Silnie umięśniony, krępy bullmastiff
należy do grupy molosów. Są to psy, które wyróżniają się dużą masą ciała, krępą
sylwetką oraz dużą wytrzymałością. Poniżej dokonamy ogólnej charakterystyki
bullmastiffów, omówimy ich prawdziwy charakter, możliwe choroby, a także
najważniejsze wymagania. Na koniec wskażemy też, jaka jest cena zakupu małych
piesków w sprawdzonych hodowlach.
Jeśli szukasz więcej porad i
informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o psach
krótkowłosych.
Bullmastiff – podstawowe informacje o
rasie
Pochodzenie i wzorcowy wygląd
bullmastiffów
Bullmastiff
powstał ze skrzyżowania ras buldogów z mastiffami. Efektem tej mieszanki
genowej był pies o bardzo dużej sile, wytrzymałości, a jednocześnie
spostrzegawczości. Głównym zadaniem bullmastiffów było łapanie kłusowników i
złodziei. Pies robił to w bardzo charakterystyczny dla siebie sposób. Najpierw
tropił kłusownika, następnie niepostrzeżenie się podkradał, aż w końcu atakował
z zaskoczenia. Bliska odległość i wyjątkowa zawziętość bullmastiffa
uniemożliwiała ucieczkę. W ten sposób pies był w stanie zatrzymać nieproszonego
gościa, aż do przybycia swoich właścicieli. Okazywał się przy tym wyjątkowo
skuteczny i szybko stał się postrachem kłusowników.
Dziś
charakter psów został mocno złagodzony, jednak ich wygląd pozostał niemal
niezmienny. Wszystkie informacje o wyglądzie rasy odnajdziemy we wzorcu FCI
numer 157. Dokumentacja zawiera takie informacje, jak wzorcowa waga i wysokość
w kłębie. Dorosły, wzorcowo zbudowany pies tej rasy powinien ważyć około 50 do
59 kg, a jego idealny wzrost został określony na przedział 64 – 69 cm. Suka
może być drobniejsza, jej idealna waga to 41 do 50 kg, a wysokość w kłębie 61 –
66 cm.
Rasowy
bullmastiff występuje w kilku odmianach umaszczenia. Szata jest krótka,
przylegająca do ciała i twarda. Pomimo ograniczonej długości, szata powinna być
odporna na niepogodę. Sierść długa czy wełnista jest niedopuszczalna. Wzorcowy
bullmastiff może za to posiadać umaszczenie w odcieniu pręgowanym, płowym i
czerwonym. Dopuszcza się jedynie niewielkie, białe znaczenia w obrębie klatki
piersiowej. Znaczenia w innym kolorze lub o innym umaszczeniu są niedozwolone
przez wzorzec rasy. Niezbędna jest natomiast czarna maska, która delikatnie
rozjaśnia się w stronę oczu, nadając bullmastiffom charakterystycznego wyglądu.
Bullmastiff
może niekiedy przypominać mastiffa angielskiego, jednak w rzeczywistości
zauważymy wiele różnic. Przeglądając zdjęcia obydwu ras zauważymy, że pies rasy
bullmastiff jest sporo mniejszy. Ponadto nie posiada tak dużych fałdów
skórnych, a jego fąfle bardziej przylegają.
Prawdziwy charakter bullmastiffa
Pies rasy
bullmastiff posiada wiele docenianych cech charakteru. Jest równie odważny jak terier
rosyjski, opanowany i silnie przywiązany do człowieka. Z pozoru nieco
niezależny, lubi spędzać czas u boku swoich właścicieli, ale nie jest
nadmiernie natarczywy.
Charakter
bullmastiffa obejmuje także ogromną dawkę opanowania (podobną jak u dogów niemieckich).
Jest to pies spokojny, którego trudno wyprowadzić z równowagi. Z reguły
ignoruje zaczepki ze strony małych psów (takich jak toy rosyjski czy yorkshire
terrier). Zaatakowany przez większego psa może dać się szybciej sprowokować.
Łagodny charakter nadal łączy się z dużą siłą, odwagą i umiejętnością obrony,
dlatego zaatakowany bullmastiff może okazać się dużym zagrożeniem dla agresora.
