Pies beagle to angielski pies myśliwski. Szczeniaczki
zachwycają swoim urokiem i energią, a dorosłe psy urzekają lojalnością i chęcią
współpracy z człowiekiem. Beagle potrafią jednak także niszczyć meble oraz
uciekać z ogrodzonych posesji. Jak
przygotować się na psa tej rasy? Jaka jest cena i czy mały beagle to miniatura?
Prezentujemy zdjęcia, opisujemy usposobienie i zdradzamy szczegóły opieki nad
psami tej rasy.
Pies beagle - informacje o rasie
Rasowe psy - jak wygląda wzorzec rasy?
Obecnie funkcjonujący
wzorzec rasy został opracowany w 2010 roku. Opis (wzorzec) rasy zawiera takie
informacje, jak to, że:
- głowa powinna być średniej długości i pozbawiona fałd oraz zmarszczek
-
preferowany jest nos czarny, ale u psów o jaśniejszym umaszczeniu również
on może być nieco jaśniejszy
- lekko łukowata szyja powinna umożliwiać psu swobodne węszenie
- rasa ma głęboką klatkę piersiową sięgającą poniżej łokcia
-
sierść powinna być gęsta i krótka.
Rasowe psy odznaczają się
także określonymi proporcjami. Przykładem może być to, iż długość czaszki od
guza potylicznego do stopu powinna być taka sama jak długość kufy do czubka
nosa. Tymczasem wysokość od ziemi do łokcia powinna być połową wysokości w
kłębie.
Umaszczenie określane
jako tricolor jest najpopularniejsze, ale opis dopuszcza także umaszczenie
borsucze, zajęcze, cytrynowe oraz białe w łaty, czy płowe. Koniec ogona
powinien być biały. Tricolor składa się z barwy czarnej, płowej i białej.
Beagle to raczej małe
psy. Ich wysokość w kłębie waha się od 33 do 40 centymetrów, choć wyróżnia się
także psy do 33 cm w kłębie. Waga oscyluje natomiast w przedziale 9-14 kilogramów.
Na wystawach oprócz tego,
jak wygląda bigiel, ocenia się jego prawidłowy rozwój. Pies beagle musi mieć
zatem dwa jądra wyczuwalne w mosznie. Wnętrem określa się czworonoga, u którego
jądra nie zstąpiły do ukończenia 6 miesiąca życia.
Charakter i usposobienie - najważniejsze cechy rasy
Małe pieski są radosne,
energiczne i odważne. Podobne cechy zauważyć można psów dorosłych, które są
sympatyczne, ruchliwe i inteligentne.
Bigiel jest psem
zrównoważonym i nie wykazuje tendencji do agresji ani nadmiernej bojaźliwości.
Dorosły pies biorący udział w wystawach podlega dyskwalifikacji, jeśli wykazuje
przejawy tych cech.
Charakter psa
myśliwskiego objawia się w jego zdecydowaniu i czujności. Nie są to psy
potrzebujące dużej ilości wysiłku fizycznego. Dla bigla ważniejsza jest relacja
z ludźmi i częsty kontakt z opiekunem. Nie wolno jednak zapominać o ćwiczeniach
i psychicznej stymulacji czworonoga. Psy tej rasy mają bowiem tendencję do
niszczenia mebli, gdy pozostawiane są same w domu.
Psy myśliwskie - historia i hodowla
Jak powstała rasa?
Nazwa rasy
przypuszczalnie pochodzi z języka staroangielskiego, francuskiego lub
celtyckiego i pochodzi od słów begle,
beag lub begele. Wiadomo, że
beagle znał już angielski dwór Henryka VIII. Dane historyczne mówią, że zostały
wyhodowane około XIV wieku.
Rasa powstała jako psy do
polowania na zające, które miały towarzyszyć głównie pieszym myśliwym. Należą
one do tak zwanych psów gończych, których specjalnością jest gonienie po
śladzie. Beagle to psy lubiące przebywać w grupie i do dzisiaj często używane
są do polowań w sforze.
