Pinczer małpi jest stosunkowo mało znaną rasą, w Polsce rzadką. Nie
każdy rozpozna rasowego psa w małym, czarnym, „rozczochranym” zwierzątku. Tym
bardziej mało kto mógłby przypuszczać, że rasa ta została zakwalifikowana w
systematyce FCI do grupy II – tej samej, w której umieszczono m.in. takie rasy
jak pinczer średni, doberman, dog niemiecki czy rottweiler. Pinczer małpi jest
najmniejszą rasą w tej grupie i jest dość blisko spokrewniona z belgijskimi
rasami gryfoników, które jednak zostały umieszczone w grupie IX – psów
ozdobnych i do towarzystwa. Przyjrzyjmy się bliżej pinczerom małpim.
Jeśli szukasz więcej porad i
informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o pinczerach.
Pinczer małpi –
pochodzenie, wygląd, cechy charakteru
Historia rasy – pinczer niemiecki i jego dalsze losy
Małe psy, przypominające
współczesnego pinczera małpiego, występowały na obszarze Niemiec od XVII wieku.
Były one nieco większe i miały umaszczenie nie tylko czarne, ale także czarne z
podpalaniem, rude, szare i płowe, niekiedy z białymi znaczeniami. Psy te
(pinczery niemieckie) były nazywane – uwaga – ratlerami (niem. Ratte – szczur, choć obecnie słowo Rattler oznacza… grzechotnika), ponieważ
wykorzystywano je do łapania szczurów w gospodarstwach. Niegdyś wszystkie psy,
przeznaczone do wyłapywania szczurów, nazywano pinczerami (ang. to pinch – uszczypnąć), od sposobu
chwytania gryzoni.
Z upływem czasu powstał zamysł
zmniejszenia wielkości tych psów w celu przeznaczenia ich do wyłapywania myszy
w domach. Niektórzy ówcześni hodowcy krzyżowali je z mopsami, czego efekt
utrwalił się u współczesnego pinczera małpiego w postaci skróconej kufy.
Używano również sznaucerów, po których pinczer małpi ma twardy, szorstki włos z
podszerstkiem.
Nierówność pogłowia w hodowlach,
będąca naturalnym zjawiskiem podczas kojarzeń rasotwórczych spowodowała, że
początkowo szczenięta mniejsze i z krótkimi kufami rejestrowano jako pinczery
małpie, natomiast większe i z dłuższymi kufami jako sznaucery miniaturowe. Nie
jest wykluczone, że do powstania pinczera małpiego przyczyniły się małe,
szorstkowłose psy, pochodzące z graniczącej z Niemcami Belgii, zwane „Smousje”.
Psy te są przodkami wszystkich trzech ras gryfoników.
Oficjalny wzorzec pinczera małpiego
został opublikowany w roku 1913. Od tej pory jedynym dopuszczalnym umaszczeniem
w tej rasie jest czysto czarne, aczkolwiek sporadycznie w miotach rodzą się
jeszcze szczenięta o innym kolorze sierści. Mają one prawo do metryk i
rodowodów, nie mogą jednak brać udziału w wystawach i być używane do hodowli.
Natomiast przy czarnym włosie okrywowym jaśniejszy podszerstek jest tolerowany,
choć niepożądany.
Obecnie pinczer małpi jest to rasa
średnio popularna na świecie. W Polsce występuje rzadko, a na wystawach
pojawiają się pojedyncze osobniki, najczęściej przyjeżdżające na nasze wystawy
międzynarodowe z zagranicy.
Wygląd pinczera małpiego, zachowanie, temperament
Pinczer małpi (Affenpinscher) jest
małym, ale dość mocno zbudowanym, zwartym pieskiem. Jego kufa jest obficie
obrośnięta dłuższym włosem okrywowym, nadającym zawadiacki „małpi” wyraz, stąd
też wzięła się nazwa rasy. Sylwetka pinczera małpiego wpisuje się w kwadrat,
tzn. stosunek długości ciała do wysokości w kłębie wynosi 1:1.
Głowa pinczera małpiego jest
okrągła, o wyraźnie zaznaczonym stopie. Kufa prosta i krótka, nos czarny.
Żuchwa wysunięta przed szczękę (przodozgryz), uzębienie kompletne (42 zęby).
Siekacze i kły nie mogą być widoczne przy zamkniętym pysku. Uszy wysoko
osadzone, w kształcie litery V, zwrócone ku przodowi, a wewnętrzne ich
krawędzie przylegają do głowy. Szyja i tułów mocne, kłąb wyraźnie zaznaczony,
ogon naturalny. Szata twarda i szorstka, gęsta, dwuwarstwowa. Włos okrywowy
obficie porasta głowę wraz z kufą, tworzy krzaczaste brwi. Umaszczenie
wyłącznie czarne, bez żadnych znaczeń. Wzrost w kłębie od 25 do 30 cm, waga 4
do 6 kg. Jak zatem widać, jest to pies – miniaturka, o rozmiarach o wiele
mniejszych niż np. pinczer średni, sznaucer czy jego przodek – pinczer niemiecki.
Pinczer małpi odznacza się
wyjątkową wiernością, wytrzymałością i odwagą. Ma też silnie rozwinięty
instynkt terytorialny i gotów jest bronić swojego miejsca i opiekunów „do
upadłego”, mimo małych gabarytów. Potrafi rzucić się na psa o wiele od siebie większego,
dlatego trzeba uważać, aby taki atak nie skończył się tragicznie. Pinczer małpi
jest zawsze skory do zabaw, choć nie wymagają dużo ruchu. Niestety, nie
przepada za dziećmi i może skarcić dziecko, które zbyt natarczywie usiłuje go
głaskać, kiedy on nie ma na to ochoty. Bardzo kochający i lojalny w stosunku do
swoich domowników, wobec obcych zachowuje się z rezerwą, aczkolwiek nie
agresywnie. Jest też niebywale czujny i na niepokojące odgłosy zwykle reaguje
donośnym szczekaniem. Sprawdź także ten artykuł na
temat pinczera średniego.
