Pekińczyk czy innymi królewski piesek
jest jedną z najstarszych ras świata. Ten mały, sympatycznie wyglądający
zwierzak zdobył też dużą popularność na całym świecie. Z pewnością warto poznać
jego bogatą historię, prawdziwe usposobienie oraz podstawowe wymagania
pielęgnacyjne. W dalszej części tekstu przedstawimy najważniejsze informacje na
temat owej królewskiej rasy.
Pekińczyk – pochodzenie i wzorcowy
wygląd
Skąd pochodzi pies świątynny?
Pekińczyki
najprawdopodobniej pochodzą z terenów Mandżurii, skąd zostały sprowadzone do
Chin. Pierwsze pieski pojawiły się w Chinach w pierwszym tysiącleciu naszej
ery. Szybko zdobyły popularność wśród wysoko postawionych osobistości, były
traktowane jak pies świątynny, a nawet królewski. Z czasem rasa stała się
dobrem luksusowym, zastrzeżonym jedynie dla arystokracji.
Duża
popularność pekińczyka w Chinach jest najprawdopodobniej spowodowana buddyjską
legendą. Według wierzeń, pekińczyk królewski powstał z uświęconego związku lwa
z małpą. Przedstawiciel tej rasy odznaczał się wyjątkowym wyglądem i
towarzyszył samemu Buddzie. Dzięki temu znalazł miejsce jako otoczony
szacunkiem pies świątynny.
Warto także
pamiętać, że mały pekińczyk odznacza się dużą odwagą i determinacją. Według
chińskich wierzeń, pies potrafi dostrzegać duchy i posiada wyjątkowe zdolności
paranormalne. Pies świątynny był też swoistą ozdobą miejsc kultu, a otoczony
szacunkiem pełnił swoją rolę z właściwym dla rasy wdziękiem.
Przez wiele
stuleci pekińczyk królewski był rozpowszechniony jedynie na terenie Chin.
Jednak w XIX wieku, długowłosy piesek trafił także na tereny europy. Pies
świątynny został również uznany przez FCI. Wzorzec rasy odnajdziemy pod numerem
207, a pieski zostały zaklasyfikowane do grupy ozdobnych i do towarzystwa.
Jak wygląda rasowy pekińczyk? Opis i
zdjęcia
Pekińczyki
to pod wieloma względami wyjątkowe, małe psy. Rasa wygląda jak maleńki lew, a
pomimo rozmiarów miniaturki, zachowuje odważny charakter i hart ducha. Opis ze
wzorca rasy informuje nas, że dorosłe psy powinny posiadać włos średniej
długości, opadający i prosty. Włos okrywowy powinien być twardy, wyposażony w
gęsty, nieco bardziej miękki podszerstek.
Co ciekawe,
mały pies świątynny występuje w wielu odmianach umaszczenia. Pekińczyk może
posiadać dowolne umaszczenie, dopuszczalne są także różnego rodzaju znaczenia.
Jedynym wyjątkiem jest umaszczenie albinotyczne oraz wątrobiane, które nie
powinno występować.
Dorosły pies
wygląda na większego niż jest w rzeczywistości. Wszystko za sprawą bujnej
szaty. Waga dorosłego psa nie powinna przekraczać 5 kg. Z kolei suczka nie
powinna ważyć więcej niż 5,4 kg. Co ważne, pieski pekińczyki nie występują w
postaci miniaturki. Jest to nadużywane określenie dla psów o mniejszej masie
ciała. Pieski miniaturki nie są wymieniane we wzorcu i nie figurują jako żadna
oddzielna rasa. Charakterystyczną cechą pekińczyków jest mocny kościec oraz masywne
ciało.
Rasowe
pekińczyki posiadają także krótki, ciemny pyszczek, szeroko osadzone, duże oczy
oraz zawinięty na jedną stronę ogon. Na karku może tworzyć się
charakterystyczna kryza, a pies występuje w wielu odcieniach szaty. Niekiedy
natrafimy na informacje o pekińczykach krótkowłosych. Nie jest to jednak cecha
typowa dla rasy. Krótkowłosy pies może być wynikiem działania groomerów.