Wyraźne myśliwskie cechy
prezentuje już szczeniak. Szkolenia psa powinno się zatem zacząć gdy szczeniak
trafi do nowego domu. Bigiel potrzebuje łagodnego, ale konsekwentnego
podejścia. Pozytywne szkolenie przyniesie dobre relacje i ustali zasady,
których pies będzie przestrzegał.
Hodowla - ile kosztuje szczeniak z rodowodem?
Cena za psa z pochodzeniem ZKwP wynosi około 3500-5000
złotych, jeśli szczeniak ma rodowód. Hodowca powinien udzielić wszystkich
informacji o rasie i rodzicach szczeniąt. Im lepsi przodkowie w danej linii
hodowlanej, tym droższy będzie mały pies. Na cenę wpływają także zabiegi i
badania, którym poddane zostały szczeniaki. Warto zwrócić uwagę, czy wraz z
czworonogiem otrzymujemy jego książeczkę zdrowia. Pieski około 8 tygodnia życia mogą być już pierwszy raz zaszczepione preparatem typu "pupy" oraz odrobaczone, a także zachipowane. W wieku 9 tygodni wykonuje się drugie szczepienie na choroby zakaźne.
Psy to gatunek, u którego
ruja (cieczka) pojawia się co około 6-8 miesięcy. Rasowe suczki pierwszą
cieczkę mają około 8 miesiąca życia, ale do rozrodu są gotowe dopiero po
osiągnięciu tak zwanej dojrzałości hodowlanej. Suczka rodzi zwykle cztery
pieski, choć zdarzają się także większe mioty. Po porodzie małe są od niej
całkowicie zależne, ssąc mleko do około 6 tygodnia życia. Szczeniaczki na
sprzedaż do nowych domów powinny trafić około 8 tygodnia życia. Jest to czas
intensywnej socjalizacji. Szczeniaki w tym wieku łatwo się uczy i przyswaja
niezbędne informacje związane ze szkoleniem.
Sprzedaż szczeniąt
powinna odbywać się na terenie hodowli, by kupujący mógł zobaczyć matkę piesków
oraz warunki, w jakich bytują czworonogi. Atrakcyjna cena połączona z ofertą
"dowozu" psa do domu powinna niepokoić. Takie zwierzę może pochodzić
z pseudohodowli!
Niezbędne informacje i opinie o beagle
Opinie o beagle mówią o
ich lojalności i zdolności do szybkiej adaptacji do nowych warunków. Inne
opinie o rasie donoszą jednak także o skłonnościach do ucieczek oraz
niezależności. Psy wykazujące taką tendencję powinny być poddane szkoleniu i
początkowo wyprowadzane jedynie na smyczy.
Utrzymanie psa tej rasy
kosztuje około 150 zł miesięcznie. Składa się na nie cena karmy, opieki
weterynaryjnej, czy profilaktyki przeciwpasożytniczej. Pies beagle potrzebuje
także zabawek, misek i innych akcesoriów, które są jednorazowym i standardowym
zakupem przed pojawieniem się psa w domu.
U tej rasy obserwuje się
predyspozycje do:
- zwichnięcia rzepki
-
dysplazji stawów łokciowych
-
pierwotnej jaskry
- niedoboru czynnika VII krzepnięcia
- karłowatości
- chorób przyzębia
-
niedoczynności tarczycy
- dysplazji siatkówki
-
zaćmy
Opis beagle w literaturze
weterynaryjnej nie zawiera informacji o rasowej nadwrażliwości na żadne leki,
ale mogą być one reakcją indywidualną każdego psa.
Bigiel powinien być
żywiony dobrą jakościowo karmą. Cena karmy premium jest zwykle wyższa, ale
przełoży się na zdrowie czworonoga. W składzie poszukiwać należy mięsa, warzyw
i owoców (np. z grupy super foods) oraz niewielkiej ilości wypełniaczy.
