Czym wyróżniają się psy do towarzystwa?
Przeważnie są nieduże i nie potrzebują długich spacerów. Mają przyjacielskie
usposobienie, uwielbiają spędzać czas ze swymi opiekunami. Istnieje wiele
czworonogów pasujących do tego opisu. Bez wątpienia należy do nich gryfonik. I
nie chodzi tu wyłącznie o jedną odmianę.
Jakie więc psy noszą tę nazwę? Odpowiedź na to pytanie znajduje się
poniżej. Tak jak i podstawowy opis zwierzaków.
Sympatyczny gryfon z Beneluksu
Gryfonik
to nazwa, którą dzielą trzy rasy psów typu dogowatego. Wszystkie pochodzą z
Belgii. Pierwotnie były to psy wykorzystywane do tępienia gryzoni, pilnowania
koni i powozów. Obecnie to dość popularne zwierzaki domowe. W klasyfikacji FCI
znalazły miejsce w grupie IX. Zrzeszającej psy ozdobne i do towarzystwa. Razem
utworzyły 3 sekcję małych psów belgijskich. O jakie konkretnie okazy chodzi.
Opisywane, niewielkie czworonogi to gryfon brukselski, belgijski oraz
barbandzki. Ich dokłada historia nie jest znana. Prawdopodobnie pochodzą od
pinczerów stajennych. Mogą mieć także domieszkę genów yorków, mopsów i
sznaucerów.
Dzięki
krzyżówce z mopsem pojawił się barbantczyk. Gryfoniki zostały uwiecznione na
XVII wiecznych obrazach. Początkowo żyły w domach mniej zamożnych osób. Później
trafiły na salony i dwory królewskie. Choć traktowane, jako osobne, wymienione
gryfony to odmiany tej samej rasy. Wszystkie osiągają w zasadzie jednakową
wielkość. Bez względu na płeć zazwyczaj dorastają do 20-28 cm wysokości w kłębie.
Ich waga utrzymuje się w granicach 3-6 kg. Są dobrze umięśnione i krępe. Głowa
okrągła z płaskim pyszczkiem, dużymi oczami i trójkątnymi uszami. Kończyny dość
krótkie i drobne, ale przy tym silne.
Skoro
każda miniaturka osiąga podobną wielkość i budowę to, czym się różnią? Mają odmienny rodzaj i kolor sierści. Gryfonik
brukselski to pies, którego okrywa włosowa jest półdługa. Do tego szorstka,
lekko falista i wspomagana obfitym podszerstkiem. Umaszczenie wyłącznie rude
lub rdzawe. Czworonóg belgijski to rasa mająca taki sam rodzaj sierści, także
odznacza się długą brodą. Różni się maścią, pies jest jednolicie czarny lub
podpalany. Natomiast barbantczyk jest krótkowłosy. Psiak może być czarny,
podpalany lub rudy. Więcej informacji o budowie, sierści i zdjęcia
opublikowaliśmy na naszym portalu.
Usposobienie belgijskich czworonogów
Gryfonik,
niezależnie od odmiany, to pies o łagodnym usposobieniu. Mocno przywiązuje się
do rodziny i jest jej bardzo oddany. Nie lubi długiej samotności. Chętnie
spędza czas na kolanach opiekunów. Poza domem nie wszczyna bójek z innymi
psami. Dlatego też można go ze sobą zabierać przy różnych okazjach. Może bać
się znacznie większych od siebie czworonogów. Zazwyczaj nie sprawia problemów
wychowawczych. Choć zawsze trzeba pamiętać o jednym. To czy pies jest ułożony
zależy od konsekwencji właścicieli. I oczywiście stosowania właściwych metod
szkolenia. Bez kar cielesnych i krzyków.