Naturalna szata małych psów królewskich powinna być długa lub średnio długa.
Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o chińskich rasach psów.
Charakter pekińczyka
Pekińczyk
czarny, biały czy brązowy jest psem o majestatycznym wyglądzie, pełnych gracji
ruchach i łagodnym usposobieniu. Jako pies świątynny był otaczany należną mu
czcią, co przez stulecia z pewnością wpłynęło na współczesny charakter rasy.
Mały pies
królewski nie jest typem sportowca (podobnie jak święty kot birmański). W
zupełności wystarczy mu przyjazne schronienie u boku właściciela i spokojne
spacery kilka razy dziennie. Pomimo małych rozmiarów, rasa nie jest nadmiernie
szczekliwa ani nie wymaga zbyt dużo uwagi ze strony właściciela.
Królewski
pekińczyk czarny czy brązowy to pies pewny siebie, świadomy swojego uroku oraz
własnej wartości. Nie jest typem pupila, który wykona wszystkie komendy. Jako
pies świątynny, królewski pekińczyk sam zdecyduje, czy wykonanie danej komendy
będzie dla niego opłacalne. Nie warto też wymagać od niego zbędnego pośpiechu.
Pies świątynny wykona wszystko we właściwym dla siebie czasie.
Nasz
długowłosy towarzysz i święty kot birmański dobrze odnajduje się w rodzinach z
małymi dziećmi oraz osobami dorosłymi. Rasa dobrze dogaduje się też z innymi
psami, a nawet kotami. Duża uwaga i umiejętność obserwacji otoczenia nie czynią
jednak z niego dobrego stróża. Psy pekińczyki są odważne, a w razie potrzeby
waleczne, jednak ich rolą nigdy nie była obrona świątyń. Stąd też pieski nie
posiadają silnego instynktu terytorialnego.
Mały pies
świątynny nie jest tak wytrzymały jak niemiecki terier myśliwski, nie jest też
tak duży jak dog czy owczarek, jednak posiada odważne usposobienie.
Nieustraszony charakter pekińczyka sprawia, że mały pies potrafi się zaciekle
bronić. Z pewnością nie jest to miniaturka, która boi się przechodniów czy
nowych dźwięków. Królewski pekińczyk czarny nie zawsze będzie chętny do
kontaktu z nieznanymi osobami, jednak nie przejawia w ich kierunku agresji ani
lęku. Pies świątynny może traktować nieznane osoby jako dodatek do codzienności
i całkowicie nie zwracać na nich swojej uwagi.
Najważniejsze wymagania i cena zakupu
pekińczyka
Pekińczyk - pielęgnacja i żywienie
rasowego pekińczyka
Pięknie
wyglądające, małe pieski królewskie wymagają czasochłonnej pielęgnacji. Nasz
długowłosy towarzysz powinien być regularnie czesany. Zalecane jest czesanie
metalowym grzebieniem lub szczotką, przeprowadzane kilka razy w tygodniu.
Dobrą
praktyką jest też kontrola stanu oczu, uszu i nosa. Psy ze skróconą kufą mogą
mieć problemy z układem oddechowym. Dlatego małe pekińczyki powinny podlegać
regularnej kontroli płytki nosowej oraz otworów nosowych. Należy sprawdzać, czy
nie gromadzi się wydzielina, a w razie potrzeby usuwać ją przy pomocy
chusteczki lub wacika.
Długowłosy
pies może też gromadzić zanieczyszczenia na futrze. Po każdym spacerze zaleca
się kontrolę okrywy włosowej i usuwanie ewentualnych nieczystości. Raz na
pewien czas warto także wykonać pełną kąpiel. Pekińczyk czarny, biały czy
brązowy może być kąpany w szamponach przeznaczonych dla ras długowłosych. Po
kąpieli warto też nałożyć odżywkę wzmacniającą i wysuszyć futro. W czasie
suszenia warto dodatkowo wyczesać psa, co zapobiegnie pofalowaniu sierści.