Dominować powinno białko zwierzęce zamiast tego pochodzącego z roślin. Rasa ma
tendencję do nadwagi, dlatego należy zwracać uwagę na porcje oraz odpowiednią
dawkę ruchu.
Wszyscy poszukujący
miniaturki rasy muszą wiedzieć, że beagle miniaturka nie istnieje. Oferowane w
ogłoszeniach pieski opisywane jako "miniaturka" w rzeczywistości są
albo wytworami pseudohodowli, albo tak zwanymi psami "kieszonkowymi"/
odmianą "do 33 centymetrów wzrostu". Historycznie bowiem istniały
niewielkich rozmiarów beagle, które dodatkowo były szorstkowłose. Od czasów
Henryka VIII beagle selekcjonowane były jednak w kierunku większych rozmiarów,
choć wciąż na świat przychodzą mniejsze psy przypominające miniaturki. Beagle
miniaturka może być także efektem mutacji, a chore szczeniaki mają
nieproporcjonalną budowę ciała. Zdjęcia takich czworonogów pokazują, że mają
one zdeformowane kończyny i szeroką czaszkę.
Podobnie do beagla
wygląda pies rasy harrier, który również należy do psów myśliwskich. Harrier
również ma umaszczenie typu tricolor, ale jest wyższy niż bigiel i ma 46-53
centymetry wysokości. Hodowcy najprawdopodobniej używali tej rasy oraz terierów
w celu uzyskania obecnego wyglądu beagla.
Pies beagle zasługuje na
uwagę osób, które chcą mieć bliską relację ze swoim czworonogiem. Psy tej rasy
nadają się zarówno dla rodzin, jak i myśliwych. Polecamy!
Pełne
wdzięku psy rasy beagle są dobrze znane niemal na całym świecie. Niegdyś były
zwierzętami wykorzystywanymi do polowań, dziś na ogół pełnią funkcję towarzysza
rodziny. Pieski tej rasy charakteryzuje przyjazne usposobienie, duża potrzeba
ruchu oraz instynkt łowiecki. Z pewnością warto bliżej poznać najważniejsze
cechy beagle i przekonać się, kto może być idealnym właścicielem tej rasy.
Wygląd psów
rasy beagle
Pochodzący z Wielkiej Brytanii pies gończy rasy beagle
został uznany przez międzynarodową organizację kynologiczną FCI. Federacja
stworzyła własny wzorzec rasy, w którym odnajdziemy wszystkie informacje na
temat preferowanego wyglądu i charakterystycznych dla rasy cech. Wzorzec FCI
oznaczono numerem 161.
Psy rasy beagle posiadają zwartą, mocną budowę ciała o
szlachetnym wyglądzie. Nie mogą być ociężałe, a długość czaszki od guza
potylicznego do stopu powinna być możliwie taka sama jak długość kufy do czubka
nosa. Wśród ważnych dla rasy proporcji wyróżnia się także odległość od podłoża
do łokcia, która powinna wynosić około połowy wysokości w kłębie. Są to
najważniejsze dla rasy proporcje, na które zwraca się uwagę podczas wystaw.
W hodowlach dąży się do uzyskania szczeniąt o
odpowiednim temperamencie. Rasowy beagle powinien być odważny, energiczny, a
zarazem czujny i wesoły. Rasę wyróżnia także ruchliwość i silny instynkt
łowiecki. Są to psy, których specjalnością jest gonienie po śladzie. Jest to
dość istotna informacja, bowiem współczesne beagle potrafią zatracić się w
wywęszonych na spacerach zapachach.
Beagle posiadają także dość wyraziste, ciemno brązowe
lub orzechowe oczy. Nie mogą być one osadzone zbyt głęboko ani wyłupiaste. Oczy
powinny posiadać łagodny wyraz i być duże. Charakterystyczną cechą wyglądu
beagle są także ich uszy. Prawidłowo zbudowane uszy muszą być długie, z
zaokrąglonymi końcami i osadzone nisko. Co ważne uszy muszą sięgać w pozycji
wyciągniętej prawie końca nosa oraz zwisać blisko policzków.
