Jest to pasterski pies, jednak sprawdzi się też jako pies rodzinny. Jak
wygląda ta rasa psa? Czy appenzeller ma spokojne usposobienie? Ile trzeba
zapłacić za szczenięta tej rasy? Czy fox terrier i sarplaninac dostępne są w
niższej cenie? Czy patterdale terrier jest drogi? Jak wygląda zespół Cushinga u
psa? W tym artykule znajdziesz odpowiedzi na powyższe pytania.
Jeśli
szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o psach
pasterskich.
Opis rasy – appenzeller
Jak
wygląda ten szwajcarski pies?
Jest to naturalna rasa psa, która ma zarówno
cechy molosów, jak i owczarków czy szpiców. W latach 50. XIX wieku pojawiły się
pierwsze wzmianki o appenzeller, ale dopiero pod koniec wieku bardziej
zainteresowano się tą rasą. Oficjalny wzorzec został spisany w 1914 roku. Pies
ten spotykany jest nie tylko Szwajcarii, ale też w Niemczech, Holandii, Austrii
czy Francji.
Wzorzec rasy nie podaje konkretnej wagi tych
psów, ale podana jest wysokość w kłębie. Suka powinna mierzyć 50-54 cm, a pies
52-56 cm. Appenzeller ma krótką sierść. Jego włos okrywowy powinien być twardy
i przylegający.
Dopuszczalne umaszczenie tego psa to czarne
lub czekoladowe z białymi znaczeniami i podpalaniem. Rdzawobrązowe plamki
znajdują się nad oczami, ale podpalenie obejmuje także policzki, kończyny i
klatkę piersiową na wysokości stawów barkowych. Ten pies powinien mieć białą
końcówkę ogona oraz białe skarpetki na każdej łapie. Strzałka biegnąca przez grzbiet
nosa może obejmować całą kufę. Biel znajdująca się na klatce piersiowej,
brodzie i krawacie nie może być przerywana.
Pielęgnacja,
zdrowie, opinie – co warto wiedzieć o appenzeller?
Jest to pies wytrzymały. Bardzo dobrze znosi
niskie temperatury i zazwyczaj całkiem nieźle radzi sobie w czasie upałów, ale
w gorące dni nie można zapominać o częstej zmianie wody i mniej intensywnych
treningach w zacienionym miejscu. Rasa uchodzi za zdrową, ale baza hodowlana
jest wąska, więc konieczna jest właściwa selekcja osobników do rozmnażania. Z
tego względu należy wybierać tylko spośród sprawdzonych hodowli.
Trzeba regularnie badać swojego pupila. Jak
każda rasa psa, appenzeller narażony jest na różne choroby. Zespół Cushinga u
psa to choroba o podłożu przewlekłym. Ważne jest jej wczesne wykrycie, co nie
zawsze jest takie proste. Częściej dotyka starsze psy, a jej objawy kojarzone
są ze starzeniem się pupila: zmienia się wygląd i zachowanie psa, a także spada
kondycja oraz samopoczucie zwierzęcia.
Appenzeller nie wymaga skomplikowanej
pielęgnacji, ale ponieważ posiada obfity podszerstek, w okresie linienia będzie
gubił bardzo dużo włosów. W tym czasie należy wyczesywać psa codziennie, a raz
w tygodniu można używać furminatora, który dobrze przerzedza podszerstek. Przez
pozostały czas wystarczy szczotkować go raz na tydzień. Często należy sprawdzać
stan jego uszu, oczu i zębów. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także zebrane w tym
miejscu artykuły o psach szwajcarskich.
Jakie
usposobienie ma appenzeller?
To bardzo energiczny piesek, który uwielbia
zabawę. Nie nadaje się jako pupil dla spokojnej osoby, ponieważ w ciągu dnia
potrzebuje dużo ruchu. Sprawdzi się w różnych psich sportach (np. agility).
Przy tym psie nie można zapominać o ćwiczeniach umysłowych. Można go trzymać w
bloku, ale zalecany jest dom z ogródkiem. Jest to bardzo szczekliwy pies.
Appenzeller bardzo dobrze sprawdza się w roli
obrońcy i stróża. Nie ma zwyczaju uciekać z posesji i też nie wpuszcza na nią
obcych. Jest bardzo nieufny wobec osób, które nie zna, ale nie jest agresywny
czy lękliwy. Właścicielowi i całej rodzinie okazuje dużo czułości. Ten wesoły
piesek bardzo chętnie bawi się z dziećmi i nie waha się stanąć w ich obronie.
Ten pies powinien dogadać się z kotem oraz
innym psem. Nie ma zmysłu łowieckiego. Choć na pierwszy rzut oka może wydawać
się żywiołowy i nieokrzesany, to jednak jest to bardzo inteligentny pies, który
nadaje się nawet dla początkującego psiarza. Szybko i chętnie się uczy, ale
trzeba zachować konsekwencję w jego treningu i nie pozwalać mu na zbyt wiele.
