Pochodzący ze Stanów Zjednoczonych
alaskan malamute to duży i silny pies, który może poszczycić się urodą wilka.
Jest to też pupil o ciekawym charakterze, oryginalnym zachowaniu i nietypowych
wymaganiach szkoleniowych. Poniżej przybliżymy charakterystykę owej rasy,
podpowiemy, jak szkolić malamut alaskana, opiszemy najczęstsze choroby oraz
cenę zakupu szczeniaka.
Jeśli szukasz więcej porad i
informacji, sprawdź także zebrane w
tym miejscu artykuły o psach rasowych.
Alaskan malamute – co warto wiedzieć
o tej rasie psa?
Wygląd i umaszczenie alaskan malamute
Malamut
alaskan to typowy pies zaprzęgowy, należący do grupy szpiców zaliczanych do ras
pierwotnych. Z pozoru przypomina siberian husky, jednak jest od nich silniejszy
i bardziej masywny. Wszystkie informacje o wyglądzie owej rasy znajdziemy we
wzorcu FCI numer 243.
Dorosły pies
powinien osiągnąć wagę pomiędzy 36 – 42 kg, wzorzec określa też idealny wzrost
w kłębie, który szacuje się na 64 – 66 cm. Suczki są nieco drobniejsze niż psy,
a ich wzorcowa waga w wieku dorosłym powinna wynosić od 32 do 36 kg. Wysokość w
kłębie dorosłej suczki to około 56 do 61 cm.
Rasa alaskan
malamute wyróżnia się dostojnym, lekkim chodem i bardzo gęstym umaszczeniem.
Gęsty podszerstek jest dokładnie zakryty przez okrywę właściwą, a co istotne,
może być gubiony przez okrągły rok. Cechą charakterystyczną rasy jest też
kształt ogona, który dzięki gęstej sierści przypomina futro.
Pies
omawianej rasy posiada muskularną budowę ciała, głęboką klatkę piersiową i
szpiczaste, lekko pochylone do przodu uszy. Co istotne, psy rasy alaskan
malamute występują w różnych konfiguracjach umaszczenia, jednak ich pysk i
futro wokół oczu niemal zawsze pozostaje czysto białe.
Wzorzec rasy
dopuszcza umaszczenie czysto białe, szare, wilczasto białe, sobolowo białe,
czarno białe, a także czerwono białe. Wszystkie odcienie mogą występować na
ciele w różnych konfiguracjach. Rasa psa posiada charakterystyczne,
ciemnobrązowe zabarwienie oczu, co odróżnia je od husky. U alaskan malamute nie
występują niebieskie oczy, typowe dla rasy hasky. Prawdopodobnie jest to
związane z selekcją hodowlaną, bowiem ludy hodujące malamuty wierzyły, że pies
o niebieskich oczach nosi w sobie zło. Szczeniaki o niebieskim pigmencie
tęczówki były zabijane, co najprawdopodobniej przełożyło się na wyeliminowanie
owej kolorystyki oczu.
Charakter dostojnej rasy zaprzęgowej
Rasa alaskan
malamute zyskała sławę dzięki swojej odporności, a także bardzo przyjaznemu
usposobieniu. Warto wiedzieć, że psy nie były wykorzystywane jedynie do
ciągnięcia zaprzęgów. Od setek lat doceniano w nich dużą lojalność i oddanie w
stosunku do właściciela, eliminując z hodowli cechy agresywne. Dorosły pies
owej rasy był często wykorzystywany do pilnowania dzieci, co przełożyło się na
jego zachowanie w czasach współczesnych. Alaskan malamute jest wyjątkowo
cierpliwy i ułożony w kontaktach z młodszymi członkami rodziny. Rasa nie
wykazuje agresji w stosunku do ludzi, zatem świetnie sprawdza się w relacjach z
większą rodziną.
Brak agresji
w stosunku do ludzi nie oznacza, że rasa jest w pełni łagodna. Charakter
malamut alaskana często przejawia się w chęci dominacji nad innymi psami. Co
prawda dorosły, dobrze szkolony pies rzadko sam prowokuje konflikty, jednak nie
należy do pupili, które chętnie dadzą się zdominować. Psy mogą też niekiedy
przejawiać instynkt łowiecki i uciekać podczas spacerów. Szczególnie
niebezpieczna może okazać się chęć pogoni za dziką zwierzyną czy innymi,
mniejszymi psami. Dlatego alaskan malamute wymaga odpowiedniego zabezpieczenia
podczas spacerów.
Warto także
dodać, że pies malamut alaskan jest równie odporny jak husky syberyjski. Może
też wykazywać pewną dozę niezależności i zawziętości. Z pewnością nie są to
psy, których charakter pozwoli na pełne posłuszeństwo wobec swojego
właściciela. Zarówno rasa alaskan malamut, jak i husky syberyjski wykonują
polecenia właściciela w przypadku, gdy uznają je za atrakcyjne. Obie rasy są
bardzo inteligentne i świetnie rozumieją swoich opiekunów, jednak czasem udają,
że kompletnie ich nie słyszą lub nie wiedzą o co chodzi. Jest to kolejna
charakterystyczna cecha obydwu ras.
