Bullmastiff

Silnie umięśniony, krępy bullmastiff należy do grupy molosów. Są to psy, które wyróżniają się dużą masą ciała, krępą sylwetką oraz dużą wytrzymałością. Poniżej dokonamy ogólnej charakterystyki bullmastiffów, omówimy ich prawdziwy charakter, możliwe choroby, a także najważniejsze wymagania. Na koniec wskażemy też, jaka jest cena zakupu małych piesków w sprawdzonych hodowlach.

Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o psach krótkowłosych.

Bullmastiff – podstawowe informacje o rasie

Pochodzenie i wzorcowy wygląd bullmastiffów

Bullmastiff powstał ze skrzyżowania ras buldogów z mastiffami. Efektem tej mieszanki genowej był pies o bardzo dużej sile, wytrzymałości, a jednocześnie spostrzegawczości. Głównym zadaniem bullmastiffów było łapanie kłusowników i złodziei. Pies robił to w bardzo charakterystyczny dla siebie sposób. Najpierw tropił kłusownika, następnie niepostrzeżenie się podkradał, aż w końcu atakował z zaskoczenia. Bliska odległość i wyjątkowa zawziętość bullmastiffa uniemożliwiała ucieczkę. W ten sposób pies był w stanie zatrzymać nieproszonego gościa, aż do przybycia swoich właścicieli. Okazywał się przy tym wyjątkowo skuteczny i szybko stał się postrachem kłusowników.

Dziś charakter psów został mocno złagodzony, jednak ich wygląd pozostał niemal niezmienny. Wszystkie informacje o wyglądzie rasy odnajdziemy we wzorcu FCI numer 157. Dokumentacja zawiera takie informacje, jak wzorcowa waga i wysokość w kłębie. Dorosły, wzorcowo zbudowany pies tej rasy powinien ważyć około 50 do 59 kg, a jego idealny wzrost został określony na przedział 64 – 69 cm. Suka może być drobniejsza, jej idealna waga to 41 do 50 kg, a wysokość w kłębie 61 – 66 cm.

Rasowy bullmastiff występuje w kilku odmianach umaszczenia. Szata jest krótka, przylegająca do ciała i twarda. Pomimo ograniczonej długości, szata powinna być odporna na niepogodę. Sierść długa czy wełnista jest niedopuszczalna. Wzorcowy bullmastiff może za to posiadać umaszczenie w odcieniu pręgowanym, płowym i czerwonym. Dopuszcza się jedynie niewielkie, białe znaczenia w obrębie klatki piersiowej. Znaczenia w innym kolorze lub o innym umaszczeniu są niedozwolone przez wzorzec rasy. Niezbędna jest natomiast czarna maska, która delikatnie rozjaśnia się w stronę oczu, nadając bullmastiffom charakterystycznego wyglądu.

Bullmastiff może niekiedy przypominać mastiffa angielskiego, jednak w rzeczywistości zauważymy wiele różnic. Przeglądając zdjęcia obydwu ras zauważymy, że pies rasy bullmastiff jest sporo mniejszy. Ponadto nie posiada tak dużych fałdów skórnych, a jego fąfle bardziej przylegają.

Prawdziwy charakter bullmastiffa

Pies rasy bullmastiff posiada wiele docenianych cech charakteru. Jest równie odważny jak terier rosyjski, opanowany i silnie przywiązany do człowieka. Z pozoru nieco niezależny, lubi spędzać czas u boku swoich właścicieli, ale nie jest nadmiernie natarczywy.

Charakter bullmastiffa obejmuje także ogromną dawkę opanowania (podobną jak u dogów niemieckich). Jest to pies spokojny, którego trudno wyprowadzić z równowagi. Z reguły ignoruje zaczepki ze strony małych psów (takich jak toy rosyjski czy yorkshire terrier). Zaatakowany przez większego psa może dać się szybciej sprowokować. Łagodny charakter nadal łączy się z dużą siłą, odwagą i umiejętnością obrony, dlatego zaatakowany bullmastiff może okazać się dużym zagrożeniem dla agresora.