Zarówno małe
szczeniaki, jak i dorosłe bullmastiffy łatwo wchodzą w relacje z innymi
pupilami domowymi. Ich przyjacielski charakter sprawia, że dobrze dogadają się
nawet ze znanym sobie kotem. Jednak w stosunku do obcych, naruszających ich
terytorium zwierząt przeważnie nie okazują tyle wyrozumiałości.
Prawidłowe
wychowanie psa sprawia, że bullmastiff czy czarny terrier świetnie dogadują się
ze wszystkimi członkami rodziny. Bullmastiff czy dog niemiecki są ponadto
bardzo otwarte w stosunku do dzieci. Dorosły pies wykazuje dużą łagodność w
kontaktach z młodszymi członkami rodziny, jednak trzeba nauczyć dzieci, by nie były
zbyt natarczywe.
Co ciekawe,
szczenięta i dorosłe psy bullmastiffa mogą patrolować swoje terytorium, jednak
znacznie bardziej interesuje je ochrona rodziny. Nie jest to pies, który będzie
szczekał przy ogrodzeniu, może wydawać się całkowicie niezainteresowany
otoczeniem. Jednak jeśli zauważy, że ktoś stwarza zagrożenie dla jego rodziny,
ujawni swój odważny charakter i dużą zwinność fizyczną. A może zainteresuje cię
także ten artykuł o dogu angielskim?
Najważniejsze wymagania i możliwe
choroby rasy
Bullmastiff - prawidłowa pielęgnacja
Bullmastiff,
toy rosyjski czy australian cattle dog to rasy łatwe w pielęgnacji. W przypadku
bullmastiffa najważniejsze okazuje się regularne czesanie szaty. Co prawda
sierść jest bardzo krótka i nie ulega kołtunieniu, jednak czesanie pozwala na
usunięcie martwego włosa.
Oglądając
zdjęcia bullmastiffów, z pewnością zauważymy charakterystyczne fałdy na skórze.
Warto regularnie kontrolować ich stan, a w czasie intensywnych upałów osuszać i
usuwać ewentualne zabrudzenia. Zbyt duży poziom wilgoci pomiędzy fałdami mógłby
doprowadzić do pojawienia się odparzeń.
Kolejną
wartą podkreślenia kwestią jest prawidłowe żywienie. Psy dużych ras takie jak
bullmastiff, dog niemiecki czy airedale terrier wymagają odpowiednio
skomponowanych. Małe, intensywnie rosnące szczeniaki powinny zjadać posiłki
bogate w białko zwierzęce. Możemy podawać je w formie gotowej karmy czy
samodzielnie komponować codzienne menu. Dobre opinie posiada także dieta BARF.
Z uwagi na
duże rozmiary, bullmastiff jest predysponowany do skrętu żołądka. Dlatego
zarówno młode szczeniaki, jak i dorosłe psy powinny dostawać kilka posiłków
dziennie o stałych porach. Spacer musi odbywać się przed jedzeniem, a po
posiłku warto zapewnić psu możliwie jak najwięcej spokoju. Takie żywienie może
zapobiec skrętowi żołądka i zapewnić psu długie zdrowie.
Choroby bullmastiffa
Bullmastiffy
często cierpią na choroby spowodowane dużymi rozmiarami ciała. Wśród rasy
często występuje dysplazja stawu biodrowego, a nieco rzadziej także dysplazja
stawu biodrowego. W hodowlach nie wymaga się wykonywania prześwietleń w tym
kierunku, jednak uznaje się je za dobrą praktykę. Zdjęcia RTG pozwalają na wyeliminowanie
z hodowli chorych osobników, a tym samym zmniejszają ryzyko pojawienia się
dysplazji u szczeniąt.
Do głównych
problemów zdrowotnych rasy należą także wady powiek. Młode szczeniaki i dorosłe
psy mogą niekiedy cierpieć na entropie powieki, co wymaga interwencji
chirurgicznej. Wśród rasy występuje także tendencja do pojawiania się modzeli,
które są zgrubieniami na skórze i pojawiają się głownie w okolicy stawów
łokciowych. Zgrubienia powstają przez leżenie w twardych miejscach, dlatego
zaleca się by szczeniaki i dorosłe psy miały do dyspozycji miękkie legowiska.
