Podstawowe informacje o płochaczu niemieckim
18 - 25 kg
18 - 25 kg
Płochacz niemiecki, czyli inaczej wachtelhund, to bardzo charakterystyczny pies, który jest znakomitym myśliwym. Spaniel znany jest również z tego, że mocno przywiązuje się do opiekuna i wyróżnia się wysokim ilorazem inteligencji. Co jeszcze warto wiedzieć na temat rasy? Jaka jest cena tych psów? Oto dokładny opis płochacza niemieckiego.
Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o niemieckich rasach psów.
Płochacz niemiecki – opinie z forum
Historia rasy płochacz niemiecki
Potomków płochacza niemieckiego odkryto już w średniowieczu w Europie – można zobaczyć ich chociażby na dawnych malowidłach różnych artystów czy w dokumentach. Pochodzenie psów nie jest jednak do końca znane. Niektórzy uważają na przykład, że spaniel pochodzi dokładnie z Półwyspu Pirenejskiego – podobnie, jak owczarki typu collie. Warto zaznaczyć jeszcze, że samo słowo „spaniel” pochodzi z języka hiszpańskiego i od nazwy Hiszpania (Espana) – wskazując na to, że pies może być hiszpański.
Szczeniaki płochaczy niemiecki to jedne z najstarszych ras tropiących, czyli psów myśliwskich. Jeżeli chodzi o ich niemiecką nazwę „wachtelhund”, oznacza ona mniej więcej „psa na przepiórki” – czyli psa polującego. Skąd taki pomysł na nazwę dla rasy? Otóż, płochacz niemiecki dawniej polował z sokołami, wypłaszając inne ptactwo. Pies wykazuje wybitne wręcz zdolności łowieckie, kierując się tropem zwierzyny. Opinie właścicieli psów z forum wskazują na to, że płochacze niemieckie były i w dalszym ciągu hodowane są przez myśliwych – będąc ich „psami do pomocy”.
Opis wyglądu płochacza niemieckiego
Płochacz niemiecki jest psem o średniej wielkości, będąc nieco mniejszy niż np. wyżeł weimarski krótkowłosy czy nasz polski czarny owczarek podhalański. Suka mierzy zazwyczaj ok. 45-52 cm, zaś samiec między 48, a 54 cm. Jeżeli chodzi o wagę psów, suczki i samce ważą mniej więcej tyle samo – czyli między 18, a 25 kilogramów (samce są nieco cięższe). FCI zakwalifikowało płochacze niemieckie do 8 grupy, czyli do aporterów, płochaczy i psów dowodnych oraz do sekcji 3, czyli psów wodnych.
Najbardziej podstawowym umaszczeniem płochaczy niemieckich jest brąz, ale też brąz z łatkami i cętkami na białym lub szarym tle. Oprócz brązowego, czasem pojawia się również kolor czerwony (w odcieniu jelenim, sarnim i lisim) lub czarny. Sierść piesków jest półdługa i przylegająca, a także falista lub kędzierzawa. Zazwyczaj też występuje ona z grubym podszerstkiem. Ciało płochaczy jest długie, co pozwala im na zachowywanie równowagi podczas polowania. Czarny pies jest również dobrze umięśniony, a jego kufa jest wydłużona i mocna. Oczy płochaczy niemieckich są koloru brązowego, a ich kształt przypomina migał. Uszy piesków osadzone są wysoko, a także są pozbawione fałd i wiszące.
Psy dożywają zazwyczaj między 12 a 14 lat. Cena płochaczy niemieckich waha się między 1500, a nawet 2500 zł. Wiele zależeć będzie od tego, jak wyceni szczeniaki hodowla. Ostateczny koszt zakupu psiaka szacowany jest również według jego zbliżenia do ustalonego wzorca FCI, renomy hodowli czy genów rodziców. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł o 3 popularnych niemieckich rasach psów.
Charakter płochaczy niemieckich
Zachowanie niemieckich płochaczy
Płochacze niemieckie są bardzo czułymi i przyjaznymi psami, które uwielbiają zabawę. Pieski są z natury spokojne, jednak wychodząc z nimi na spacer należy szczególnie uważać – płochacze niemieckie są pełne energii, którą czasami ciężko im kontrolować. Wachtelhund to inteligentna rasa psów, która swój intelekt świetnie wykorzystuje zwłaszcza w polowaniach na zwierzynę łowną. Z zachowania piesek jest nieco, jak wyżeł weimarski krótkowłosy – aportuje i goni za ptactwem.
Wobec ludzi płochacze niemieckie są raczej spokojne i opanowane, nie okazując strachu. Można powiedzieć, że to psy szczególnie odważne i pewne siebie, jak czarny owczarek podhalański. Mimo, że psy lubią pracować samodzielnie, to jednocześnie bardzo potrzebują towarzystwa swojego właściciela. Oczywiście, nie ma problemu z zostawianiem psa samego np. w domu, kiedy jedziesz po zakupy. Jednak, postaraj się przed tym zapewnić swojemu pupilkowi odpowiednio dużą dawkę ruchu.
