Podstawowe informacje o owczarku szkockim długowłosym
Popularne nazwy:
Collie Rough (ang.)
Pochodzenie:
Kategoria FCI:
Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające > Sekcja 1 - Psy paterskie
51 - 56 cm
18 - 25 kg
18 - 25 kg
56 - 61 cm
20 - 29 kg
20 - 29 kg
11 - 14 lat
pies aktywny
Cena szczeniaka z hodowli:
2500 - 5000 zł
Miesięczne koszty utrzymania:
150 - 250 zł
Imiona dla owczarka szkockiego długowłosego:
Sansa,
Plusz,
Magia,
Lady,
Paris,
Mimi,
Toto,
Hrabia,
Dzikus,
Pompon,
Klik,
Pop
Collie długowłosy - zalety i wady
Zalety
- chętny do współpracy z człowiekiem
- łatwy w treningu
- wesoły
- łagodny
- można uprawiać z nim sporty
- tolerancyjny wobec innych psów
Owczarek szkocki długowłosy jest dobry dla dzieci i osób aktywnych. Zwykle dobrze dogaduje się z innymi psami. Jest łatwy w szkoleniu, oddany i czuły.
Wady
- tendencja do szczekania
- nie lubi samotności
Owczarek szkocki długowłosy nie lubi samotności, a jeżeli nie ma właściwej ilości ćwiczeń może niszczyć przedmioty w domu. Owczarek szkocki długowłosy wymaga sporo uwagi związanej z aktywnością fizyczną i miewa tendencję do szczekania.
Collie długowłosy - wygląd
Charakterystyczne cechy wyglądu:
- oczy w kształcie migdała,
- nos czarny,
- dobrze umięśniona szyja,
- małe uszy,
- długi ogon,
- zgryz nożycowy
Owczarek szkocki długowłosy jest psem średniej wielkości o gęstej i pięknej sierści.
Rodzaj owłosienia:
- długowłosy
- z podszerstkiem,
- włos okrywowy gęsty
Umaszczenie:
- śniade,
- trójkolorowe,
- niebieskie marmurkowe
Kolor oczu:
- ciemne,
- niebieskie
Galeria zdjęć - Collie długowłosy
Charakter owczarka szkockiego długowłosego
Potrzeba ruchu:
pies aktywny
Poziom agresji:
niski
Owczarek szkocki długowłosy jest spokojny i łagodny.
Skłonność do ucieczek:
niska
Owczarek szkocki długowłosy nie wydaje się skłonny do ucieczek.
Użytkowanie:
pies pasterski
Owczarek szkocki długowłosy to rasa pasterska, która sprawdza się jako psy rodzinne.
Poddawany próbom pracy:
nie
Collie długowłosy - dla kogo?
Wymagane doświadczenie:
nie
Owczarek szkocki długowłosy jest podatnym na szkolenie, czułym i wrażliwym pupilem. Dobrze odnajduje się w różnych warunkach.
Dla kogo się nadaje:
- dla osób aktywnych,
- dla rodzin z dziećmi,
- dla singli,
- dla par
Owczarek szkocki długowłosy to dobry pies rodzinny, ale może być również pupilem pary lub singla.
Czy może mieszkać z dziećmi:
Tak
Owczarek szkocki długowłosy opisywany jest jako pies dobry dla dzieci.
Czy chętnie zostaje sam:
nie
Owczarek szkocki długowłosy przywiązuje się do opiekuna i nie lubi zostawania bez niego. Moża go jednak tego nauczyć.
Podatność na szkolenie:
łatwy w szkoleniu
Owczarek szkocki długowłosy nie sprawia problemów podczas szkolenia. Jest jednak wrażliwym pupilem, dlatego opiekun powinien zachowywać spokój i opanowanie, a naukę opierać na pozytywnych metodach pracy z psem.
Pielęgnacja owczarka szkockiego długowłosego
Wymagane zabiegi pielęgnacyjne:
- skracanie pazurów,
- czyszczenie uszu,
- mycie zębów,
- szczotkowanie sierści,
- kąpiele,
- przemywanie okolicy oczu,
- pielęgnacja opuszek łap
Owczarek szkocki długowłosy wymaga regularnego szczotkowania sierści, a także mycia zębów i skracania pazurów. Opiekun powinien sprawdzać stan uszu psa oraz kąpać go, gdy zajdzie taka potrzeba. Do pielęgnacji psa należy używać szamponu i odżywki dla psów długowłosych.
Odżywianie:
- Karma gotowa sucha,
- Karma gotowa mokra,
- Dieta domowa,
- Dieta surowa (BARF)
Owczarek szkocki długowłosy może być żywiony gotową karmą mokrą lub suchą. Do wyboru są produkty dla ras średnich oraz nastawione na wspieranie zdrowia skóry i pięknego wyglądu psiej sierści. O ładny wygląd włosa owczarka można zadbać także poprzez dodatek oleju z łososia lub oleju z kryla w diecie pupila. Jest to cenne uzupełnienie kwasów tłuszczowych omega-3. Opiekun może również podawać psu posiłki surowe lub gotowane, o ile zostaną dobrze zbilansowane.
Podatność na choroby:
- dysplazja stawów biodrowych,
- alergie pokarmowe,
- postępująca atrofia siatkówki PRA,
- zaćma,
- nadwrażliwość na niektóre leki,
- anomalia oczu collie
Owczarek szkocki długowłosy może zachorować na różne choroby np. zaćmę lub nowotwory. Psu warto wykonywać badania profilaktyczne raz w roku. Mogą one obejmować badanie moczu, krwi i kału, a także USG jamy brzusznej i badania dodatkowe według zaleceń lekarza weterynarii.