Niewielka
waga rasy sprawia, że mało aktywny pies czy suczka nie ściera swoich pazurów.
Dlatego warto regularnie kontrolować ich długość i przycinać wedle potrzeby.
Istotna jest także ocena warunków atmosferycznych przed spacerami. Gęsta szata
sprawia, że pekińczyk czarny jest odporny na niskie temperatury, jednak ze
względu na krótką kufę, nie najlepiej radzi sobie z silnymi upałami. Dlatego w
okresie letnim warto wychodzić na spacer w godzinach porannych lub wieczornych,
unikając nadmiernej aktywności w czasie najsilniejszej ekspozycji słonecznej.
Małe
pekińczyki wymagają także odpowiedniego żywienia, które zapewni im odpowiednie
wartości odżywcze. Pekińczyk nie jest tak aktywny jak niemiecki terier
myśliwski, dlatego wymaga karm z niższą zawartością białka. Nasze małe psy mogą
zjadać suche lub mokre karmy gotowe. Wielu właścicieli decyduje się także na
samodzielne komponowanie posiłków.
Bez względu
na model żywienia, jaki wybierzemy pamiętajmy, że pekińczyk czarny, biały czy
brązowy ma tendencje do otyłości. W hodowlach na ogół rekomenduje się podawanie
posiłków w określonych ilościach. Ważna będzie tu ocena stanu zdrowia i
aktywności pupila.
Warunki prawidłowego szkolenia
Królewski
pekińczyk czarny, biały czy brązowy nie jest typem psa dla każdego.
Przedstawiciele tej rasy słyną z niezależności, dlatego nie sprawdzą się dla
osób, które wymagają bezwzględnego posłuszeństwa. Ze względu na dużą upartość,
te małe psy okazują się dość trudne w szkoleniu i wymagają osoby, która
zrozumie ich prawdziwą naturę.
Trudności w
szkoleniu nie oznaczają, że psy nie wymagają wychowania. Jest wręcz odwrotnie,
a szczeniak pekińczyka powinien poznać zasady panujące w rodzinie. Ważna jest
też ocena jego umiejętności i predyspozycji. Małe szczeniaki należy
socjalizować ze światem zewnętrznym. Nauka rozpoczyna się już w hodowlach i
obejmuje zapoznanie szczeniąt z nowymi sytuacjami, dźwiękami oraz zapachami.
Dobra socjalizacja sprawi, że miniaturki dorosłego psa mają szansę wyrosnąć na
zrównoważone, przyjazne osobniki.
Szczenięta
warto też uczyć podstawowych komend posłuszeństwa. Nie jest to najlepsza rasa
do szkolenia i wymyślnych sztuczek, jednak najważniejsze komendy nie powinny
sprawić większej trudności. Osoba szkoląca psy musi wykazać się przy tym dużą
łagodnością, konsekwencją, a jednocześnie cierpliwością w stosunku do pupila.
Cena pekińczyka – ile kosztuje
szczeniak z rodowodem?
Pekińczyki
są dość popularną w naszym kraju rasą. Ze względu na dużą popularność, pies
świątynny znajduje się obecnie w ofertach wielu hodowli. Warto przypomnieć, że
w naszym kraju zabrania się sprzedaży psów bez rodowodu. Hodowla musi być
zarejestrowana i wydawać rodowody lub metryki.
Niestety nie
każda zarejestrowana hodowla jest warta naszego zaufania. Dlatego warto
wybierać szczenięta ze sprawdzonego źródła. Podstawową zasadą zakupu jest
odwiedzenie hodowli na żywo i zobaczenie rodziców szczeniąt. Zdjęcia w
ogłoszeniach sprzedaży często nie odzwierciedlają stanu faktycznego w
hodowlach, dlatego warto skonfrontować je z rzeczywistością.