Co warto wiedzieć o płochaczach niemieckich? Otóż, należy je szkolić tak samo, jak szkolić się powinno inne rasy myśliwskie. Nie można jednak tego robić na siłę, używając agresywnych metod. Psa trzeba socjalizować od młodości. Szkolenia są bardzo ważne, ponieważ piesek czasem lubi wychodzić samotnie na spacery – zwłaszcza, gdy poczuje jakiś trop. Bezczynność często też powoduje, że płochacz zaczyna z nudów niszczyć różne przedmioty.
Charakter płochacza niemieckiego
Niemieckie płochacze będą świetnymi psami stróżującymi, ponieważ sporo szczekają. Potrzeba im jak najwięcej przestrzeni, gdyż muszą się swobodnie wybiegać i wyszaleć. A więc, mieszkanie w bloku będzie dla nich męczarnią. Pieski, jak to bywa w przypadku rasy myśliwskiej, muszą się dużo ruszać i pożytkować swój nadmiar energii. Właśnie dlatego płochacze niemieckie rzadko są psami towarzyszącymi – chyba, że opiekun psa spędza wiele czasu na uprawianiu sportu.
Płochacz niemiecki bez problemu dogada się nie tylko z człowiekiem, ale też z kotami czy psami, które zamieszkują dom. Oczywiście, najlepiej będzie zapoznać ze sobą zwierzaki od młodości – wówczas będzie łatwiej się im dogadać. Płochacze są bardzo towarzyską rasą, więc prędko zaprzyjaźnią się z innymi zwierzakami.
Jeżeli chodzi o przebywanie tych psów z dziećmi, również nie ma większego problemu – psy są łagodne i cierpliwe. Płochacze mogą też mieszkać ze starszą osobą pod warunkiem, że np. jest to emeryt i jednocześnie… miłośnik polowania. Bez względu na wiek, opiekun psa powinien być zarówno aktywny, jak i dyspozycyjny dla swojego pupila.
Pielęgnacja, żywienie i zdrowie płochacza niemieckiego
Jako że sierść psów jest falista i półdługa, będzie ona wymagała pielęgnacji. Najlepiej, jeżeli będziesz miał na to czas każdego dnia. Sierść płochaczy niemieckich należy pielęgnować po to, by nie tworzyły się na niej kołtuny. Trzeba będzie też na bieżąco usuwać z niej martwe włosy – zwłaszcza w okresie linienia. Płochacz niemiecki wymaga dobrego żywienia. Kupuj dla niego karmę możliwie wysokiej jakości. Jeżeli zaś zdecydujesz się na przyrządzanie dla psa tradycyjnych posiłków (przygotowywanych samodzielnie), postaraj się je dostosować nie tylko do trybu życia psa i jego wieku, ale też codziennej aktywności czworonoga.
Warto skupić się na jeszcze jednej kwestii, powiązanej z rasą płochacz niemiecki – mianowicie, na zdrowiu psa. Z reguły płochacz niemiecki jest psem odpornym i zdrowym. Rasa jest odporna na upały, jednak w gorące i suche lato należy ograniczyć psiakom aktywność. Zimą płochacz zabezpieczony będzie przed mrozami dzięki grubemu podszerstkowi. Oczywiście, jeżeli pies żyje na podwórku, będziesz musiał zagwarantować mu ciepłe schronienie na zimę. Pies nie jest podatny na jakieś szczególne schorzenia czy określoną ich grupę. Nie jest też psem, który wykazuje skłonność do tycia – zwłaszcza, kiedy ma zapewnioną odpowiednio dużą ilość aktywności każdego dnia. Jedynym problemem psiaków może okazać się zapalenie uszu, dlatego należy je często kontrolować.
Spaniel niemiecki - zalety i wady
- chętny do współpracy z człowiekiem
- łatwy w treningu
- przyjacielski
- wymaga dużo uwagi
- instynkt łowiecki
Spaniel niemiecki - wygląd
- mocna szyja,
- duży nos,
- wysoko osadzone uszy,
- mocna kufa,
- mocny grzbiet,
- zgryz nożycowy,
- suche policzki
- długowłosy
- z podszerstkiem,
- włos okrywowy gęsty
- brązowe,
- brązowe dereszowate
Galeria zdjęć - Spaniel niemiecki
Charakter płochacza niemieckiego
- pewny siebie,
- przyjazny,
- łatwo się uczy,
- niezależny
Spaniel niemiecki - dla kogo?
- dla osób aktywnych,
- dla singli,
- dla par
Pielęgnacja płochacza niemieckiego
- skracanie pazurów,
- czyszczenie uszu,
- mycie zębów,
- szczotkowanie sierści,
- kąpiele,
- przemywanie okolicy oczu,
- pielęgnacja opuszek łap
- Karma gotowa sucha,
- Karma gotowa mokra,
- Dieta domowa,
- Dieta surowa (BARF)
- dysplazja stawów biodrowych,
- dysplazja stawów łokciowych,
- choroby uszu