springer. Odmiana angielska jest bardziej
znana. Jednak springer spaniel walijski również zasługuje na uwagę. Jaki jest
charakter tych psów? Jakie jeszcze mogą być spaniele? Czy istnieje polski
spaniel myśliwski? Czy może być czarny cocker spaniel? Jakie umaszczenie ma
springer spaniel walijski, a jakie ma angielski? Ile kosztują rasowe
szczenięta?
Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o spanielach.
Charakterystyka rasy
Welsh Springer Spaniel
Springer spaniel walijski – co warto wiedzieć?
Spaniele od setek lat
towarzyszyły myśliwym podczas polowań. Początkowo nie prowadzono ich
konkretnego wzorca, ale zmieniło się to w 1902 roku. Wtedy ustalono ramy dla
cocker spaniela oraz springerów. Powszechna była też odmiana filed spaniel.
Obecnie istnieje również polski spaniel myśliwski, ale jest to rasa stosunkowo
nowa i jej wzorzec nie jest jeszcze zatwierdzony przez organizację FCI.
Cocker spaniel jest
średnich rozmiarów pieskiem, ale jest wyraźnie mniejszy od springerów. Wysokość
samców wynosi 39-41 cm, a u suczek 38-39 cm. Jego umaszczenie jest różnorodne.
Istnieje w wersji jednolitej (czekoladowy, rudy, złoty i czarny cocker spaniel),
ale też dwubarwnej, trójbarwnej (z podpaleniami) oraz przesianej.
Springer spaniel
angielski osiąga wielkość ok. 51 cm, ma nieprzycinane długie włosy na uszach, a
jego umaszczenie najczęściej jest biało-brązowe (wątrobiane), rzadziej
biało-czarne, z podpalaniami lub bez. Za to springer spaniel walijski zawsze ma
rudo-białą sierść. Jego nos może być czarny lub brązowy. Przybliżona wysokość w
kłębie u samców wynosi 48 cm, a u suczek 46 cm. Walijczyk ma nieco mniejsze
uszy, których włosy przycina się na krótko.
Charakter psów rasy springer spaniel walijski
Są to pieski przede
wszystkim nieagresywne. Nie ugryzą nawet włamywacza, a będą jedynie na niego
szczekać. Springer spaniel walijski nie nadaje się do stróżowania i obrony.
Względem obcych niektóre są wylewne, a inne nieśmiałe.
Kocha całą swoją
rodzinę, a w szczególności dzieci. Nie nadaje się do życia na łańcuchu i w
kojcu. Potrafi podążać za właścicielem krok w krok, co nie do końca jest dobre.
Jeżeli piesek za bardzo zżyje się z opiekunem, istnieje ryzyko lęku
separacyjnego, dlatego od małego należy przyzwyczajać psa do nieobecności jego
pana. Nie zmienia to jednak faktu, że ten piesek potrzebuje bliskości opiekuna
i nie powinien zostawać sam na zbyt długo.
Pieski te
przyzwyczajone są do ciężkiej pracy. Mają w sobie wiele energii, więc trzeba
chodzić z nimi na długie spacery. Dobrze jest zabierać je w miejsca, gdzie mogą
się wyszaleć i gdzie jest dużo ciekawych zapachów. Potrzebują również zajęcia
umysłowego. Dobrze sprawdzają się w psich spotach takich, jak agility lub
mantrailing.
Springer spaniel
walijski kocha zabawę, dlatego tak dobrze dogaduje się z dziećmi. Jest przy tym
bardzo cierpliwy. Trzeba jednak pamiętać, że w dalszym ciągu jest to pies i nie
należy zostawiać z nim dzieci bez nadzoru. Ich wspólne spacery też nie są
dobrym pomysłem, bo psa może zaatakować inny czworonóg albo wyczuje trop
zwierzyny i rzuci się w pościg za nią, a dziecko nie będzie wiedziało, jak się
zachować w takich sytuacjach.