Cena za
pieski będzie uzależniona od przynależności hodowli do konkretnego związku lub
stowarzyszenia. W naszym kraju największą renomą cieszy się ZKwP, będący
jedynym przedstawicielem międzynarodowej federacji FCI. Cena za szczeniaki z
metrykami ZKwP może być nieco wyższa, jednak daje gwarancję czystości
pochodzenia.
Nasz
pekińczyk czarny czy brązowy w dobrych hodowlach będzie kosztował od 2000 zł w
górę. Cena za miniaturki dorosłego psa często okazuje się jeszcze wyższa.
Szczeniak pekińczyka pochodzący od utytułowanych rodziców i ze znanej hodowli
przeważnie kosztuje powyżej 3000 zł. Cena w granicach 4000 – 7000 zł może
dotyczyć piesków, które posiadają uprawnienia do brania udziału w wystawach. Pekińczyk jest psem wartym rozważenia.
Ruda
puchata sierść i słodki czarny pyszczek - to najczęściej spotykany pekińczyk.
Jednakże mała wielkość i waga tego pieska nie oznacza, że jest to posłuszny
piesek kanapowy. Pekińczyk ma swój niezależny charakter, który potrafi okazać.
Opiszemy jak wygląda rasowy pekińczyk i jakiej pielęgnacji wymaga. Wyjaśnimy
czy istnieje pekińczyk krótkowłosy. Przedstawimy piękne zdjęcia. Doradzimy czy
rasowy pekińczyk to piesek dla ciebie.
Pekińczyk -
najpopularniejsza rasa psów chińskich
Pekińczyk to najpopularniejsza rasa psów
pochodzących z Azji. Do końca nie wiadomo czy wyhodowano je w Tybecie czy w
Mandżurii. Analizy DNA tej rasy świadczą, że są to jeden z najstarszych psów na
świecie i pochodzi od wilka azjatyckiego. Pierwsze wzmianki o tej rasie
pochodzą z pism Konfucjusza oraz z pism Buddy.
Początkowo te pieski miniaturki zostały
wyhodowane jako psy świątynne, polujące na złe duchy i demony. Wkrótce znalazły
uznanie na chińskim dworze cesarskim jako pieski kanapowe i ozdobne. Hodowano
je jednak wyłącznie dla cesarza i jego najwyższych dostojników. Wierzono, że
ten królewski pies odpędza złe duchy. Były otoczone niezwykłą czcią jako psy
wyłącznie cesarskie, zaś za kradzież pieska groziła śmierć.
W 1860, podczas drugiej wojny opiumowej,
oddziały brytyjskie zdobyły pałac letni w Pekinie. Aby królewski pies na wpadł
w ręce Brytyjczyków, nakazano strażnikom cesarskim wybicie psów pałacowych.
Mimo tego 5 piesków ocalało i zostały przewiezione do Wielkiej Brytanii, gdzie
dały początek hodowli. Do Polski pekińczyki dotarł dopiero na początku XX
wieku.
W klasyfikacji FCI rasowe pekińczyki należą do
grupy 9: psy ozdobne i do towarzystwa oraz do sekcji 8: chin japoński i
pekińczyk. Cena psa z rodowodem wynosi 4000 - 5000 zł.
Jak wygląda pekińczyk - mały,
długowłosy piesek - opis wyglądu i zdjęcia
Pekińczyk wygląda jak mały lew. W Chinach
hodowla psów czy to ozdobnych czy użytkowych łączy się z mitem, że Budda
otaczał się psami, które w czasie niebezpieczeństwa zamieniały się w lwy. Być
może stąd wiele ras chińskich jak pekińczyk, shih tzu, chow chow czy mastif
tybetański, a nawet grzywacz chiński odznaczają się lwią grzywą i krótkim
pyskiem przypominającym lwa. Czy chińscy hodowcy chcieli uzyskać miniaturki lwa
o przyjacielskim charakterze?
