Puggle to hybryda, pochodząca ze skojarzenia mopsa (pug) i beagle.
Próżno szukać tej „rasy” na liście FCI i innych liczących się w świecie
organizacji kynologicznych. Nie uznaje jej także American Kennel Club, choć to
właśnie w Stanach Zjednoczonych krzyżówka ta powstała. Tymczasem jej amatorzy
mogą spełniać się w utworzonym w latach 60. XX wieku American Canine Hybrid
Club, gdzie rejestruje się rozmaite mieszanki międzyrasowe.
Jeśli szukasz więcej porad i informacji,
sprawdź także zebrane w tym
miejscu artykuły o rasach psów.
Puggle – krzyżówka
diametralnie różnych ras
Skąd wziął się pomysł na puggle i inne hybrydy
Moda na krzyżówki międzyrasowe
zaczęła intensywnie się rozwijać u schyłku XX wieku. Ich „wynalazcy” głosili,
że mają konkretny cel w wyhodowaniu nowej „rasy”, a każda hybryda nazywana była
„psem designerskim”. Najbardziej znana i rozpowszechniona hybryda to
labradoodle – krzyżówka labradora i pudla. Zamierzeniem jej twórcy, nazwiskiem
Wally Conron, było wyhodowanie psa, który sprawdzałby się jako przewodnik osób
niewidomych i uczulonych na sierść, a jednocześnie byłby nieliniejący.
Argumentacja była mocno
nietrafiona, bowiem badania naukowe dowodzą, że alergenem jest nie sierść psa,
a naskórek, na którym gromadzą się substancje uczulające – obecnie odkryto ich
około 20. Niemniej pomysł „chwycił” i szczeniaki zaczęły rozchodzić się jak
przysłowiowe ciepłe bułki.
Wprawdzie Conron wielokrotnie
zapewniał, że żałuje decyzji o rozpoczęciu produkcji (bo trudno nazwać to
hodowlą) mieszańców, jednak znalazł wielu naśladowców. Niestety, nie były to
osoby z jakimkolwiek przygotowaniem merytorycznym i znajomością zasad
dziedziczenia. W rezultacie pogłowie labradoodle prezentuje ogromny rozstrzał w
eksterierze. Brak jest jednolitości wyglądu, psy mają bardzo różny charakter,
co więcej – dziedziczą choroby, do których mają predyspozycje obydwie rasy
wyjściowe.
Puggle powstał w 1990 roku, a na
pomysł jego utworzenia wpadł również Amerykanin, Wallace Havens ze stanu
Wisconsin. Rasami wyjściowymi były mops (angielska nazwa pug, stąd pierwsze litery nazwy hybrydy) i beagle. Cel był nawet
szczytny – wyeliminowanie problemu brachycefalii, stwarzającej wiele kłopotów z
prawidłowym funkcjonowaniem dróg oddechowych mopsa. Niestety, brak wiedzy
biologicznej oraz moda na „rasy designerskie” spowodowały rozwój masowego ich
rozmnażania, a każdy wyhodowany mieszaniec osiągał zawrotną cenę. Cena puggle
niekiedy była i jest nadal kilkakrotnie wyższa niż cena szczeniaka rasy
wyjściowej, a ich hodowla niezmiennie budzi kontrowersje.
Jak i gdzie został wyhodowany puggle
Wallace Havens stworzył hybrydę,
kojarząc sukę beagle z samcem mopsa. W 1990 roku przyszły na świat szczeniaki
hybrydy, której nadał nazwę puggle, a następnie zarejestrował ją w American
Canine Hybrid Club. Potem przez następne 10 lat sprzedawał z powodzeniem
szczeniaki, popularyzując je i osiągając pokaźne zyski.
W roku 2000 Havens znalazł się pod
obserwacją organizacji praw zwierząt. Jego hodowla została poddana wielu
kontrolom, które wykazały, że na jej terenie mieszkało 1100 zaniedbanych
szczeniąt puggle w warunkach urągających wszelkim standardom. W rezultacie
hodowla została w 2008 roku zamknięta. Mimo to nie zaprzestano krzyżówek mops –
beagle. W dalszym ciągu popyt na szczeniaki nie maleje, mimo że nie jest to
czysta rasa i nie jest nigdzie uznana. Cena oscyluje wokół 2500 dolarów.
Nie ma zatem mowy w tym wypadku o
pojęciu „historia rasy” ani w ogóle „rasa”. Każdy szczeniak, wyhodowany ze
skojarzenia dwóch ras o zupełnie odrębnych cechach, to po prostu mieszaniec.