Bullmastiff
czy terrier rosyjski są rasami odpornymi na przeziębienia czy choroby
przewlekłe. Rasowy bullmastiff posiada bardzo krótką sierść, która nie chroni
go przed silnymi mrozami. Z pewnością nie jest tak odporny na ujemne
temperatury jak terrier rosyjski i nie może spędzać zimy w nieogrzewanym kojcu.
Ze względu na większy stopień przywiązania do właściciela, pies najlepiej
poradzi sobie mieszkając razem z domownikami.
Wychowanie i potrzeba ruchu
Szczenięta
bullmastiffa to małe wulkany energii, które są nieustannie gotowe na zabawę z
człowiekiem. To psy bardzo otwarte w kontaktach i chętne do nauki, o ile ta
wyda im się atrakcyjna. Wychowanie bullmastiffa powinno rozpocząć się od
odpowiedniej socjalizacji. Pies musi poznać różne zapachy, ludzi, sytuacje,
zwierzęta i dźwięki. Dzięki temu będzie lepiej przygotowany do dorosłego życia.
Wychowanie
czarnego terriera czy bullmastiffa polega także na nauczeniu przynajmniej
podstawowych komend posłuszeństwa. Szkolenie powinno być urozmaicone, tak aby
zachęcić pupila do nauki. Bullmastiff jest psem inteligentnym, jednak często
lubi postawić na swoim. Wrodzona upartość może niekiedy utrudnić szkolenie.
Omawiając
prawidłowe wychowanie rasy, warto także wspomnieć o potrzebach aktywności
fizycznej. Szczeniaki dowolnej rasy (bullmastiff, australian cattle dog itp.)
wymagają dużej dawki ruchu na świeżym powietrzu. Większa dawka aktywności
ułatwi koncentracje podczas szkolenia i zapewni najlepsze rezultaty.
Szczenięta
nie powinny się nadmiernie forsować. Dorosły bullmastiff również nie jest typem
sportowca wyczynowego. Zamiast intensywnego biegu, zdecydowanie bardziej
odpowiadają mu przynajmniej trzy spacery w ciągu dnia.
Cena bullmastiffa i cena buldoga
amerykańskiego – ile kosztują szczenięta w hodowlach?
Cena zakupu
szczeniaka to jedna z ważnych kwestii, które analizujemy przed zakupem
wymarzonego pupila. Okazuje się, że cena będzie uzależniona od kilku podstawowych
czynników. Należy do nich między innymi popularność danej rasy, liczba hodowli
oraz przynależność do danego związku.
Bullmastiff
czy buldog amerykański nie są najpopularniejsze w naszym kraju, a mniejsza
liczba hodowli może sprawić, że cena zakupu szczeniaka okaże się dość wysoka.
Warto przy tym podkreślić, że w naszym kraju największą renomą cieszą się
hodowle zarejestrowane w ZKwP. Cena szczeniaka z takiej hodowli może być nieco
wyższa, jednak w zamian otrzymujemy gwarancje czystości rasy.
Cena za szczenięta bullmastiffa z hodowli ZKwP przeważnie rozpoczyna się od kwoty 3500 zł. Jest to dość niska stawka, obejmująca zazwyczaj psy bez możliwości brania udziału w wystawach. Cena w bardziej znanych, renomowanych hodowlach przeważnie wynosi 4000 – 6000 zł (aktualizacja cen czerwiec 2021),. Szczenięta o wybitnym wyglądzie czy po bardziej utytułowanych rodzicach są na ogół jeszcze droższe.
Cena buldoga
amerykańskiego może kształtować się w bardzo zbliżonych przedziałach. Przed
wyborem konkretnego szczeniaka, zwróćmy uwagę na hodowlę. Dobra hodowla
bullmastiffa czy terriera powinna posiadać pozytywne opinie, udostępniać
zdjęcia psów hodowlanych, a jednocześnie umożliwić obejrzenie na żywo suczki
hodowlanej. Dobrą praktyką jest też wykonywanie badań w kierunku dysplazji
stawu biodrowego i stawu łokciowego. Z chwilą zakupu hodowla powinna podpisać z
kupującym jasno sformułowaną umowę, przekazać pełną dokumentacje szczeniaka i
udzielić najważniejszych rad w zakresie pielęgnacji, żywienia czy szkolenia.
Wielu dobrych hodowców przekazuje także atrakcyjną wyprawkę.