Beagle

Pies beagle to angielski pies myśliwski. Szczeniaczki zachwycają swoim urokiem i energią, a dorosłe psy urzekają lojalnością i chęcią współpracy z człowiekiem. Beagle potrafią jednak także niszczyć meble oraz uciekać z ogrodzonych posesji. Jak przygotować się na psa tej rasy? Jaka jest cena i czy mały beagle to miniatura? Prezentujemy zdjęcia, opisujemy usposobienie i zdradzamy szczegóły opieki nad psami tej rasy.

Pies beagle - informacje o rasie

Rasowe psy - jak wygląda wzorzec rasy?

Obecnie funkcjonujący wzorzec rasy został opracowany w 2010 roku. Opis (wzorzec) rasy zawiera takie informacje, jak to, że:

• głowa powinna być średniej długości i pozbawiona fałd oraz zmarszczek
• preferowany jest nos czarny, ale u psów o jaśniejszym umaszczeniu również on może być nieco jaśniejszy
• lekko łukowata szyja powinna umożliwiać psu swobodne węszenie
• rasa ma głęboką klatkę piersiową sięgającą poniżej łokcia
• sierść powinna być gęsta i krótka.

Rasowe psy odznaczają się także określonymi proporcjami. Przykładem może być to, iż długość czaszki od guza potylicznego do stopu powinna być taka sama jak długość kufy do czubka nosa. Tymczasem wysokość od ziemi do łokcia powinna być połową wysokości w kłębie.

Umaszczenie określane jako tricolor jest najpopularniejsze, ale opis dopuszcza także umaszczenie borsucze, zajęcze, cytrynowe oraz białe w łaty, czy płowe. Koniec ogona powinien być biały. Tricolor składa się z barwy czarnej, płowej i białej.

Beagle to raczej małe psy. Ich wysokość w kłębie waha się od 33 do 40 centymetrów, choć wyróżnia się także psy do 33 cm w kłębie. Waga oscyluje natomiast w przedziale 9-14 kilogramów.

Na wystawach oprócz tego, jak wygląda bigiel, ocenia się jego prawidłowy rozwój. Pies beagle musi mieć zatem dwa jądra wyczuwalne w mosznie. Wnętrem określa się czworonoga, u którego jądra nie zstąpiły do ukończenia 6 miesiąca życia.

Charakter i usposobienie - najważniejsze cechy rasy

Małe pieski są radosne, energiczne i odważne. Podobne cechy zauważyć można psów dorosłych, które są sympatyczne, ruchliwe i inteligentne.

Bigiel jest psem zrównoważonym i nie wykazuje tendencji do agresji ani nadmiernej bojaźliwości. Dorosły pies biorący udział w wystawach podlega dyskwalifikacji, jeśli wykazuje przejawy tych cech.

Charakter psa myśliwskiego objawia się w jego zdecydowaniu i czujności. Nie są to psy potrzebujące dużej ilości wysiłku fizycznego. Dla bigla ważniejsza jest relacja z ludźmi i częsty kontakt z opiekunem. Nie wolno jednak zapominać o ćwiczeniach i psychicznej stymulacji czworonoga. Psy tej rasy mają bowiem tendencję do niszczenia mebli, gdy pozostawiane są same w domu.

Psy myśliwskie - historia i hodowla

Jak powstała rasa?

Nazwa rasy przypuszczalnie pochodzi z języka staroangielskiego, francuskiego lub celtyckiego i pochodzi od słów begle, beag lub begele. Wiadomo, że beagle znał już angielski dwór Henryka VIII. Dane historyczne mówią, że zostały wyhodowane około XIV wieku.

Rasa powstała jako psy do polowania na zające, które miały towarzyszyć głównie pieszym myśliwym. Należą one do tak zwanych psów gończych, których specjalnością jest gonienie po śladzie. Beagle to psy lubiące przebywać w grupie i do dzisiaj często używane są do polowań w sforze.

Wyraźne myśliwskie cechy prezentuje już szczeniak. Szkolenia psa powinno się zatem zacząć gdy szczeniak trafi do nowego domu. Bigiel potrzebuje łagodnego, ale konsekwentnego podejścia. Pozytywne szkolenie przyniesie dobre relacje i ustali zasady, których pies będzie przestrzegał.

Hodowla - ile kosztuje szczeniak z rodowodem?

