Podstawowe informacje o mastifie neapolitańskim
50 - 60 kg
60 - 70 kg
Wielbicieli dużych psów w typie dawnych psów bojowych lub psów w typie dog, zainteresuje ciekawa rasa mastif neapolitański. Jest to duży pies, którego waga dochodzi do 70 kg, zaś wielkość do 75 cm. Decydując się na tak dużego psa warto pamiętać, że koszty utrzymania psa mogą być znaczne. Mastif neapolitański jest psem spokojnym, zrównoważonym, nieagresywnym i cierpliwym wobec dzieci. Jednak rasa ta nie nadaje się dla każdego z uwagi na ogromne rozmiary tych psów. Poznaj najciekawsze informacje o tej rasie, jej wymagania i usposobienie i zdecyduj czy jest to rasa dla ciebie.
Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o mastifach.
Hodowla rasy mastif neapolitański mastino napoletano
Mastif włoski - hodowla na świecie i w Polsce
Hodowla mastifa neapolitańskiego (mastino napoletano) ma niejasną historię. Pierwotne psy podobnej rasy mogły pochodzić od molosów przywiezionych z Grecji do starożytnego Rzymu. W pismach z czasów Cesarstwa Rzymskiego pojawiają się pierwsze informacje o czarnych psach pilnujących gospodarstw. Opis mówi o groźnych, czarnych psach, których nie było widać w nocy.
Kolejny opis psów podobnej rasy pojawia się dopiero pod koniec XIX wieku, kiedy to wspomniano o psach do walki, które wykorzystywane były przez ówczesną mafię i rozbójników. Już wtedy pojawiały się opinie, że jest to silny i groźny pies, zdatny do walki z dzikimi zwierzętami i stanowiący groźną broń. Ówczesne opinie o rasie przyrównywały tego psa do całego arsenału broni.
Wśród kynologów pojawiają się jednak opinie, że starożytne pochodzenie tych psów może być chwytem reklamowym, gdyż o rasie brak wzmianek u wielu dawnych kynologów. Istnieje więc prawdopodobieństwo, że rasa powstała niedawno i nie ma nic wspólnego z bojowymi psami legionów rzymskich.
Dopiero w XX wieku psy te zaczęto pokazywać na wystawach psów i rasa zaczęła zdobywać zainteresowanie. Po II wojnie światowej entuzjaści odszukali w górskich wioskach ocalałe osobniki i dokonali odtworzenia rasy. Wzorzec rasy ulegał licznym zmianom, zaś obecna wersja pochodzi z 1989 roku. Niestety ewolucja tej rasy nie zawsze szła w kierunku dobra zwierzęcia. Niegdyś był to zwinny i muskularny pies bojowy budzący respekt. Po kilkudziesięciu latach opracowywania rasy, stał się ociężałym i powolnym zwierzęciem, które narażone jest na wiele chorób i nie ma siły na długie spacery. Hodowcy pragnący uwydatnić charakterystyczną cechę rasy sprawili, że pies tonie w fałdach nadmiernej skóry.
Czy w Polsce można kupić szczeniaki mastifa neapolitańskiego
Do Polski mastif włoski trafił dopiero pod koniec XX wieku, kiedy to powstała pierwsza hodowla tej rasy. Obecnie istnieją hodowle tej rasy, dlatego też szczeniaki można nabyć. Jednak w Polsce jest to rasa nadal mało popularna i rzadko spotykana. Cena szczeniaków waha się od 4500 do 5000 zł. Dla porównania równie rzadko spotykany i mało popularny w Polsce owczarek flandryjski kosztuje średnio 4000 - 4500 zł. Dość podobny do mastifa neapolitańskiego jest dog z Bordeaux, którego cena dochodzi do 6500 zł.
Kupując szczeniaki tej rasy warto bardzo starannie wybierać hodowlę. Szczególnie należy być ostrożnym, jeśli cena jest podejrzanie niska. Mimo, że pies ten nie należy jeszcze do przerasowionych, pojawiają się szczeniaki z poważnymi wadami anatomicznymi, spowodowanymi uwypukleniem niektórych cech przez nieuczciwych hodowców. Rasa ta cierpi na wiele schorzeń genetycznych i jest bardzo podatna na dysplazję stawu biodrowego. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł o mastifie tybetańskim.