Opisując wygląd beaglów, nie sposób pominąć ich szaty
oraz wymiarów. Nieustannie chętny do zabawy beagle posiada krótką, gęstą i
przylegającą sierść. Wzorzec dopuszcza u beagle umaszczenie trójbarwne, białe w
łaty, a w tym borsucze, zajęcze oraz cytrynowe. Maść może być też cytrynowa z
białym, czerwona z białym, płowa z białym, czarna z białym lub jednolicie
biała. Maść (za wyjątkiem czysto białej może być przesiana). Co istotne,
wszystkie beagle zawsze powinny posiadać białą końcówkę ogona.
Wzorzec rasy nie określa idealnej wagi. Możemy jednak
odszukać informacje na temat idealnej wysokości w kłębie. Pożądana wysokość
dorosłego psa lub suczki powinna wahać się od minimum 33 do maksymalnie 40 cm.
Charakter
myśliwskiej miniaturki — usposobienie beaglów
Na wstępie podkreślmy, że tak zwany beagle miniaturka
nie figuruje jako odrębna rasa. We wzorcu FCI nie znajdziemy informacji o
idealnej wadze, jednak powinna ona współgrać z wysokością w kłębie. Prawidłowo
zbudowany piesek beagle powinien osiągnąć 33 do 40 cm wysokości w kłębie. Z
pewnością nie jest to duża rasa, jednak charakteryzuje ją wyjątkowy charakter.
Beagle usposobienie to głównie radość z życia i silne
przywiązanie do człowieka. Szczeniaki szybko przywiązują się do wszystkich
członków rodziny, a prawidłowo przeprowadzone wychowanie i szkolenie sprawiają,
że pupile stają się bezproblemowymi towarzyszami do domu. Wśród rasy możemy
zaobserwować dużą potrzebę ruchu i chęci do zabawy. Beagle szczeniak i dorosły
pies bardzo chętnie bawi sie z dziećmi, lubi zabawy z wykorzystaniem węchu,
gonienie za piłkami lub patykami, a także eksplorację nowych terenów. Duża
potrzeba ruchu sprawia, że rasa beagle świetnie odnajdzie się w zestawieniu z
rodziną aktywną, lubiącą zabawy z pupilem i długie spacery.
Beagle szczenięta wymagają odpowiedniej socjalizacji z
otoczeniem i innymi zwierzętami. Beagle usposobienie nie jest agresywne, ani
nie znajdziemy w nim tendencji do dominacji. Dobrze socjalizowane szczeniaki
świetnie odnajdują się w kontaktach z innymi psami. Musimy jednak pamiętać o
silnym instynkcie łowieckim. Nasz niewielkich rozmiarów przyjaciel rodziny
chętnie podąży za szybko poruszającym się kotem lub uciekającymi zwierzętami.
Silne instynkty łowieckie są czymś typowym dla rasy i nie sposób ich
wyeliminować.
Nasz beagle miniaturka wyrośnie na zrównoważonego,
łagodnego psa o ile zapewnimy mu prawidłowe warunki. Wśród rasy nie występuje
skłonność do agresji, a piesek beagle na ogół podchodzi z zaufaniem do osób
obcych. Ze względu na niewielkie rozmiary, łagodny wygląd i brak silnie
rozwiniętego instynktu terytorialnego, rasa beagle nie nadaje się na
samodzielnego stróża posesji. Zdecydowanie bardziej pasuje jej przebywanie u
boku rodziny, zabawy z dziećmi i wspólne spacery.
Na wyróżnienie zasługuje także upartość beagla. Chętny
do zabawy, energiczny pupil może niekiedy chodzić własnymi ścieżkami. Uparte
usposobienie i chęć do postawienia na swoim bywa pewną przeszkodą w szkoleniu.