Cena za psa z pochodzeniem ZKwP wynosi około 3500-5000 złotych, jeśli szczeniak ma rodowód. Hodowca powinien udzielić wszystkich informacji o rasie i rodzicach szczeniąt. Im lepsi przodkowie w danej linii hodowlanej, tym droższy będzie mały pies. Na cenę wpływają także zabiegi i badania, którym poddane zostały szczeniaki. Warto zwrócić uwagę, czy wraz z czworonogiem otrzymujemy jego książeczkę zdrowia. Pieski około 8 tygodnia życia mogą być już pierwszy raz zaszczepione preparatem typu "pupy" oraz odrobaczone, a także zachipowane. W wieku 9 tygodni wykonuje się drugie szczepienie na choroby zakaźne.

Psy to gatunek, u którego ruja (cieczka) pojawia się co około 6-8 miesięcy. Rasowe suczki pierwszą cieczkę mają około 8 miesiąca życia, ale do rozrodu są gotowe dopiero po osiągnięciu tak zwanej dojrzałości hodowlanej. Suczka rodzi zwykle cztery pieski, choć zdarzają się także większe mioty. Po porodzie małe są od niej całkowicie zależne, ssąc mleko do około 6 tygodnia życia. Szczeniaczki na sprzedaż do nowych domów powinny trafić około 8 tygodnia życia. Jest to czas intensywnej socjalizacji. Szczeniaki w tym wieku łatwo się uczy i przyswaja niezbędne informacje związane ze szkoleniem.

Sprzedaż szczeniąt powinna odbywać się na terenie hodowli, by kupujący mógł zobaczyć matkę piesków oraz warunki, w jakich bytują czworonogi. Atrakcyjna cena połączona z ofertą "dowozu" psa do domu powinna niepokoić. Takie zwierzę może pochodzić z pseudohodowli!

Niezbędne informacje i opinie o beagle

Opinie o beagle mówią o ich lojalności i zdolności do szybkiej adaptacji do nowych warunków. Inne opinie o rasie donoszą jednak także o skłonnościach do ucieczek oraz niezależności. Psy wykazujące taką tendencję powinny być poddane szkoleniu i początkowo wyprowadzane jedynie na smyczy.

Utrzymanie psa tej rasy kosztuje około 150 zł miesięcznie. Składa się na nie cena karmy, opieki weterynaryjnej, czy profilaktyki przeciwpasożytniczej. Pies beagle potrzebuje także zabawek, misek i innych akcesoriów, które są jednorazowym i standardowym zakupem przed pojawieniem się psa w domu.

U tej rasy obserwuje się predyspozycje do:

• zwichnięcia rzepki
• dysplazji stawów łokciowych
• pierwotnej jaskry
• niedoboru czynnika VII krzepnięcia
• karłowatości
• chorób przyzębia
• niedoczynności tarczycy
• dysplazji siatkówki
• zaćmy

Opis beagle w literaturze weterynaryjnej nie zawiera informacji o rasowej nadwrażliwości na żadne leki, ale mogą być one reakcją indywidualną każdego psa.

Bigiel powinien być żywiony dobrą jakościowo karmą. Cena karmy premium jest zwykle wyższa, ale przełoży się na zdrowie czworonoga. W składzie poszukiwać należy mięsa, warzyw i owoców (np. z grupy super foods) oraz niewielkiej ilości wypełniaczy. Dominować powinno białko zwierzęce zamiast tego pochodzącego z roślin. Rasa ma tendencję do nadwagi, dlatego należy zwracać uwagę na porcje oraz odpowiednią dawkę ruchu.

Wszyscy poszukujący miniaturki rasy muszą wiedzieć, że beagle miniaturka nie istnieje. Oferowane w ogłoszeniach pieski opisywane jako "miniaturka" w rzeczywistości są albo wytworami pseudohodowli, albo tak zwanymi psami "kieszonkowymi"/ odmianą "do 33 centymetrów wzrostu". Historycznie bowiem istniały niewielkich rozmiarów beagle, które dodatkowo były szorstkowłose. Od czasów Henryka VIII beagle selekcjonowane były jednak w kierunku większych rozmiarów, choć wciąż na świat przychodzą mniejsze psy przypominające miniaturki. Beagle miniaturka może być także efektem mutacji, a chore szczeniaki mają nieproporcjonalną budowę ciała. Zdjęcia takich czworonogów pokazują, że mają one zdeformowane kończyny i szeroką czaszkę.