Informacje o rasie mastif neapolitański (mastino napoletano)
Mastif neapolitański zaliczany jest do grupy 2 FCI pinczery i sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie i do bydła, pozostałe rasy oraz do sekcji 2 psów molosowatych. Podobnie jak owczarek flandryjski, mastif włoski jest psem pasterskim i stróżującym. Pies ten ma instynkt obronny, dlatego też wykorzystywany jest do strzeżenia stad i gospodarstw przed dzikimi zwierzętami. Obecnie pies ten jest również psem rodzinnym.
Opis rasy:
- wielkość: pies do 70 cm, suka do 68 cm,
- waga psa do 70 kg, suki do 60 kg,
- długość życia: 7 - 8 lat,
- szata: krótka, gładka,
- umaszczenie: szare, czarne lub płowe,
- cena psa z rodowodem: 4500 - 5000 zł.
Jak wygląda mastif włoski
Opis rasy mastif neapolitański
Pies tej rasy wygląda jak typowy molos z dużą głową o prostej kufie i zwisających wargach. Charakterystyczną cechą tej rasy jest luźna, zwisająca skóra. Jest to duży pies, którego waga dochodzi do 70 kg, zaś wielkość do 75 cm.
Włos mastifa neapolitańskiego jest bardzo krótki, przylegający, gładki i twardy. Zgodnie z wzorcem rasy umaszczenie powinno być szare, czarne, brązowe lub płowe w różnych odcieniach szarości i brązu. Maść może być również pręgowana.
Zdrowie i wymagania co do pielęgnacji
Krótka sierść mastifa neapolitańskiego nie jest trudna w pielęgnacji. Pies ten mało linieje i wystarczy wyszczotkować go raz w tygodniu, aby nadać sierści połysk. Ponieważ pies ten ma luźne fałdy skóry, należy sprawdzać, czy nie tworzy się w fałdach stan zapalny. Jednak lepiej nie oddziaływać na skórę psa profilaktycznie, aby samemu nie powodować podrażnień.
Wymagania tej rasy co do dbałości o zdrowie są dość duże. Jest to pies bardzo ciężki, dlatego też na łapach mogą tworzyć się modzela. Dopóki są suche nie wymagają leczenia. Jednak jeśli zauważymy zmiany czy ropną wydzielinę, należy podjąć leczenie.
Mastif neapolitański jest dość kosztowny w utrzymaniu. Wynika to z dużej ilości karmy jaką pochłania ten ogromny pies. Szczególnie ważne jest dobre odżywianie szczeniąt, które powinny dostawać karmę dobrej jakości. Psy te mają skłonności do skrętu żołądka, dlatego też należy podzielić dzienną porcję na 2 mniejsze posiłki i dać psu dwugodzinny odpoczynek po jedzeniu.
Niestety rasa ta nie jest wolna od chorób i wad genetycznych. Szczególnie często pojawia się u tych psów dysplazja stawu biodrowego, choroby oczu, choroby serca oraz problemy ze skórą. Psy te są dość odporne na mrozy, lecz źle znoszą przeciągi i wilgoć oraz upały.
Opinie o rasie mastif neapolitański - czy jest to pies dla ciebie
Charakter mastifa neapolitańskiego
Ten olbrzymi pies ma przyjacielski charakter i jest mocno przywiązany do opiekuna i jego rodziny. Jest psem zrównoważonym i spokojnym, który spokojnie ocenia sytuację. Jeśli jednak uzna, że istnieje niebezpieczeństwo, może reagować natychmiastowo. Ten typowy pies stróżujący jest nieufny wobec obcych i sprowokowany może ugryźć.
Pies ten ma niezależny charakter i potrafi sam podejmować decyzje podczas pracy przy stróżowaniu. Rasa ta jednak nie nadaje się do stróżowania samotnie oddalonych posesji, gdyż do prawidłowego rozwoju potrzebuje kontaktu z człowiekiem. Pozostawiony samotnie, poczuje się wykluczony z grupy i może reagować agresją lub rozwinąć problemy behawioralne jak lęk separacyjny lub skłonności do niszczenia. Dlatego też rasa ta nie nadaje się dla osób zapracowanych, których długo nie ma w domu.
