Polskie rasy psów tworzono głównie w celach
użytkowych. Zwierzaki miały brać udział w polowaniach czy też strzec stad
owiec. Wiele osób potrafi rozpoznać owczarka podhalańskiego. Jednakże nie każdy
zna pozostałe, rodzime czworonogi. Chcemy to zmienić i dlatego przedstawiamy
innego przedstawiciela tej grupy. Jest nim osiągający duże rozmiary ogar
polski. Charakteryzujemy jego wygląd i usposobienie. Sprawdzamy czy jego
wychowanie to trudna sztuka.
Ogary polskie – podstawowy opis
Ogar
polski to rasa uznawana przez FCI, w klasyfikacji tej organizacji znajduje się
w VI grupie. Zajmuje miejsce w jej pierwszej sekcji, reprezentuje gończe psy
myśliwskie. Podobnie jak w przypadku innych czworonogów tego typu, za jej
przodka uważa się psa św. Huberta. Pierwsze informacje o polskich ogarach
odnaleziono w kronikach Galla Anonima. Zwierzaki znalazły miejsce do życia na dworze
królewskim i w majątkach szlacheckich. W wyniku obu wojen światowych ogarom
czystej krwi groziło wyginięcie. Dlatego też w 1959 roku rozpoczęto sukcesywne
odbudowywanie rasy. Natomiast w 1964 opracowano jej pierwszy wzorzec.
Jak
już wspominaliśmy rodzimy ogar to duży pies. Osiąga niemal takie same gabaryty
jak owczarek niemiecki. Samica dorasta do 55-60 cm wysokości w kłębie a jej
waga mieści się w przedziale 20-26 kg. Samiec jest większy, ma 56-65 cm w
kłębie i waży 25-32 kg. Obie płcie odznaczają się mocną, muskularną budową. Pies
ma dość dużą głowę z nisko osadzonymi, zwisającymi uszami. Oczy o łagodnym
wyrazie mają ciemnobrązowy kolor. Czworonóg dysponuje znakomitym węchem i
wysoką sprawnością fizyczną. Nie jest zbyt szybki, nadrabia to jednak dużą
wytrzymałością. Może być towarzyszem podczas uprawiania sportu.
Ogar
polski to pies myśliwski, lecz współcześnie częściej jest traktowany, jako
zwierzak domowy. Jego sierść ma średnią długość. Włos okrywowy jest dłuższy na
karku, tylnych kończynach i pod spodem ogona. Poza tym ogar wykształca gęsty
podszerstek. Klasyczne umaszczenie to czarny korpus i rdzawo-cynamonowe
podpalanie na podbrzuszu i kończynach. Głowa również w jaśniejszej brawie.
Zatem typowy ogar ma podobną maść jak owczarek niemiecki. Jednakże dopuszczalny
jest szary korpus, białe znaczenia na piersi i żółte podpalanie. Bardziej
szczegółowy opis wyglądu i zdjęcia tej rasy znajdują się na naszej stronie.
Polskie psy gończe – umiejętności i
usposobienie
Niegdyś
polowanie było głównym zadaniem opisywanych psów gończych. Chodzono z nimi na
większość rodzajów zwierzyny. Współcześnie najczęściej biorą udział w łowach na
zające i dziki. Polskie ogary doskonale orientują się w terenie, zatem
sprawdzają się także, jako posokowce i aportery. To nadal nie koniec zadań,
jakie potrafią wypełniać. Obecnie na polowanie zazwyczaj zabiera się inne psy.
Dlatego też nasze ogary są wykorzystywane, jako zwierzęta towarzyszące.
Sprawdzają się w poszukiwaniach osób zaginionych w gruzowiskach i lawinach.
Poza tym są to świetne czworonogi rodzinne.
Ogary
polskie należą do przyjaznych, zrównoważonych psów. Mają średni temperament a
ich instynkt łowiecki jest uśpiony. Ujawnia się tylko, gdy zacznie się
szkolenie w tym kierunku. Każdy przedstawiciel tej rasy mocno przywiązuje się
do opiekuna. Potrzebuje bliskiego kontaktu z człowiekiem, uwielbia zabawy. Nie
można na długo pozostawiać go samemu sobie. Prowadzi to do wykształcenia złych
nawyków. Pies na przykład zacznie włóczyć się po okolicy. Czworonóg jest posłuszny,
ale jednocześnie wykazuje pewną niezależność. Mimo tego na spacerze nie oddali
się na tyle by stracić właścicieli z oczu.
Szczeniaki
ogarów trzeba poddawać starannej socjalizacji. To ważne, bowiem są bardzo
wrażliwe na bodźce. Muszą nauczyć się żyć z rozpraszającymi hałasami i zapachami.
Opisywana rasa zdobywa dobre opinie z jeszcze jednego powodu. Jej
przedstawiciele są tolerancyjni wobec innych psów. Na ogół nie wszczynają bójek
a do tego wykazują cierpliwość do dzieci. Dogadują się także ze zwierzętami
domowymi należącymi do innych gatunków. Polskie ogary nie są czworonogami obronnymi.
Sprawdzają się za to, jako psy stróżujące. Po więcej informacji o ich
charakterze i szkoleniu odsyłamy na naszą stronę. Natomiast tu przechodzimy do
kwestii zdrowotnych.
Hodowla ogarów polskich – zdrowie i cena
szczeniaków
Ogary
polskie to zwierzęta dożywające około 14 lat. Jest to bardzo dobry wynik jak na
tak duże psy. Ta rasa jest bardzo odporna na choroby. Naturalnie jednak i w jej
przypadku pojawiają się pewne problemy. Na szczęście nie ma ich zbyt dużo.
Czasem występują wady ustawienia powiek. Dochodzi do podwinięć i wywinięć.
Trzeba także zwracać uwagę na uszy, w których może dojść do infekcji. Poza tym
opisywane czworonogi są bardzo odporne na ból. Można to uznać za zaletę, ale
jednocześnie jest też problematyczne. Chodzi o to, że ciężko zauważyć
ewentualne kontuzje. Zawsze, więc należy dokładnie obserwować swego pupila.
Bez
względu na to czy czarny czy szary, ogar polski nie jest wybredny w kwestii
jedzenia. Zadowoli się suchą karmą lub pożywieniem z puszki. Można też
samodzielnie przygotowywać mu posiłki. Warto przy tym wiedzieć, że te psy to
prawdziwe łakomczuchy. Podawanie im zbyt dużych ilości jedzenia doprowadzi do
otyłości. Racje trzeba dopasować do trybu życia zwierzaka. Psy pracujące
powinny otrzymywać wysokoenergetyczną karmę. Natomiast domowy pupil nie
potrzebuje tak dużych ilości białka i tłuszczu. Opiekunowie mający problemy z
dopasowaniem diety, powinni zasięgnąć specjalistycznej porady.
Ogar
polski zdobywa dobre opinie również, dlatego, że jego pielęgnacja nie jest
skomplikowana. Sierść zazwyczaj wyczesuje się raz w tygodniu. Poza tym można ją
przecierać wilgotną szmatką. Częstotliwość szczotkowania rośnie w okresie
linienie występującym dwa razy w roku. Wtedy tę czynność przeprowadza się
codziennie. I to w zasadzie tyle. Na koniec pozostała cena. Ile trzeba zapłacić
za szczeniaki z rodowodem? Dobra hodowla sprzedaje je za około 3000 zł. W tym
artykule przedstawiliśmy ogólną charakterystykę ogarów polskich. Po więcej
informacji i zdjęcia zapraszamy na nasz portal.