Podobnie do beagla wygląda pies rasy harrier, który również należy do psów myśliwskich. Harrier również ma umaszczenie typu tricolor, ale jest wyższy niż bigiel i ma 46-53 centymetry wysokości. Hodowcy najprawdopodobniej używali tej rasy oraz terierów w celu uzyskania obecnego wyglądu beagla.

Pies beagle zasługuje na uwagę osób, które chcą mieć bliską relację ze swoim czworonogiem. Psy tej rasy nadają się zarówno dla rodzin, jak i myśliwych. Polecamy!

Pełne wdzięku psy rasy beagle są dobrze znane niemal na całym świecie. Niegdyś były zwierzętami wykorzystywanymi do polowań, dziś na ogół pełnią funkcję towarzysza rodziny. Pieski tej rasy charakteryzuje przyjazne usposobienie, duża potrzeba ruchu oraz instynkt łowiecki. Z pewnością warto bliżej poznać najważniejsze cechy beagle i przekonać się, kto może być idealnym właścicielem tej rasy.

Wygląd psów rasy beagle

Pochodzący z Wielkiej Brytanii pies gończy rasy beagle został uznany przez międzynarodową organizację kynologiczną FCI. Federacja stworzyła własny wzorzec rasy, w którym odnajdziemy wszystkie informacje na temat preferowanego wyglądu i charakterystycznych dla rasy cech. Wzorzec FCI oznaczono numerem 161.

Psy rasy beagle posiadają zwartą, mocną budowę ciała o szlachetnym wyglądzie. Nie mogą być ociężałe, a długość czaszki od guza potylicznego do stopu powinna być możliwie taka sama jak długość kufy do czubka nosa. Wśród ważnych dla rasy proporcji wyróżnia się także odległość od podłoża do łokcia, która powinna wynosić około połowy wysokości w kłębie. Są to najważniejsze dla rasy proporcje, na które zwraca się uwagę podczas wystaw.

W hodowlach dąży się do uzyskania szczeniąt o odpowiednim temperamencie. Rasowy beagle powinien być odważny, energiczny, a zarazem czujny i wesoły. Rasę wyróżnia także ruchliwość i silny instynkt łowiecki. Są to psy, których specjalnością jest gonienie po śladzie. Jest to dość istotna informacja, bowiem współczesne beagle potrafią zatracić się w wywęszonych na spacerach zapachach.

Beagle posiadają także dość wyraziste, ciemno brązowe lub orzechowe oczy. Nie mogą być one osadzone zbyt głęboko ani wyłupiaste. Oczy powinny posiadać łagodny wyraz i być duże. Charakterystyczną cechą wyglądu beagle są także ich uszy. Prawidłowo zbudowane uszy muszą być długie, z zaokrąglonymi końcami i osadzone nisko. Co ważne uszy muszą sięgać w pozycji wyciągniętej prawie końca nosa oraz zwisać blisko policzków.

Opisując wygląd beaglów, nie sposób pominąć ich szaty oraz wymiarów. Nieustannie chętny do zabawy beagle posiada krótką, gęstą i przylegającą sierść. Wzorzec dopuszcza u beagle umaszczenie trójbarwne, białe w łaty, a w tym borsucze, zajęcze oraz cytrynowe. Maść może być też cytrynowa z białym, czerwona z białym, płowa z białym, czarna z białym lub jednolicie biała. Maść (za wyjątkiem czysto białej może być przesiana). Co istotne, wszystkie beagle zawsze powinny posiadać białą końcówkę ogona.

Wzorzec rasy nie określa idealnej wagi. Możemy jednak odszukać informacje na temat idealnej wysokości w kłębie. Pożądana wysokość dorosłego psa lub suczki powinna wahać się od minimum 33 do maksymalnie 40 cm.

Charakter myśliwskiej miniaturki — usposobienie beaglów

Na wstępie podkreślmy, że tak zwany beagle miniaturka nie figuruje jako odrębna rasa. We wzorcu FCI nie znajdziemy informacji o idealnej wadze, jednak powinna ona współgrać z wysokością w kłębie. Prawidłowo zbudowany piesek beagle powinien osiągnąć 33 do 40 cm wysokości w kłębie. Z pewnością nie jest to duża rasa, jednak charakteryzuje ją wyjątkowy charakter.

