Ogar polski

Polskie rasy psów tworzono głównie w celach użytkowych. Zwierzaki miały brać udział w polowaniach czy też strzec stad owiec. Wiele osób potrafi rozpoznać owczarka podhalańskiego. Jednakże nie każdy zna pozostałe, rodzime czworonogi. Chcemy to zmienić i dlatego przedstawiamy innego przedstawiciela tej grupy. Jest nim osiągający duże rozmiary ogar polski. Charakteryzujemy jego wygląd i usposobienie. Sprawdzamy czy jego wychowanie to trudna sztuka.

Ogary polskie – podstawowy opis

Ogar polski to rasa uznawana przez FCI, w klasyfikacji tej organizacji znajduje się w VI grupie. Zajmuje miejsce w jej pierwszej sekcji, reprezentuje gończe psy myśliwskie. Podobnie jak w przypadku innych czworonogów tego typu, za jej przodka uważa się psa św. Huberta. Pierwsze informacje o polskich ogarach odnaleziono w kronikach Galla Anonima. Zwierzaki znalazły miejsce do życia na dworze królewskim i w majątkach szlacheckich. W wyniku obu wojen światowych ogarom czystej krwi groziło wyginięcie. Dlatego też w 1959 roku rozpoczęto sukcesywne odbudowywanie rasy. Natomiast w 1964 opracowano jej pierwszy wzorzec.

Jak już wspominaliśmy rodzimy ogar to duży pies. Osiąga niemal takie same gabaryty jak owczarek niemiecki. Samica dorasta do 55-60 cm wysokości w kłębie a jej waga mieści się w przedziale 20-26 kg. Samiec jest większy, ma 56-65 cm w kłębie i waży 25-32 kg. Obie płcie odznaczają się mocną, muskularną budową. Pies ma dość dużą głowę z nisko osadzonymi, zwisającymi uszami. Oczy o łagodnym wyrazie mają ciemnobrązowy kolor. Czworonóg dysponuje znakomitym węchem i wysoką sprawnością fizyczną. Nie jest zbyt szybki, nadrabia to jednak dużą wytrzymałością. Może być towarzyszem podczas uprawiania sportu.

Ogar polski to pies myśliwski, lecz współcześnie częściej jest traktowany, jako zwierzak domowy. Jego sierść ma średnią długość. Włos okrywowy jest dłuższy na karku, tylnych kończynach i pod spodem ogona. Poza tym ogar wykształca gęsty podszerstek. Klasyczne umaszczenie to czarny korpus i rdzawo-cynamonowe podpalanie na podbrzuszu i kończynach. Głowa również w jaśniejszej brawie. Zatem typowy ogar ma podobną maść jak owczarek niemiecki. Jednakże dopuszczalny jest szary korpus, białe znaczenia na piersi i żółte podpalanie. Bardziej szczegółowy opis wyglądu i zdjęcia tej rasy znajdują się na naszej stronie.

Polskie psy gończe – umiejętności i usposobienie

Niegdyś polowanie było głównym zadaniem opisywanych psów gończych. Chodzono z nimi na większość rodzajów zwierzyny. Współcześnie najczęściej biorą udział w łowach na zające i dziki. Polskie ogary doskonale orientują się w terenie, zatem sprawdzają się także, jako posokowce i aportery. To nadal nie koniec zadań, jakie potrafią wypełniać. Obecnie na polowanie zazwyczaj zabiera się inne psy. Dlatego też nasze ogary są wykorzystywane, jako zwierzęta towarzyszące. Sprawdzają się w poszukiwaniach osób zaginionych w gruzowiskach i lawinach. Poza tym są to świetne czworonogi rodzinne.

Ogary polskie należą do przyjaznych, zrównoważonych psów. Mają średni temperament a ich instynkt łowiecki jest uśpiony. Ujawnia się tylko, gdy zacznie się szkolenie w tym kierunku. Każdy przedstawiciel tej rasy mocno przywiązuje się do opiekuna. Potrzebuje bliskiego kontaktu z człowiekiem, uwielbia zabawy. Nie można na długo pozostawiać go samemu sobie. Prowadzi to do wykształcenia złych nawyków. Pies na przykład zacznie włóczyć się po okolicy. Czworonóg jest posłuszny, ale jednocześnie wykazuje pewną niezależność. Mimo tego na spacerze nie oddali się na tyle by stracić właścicieli z oczu.

Szczeniaki ogarów trzeba poddawać starannej socjalizacji. To ważne, bowiem są bardzo wrażliwe na bodźce. Muszą nauczyć się żyć z rozpraszającymi hałasami i zapachami. Opisywana rasa zdobywa dobre opinie z jeszcze jednego powodu. Jej przedstawiciele są tolerancyjni wobec innych psów. Na ogół nie wszczynają bójek a do tego wykazują cierpliwość do dzieci. Dogadują się także ze zwierzętami domowymi należącymi do innych gatunków. Polskie ogary nie są czworonogami obronnymi. Sprawdzają się za to, jako psy stróżujące. Po więcej informacji o ich charakterze i szkoleniu odsyłamy na naszą stronę. Natomiast tu przechodzimy do kwestii zdrowotnych.

Hodowla ogarów polskich – zdrowie i cena szczeniaków

Ogary polskie to zwierzęta dożywające około 14 lat. Jest to bardzo dobry wynik jak na tak duże psy. Ta rasa jest bardzo odporna na choroby. Naturalnie jednak i w jej przypadku pojawiają się pewne problemy. Na szczęście nie ma ich zbyt dużo. Czasem występują wady ustawienia powiek. Dochodzi do podwinięć i wywinięć. Trzeba także zwracać uwagę na uszy, w których może dojść do infekcji. Poza tym opisywane czworonogi są bardzo odporne na ból. Można to uznać za zaletę, ale jednocześnie jest też problematyczne. Chodzi o to, że ciężko zauważyć ewentualne kontuzje. Zawsze, więc należy dokładnie obserwować swego pupila.

Bez względu na to czy czarny czy szary, ogar polski nie jest wybredny w kwestii jedzenia. Zadowoli się suchą karmą lub pożywieniem z puszki. Można też samodzielnie przygotowywać mu posiłki. Warto przy tym wiedzieć, że te psy to prawdziwe łakomczuchy. Podawanie im zbyt dużych ilości jedzenia doprowadzi do otyłości. Racje trzeba dopasować do trybu życia zwierzaka. Psy pracujące powinny otrzymywać wysokoenergetyczną karmę. Natomiast domowy pupil nie potrzebuje tak dużych ilości białka i tłuszczu. Opiekunowie mający problemy z dopasowaniem diety, powinni zasięgnąć specjalistycznej porady.

Ogar polski zdobywa dobre opinie również, dlatego, że jego pielęgnacja nie jest skomplikowana. Sierść zazwyczaj wyczesuje się raz w tygodniu. Poza tym można ją przecierać wilgotną szmatką. Częstotliwość szczotkowania rośnie w okresie linienie występującym dwa razy w roku. Wtedy tę czynność przeprowadza się codziennie. I to w zasadzie tyle. Na koniec pozostała cena. Ile trzeba zapłacić za szczeniaki z rodowodem? Dobra hodowla sprzedaje je za około 3000 zł. W tym artykule przedstawiliśmy ogólną charakterystykę ogarów polskich. Po więcej informacji i zdjęcia zapraszamy na nasz portal.