Australian cattle dog

Mało kto słyszał o takich rzadkich rasach, jak gończy fiński, terier walijski, gryfonik brabancki, czy też australian cattle dog. Niekiedy interesują nas niespotykane rasy i pragniemy rasy, jakiej nikt nie ma. Jednak przy wyborze rasy należy dokładnie poznać jej opis, aby przekonać się dla jakiej rodziny rasa najbardziej się nadaje. Dlatego też przedstawiamy opis mało znanej rasy, jaką jest australijski pies pasterski (australian cattle dog), gdyż rasa ta ma wiele zalet, ale ma też wady. Jest to pies zdrowy, długowieczny, łatwy w pielęgnacji i podatny na szkolenie. Wymaga jednak doświadczonego opiekuna, gdyż jest niezależny i może ostro zareagować. Poznaj informacje o tej ciekawej rasie i zdecyduj, może być to pies dla ciebie.

Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o psach pasterskich.

Australijski pies pasterski - informacje o rasie

Hodowla australijskiego psa pasterskiego na świecie i w Polsce

Niektóre rasy, jak na przykład gończy fiński, terier walijski, czy gryfonik brabancki, są w Polsce prawie w ogóle nie znane. Należy do nich również australijski pies pasterski. Psy tej rasy zaczęły pojawiać się na wystawach psów bardzo niedawno, a warto zainteresować się tą rasą, gdyż ma ona wiele zalet.

Z Australii pochodzą 3 rasy psów sklasyfikowane przez FCI. Są to psy pasterskie:

• owczarek australijski kelpie,
• owczarek australijski (australian shepherd),
• australijski pies pasterski (australian cattle dog).

Mimo podobnych nazw tylko psy pasterskie kelpie i australian cattle dog to rasy australijskie. Australian shepherd to rasa wyhodowana w USA, która niewiele ma wspólnego z Australią. Hodowla psów pasterskich ma w Australii długą tradycję i specjaliści uważają, że australian cattle dog powstał jako odmiana kelpie skrzyżowana z owczarkiem collie.

Australijski pies pasterski występuje w grupie 1 FCI owczarków i psów pasterskich i w sekcji 2 psów pasterskich. Psy pasterskie zostały przewiezione do Australii wraz z angielskimi osadnikami. Jednak psy europejskie nie sprawdzały przy ciężkiej pracy, przy zaganianiu bydła w suchym i gorącym klimacie. Dlatego też hodowla australijskich psów pracujących poszła w kierunku licznych krzyżówek, także z psem dingo, aby wyhodować psa nadającego się do zaganiania półdzikiego, australijskiego bydła.

Czy w Polsce można kupić szczenięta australian cattle dog

W Polsce istnieje kilka hodowli australijskiego psa pasterskiego, lecz nie jest to rasa popularna, dlatego też szczeniaki niełatwo kupić. Dzieje się tak dlatego, że jest to pies wymagający doświadczonego opiekuna i nie powinien on trafić w niepowołane ręce.

Przeciętna cena szczeniaków australian cattle dog wynosi około 4000 zł. Cena zależy od renomy hodowli oraz od przodków danego psa. Najlepsze rasowe szczenięta mogą kosztować nawet 5000 zł. Dla porównania cena szczeniąt rasy gryfonik brabancki wynosi około 3000 zł. Szczeniaki rasy terier walijski kosztują około 2000 zł. Natomiast cena szczeniąt rasy gończy fiński nie jest znana, gdyż rasa ta jest w Polsce trudno dostępna. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł o popularnych rasach psów pasterskich.

Informacje o rasie australijski pies pasterski

Opis rasy australijski pies pasterski

Opis rasy można zacząć do ciekawego umaszczenia tego psa. które jest jakby przyprószone białym. Rasowe australijskie psy pasterskie występują w kolorze błękitnym dereszowatym lub rudym dereszowatym. Co ciekawe szczeniaki rodzą się białe, a ich ubarwienie zmienia się z wiekiem. Ciekawe umaszczenie wynika z tego, że czarna-podpalana lub ruda szata przesiana jest białymi włosami. Rasowe cattle dog mogą mieć łaty na głowie. Łaty na ciele są dopuszczalne według wzorca rasy, lecz niepożądane.

Australijski pies pasterski jest psem dość dużym. Psy osiągają wysokość do 51 cm i wagę do 30 kg. Suki są nieco niższe. Jest to pies umięśniony, mocno zbudowany, zwarty i proporcjonalny. Jego sierść jest dwuwarstwowa. Ma on twardy i przylegający włos okrywowy oraz gęsty podszerstek.

Australijski pies pasterski - zdrowie i pielęgnacja

Australijski pies pasterski należy do ras długowiecznych, zdrowych i wytrzymałych. Psy te średnio osiągają wiek 18 - 20 lat. Rekordzista żył ponad 29 lat. W 1939 roku zmarł cattle dog imieniem Bluey. Miał 29 lat i 5 miesięcy.

Jest to rasa generalnie zdrowa i nie podatna na choroby genetyczne. Rzadko występującym problemem jest głuchota związana z genem odpowiedzialnym za białe włosy. W związku z tym rasowe szczenięta powinny być przebadane przy pomocy specjalistycznego sprzętu.

Pielęgnacja sierści nie jest trudna. Psa wystarczy wyczesać raz na 2 tygodnie. Rasa ta mało linieje, jednak w okresie linienia można czesać psa częściej.

Australijski pies pasterski - opis charakteru

Australijski pies pasterski silnie przywiązuje się do opiekuna i uznaje go za przewodnika stada. Dlatego też na spacerach pilnuje się i szybko przybiega na wezwanie. Psy te lubią całą rodzinę, także dzieci. Uwielbiają bawić się z dziećmi. Jednak nigdy nie należy zostawiać ich z dziećmi bez nadzoru osoby dorosłej. Australian cattle dog ma dość zuchwały charakter i może zareagować ostro na zaczepki dzieci.

Australijski pies pasterski jest przede wszystkim psem pracującym. W Australii służy głównie jako pies stróżujący, pilnujący stad i gospodarstw. Pies ten wymaga pracy oraz zadań do wykonania. Musi czuć się potrzebny. Jeśli nie ma zadań do wykonania zaczyna się nudzić i może sprawiać kłopoty. Jest to rasa bardzo inteligentna, jak większość owczarków. Jednak inteligencja może stanowić zarówno zaletę jak i wadę. Rasa ta wymaga starannego szkolenia, w przeciwnym razie pies będzie zbyt niezależny i trudny do utrzymania w ryzach. W rękach doświadczonego opiekuna pies ten może stać się nieposłuszny, a nawet agresywny.

Rasa ta nie nadaje się dla początkujących opiekunów, gdyż pies może zdominować swego opiekuna. Nie sprawdza się również jako typowy pies rodzinny i towarzyszący, gdyż wymaga bardzo dużo zadań i codziennego wysiłku. Rasa nie nadaje się do mieszkania w mieście i w mieszkaniu w blokach. Wymaga dużo przestrzeni i swobody i najlepszym domem dla niego będzie dom z ogrodem lub dom na wsi. Jeśli nie pracuje w gospodarstwie, wymaga dużo ruchu, codziennych, długich spacerów i psich sportów. Dlatego też rasa ta nie nadaje się dla osób starszych. W domu będzie tolerował koty, lecz może mieć problem z dogadaniem się z innymi psami.