Beagle usposobienie to głównie radość z życia i silne przywiązanie do człowieka. Szczeniaki szybko przywiązują się do wszystkich członków rodziny, a prawidłowo przeprowadzone wychowanie i szkolenie sprawiają, że pupile stają się bezproblemowymi towarzyszami do domu. Wśród rasy możemy zaobserwować dużą potrzebę ruchu i chęci do zabawy. Beagle szczeniak i dorosły pies bardzo chętnie bawi sie z dziećmi, lubi zabawy z wykorzystaniem węchu, gonienie za piłkami lub patykami, a także eksplorację nowych terenów. Duża potrzeba ruchu sprawia, że rasa beagle świetnie odnajdzie się w zestawieniu z rodziną aktywną, lubiącą zabawy z pupilem i długie spacery.

Beagle szczenięta wymagają odpowiedniej socjalizacji z otoczeniem i innymi zwierzętami. Beagle usposobienie nie jest agresywne, ani nie znajdziemy w nim tendencji do dominacji. Dobrze socjalizowane szczeniaki świetnie odnajdują się w kontaktach z innymi psami. Musimy jednak pamiętać o silnym instynkcie łowieckim. Nasz niewielkich rozmiarów przyjaciel rodziny chętnie podąży za szybko poruszającym się kotem lub uciekającymi zwierzętami. Silne instynkty łowieckie są czymś typowym dla rasy i nie sposób ich wyeliminować.

Nasz beagle miniaturka wyrośnie na zrównoważonego, łagodnego psa o ile zapewnimy mu prawidłowe warunki. Wśród rasy nie występuje skłonność do agresji, a piesek beagle na ogół podchodzi z zaufaniem do osób obcych. Ze względu na niewielkie rozmiary, łagodny wygląd i brak silnie rozwiniętego instynktu terytorialnego, rasa beagle nie nadaje się na samodzielnego stróża posesji. Zdecydowanie bardziej pasuje jej przebywanie u boku rodziny, zabawy z dziećmi i wspólne spacery.

Na wyróżnienie zasługuje także upartość beagla. Chętny do zabawy, energiczny pupil może niekiedy chodzić własnymi ścieżkami. Uparte usposobienie i chęć do postawienia na swoim bywa pewną przeszkodą w szkoleniu. Z pewnością nie jest to rasa, która zawsze i bezwzględnie wykonuje wszystkie komendy właściciela. Mimo pewnej upartości beagla, jest to też rasa inteligentna i chętna do współpracy z człowiekiem. Dlatego jej wychowanie oraz szkolenie nie powinno być nadmiernie skomplikowane. Wystarczy wziąć pod uwagę specyfikę rasy, wykorzystać jej naturalne instynkty oraz wprowadzić pozytywne relacje na linii właściciel, zwierzak.

Historia powstania rasy beagle

Przyjmuje się, że rasa beagle powstała poprzez selekcje najmniejszych foxhoundów do polowania z pieszym myśliwym. Beagle jest jedną z najstarszych ras psów, które pochodzą z Wielkiej Brytanii. Pierwotnie wykorzystywano ją głownie do polowania na króliki oraz lisy. Największym uznaniem cieszyło się polowanie w sforach. Do dziś niektóre organizacje organizują tego typu polowania, w których wykorzystuje się sfory beagle.

Prawdopodobnie psy przypominające beagle istniały już za czasów rzymskich. Świadczy o tym choćby wzmianka Ksenofona, który w swoich pismach umieścił informację o psach gończych, polujących na zające i króliki. Wczesną historię rasy potwierdzają także wizerunki beaglów, umieszczanych na ceramice z IV wieku przed naszą erą.

Znana współcześnie rasa zyskała popularność w XIV wieku. W tym czasie w Wielkiej Brytanii rozpoczęły się polowania w sforach na lisy i zające. Beagle były do tego idealnymi kandydatami i szybko zdobyły uznanie na królewskich dworach. Dobrym przykładem jest tu Królowa Elżbieta I, która rozpoczęła hodowlę pocket beagles, czyli odmianę o mniejszych rozmiarach.