Pekińczyk to piesek mały. Waga pekińczyka
wynosi około 5 kg, zaś wysokość około 20 cm. Wzorzec dopuszcza różne
umaszczenie, z wyjątkiem albinotycznego i wątrobianego. Najbardziej popularny
jest pekińczyk rudy, płowy i czarny.
Sierść pekińczyka jest długa, obfita i
dwuwarstwowa. Jednak według unowocześnienia wzorca, rasa ta nie powinna mieć
zbyt obfitej sierści. Zgodnie z wzorcem rasy pekińczyk krótkowłosy nie
występuje. Jeśli zobaczymy takiego pieska na ulicy, może to oznaczać, że piesek
został ostrzyżony na lato lub aby ułatwić opiekunom pielęgnację sierści. Sierść
pekińczyka wymaga starannej pielęgnacji. Należy ją często czesać i szczotkować,
gdyż ma tendencje do kołtunienia się. Szczotkowanie pekińczyka zajmuje około
godziny.
Pielęgnacja
i zdrowie pekińczyka
Pekińczyki to pieski długowieczne. Ten mały
piesek żyje 12 - 15 lat lub dłużej. Jest to rasa generalnie zdrowa. Jednak
długotrwała hodowla w celu uwypuklenia cech jak duże oczy czy krótki pysk
sprawiła, że rasowe pekińczyki mają kłopoty zdrowotne. Mogą pojawić się wady
serca, problemy z oczami, kamienie moczowe, rozszczep podniebienia czy też
problemy z porodem.
Szczególnym problemem, z którym borykają się
rasowe pekińczyki jest zadyszka i problemy z oddychaniem spowodowane przez
krótki pysk. Dlatego też hodowcy unowocześnili wzorzec rasy, tak aby nos
pekińczyka nie był zbyt krótki. Bardzo ważne jest regularne sprawdzanie otworów
nosowych i płytki nosowej i ewentualne czyszczenie przy pomocy chusteczki
higienicznej. Raz w tygodniu należy obejrzeć i wyczyścić fałdę okołonosową.
Należy również regularnie przemywać wyłupiaste oczy pekińczyka. Warto tutaj
wspomnieć, żeby amatorów pekińczyka nie skusiła niska cena szczeniaków w
pseudohodowlach. Niska cena oznacza hodowlę nie do końca zgodną z wzorcem rasy,
co może skutkować wadami genetycznymi oraz tak krótkim nosem, że piesek nie
może prawidłowo oddychać.
Charakter pekińczyka
Słodki czarny pyszczek i duże oczy oraz mała
wielkość mogą zmylić niejednego. Nie jest jednak to pies posłuszny i łatwy do
szkolenia. Pekińczyk to pies pewny siebie, pełen godności, lecz także
niezależny i uparty. Mimo, że jest to mały piesek może sprawić opiekunom nieco
kłopotu. Pekińczyk to nie jest pies bezwzględnie posłuszny i nie należy tego od
niego wymagać. Aby zjednać sobie pekińczyka, należy postępować z wyczuciem i
szacunkiem. Pekińczyk potrafi się obrazić. Zachowuje się jak psi arystokrata.
Na jego względy trzeba sobie zasłużyć. Czas zabawy, pieszczot i głaskania sam
sobie wybiera.
Pekińczyk mocno przywiązuje się do opiekuna i
w razie potrzeby może być bardzo waleczny. Jest to typowy pies jednego pana.
Mimo niezależnego charakteru pekińczyk to pies
dla każdego. Świetnie nadaje się do mieszkania w blokach oraz jako przyjaciel
seniorów. Nie wymaga dużo ruchu i długich spacerów. Nie jest hałaśliwy.
Nieliczne wady tej rasy to obfite linienie,
problemy z oddychaniem i konieczność starannej pielęgnacji sierści. Pekińczyk
nie ma cierpliwości do dzieci i nie dogaduje się z nimi.