Szczeniaki
gryfoników są niezwykle żywiołowe. Z wiekiem stają się spokojniejsze i
zrównoważone. To sprawia, że zdobywają dobre opinie wśród właścicieli. Nie
oznacza to jednak, że życie dorosłego psa upływa na wylegiwaniu się. Gryfon
jest ciekawski i zajrzy w każdy kąt. Ponadto lubi spacery i chętnie oddaje się
ruchowi na świeżym powietrzu. Dobrze dogaduje się z dziećmi. Może bardzo długo
się z nimi bawić. Trzeba tylko uważać by najmłodsze maluchy nie zrobiły mu
krzywdy. Gryfonik ma jeszcze jedną, ceną zaletę. Nie jest to hałaśliwy
zwierzak. Nic, zatem nie stoi na przeszkodzie by zamieszkał w bloku czy
wielorodzinnej kamienicy.
Bez
względu na odmianę, gryfonik żyje w zgodzie ze zwierzętami domowymi.
Zaprzyjaźni się z innym psem, ale także z kotem. Obecnie jego głównym zdaniem
jest dotrzymywanie towarzystwa człowiekowi. Nie ma jednak przeszkód by uprawiał
psie sporty. Doskonale sobie radzi na torze agility. Zdarza się, że gryfoniki
są wykorzystywane w dogoterapii. Są, bowiem inteligentne i chętne do nauki. Z
wychowaniem poradzą sobie nawet początkujący miłośnicy psów. To tyle, jeśli
chodzi o charakter i umiejętności. Rozwinięcie tego tematu znajduje się w
innych naszych materiałach. Natomiast w tym artykule przechodzimy do kwestii
zdrowotnych.
Zdrowie i cena małego psa belgijskiego
Gryfonik
belgijski i barbandzki żyją długo, bo około 15 lat. Brukselczyk w tym względzie
nie odstaje od swych kuzynów. Każda z odmian jest dość odporna na choroby.
Naturalnie pojawiają się problemy zdrowotne. Na szczęście nie są częste u psów
pochodzących z dobrych hodowli. Niemniej jednak występuje sporadyczne wypadanie
rzepki kolanowej. Zanotowano także przypadki dysplazji stawów biodrowych.
Bruzda nosowa bywa podatna na odparzenia. W związku z tym trzeba ją przemywać
specjalnymi płynami. Z uwagi na płytko osadzone siekacze, psom nie należy dawać
twardszych rzeczy do gryzienia. W ten sposób uniknie się kłopotów z zębami.
Każda
belgijska miniaturka wymaga regularnej pielęgnacji. W jej skład wchodzi
przemywanie oczu i kontrola czystości uszu. Czasem należy pozbywać się nadmiaru
włosów na małżowinach. W przypadku krótkowłosego barbantczyka dbanie o sierść
sprowadza się do czesania raz w tygodniu. Pozostałe odmiany potrzebują
trymerowania. Wykonuje się je 3-4 razy w roku. Tę czynność opiekun może przeprowadzić
samodzielnie. Jeśli jednak nie ma doświadczenia i wprawy powinien pozostawić to
specjalistom. Kąpiele przeprowadza się tylko w razie potrzeby. Na przykład, gdy
okrywa włosowa mocno wybrudzi się podczas spaceru.
Karma
dla małych psów w zupełności zadowoli gryfoniki. Również ten aspekt wpływa na pozytywne
opinie na ich temat. Trzeba pamiętać, że pieski mają duży apetyt. Zatem nie
należy podawać im zbyt dużych porcji, bo zaczną tyć. Właściciele mogą
samodzielnie przygotowywać pokarm. Muszą przy tym zwracać uwagę na
suplementację. Na koniec pozostało pytanie ile kosztują szczeniaki z rodowodem?
Jako, że rasa(każda z wymienionych) nie cieszy się dużą popularnością cena jest
wysoka. Utrzymuje się w granicach 2500-3500 zł. Dokładniejszy opis psów
belgijskich i ich zdjęcia znajdują się na naszej stronie.