Pinczer małpi –
hodowla, wystawy, żywienie, pielęgnacja
Hodowla pinczera małpiego, szczenięta, wystawy
Pinczer małpi jest w Polsce rasą
rzadką. Na wystawach widuje się pojedyncze osobniki, niekiedy rasa w ogóle nie
jest reprezentowana. W zasadzie nie wiadomo, dlaczego ten sympatyczny pinczer
niemiecki jest tak nieliczny i mało popularny. Jego hodowla nie jest specjalnie
skomplikowana. Uprawnienia hodowlane psy z rodowodem zdobywają po uzyskaniu
odpowiednich ocen wystawowych, bez dodatkowych wymogów kwalifikacyjnych. Mimo
to rasowe pinczery średnie z rodowodem nie cieszą się zbyt dużym
zainteresowaniem.
Szczeniaki pinczera małpiego są
podobne do puchatych czarnych kulek, które jednak dość szybko wyrastają i
zmieniają szczenięcy puch na szorstki włos okrywowy z równie czarnym, gęstym
podszerstkiem. Jak wspomniano, sporadycznie mogą się rodzić szczeniaki z podszerstkiem
w jaśniejszym odcieniu (szarym, rudawym). Jest to dopuszczalne (aczkolwiek
sędziowie niechętnie patrzą na jaśniejszy odcień), o ile włos okrywowy jest
czysto czarny. Z tego względu nie zaleca się kojarzenia dwóch osobników z
jaśniejszym podszerstkiem, a jedynie osobnika o jaśniejszym podszerstku z
osobnikiem czysto czarnym.
Z uwagi na rzadkość i małą
popularność cena pinczera małpiego (szczeniaka) jest wysoka – nie należy
spodziewać się niższej niż 4 – 4,5 tys. złotych. Częściej spotykane są hodowle
w Europie Zachodniej oraz Rosji. W Polsce obecnie spodziewane są szczeniaki w
hodowli Złota Troja (Oddział ZKwP w Nowym Sączu), bazującej na psach
importowanych z hodowli szwedzkiej Crea Diem. Małe mają przyjść na świat w
sierpniu 2020.
Pielęgnacja i żywienie pinczera małpiego
Pielęgnacja pinczera małpiego nie
jest skomplikowana, choć wymaga regularności. Trzeba dbać, aby nie skołtunił
się podszerstek i w tym celu co 3 – 4 dni należy psa wyczesać szczotką i
grzebieniem. Co kilka miesięcy powinno się wykonać zabieg trymowania, aby
usunąć martwy włos okrywowy. Trymowanie najlepiej powierzyć specjaliście
groomerowi, który dysponuje profesjonalnymi narzędziami. Psa nie powinno się
zbyt często kąpać, jedynie kiedy się „uperfumuje” w nieczystościach albo np. w
błocie. Jeżeli pies ma być wystawiany, nie kąpie się go na dzień przed wystawą.
Jest to błąd, który popełnia bardzo wielu właścicieli. Kąpiel psa w przeddzień
(lub nawet dwa dni) wystawy powoduje, że sierść traci naturalny połysk. Dotyczy
to niemal wszystkich ras, niezależnie czy jest to pinczer małpi, czy wyżeł
angielski (seter, pointer). Jeżeli zachodzi taka potrzeba, należy psa wykąpać
najpóźniej na tydzień przed wystawą.
Konieczne jest też okresowe
czyszczenie zębów, bowiem pinczer małpi ma tendencję do odkładania się kamienia
nazębnego. Jeżeli nie ma gdzie ścierać pazurów, trzeba je przycinać w miarę
potrzeby (czubki pazurów nie mogą się zaginać). Niedoświadczony właściciel
powinien udać się z psem w tym celu do lekarza weterynarii. Pazury obcinają
również groomerzy.
Pinczer małpi powinien otrzymywać
karmę dla psów małych ras, uformowaną w drobne granulki. Najlepiej podawać mu
karmę taką samą, jaką otrzymywał w hodowli – hodowca zwykle dołącza małe
opakowanie karmy do wyprawki. Zawsze jednak powinna to być karma od dobrego,
renomowanego producenta, nigdy popularna z hipermarketu, która jest wprawdzie
tania, ale zazwyczaj bardzo niskiej jakości i mogąca spowodować reakcję
uczuleniową.
Podsumowanie
Pinczer małpi to miniaturka
„brytana”. Jest czujny, uważny i inteligentny, bardzo wierny i oddany
opiekunom. Nie przepada za dziećmi, zwłaszcza małymi. Nadaje się dla osób
starszych, gdyż nie wymaga wiele ruchu. Niemniej, potrzebne jest trymowanie
włosa okrywowego i wyczesywanie podszerstka. Włos pinczera małpiego jest
szorstki i twardy, który jest w pielęgnacji bardziej wymagający niż długi, jaki
ma np. wyżeł angielski (seter) czy krótki (pointer). Cena pinczera małpiego
może być bardzo wysoka z uwagi na rzadkość rasy. Dożywa ona niekiedy do 15 lat
pod warunkiem odpowiedniej pielęgnacji, dobrego żywienia i przestrzegania
zabiegów weterynaryjnych – regularnego odrobaczania i szczepień ochronnych.