Z pewnością nie jest to rasa, która zawsze i bezwzględnie wykonuje wszystkie
komendy właściciela. Mimo pewnej upartości beagla, jest to też rasa inteligentna
i chętna do współpracy z człowiekiem. Dlatego jej wychowanie oraz szkolenie nie
powinno być nadmiernie skomplikowane. Wystarczy wziąć pod uwagę specyfikę rasy,
wykorzystać jej naturalne instynkty oraz wprowadzić pozytywne relacje na linii
właściciel, zwierzak.
Historia
powstania rasy beagle
Przyjmuje się, że rasa beagle powstała poprzez
selekcje najmniejszych foxhoundów do polowania z pieszym myśliwym. Beagle jest
jedną z najstarszych ras psów, które pochodzą z Wielkiej Brytanii. Pierwotnie wykorzystywano
ją głownie do polowania na króliki oraz lisy. Największym uznaniem cieszyło się
polowanie w sforach. Do dziś niektóre organizacje organizują tego typu
polowania, w których wykorzystuje się sfory beagle.
Prawdopodobnie psy przypominające beagle istniały już
za czasów rzymskich. Świadczy o tym choćby wzmianka Ksenofona, który w swoich
pismach umieścił informację o psach gończych, polujących na zające i króliki.
Wczesną historię rasy potwierdzają także wizerunki beaglów, umieszczanych na
ceramice z IV wieku przed naszą erą.
Znana współcześnie rasa zyskała popularność w XIV
wieku. W tym czasie w Wielkiej Brytanii rozpoczęły się polowania w sforach na
lisy i zające. Beagle były do tego idealnymi kandydatami i szybko zdobyły
uznanie na królewskich dworach. Dobrym przykładem jest tu Królowa Elżbieta I,
która rozpoczęła hodowlę pocket beagles, czyli odmianę o mniejszych rozmiarach.
I i II wojna światowa doprowadziły znacznego
ograniczenia osobników beagle. Populacje stopniowo odbudowywano od połowy XX
wieku. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku rasa beagle zyskała popularność w
Polsce. Szybko doceniono jej wyjątkowy charakter, znaczenie użytkowe oraz
idealne przystosowanie do życia u boku rodziny.
Zdrowie
rasy beagle — na jakie choroby zapadają psy tej rasy?
Niewielkich rozmiarów, będące w ciągłym ruchu beagle
nie są psami skłonnymi do wielu chorób. Z reguły jest to rasa zdrowa, a zadbane
psy beagle przez większość życia cieszą się idealnym zdrowiem. Niestety tak jak
i każda inna rasa, tak i beagle mogą mieć skłonności do niektórych chorób.
Piesek beagle może cierpieć na dysplazję stawu
biodrowego lub dysplazję stawu łokciowego. Tego typu choroby wytwarzają silne
dolegliwości bólowe i wymagają interwencji weterynaryjnej. Warto zauważyć, że
dysplazja to choroba genetyczna, mogąca przenosić się z pokolenia na pokolenie.
Dlatego beagle hodowle powinny badać swoje psy hodowlane i dopuszczać do
rozrodu wyłącznie w pełni zdrowe osobniki. Do kolejnych chorób o podłożu
genetycznym należą zwichnięcia rzepki, pierwotna jaskra oraz niedobór czynnika
VII krzepnięcia krwi.
Istotnym problemem ze zdrowiem może być także
dysplazja siatkówki, która u beaglów występuje w formie ogniskowej. Wśród rasy
spotykana jest także jaskra, występująca po ponad 2 % przedstawicieli tej rasy.
Wśród chorób o podłożu autoimmunologicznym wyróżnia się niedoczynność tarczycy,
która może mieć podłoże genetyczne. Beagle mogą także cierpieć na chorobę
rdzenia kręgowego, cukrzycę, przetrwałą błonę źreniczą lub dystrofię rogówki.