Ten pies wolno dojrzewa
i ułożenie go zajmuje trochę czasu. W czasie treningów nie powinno się na niego
krzyczeć, ponieważ źle to znosi. Należy wykazać się cierpliwością. Springer
spaniel walijski łatwo się rozprasza, ale jest odważny i wytrwały. Psy tej rasy
chętnie zapuszczają się w chaszcze. Uwielbiają przebywać na polach i łąkach, a
także sprawdzać wszystkie krzaki. Nie jest łatwo odwieść je od tropu, który
złapią. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł o
springer spanielu angielskim.
Hodowla psów z
rodowodem – opinie, cena, forum
Ile trzeba zapłacić za rasowe szczenięta?
Cena za szczeniaki z
rodowodem zazwyczaj wynosi od 2000 do 4000 zł. Pieski mogą być droższe, ale jeżeli
chodzi o minimalną kwotę za psa, to jest to ok. 1500 zł. Cena musi być
adekwatna do wysiłku, jaki hodowca wkłada w rozwój hodowli.
Należy wystrzegać się
ofert, w których szczeniaki kosztują 500 zł. Po takich cenach sprzedają
zazwyczaj pseudohodowcy. Bardzo rzadko zdarza się, że hodowca zniża cenę aż do
takiego stopnia. Częściej oddają za darmo pieski, które wróciły do ich hodowli
(mogły zostać odebrane od właściciela, który je źle traktował). Hodowca
przeważnie nie może sobie pozwolić na trzymanie takiego psa. Jest to
niebezpiecznie zwłaszcza w dużych rasach, gdzie psy z domowego stada nie
tolerują przybysza.
Im szczeniak bardziej
wpasowuje się we wzorzec rasy, tym jest droższy. Podobnie dzieje się w
przypadku, jeżeli jego rodzice mieli wysokie osiągnięcia na psich wystawach i
mają dobre geny. Cena za pieska zależna jest również od renomy hodowli.
Hodowcy, którzy dopiero zaczynają, mogą sprzedawać nieco taniej, ale z każdym
kolejnym miotem cena rośnie.
Po czym poznać pseudohodowlę?
Cena to jeden wyznacznik,
ale niejedyny. Jak już wiadomo, zdarzają się wyjątkowe sytuacje, kiedy
odpowiedzialny hodowca musi oddać psa lub sprzedać taniej. Dlatego ważne jest
coś jeszcze. Przede wszystkim hodowla musi być zarejestrowana. W naszym kraju
działa ZKwP (Związek Kynologiczny w Polsce), który jest członkiem
Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (FCI). Sprawdzając informacje o danej
hodowli, upewnij się, że nie przynależy do jakiegoś przypadkowego
stowarzyszenia.
Często można natknąć
się na ogłoszenia, w których ktoś sprzedaje tzw. miniaturki. W wielu rasach nie
występuje taka odmiana. Nazywanie tak psów, które po prostu urodziły się małe,
świadczy tylko o niewiedzy. Do tego w pseudohodowlach przeważnie sprzedawane są
psy tzw. w typie danej rasy. Oznacza to, że pies jest podobny do rasowego, ale
wcale nim nie jest. Do tego nie posiada rodowodu, co jest wymogiem koniecznym.
Rodowód otrzymuje każdy
szczeniak z miotu po rasowych rodzicach, niezależnie od tego, ile urodziło się
szczeniąt oraz czy wpasowuje się we wzorzec rasy. Szczenięta nie powinny być
oddawane do nowego domu przed ukończeniem 8 tygodni. Do tego powinny być dwa
razy odrobaczone, raz zaszczepione i mieć wszczepiony CHIP. Wszystko to powinno
być udokumentowane w ich książeczkach zdrowia.
Pseudohodowla nie jest właściwym miejscem na zakup
psa nie dlatego, że nie są to rasowe pieski. Chodzi głównie o to, że te
zwierzęta nie są zdrowe. Wynika to zarówno ze złych warunków, w jakich są
trzymane, niewłaściwej diety, jak i tego, że są masowo rozmnażane. Zdarza się,
że krzyżowane są ze sobą osobniki zbyt blisko spokrewnione (często z wadami
genetycznymi). Na forum o psach można poszukać informacji o danej hodowli.
Opinie znajdziesz również na grupach miłośników rasy na Facebooku.