Zarówno małe szczeniaki, jak i dorosłe bullmastiffy łatwo wchodzą w relacje z innymi pupilami domowymi. Ich przyjacielski charakter sprawia, że dobrze dogadają się nawet ze znanym sobie kotem. Jednak w stosunku do obcych, naruszających ich terytorium zwierząt przeważnie nie okazują tyle wyrozumiałości.

Prawidłowe wychowanie psa sprawia, że bullmastiff czy czarny terrier świetnie dogadują się ze wszystkimi członkami rodziny. Bullmastiff czy dog niemiecki są ponadto bardzo otwarte w stosunku do dzieci. Dorosły pies wykazuje dużą łagodność w kontaktach z młodszymi członkami rodziny, jednak trzeba nauczyć dzieci, by nie były zbyt natarczywe.

Co ciekawe, szczenięta i dorosłe psy bullmastiffa mogą patrolować swoje terytorium, jednak znacznie bardziej interesuje je ochrona rodziny. Nie jest to pies, który będzie szczekał przy ogrodzeniu, może wydawać się całkowicie niezainteresowany otoczeniem. Jednak jeśli zauważy, że ktoś stwarza zagrożenie dla jego rodziny, ujawni swój odważny charakter i dużą zwinność fizyczną. A może zainteresuje cię także ten artykuł o dogu angielskim?

Najważniejsze wymagania i możliwe choroby rasy

Bullmastiff - prawidłowa pielęgnacja

Bullmastiff, toy rosyjski czy australian cattle dog to rasy łatwe w pielęgnacji. W przypadku bullmastiffa najważniejsze okazuje się regularne czesanie szaty. Co prawda sierść jest bardzo krótka i nie ulega kołtunieniu, jednak czesanie pozwala na usunięcie martwego włosa.

Oglądając zdjęcia bullmastiffów, z pewnością zauważymy charakterystyczne fałdy na skórze. Warto regularnie kontrolować ich stan, a w czasie intensywnych upałów osuszać i usuwać ewentualne zabrudzenia. Zbyt duży poziom wilgoci pomiędzy fałdami mógłby doprowadzić do pojawienia się odparzeń.

Kolejną wartą podkreślenia kwestią jest prawidłowe żywienie. Psy dużych ras takie jak bullmastiff, dog niemiecki czy airedale terrier wymagają odpowiednio skomponowanych. Małe, intensywnie rosnące szczeniaki powinny zjadać posiłki bogate w białko zwierzęce. Możemy podawać je w formie gotowej karmy czy samodzielnie komponować codzienne menu. Dobre opinie posiada także dieta BARF.

Z uwagi na duże rozmiary, bullmastiff jest predysponowany do skrętu żołądka. Dlatego zarówno młode szczeniaki, jak i dorosłe psy powinny dostawać kilka posiłków dziennie o stałych porach. Spacer musi odbywać się przed jedzeniem, a po posiłku warto zapewnić psu możliwie jak najwięcej spokoju. Takie żywienie może zapobiec skrętowi żołądka i zapewnić psu długie zdrowie.

Choroby bullmastiffa

Bullmastiffy często cierpią na choroby spowodowane dużymi rozmiarami ciała. Wśród rasy często występuje dysplazja stawu biodrowego, a nieco rzadziej także dysplazja stawu biodrowego. W hodowlach nie wymaga się wykonywania prześwietleń w tym kierunku, jednak uznaje się je za dobrą praktykę. Zdjęcia RTG pozwalają na wyeliminowanie z hodowli chorych osobników, a tym samym zmniejszają ryzyko pojawienia się dysplazji u szczeniąt.

Do głównych problemów zdrowotnych rasy należą także wady powiek. Młode szczeniaki i dorosłe psy mogą niekiedy cierpieć na entropie powieki, co wymaga interwencji chirurgicznej. Wśród rasy występuje także tendencja do pojawiania się modzeli, które są zgrubieniami na skórze i pojawiają się głownie w okolicy stawów łokciowych. Zgrubienia powstają przez leżenie w twardych miejscach, dlatego zaleca się by szczeniaki i dorosłe psy miały do dyspozycji miękkie legowiska.