Ta ostatnia u objawia się u beaglów w postaci owalnych zmętnień w nabłonku
rogówki, które z czasem mogą utrudniać widzenie.
Dużym problemem okazuje się także padaczka i zespół
bólowy beagla. Jest to młodzieńcze zapalenie wielostawowe naczyń oraz tkanki
okołonaczyniowej. Pochodzenie choroby nie jest znane, jednak zespół bólowy
pojawia się u młodych psów w wieku od 6 do 40 miesięcy. W przebiegu choroby
pojawia się gorączka i bolesność szyi. Choroba może być dziedziczona podobnie
jak wrodzona głuchota jedno lub obustronna.
Piesek beagle może także cierpieć na choroby
przyzębia. Jest to dość częsta przypadłość u psów niewielkich ras. Szacuje się,
że niemal połowa psów do 2 lat i zdecydowana większość starszych osobników może
cierpieć na choroby uzębienia. Problem najczęściej dotyczy zębów
przedtrzonowych. Dużym problemem może być także odkładanie się kamienia
nazębnego, typowe dla psów ras małych.
Jak i czym
karmić psy rasy beagle?
Psy rasy beagle nie posiadają szczególnych wymagań
żywieniowych, a ich dieta powinna być odpowiednio dopasowana do ilości ruchu,
zdrowia, wieku oraz indywidualnych wymagań. W hodowlach na ogół podaje się
karmy suche lub posiłki samodzielnie przygotowywane przez właściciela.
Alternatywą jest także żywienie psów karmami mokrymi, jednak nie jest to tak
popularne rozwiązanie.
Beagle szczenięta powinny zjadać posiłki
wysokobiałkowe, dopasowane do potrzeb rosnącego organizmu. Po ukończeniu
pierwszego roku życia, pies może przejść na karmy dla dorosłych psów. Beagle
szczenięta najlepiej karmić mniejszymi porcjami, podzielonymi na 3 lub 4 posiłki.
W wieku dorosłym możemy natomiast dzielić porcje na jeden lub dwa posiłki,
które podajemy w ciągu dnia.
Duża potrzeba aktywności naszego pupila sprawia, że
warto podawać mu pokarmy wysokoenergetyczne. Dobrze zbilansowana, podawana w
odpowiedniej ilości karma zapewni piękny wygląd, efektowną sierść oraz lepsze
zdrowie. Niektóre beagle hodowle rekomendują także żywienie za pomocą diety
BARF. Jest to coraz popularniejsze rozwiązanie o wielu pozytywach. Dieta BARF ma
w założeniach odwzorowywać naturalne żywienie wilków. Posiłki nie zostają
poddane obróbce termicznej, nie stosuje sie w nich niepotrzebnych przypraw, ani
konserwantów. Podstawą diety BARF jest świeże, surowe mięso z kośćmi, podroby
oraz rozdrobnione warzywa i owoce. Dieta wymaga dopasowania do poziomu
aktywności, wieku oraz stanu zdrowia pupila. Niezbędne jest także podawanie
dobrze dobranych suplementów. Jedynym minusem żywienia BARF okazuje się większe
zaangażowanie czasu właściciela oraz konieczność zyskania niezbędnej wiedzy.
Plusem okazuje się natomiast uzyskanie pełnej kontroli nad jakością posiłków
oraz możliwość podawania produktów o najlepszej strawności i przyswajalności.
Ile
kosztuje beagle?
Beagle szczenięta znajdują sie w wielu hodowlach, a ceny
ich zakupu okazują się bardzo zróżnicowane. Rasa okazuje się łatwa w
pielęgnacji, a jej cechy charakteru sprawiły, że zdobyła popularność na terenie
całego kraju. Wybór hodowli nie powinien być jednak dziełem przypadku. Beagle
szczenięta mogą cierpieć na wiele chorób o podłożu genetycznym. Dlatego dobrą
praktyką hodowli jest wykonywanie kompleksowych badań zwierząt hodowlanych.