Opinie opiekunów i hodowców - dla kogo ta rasa
Mastif neapolitański jest psem spokojnym, zrównoważonym, przywiązanym do opiekuna i łatwym w pielęgnacji. Jednak nie jest to pies dla każdego i nie należy wybierać tej rasy pod wpływem impulsu i zachwytu nad jego majestatycznym wyglądem. Opiekun musi dobrze znać specyfikę rasy.
Z uwagi na rozmiary i niezależny charakter tej rasy, opiekun musi mieć doświadczenie w szkoleniu psów i musi umieć stosować metody pozytywne i wykazywać się konsekwencją. Pies ten jest niezależny, uparty, kapryśny i trudny do szkolenia. Szkolenie należy zacząć wcześnie, aby szczeniak nauczył się zasad panujących w domu. Szczególnie ważne jest nauczenie psa chodzenia na smyczy, nie ciągnięcia, gdyż pociągnięcie i szarpnięcie smyczą przez tak dużego i silnego psa może sprawić duże problemy.
Mastif neapolitański nie potrzebuje dużo ruchu i szybko się męczy. Wystarczą mu 2 spacery dziennie, jednak nie należy ich pomijać z uwagi na kondycję fizyczną psa. Z uwagi na wrażliwe stawy, spacery nie mogą być zbyt intensywne. Pies ten może mieszkać w mieszkaniu jednak należy brać pod uwagę wielkość psa i przeznaczyć dla niego odpowiednią ilość miejsca. Lepszy będzie dla mastifa neapolitańskiego dom z ogrodem, jednak nie może on mieszkać stale na zewnątrz.
Zamieszkanie mastifa neapolitańskiego w domu, gdzie są inne zwierzęta, nie jest dobrym rozwiązaniem. Pies może gonić koty. Nie zgadza się również z innymi psami. Nie należy trzymać razem dwóch samców, gdyż będzie to powodowało konflikty. Również samice mogą się ze sobą nie zgadzać.
Mastif neapolitański jest świetnym psem rodzinnym, gdyż jest łagodny i cierpliwy wobec dzieci. Nie jest on dobrym kompanem do zabaw, gdyż jest to pies mało ruchliwy. Z uwagi na wielkość psa nie należy nigdy zostawiać z nim małych dzieci bez nadzoru, gdyż może niechcący przewrócić dziecko.
Mimo spokojnego usposobienia i małej potrzeby ruchu, mastif neapolitański nie nadaje się dla osób starszych z powodu swojej wielkości i siły. Mimo małej potrzeby ruchu, pies ten wymaga codziennych spacerów, aby zachował kondycję fizyczną i psychiczną. Dlatego też nie jest to rasa dla osób prowadzących siedzący tryb życia. Neapolitański mastif mastino napoletano to kompan wart wyboru.
Mastyf neapolitański - zalety i wady
- chętny do współpracy z człowiekiem
- nie wymaga dużej aktywności fizycznej
- łagodny
- dobry stróż
- nieufny wobec obcych
- niezależność
Mastyf neapolitański - wygląd
- duży nos,
- okrągłe oczy,
- mocny ogon,
- szeroka kufa,
- mocne lędźwie,
- płaska czaszka,
- mięsiste wargi
- krótkowłosy
- włos twardy i prosty
- płowe,
- pręgowane,
- czarne,
- brązowe,
- szare,
- stalowe,
- ołowiane
Galeria zdjęć - Mastyf neapolitański
Charakter mastifa neapolitańskiego
- pies stróżujący,
- pies obronny,
- pies odstraszający
Mastyf neapolitański - dla kogo?
- dla singli,
- dla par
Pielęgnacja mastifa neapolitańskiego
- skracanie pazurów,
- czyszczenie uszu,
- mycie zębów,
- szczotkowanie sierści,
- kąpiele,
- przemywanie okolicy oczu,
- pielęgnacja opuszek łap
- Karma gotowa sucha,
- Karma gotowa mokra,
- Dieta domowa,
- Dieta surowa (BARF)
- dysplazja stawów biodrowych,
- dysplazja stawów łokciowych,
- wypadanie gruczołu trzeciej powieki,
- zaćma