Bullmastiff czy terrier rosyjski są rasami odpornymi na przeziębienia czy choroby przewlekłe. Rasowy bullmastiff posiada bardzo krótką sierść, która nie chroni go przed silnymi mrozami. Z pewnością nie jest tak odporny na ujemne temperatury jak terrier rosyjski i nie może spędzać zimy w nieogrzewanym kojcu. Ze względu na większy stopień przywiązania do właściciela, pies najlepiej poradzi sobie mieszkając razem z domownikami.

Wychowanie i potrzeba ruchu

Szczenięta bullmastiffa to małe wulkany energii, które są nieustannie gotowe na zabawę z człowiekiem. To psy bardzo otwarte w kontaktach i chętne do nauki, o ile ta wyda im się atrakcyjna. Wychowanie bullmastiffa powinno rozpocząć się od odpowiedniej socjalizacji. Pies musi poznać różne zapachy, ludzi, sytuacje, zwierzęta i dźwięki. Dzięki temu będzie lepiej przygotowany do dorosłego życia.

Wychowanie czarnego terriera czy bullmastiffa polega także na nauczeniu przynajmniej podstawowych komend posłuszeństwa. Szkolenie powinno być urozmaicone, tak aby zachęcić pupila do nauki. Bullmastiff jest psem inteligentnym, jednak często lubi postawić na swoim. Wrodzona upartość może niekiedy utrudnić szkolenie.

Omawiając prawidłowe wychowanie rasy, warto także wspomnieć o potrzebach aktywności fizycznej. Szczeniaki dowolnej rasy (bullmastiff, australian cattle dog itp.) wymagają dużej dawki ruchu na świeżym powietrzu. Większa dawka aktywności ułatwi koncentracje podczas szkolenia i zapewni najlepsze rezultaty.

Szczenięta nie powinny się nadmiernie forsować. Dorosły bullmastiff również nie jest typem sportowca wyczynowego. Zamiast intensywnego biegu, zdecydowanie bardziej odpowiadają mu przynajmniej trzy spacery w ciągu dnia.

Cena bullmastiffa i cena buldoga amerykańskiego – ile kosztują szczenięta w hodowlach?

Cena zakupu szczeniaka to jedna z ważnych kwestii, które analizujemy przed zakupem wymarzonego pupila. Okazuje się, że cena będzie uzależniona od kilku podstawowych czynników. Należy do nich między innymi popularność danej rasy, liczba hodowli oraz przynależność do danego związku.

Bullmastiff czy buldog amerykański nie są najpopularniejsze w naszym kraju, a mniejsza liczba hodowli może sprawić, że cena zakupu szczeniaka okaże się dość wysoka. Warto przy tym podkreślić, że w naszym kraju największą renomą cieszą się hodowle zarejestrowane w ZKwP. Cena szczeniaka z takiej hodowli może być nieco wyższa, jednak w zamian otrzymujemy gwarancje czystości rasy.

Cena za szczenięta bullmastiffa z hodowli ZKwP przeważnie rozpoczyna się od kwoty 3500 zł. Jest to dość niska stawka, obejmująca zazwyczaj psy bez możliwości brania udziału w wystawach. Cena w bardziej znanych, renomowanych hodowlach przeważnie wynosi 4000 – 6000 zł (aktualizacja cen czerwiec 2021),. Szczenięta o wybitnym wyglądzie czy po bardziej utytułowanych rodzicach są na ogół jeszcze droższe.

Cena buldoga amerykańskiego może kształtować się w bardzo zbliżonych przedziałach. Przed wyborem konkretnego szczeniaka, zwróćmy uwagę na hodowlę. Dobra hodowla bullmastiffa czy terriera powinna posiadać pozytywne opinie, udostępniać zdjęcia psów hodowlanych, a jednocześnie umożliwić obejrzenie na żywo suczki hodowlanej. Dobrą praktyką jest też wykonywanie badań w kierunku dysplazji stawu biodrowego i stawu łokciowego. Z chwilą zakupu hodowla powinna podpisać z kupującym jasno sformułowaną umowę, przekazać pełną dokumentacje szczeniaka i udzielić najważniejszych rad w zakresie pielęgnacji, żywienia czy szkolenia. Wielu dobrych hodowców przekazuje także atrakcyjną wyprawkę.