Założeniem Havensa i jego następców było stworzenie psa małego, który miałby
charakter mopsa, a jednocześnie nie miałby skróconej kufy i związanych z tym
problemów oddechowych. Jednak nikt do tej pory nie zastanowił się, po co
„ulepszać” mopsa, kojarząc go z typowo myśliwskim beagle, zamiast poprowadzić
hodowlę czystego mopsa w kierunku powrotu do starszego typu, z mniej
spłaszczoną częścią twarzową. Historia rasy odnotowuje pogłowie mopsa z kufą
dłuższą niż u obecnego, więc dla hodowcy, który zna zasady genetyki i metody
doboru hodowlanego, nie powinno to stanowić większej trudności. Sprawdź także ten artykuł na
temat psa rasy tamaskan dog.
Puggle – wygląd,
charakter, kontrowersje
Jak wygląda puggle, próba oceny pogłowia
Puggle to hybryda, zatem nie
posiada jednolitego wzorca rasy. Jedynie szata jest zawsze o krótkim,
przylegającym włosie okrywowym. Umaszczenie puggle zazwyczaj jest jednobarwne
lub z czarną maską – dominujące mopsa w stosunku do umaszczenia beagle.
Najczęściej spotykane są beagle tricolor, ich umaszczenie przypomina to u chien
d’Artois. O ile jednak beagle może być też dwukolorowy lub czysto biały, to
chien d’Artois ma zawsze umaszczenie tricolor. Tego typu umaszczenie jest
zawsze recesywne (ustępujące) wobec jednobarwnego i takie są szczeniaki w
pokoleniu F1. W pokoleniu F2 następuje kolejna kombinacja genów umaszczenia, które
może się zmienić, w zależności od zejścia się odpowiednich alleli. Szczeniaki
mogą być jedno-, dwu- i trzykolorowe w różnych konfiguracjach barwnych.
Puggle mają silną budowę, choć są
niedużych rozmiarów. Mogą mierzyć do 35 cm w kłębie i ważyć 10 – 20 kg. Głowa
przypomina kształtem głowę mopsa. Kufa może być również, jak u mopsa, krótka,
może być też znacznie dłuższa, w zależności od odziedziczonych genów. Fałdów
skórnych jest o wiele mniej. Uszy zwisające. Wygląd puggle może się zmieniać
zależnie od następnych skojarzeń.
Entuzjaści puggle twierdzą, że
dziedziczą one tylko najlepsze cechy charakteru danej pary rodzicielskiej. Nie
może to być jednak twierdzenie wiarygodne, bowiem w przypadku hybrydy nikt nie
jest w stanie przewidzieć, jakie odziedziczy cechy po matce, a jakie po ojcu,
które z nich będą dominować, itp. Charakter określonej, ukształtowanej rasy
jest przewidywalny, np. terier australijski jest zawsze psem wesołym,
żywiołowym i pełnym temperamentu. W przypadku puggle może on odziedziczyć spokojny
„przytulaśny” charakter po mopsie, a może mieć skłonności do gonienia zwierzyny
niczym beagle, który – podobnie jak terier australijski – został wyhodowany do
polowań, choć na całkiem innego zwierza.
Puggle jest jednak na ogół psem
energicznym, zadziornym i pewnym siebie, wymagającym sporej dawki ruchu, co
może wskazywać na dominujący charakter beagle. Wychowanie puggle wymaga
konsekwentnego prowadzenia, w przeciwnym razie pies „wejdzie na głowę”. Lubi
natomiast dzieci i dobrze toleruje inne zwierzęta domowe. Źle znosi
wielogodzinną samotność w domu i może rozładowywać nadmiar energii poprzez
niszczenie domowych sprzętów.
Puggle – bez szans na uznanie
Mimo rosnącej popularności puggle,
zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, gdzie powstał, żadna organizacja kynologiczna
na świecie nie uznaje go za rasę, podobnie zresztą jak i innych hybryd
(labradoodle, cavapoo, itp.). Mimo że prace rasotwórcze polegają na kojarzeniu
przedstawicieli innych ras, to w przypadku puggle i innych „psów designerskich”
problem polega na czymś zupełnie innym.
Prace rasotwórcze podejmują
naukowcy, genetycy, znający dogłębnie zasady odziedziczalności cech i mogący
obliczyć prawdopodobieństwo wystąpienia poszczególnych cech w określonych
skojarzeniach. Tworzenie nowej rasy polega nie tylko na umiejętnym doborze par
rodzicielskich, ale także na starannej selekcji osobników przeznaczonej do
dalszego rozrodu. Proces tworzenia jednolitego fenotypowo pogłowia o ustalonych
cechach i dającego potomstwo o takich samych cechach trwa długo, niekiedy nawet
kilkadziesiąt lat.
Nie można zatem uznać za rasę
populacji zwierząt pochodzących od par rodzicielskich dwóch różnych ras w
pierwszym pokoleniu. Nie jest możliwe określenie jej cech ani opracowanie
wzorca. Tworzenie tego typu krzyżówek międzyrasowych nie ma żadnego sensu
hodowlanego. Tym bardziej że takim tworzeniem zajmują się jedynie przypadkowe
osoby.