I i II wojna światowa doprowadziły znacznego ograniczenia osobników beagle. Populacje stopniowo odbudowywano od połowy XX wieku. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku rasa beagle zyskała popularność w Polsce. Szybko doceniono jej wyjątkowy charakter, znaczenie użytkowe oraz idealne przystosowanie do życia u boku rodziny.

Zdrowie rasy beagle — na jakie choroby zapadają psy tej rasy?

Niewielkich rozmiarów, będące w ciągłym ruchu beagle nie są psami skłonnymi do wielu chorób. Z reguły jest to rasa zdrowa, a zadbane psy beagle przez większość życia cieszą się idealnym zdrowiem. Niestety tak jak i każda inna rasa, tak i beagle mogą mieć skłonności do niektórych chorób.

Piesek beagle może cierpieć na dysplazję stawu biodrowego lub dysplazję stawu łokciowego. Tego typu choroby wytwarzają silne dolegliwości bólowe i wymagają interwencji weterynaryjnej. Warto zauważyć, że dysplazja to choroba genetyczna, mogąca przenosić się z pokolenia na pokolenie. Dlatego beagle hodowle powinny badać swoje psy hodowlane i dopuszczać do rozrodu wyłącznie w pełni zdrowe osobniki. Do kolejnych chorób o podłożu genetycznym należą zwichnięcia rzepki, pierwotna jaskra oraz niedobór czynnika VII krzepnięcia krwi.

Istotnym problemem ze zdrowiem może być także dysplazja siatkówki, która u beaglów występuje w formie ogniskowej. Wśród rasy spotykana jest także jaskra, występująca po ponad 2 % przedstawicieli tej rasy. Wśród chorób o podłożu autoimmunologicznym wyróżnia się niedoczynność tarczycy, która może mieć podłoże genetyczne. Beagle mogą także cierpieć na chorobę rdzenia kręgowego, cukrzycę, przetrwałą błonę źreniczą lub dystrofię rogówki. Ta ostatnia u objawia się u beaglów w postaci owalnych zmętnień w nabłonku rogówki, które z czasem mogą utrudniać widzenie.

Dużym problemem okazuje się także padaczka i zespół bólowy beagla. Jest to młodzieńcze zapalenie wielostawowe naczyń oraz tkanki okołonaczyniowej. Pochodzenie choroby nie jest znane, jednak zespół bólowy pojawia się u młodych psów w wieku od 6 do 40 miesięcy. W przebiegu choroby pojawia się gorączka i bolesność szyi. Choroba może być dziedziczona podobnie jak wrodzona głuchota jedno lub obustronna.

Piesek beagle może także cierpieć na choroby przyzębia. Jest to dość częsta przypadłość u psów niewielkich ras. Szacuje się, że niemal połowa psów do 2 lat i zdecydowana większość starszych osobników może cierpieć na choroby uzębienia. Problem najczęściej dotyczy zębów przedtrzonowych. Dużym problemem może być także odkładanie się kamienia nazębnego, typowe dla psów ras małych.

Jak i czym karmić psy rasy beagle?

Psy rasy beagle nie posiadają szczególnych wymagań żywieniowych, a ich dieta powinna być odpowiednio dopasowana do ilości ruchu, zdrowia, wieku oraz indywidualnych wymagań. W hodowlach na ogół podaje się karmy suche lub posiłki samodzielnie przygotowywane przez właściciela. Alternatywą jest także żywienie psów karmami mokrymi, jednak nie jest to tak popularne rozwiązanie.

Beagle szczenięta powinny zjadać posiłki wysokobiałkowe, dopasowane do potrzeb rosnącego organizmu. Po ukończeniu pierwszego roku życia, pies może przejść na karmy dla dorosłych psów. Beagle szczenięta najlepiej karmić mniejszymi porcjami, podzielonymi na 3 lub 4 posiłki. W wieku dorosłym możemy natomiast dzielić porcje na jeden lub dwa posiłki, które podajemy w ciągu dnia.