Szczeniak powinien pochodzić od w pełni przebadanych i zdrowych osobników, co
zmniejsza ryzyko zapadnięcia na ciężkie choroby.
Cena za beagle szczenięta będzie uzależniona od ich
pochodzenia. W naszym kraju działają różne stowarzyszenia i związki
kynologiczne, które wystawiają psom rodowody lub metryki. Niektóre organizacje
działają wyłącznie na terenie Polski, posiadają mało rygorystyczny regulamin i
nie prowadzą kontroli w zrzeszonych hodowlach. Może to prowadzić do wielu
nadużyć, a zakup psa z niesprawdzonego źródła rodzi duże ryzyko. Największą
renomą cieszą się hodowle, które należą do Związku Kynologicznego w Polsce.
Beagle szczeniak z metryką wydaną przez ZKwP będzie uznany za rasowego przez
międzynarodową federację FCI. Cena beagla z pochodzeniem ZKwP może okazać sie
wyższa w porównaniu do stawki za psy z innych źródeł.
Stawki za szczenięta w hodowli należącej do ZKwP na
ogół rozpoczynają się od kwoty 3500 zł. Jest to niewysoka stawka za szczeniaka,
który posiada wszystkie typowe dla rasy cechy wyglądu i charakteru. Bardziej
znane hodowle na ogół sprzedają szczeniaki po nieco wyższych stawkach. W wielu
z nich obowiązuje przedział cenowy pomiędzy 4000 – 6000 zł. Na ostateczny koszt
zakupu może wpłynąć beagle umaszczenie, płeć, osiągnięcia danej linii
hodowlanej oraz cechy użytkowe. Beagle szczenięta z uprawnieniami do brania
udziału w wystawach często okazują się jeszcze droższe w zakupie.
Jedną z często rozważanych kwestii jest beagle cena
bez rodowodu. Taka fraza jest często wyszukiwana w internecie, jedna nie
znajdziemy na nią krótkiej odpowiedzi. Warto pamiętać, że w naszym kraju
obowiązuje całkowity zakaz sprzedaży szczeniaków bez udokumentowanego
pochodzenia. W hodowli istnieje obowiązek wyrabiania rodowodu lub metryki dla
wszystkich szczeniąt z miotu. Szczenięta bez udokumentowanego pochodzenia mogą
być oddane wyłącznie za darmo. Dlatego fraza „beagle cena bez rodowodu” jest
błędna w samych założeniach. Psy bez udokumentowanego pochodzenia na ogół nie
są przedstawicielami danej rasy. Co gorsza, osobniki mogą pochodzić z chowu
wsobnego, a to z kolei staje sie przyczyną wielu chorób o podłożu genetycznym. Niekiedy
w ofertach sprzedaży pojawiają się pieski sprzedawane nie w hodowli, a od osoby
prywatnej. Nie jest to praktyka zgodna z prawem, a oszczędność na zakupie
taniego szczeniaka bez rodowodu może okazać się jedynie pozorna. Z pewnością
nie jest to dobre rozwiązanie, jeśli zależy nam na tym, aby pies posiadał
typowe dla rasy cechy wyglądu i zachowania, był obdarzony wyjątkowym węchem i
charakterystycznym dla beaglów instynktem.
Tresura i
wychowanie beagle
Rasa jest łatwa w pielęgnacji, nie wymaga długotrwałej
opieki i okazuje się dość łatwa w szkoleniu. Jedyna istotna trudność może
polegać na upartości psów. Jednak beagle to pupil chętny do pracy i
współdziałania z właścicielem. Na początku przybycia szczeniaka do naszego
domu, powinniśmy nauczyć go podstawowych zasad posłuszeństwa. Piesek musi
opanować naukę czystości i podstawowe komendy, które przydają się w codziennym
życiu. Na początku warto dołożyć starań do odpowiedniej socjalizacji pupila.