Appenzeller chętnie broni domu, ale nie można
zapominać, że jest to pies bardzo przywiązany do właściciela. Nie należy go
zostawiać samego na zbyt długo, ponieważ istnieje wysokie prawdopodobieństwo,
że zacznie niszczyć wszystko, co znajdzie się w zasięgu jego pyska. Nie nadaje
się do życia w kojcu i izolacji od rodziny.
Co powinien jeść ten szwajcarski pies
pasterski?
Jest to łakomy pies. Nigdy nie odmawia
jedzenia, dlatego należy pamiętać, aby zachować umiar i podawać mu jedynie
wyliczoną porcję. W czasie szkolenia można posługiwać się smakołykami (będą
idealną motywacją do wykonywania poleceń), ale jeśli w ciągu dnia pies zje dużo
przysmaków, należy zmniejszyć lub całkiem zrezygnować z kolacji, aby wyrównać
bilans kaloryczny. Dzienna porcja karmy powinna być dostosowana do wieku, stanu
zdrowia oraz aktywności pieska.
Appenzeller może jeść zarówno mokrą karmę,
jak i suchą. Ta pierwsza jest bardziej polecana, ponieważ jest odpowiednio
wilgotna i zawiera wysoki procent mięsa (minimum 50%). Pies, który spożywa
suchą karmę, może odczuwać większą potrzebę picia wody. Ta karma zawiera też
więcej wypełniaczy, ale część z nich jest dobra, jak np. owoce i warzywa.
Należy jednak unikać produktów, które zawierają zboża.
Innym rozwiązaniem jest dieta BARF, która
polega na podawaniu psu nieobrobionego mięsa. Jednak same surowe mięso to nie
wszystko. W tej diecie bardzo ważne jest odpowiednie dobranie suplementów oraz ich
właściwe dawkowanie. Za mało lub zbyt dużo witamin i minerałów może przyczynić
się do złego stanu zdrowia albo nawet śmierci pupila. Wcześniej należy zdobyć
wiedzę w zakresie tego modelu żywienia.
Hodowla psów – opinie, informacje
Czy
tylko pies z rodowodem jest rasowy?
Tak. Jeśli pies nie posiada dokumentu
potwierdzającego jego pochodzenie, wtedy uchodzi za nierasowego, nawet jeśli
bardzo przypomina jakąś rasę psa. Nowy właściciel szczeniaka otrzymuje jego
metryczkę, na podstawie której może wyrobić rodowód.
Na pseudohodowlę można trafić nawet w mało
popularnej rasie. Zwróć uwagę na opis ogłoszenia. Powinieneś znaleźć tam
informacje o tym, gdzie jest zapisana hodowla. Ważne jest to, aby należała do
Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (FCI). U nas funkcjonuje Związek
Kynologiczny w Polsce (ZKwP). Przynależenie do takiej organizacji wiąże się z
koniecznością przestrzegania różnych zasad przez hodowców.
Szczeniaki opuszczają hodowlę, gdy mają 8
tygodni. Do tego muszą być 1-2 razy zaszczepione i 2-3 razy odrobaczone.
Obowiązkowy jest także CHIP wszczepiany pod skórę na karku pieska. Jeśli masz
taką możliwość, przez zarezerwowaniem pieska udaj się do hodowli, aby na własne
oczy przekonać się o warunkach, w jakich żyją zwierzęta.
Jaka
jest cena za rasowe szczeniaki?
Cenę ustala hodowca. Znaczenie ma:
przeznaczenie pieska, a także jego wiek i płeć. Osobniki „na kolanka” kosztują
mniej niż te do hodowli. Bardzo istotne jest to, czy szczeniak jest obiecujący.
Ważna jest linia genów, ale też osiągnięcia rodziców. Jeżeli piesek pochodzi z
renomowanej hodowli, jego cena może być większa. To samo tyczy się osobników
sprowadzanych z zagranicy.
Rasowe szczenięta w naszym kraju kosztują ok.
2000 – 4000 zł. Appenzeller mieści się w tym przedziale cenowym, bo zazwyczaj
można go kupić za ok. 2500 – 3000 zł. Cena za szczeniaki rasy sarplaninac jest
podobna. Fox terrier kosztuje ok. 2500 – 4000 zł, a patterdale terrier ok. 1500
zł.
Appenzeller nie sprawdzi się jako myśliwy,
ponieważ nie ma instynktu myśliwskiego, za to bardzo dobrze odnajdzie się w
roli obrońcy oraz stróża. Będzie chronił zarówno właściciela, jak i całe stado
(domowników i inne zwierzęta domowe). Jest lojalny wobec rodziny i nie daje się
przekupić przez obcych. Na co dzień potrzebuje bardzo dużo ruchu i ćwiczeń umysłowych,
więc nie jest polecany dla osoby prowadzącej spokojny tryb życia. Jeśli zapewni
mu się dużo spacerów, to nadaje się do mieszkania w bloku, ale appenzeller
bardzo lubi szczekać, dlatego lepiej wybierać go do domku z ogródkiem.