Duża potrzeba aktywności naszego pupila sprawia, że warto podawać mu pokarmy wysokoenergetyczne. Dobrze zbilansowana, podawana w odpowiedniej ilości karma zapewni piękny wygląd, efektowną sierść oraz lepsze zdrowie. Niektóre beagle hodowle rekomendują także żywienie za pomocą diety BARF. Jest to coraz popularniejsze rozwiązanie o wielu pozytywach. Dieta BARF ma w założeniach odwzorowywać naturalne żywienie wilków. Posiłki nie zostają poddane obróbce termicznej, nie stosuje sie w nich niepotrzebnych przypraw, ani konserwantów. Podstawą diety BARF jest świeże, surowe mięso z kośćmi, podroby oraz rozdrobnione warzywa i owoce. Dieta wymaga dopasowania do poziomu aktywności, wieku oraz stanu zdrowia pupila. Niezbędne jest także podawanie dobrze dobranych suplementów. Jedynym minusem żywienia BARF okazuje się większe zaangażowanie czasu właściciela oraz konieczność zyskania niezbędnej wiedzy. Plusem okazuje się natomiast uzyskanie pełnej kontroli nad jakością posiłków oraz możliwość podawania produktów o najlepszej strawności i przyswajalności.

Ile kosztuje beagle?

Beagle szczenięta znajdują sie w wielu hodowlach, a ceny ich zakupu okazują się bardzo zróżnicowane. Rasa okazuje się łatwa w pielęgnacji, a jej cechy charakteru sprawiły, że zdobyła popularność na terenie całego kraju. Wybór hodowli nie powinien być jednak dziełem przypadku. Beagle szczenięta mogą cierpieć na wiele chorób o podłożu genetycznym. Dlatego dobrą praktyką hodowli jest wykonywanie kompleksowych badań zwierząt hodowlanych. Szczeniak powinien pochodzić od w pełni przebadanych i zdrowych osobników, co zmniejsza ryzyko zapadnięcia na ciężkie choroby.

Cena za beagle szczenięta będzie uzależniona od ich pochodzenia. W naszym kraju działają różne stowarzyszenia i związki kynologiczne, które wystawiają psom rodowody lub metryki. Niektóre organizacje działają wyłącznie na terenie Polski, posiadają mało rygorystyczny regulamin i nie prowadzą kontroli w zrzeszonych hodowlach. Może to prowadzić do wielu nadużyć, a zakup psa z niesprawdzonego źródła rodzi duże ryzyko. Największą renomą cieszą się hodowle, które należą do Związku Kynologicznego w Polsce. Beagle szczeniak z metryką wydaną przez ZKwP będzie uznany za rasowego przez międzynarodową federację FCI. Cena beagla z pochodzeniem ZKwP może okazać sie wyższa w porównaniu do stawki za psy z innych źródeł.

Stawki za szczenięta w hodowli należącej do ZKwP na ogół rozpoczynają się od kwoty 3500 zł. Jest to niewysoka stawka za szczeniaka, który posiada wszystkie typowe dla rasy cechy wyglądu i charakteru. Bardziej znane hodowle na ogół sprzedają szczeniaki po nieco wyższych stawkach. W wielu z nich obowiązuje przedział cenowy pomiędzy 4000 – 6000 zł. Na ostateczny koszt zakupu może wpłynąć beagle umaszczenie, płeć, osiągnięcia danej linii hodowlanej oraz cechy użytkowe. Beagle szczenięta z uprawnieniami do brania udziału w wystawach często okazują się jeszcze droższe w zakupie.

Jedną z często rozważanych kwestii jest beagle cena bez rodowodu. Taka fraza jest często wyszukiwana w internecie, jedna nie znajdziemy na nią krótkiej odpowiedzi. Warto pamiętać, że w naszym kraju obowiązuje całkowity zakaz sprzedaży szczeniaków bez udokumentowanego pochodzenia. W hodowli istnieje obowiązek wyrabiania rodowodu lub metryki dla wszystkich szczeniąt z miotu. Szczenięta bez udokumentowanego pochodzenia mogą być oddane wyłącznie za darmo. Dlatego fraza „beagle cena bez rodowodu” jest błędna w samych założeniach. Psy bez udokumentowanego pochodzenia na ogół nie są przedstawicielami danej rasy. Co gorsza, osobniki mogą pochodzić z chowu wsobnego, a to z kolei staje sie przyczyną wielu chorób o podłożu genetycznym. Niekiedy w ofertach sprzedaży pojawiają się pieski sprzedawane nie w hodowli, a od osoby prywatnej. Nie jest to praktyka zgodna z prawem, a oszczędność na zakupie taniego szczeniaka bez rodowodu może okazać się jedynie pozorna. Z pewnością nie jest to dobre rozwiązanie, jeśli zależy nam na tym, aby pies posiadał typowe dla rasy cechy wyglądu i zachowania, był obdarzony wyjątkowym węchem i charakterystycznym dla beaglów instynktem.