Mieszkający w naszym domu szczeniak beagle musi poznać nowe osoby, inne
zwierzęta, nowe dźwięki, zapachy oraz sytuacje. Etap socjalizacji może mieć
ogromny wpływ dla jego zachowania w wieku dorosłym.
Na dalszych etapach szkolenia możemy wykorzystać
wrodzone sprawności beagla. Jest to pies obdarzony wspaniałym węchem i chęcią
do tropienia. Szkolenie warto połączyć z zabawami i aktywnością na świeżym
powietrzu. Monotonne powtarzanie komend w zaciszu domu lub mieszkania nie jest
tym, co zatrzyma uwagę beagla przez dłuższy czas.
Rasa charakteryzuje się ufnością i brakiem tendencji
do dominacji. Na ogół nie wszczyna konfliktów na spacerach i może ładnie
chodzić na smyczy. Trzeba przy tym pamiętać, że każdy beagle ma w sobie
instynkt łowiecki, który może ujawnić się na widok uciekającego kota lub szybko
poruszających się przedmiotów. Dlatego pies powinien zostać nauczony odwołania
i przychodzenia na komendę. Jeśli nie mamy pewności, że beagle zareaguje na
polecenia, bezpieczniej będzie wyprowadzać go na smyczy.
Jak znaleźć
dobrą hodowlę psów rasy beagle?
Wybór dobrej hodowli ma ogromne znaczenie w zakupie w
pełni zdrowego, stabilnego emocjonalnie i zgodnego ze wzorcem rasy pupila.
Beagle znajdują się w ofertach wielu sprzedawców, jednak nie każde źródło
zakupu jest bezpieczne dla strony kupującej. Dlatego podstawową zasadą zakupu
jest sprawdzenie hodowli i wybór bezpiecznego źródła zakupu.
Szczeniaki rasy beagle powinny być poddane wczesnej
socjalizacji, która rozpoczyna się już w hodowli. Jest to jedna z kwestii, o
które warto spytać hodowcę już w pierwszym kontakcie. Renomowana hodowla na
ogół posiada własną stronę internetową, na której możemy poznać suczkę
hodowlaną, psa reproduktora oraz dostępne na sprzedaż szczenięta. Dobrą
praktyką okazuje się sprawdzenie opinii o danym miejscu zakupu. Posłużą do tego
grupy tematyczne i fora przeznaczone dla miłośników rasy. Możemy na nich
uzyskać wiele praktycznych wskazówek w zakresie wyboru godnego zaufania
hodowcy.
W Polsce obowiązuje zakaz sprzedaży psów bez rodowodu
lub metryki. W związku z tym pojawiło sie wiele stowarzyszeń, które sprzedają
szczenięta z dokumentacją. Niestety nie każde z nich spełniają kryteria dobrej
hodowli. Największym uznaniem cieszy się obecnie Związek Kynologiczny w Polsce.
Hodowle należące do owego związku muszą spełniać najbardziej rygorystyczne
wymagania, a psy uzyskują uprawnienia hodowlane na drodze wystawowej. Z
pewnością jest to jedna z bezpieczniejszych opcji zakupu. Dobra hodowla powinna
posiadać przychylne opinie, sprzedawać szczenięta po odpowiednio przebadanych
rodzicach i udzielić kupującemu niezbędnych porad na temat opieki oraz
szkolenia młodego pupila. Podczas zakupu konieczne jest odebranie pełnej
dokumentacji szczeniaka oraz podpisanie stosownej umowy.
Opinie o beagle - co mówią hodowcy psów a co właściciele?
Najlepsze hodowle beagle - gdzie warto kupić szczeniaka
Beagle miniaturka - czy taka rasa w ogóle istnieje?
Ceny beagle z rodowodem i bez. Ile kosztuje szczeniak?
Jak opiekować się szczeniakiem beagle? Sprawdź, co warto wiedzieć
Usposobienie beagle - przedstawiamy prawdziwy charakter beagle