Tresura i wychowanie beagle

Rasa jest łatwa w pielęgnacji, nie wymaga długotrwałej opieki i okazuje się dość łatwa w szkoleniu. Jedyna istotna trudność może polegać na upartości psów. Jednak beagle to pupil chętny do pracy i współdziałania z właścicielem. Na początku przybycia szczeniaka do naszego domu, powinniśmy nauczyć go podstawowych zasad posłuszeństwa. Piesek musi opanować naukę czystości i podstawowe komendy, które przydają się w codziennym życiu. Na początku warto dołożyć starań do odpowiedniej socjalizacji pupila. Mieszkający w naszym domu szczeniak beagle musi poznać nowe osoby, inne zwierzęta, nowe dźwięki, zapachy oraz sytuacje. Etap socjalizacji może mieć ogromny wpływ dla jego zachowania w wieku dorosłym.

Na dalszych etapach szkolenia możemy wykorzystać wrodzone sprawności beagla. Jest to pies obdarzony wspaniałym węchem i chęcią do tropienia. Szkolenie warto połączyć z zabawami i aktywnością na świeżym powietrzu. Monotonne powtarzanie komend w zaciszu domu lub mieszkania nie jest tym, co zatrzyma uwagę beagla przez dłuższy czas.

Rasa charakteryzuje się ufnością i brakiem tendencji do dominacji. Na ogół nie wszczyna konfliktów na spacerach i może ładnie chodzić na smyczy. Trzeba przy tym pamiętać, że każdy beagle ma w sobie instynkt łowiecki, który może ujawnić się na widok uciekającego kota lub szybko poruszających się przedmiotów. Dlatego pies powinien zostać nauczony odwołania i przychodzenia na komendę. Jeśli nie mamy pewności, że beagle zareaguje na polecenia, bezpieczniej będzie wyprowadzać go na smyczy.

Jak znaleźć dobrą hodowlę psów rasy beagle?

Wybór dobrej hodowli ma ogromne znaczenie w zakupie w pełni zdrowego, stabilnego emocjonalnie i zgodnego ze wzorcem rasy pupila. Beagle znajdują się w ofertach wielu sprzedawców, jednak nie każde źródło zakupu jest bezpieczne dla strony kupującej. Dlatego podstawową zasadą zakupu jest sprawdzenie hodowli i wybór bezpiecznego źródła zakupu.

Szczeniaki rasy beagle powinny być poddane wczesnej socjalizacji, która rozpoczyna się już w hodowli. Jest to jedna z kwestii, o które warto spytać hodowcę już w pierwszym kontakcie. Renomowana hodowla na ogół posiada własną stronę internetową, na której możemy poznać suczkę hodowlaną, psa reproduktora oraz dostępne na sprzedaż szczenięta. Dobrą praktyką okazuje się sprawdzenie opinii o danym miejscu zakupu. Posłużą do tego grupy tematyczne i fora przeznaczone dla miłośników rasy. Możemy na nich uzyskać wiele praktycznych wskazówek w zakresie wyboru godnego zaufania hodowcy.

W Polsce obowiązuje zakaz sprzedaży psów bez rodowodu lub metryki. W związku z tym pojawiło sie wiele stowarzyszeń, które sprzedają szczenięta z dokumentacją. Niestety nie każde z nich spełniają kryteria dobrej hodowli. Największym uznaniem cieszy się obecnie Związek Kynologiczny w Polsce. Hodowle należące do owego związku muszą spełniać najbardziej rygorystyczne wymagania, a psy uzyskują uprawnienia hodowlane na drodze wystawowej. Z pewnością jest to jedna z bezpieczniejszych opcji zakupu. Dobra hodowla powinna posiadać przychylne opinie, sprzedawać szczenięta po odpowiednio przebadanych rodzicach i udzielić kupującemu niezbędnych porad na temat opieki oraz szkolenia młodego pupila. Podczas zakupu konieczne jest odebranie pełnej dokumentacji szczeniaka oraz podpisanie stosownej umowy.