Omawiając
charakter giant alaskan malamuta czy husky syberyjskiego, nie sposób pominąć
aktywności fizycznej. Obie rasy psa były wykorzystywane w psich zaprzęgach i
dziennie pokonywały dziesiątki kilometrów z obciążeniem. Zarówno szczeniak, jak
i dorosłe psy nie znoszą nudy, wymagają ciągłej stymulacji fizycznej oraz
psychicznej. Pies malamut alaskan giant źle czuje się pozostawiony w
zamknięciu. Jego żywiołowy charakter nie pozwala mu usiedzieć na dłużej w
jednym miejscu. Wyjątkowa aktywność i potrzeba przygody sprawiają, że rasa jest
dość wymagająca. Dorosłe psy oraz szczeniaki nie będą zadowolone z samotnego
pobytu na dużej, ogrodzonej posesji. Prędzej czy później podejmą próbę ucieczki
w poszukiwaniu przygód. Jest to związane z faktem wysokiej inteligencji pupila
oraz jego zamiłowania do przygody. Zarówno własna posesja, jak i spacer stale w
to samo miejsce nie zapewnią psu nowych zapachów czy tak potrzebnych bodźców. W
efekcie pies może zacząć kopać głębokie dołki i wyszukiwać sobie zabawy, które
niekoniecznie spodobają się właścicielowi. A może zainteresuje cię także ten artykuł o szczeniakach husky?
Odpowiedzialna tresura rasy alaskan
malamute
Wyjątkowo
inteligentna i aktywna rasa psa może okazać się niemałym wyzwaniem
szkoleniowym. Alaskan malamute z pewnością nie jest psem przeznaczonym dla osób
niedoświadczonych czy zapracowanych. Jego tresura i zapewnienie podstawowych
potrzeb zajmują bardzo dużo czasu.
Młody
szczeniak powinien być odpowiednio socjalizowany od pierwszych tygodni życia.
Warto pamiętać, że rasa nie jest agresywna w stosunku do ludzi, jednak może źle
znosić inne psy. Dlatego młody szczeniak powinien zapoznawać jak najwięcej
innych czworonogów, co pozwoli na wyeliminowanie owego problemu. Młody pies
powinien też poznać jak najwięcej sytuacji i zapachów, dzięki czemu nie będzie
się ich obawiał w wieku dorosłym.
Prawidłowe
oraz konsekwentne szkolenie psa polega też na jasnym, konsekwentnym określeniem
zasad. Malamut alaskan jest co prawda potulny w stosunku do właściciela, jednak
jego nieustępliwość wymaga wprowadzenia porządku w relacji z człowiekiem.
Przyjazny charakter pupila sprawia, że najlepiej sprawdzą się wzmocnienia
pozytywne. Malamut alaskan czy hasky syberyjski będzie chętnie wypełniał
polecenia właściciela, jeśli nagroda wyda mu się wystarczająco atrakcyjna.
Rasa psa
wymaga konsekwencji, ale i dużej dawki ruchu. Wszystkie inteligentne rasy
czworonogów potrzebują stymulacji psychicznej. Możemy ją połączyć z aktywnością
fizyczną, angażując psa w długie spacery, bieganie przy rowerze czy
uczestniczenie w psich konkursach sportowych. Większa liczba psów rodzi też
możliwość organizacji zaprzęgów, które są przez alaskan malamute wyjątkowo
radosną czynnością.
Szkolenie
psa warto także skoncentrować nad relacjami z innymi gatunkami zwierząt. Nasz
malamut giant wymaga tu odpowiedniego podejścia ze strony właściciela.
Niewłaściwie szkolony szczeniak może w wieku dorosłym stanowić zagrożenie dla
kotów czy psów mniejszej rasy. Instynkt łowcy niekiedy pojawia się w najmniej
oczekiwanym momencie. Z pewnością jest to kwestia, na którą warto poświęcić
więcej uwagi.
Osobną
sprawą jest chodzenie przy nodze i nauka odpowiedniego zachowania podczas
spacerów. Alaskan malamute i husky syberyjski to psy stworzone do zaprzęgów,
uwielbiają ciągnięcie, a nauka chodzenia na krótkiej smyczy jest szczególnym
wyzwaniem dla właściciela. Dlatego wiele osób rezygnuje z tego typu szkolenia,
akceptując fakt naturalnej tendencji psa i ciągnięcia na smyczy.
Możliwe choroby malamuta i zakup
szczeniaka w dobrych hodowlach
Najczęstsze problemy zdrowotne rasy
Psy ras
pierwotnych są zazwyczaj dość zdrowe i rzadko trafiają do gabinetów
weterynaryjnych. Jednak każda rasa jest predysponowana do występowania pewnych
chorób, które często mają podłoże genetyczne.
Malamut
giant może cierpieć na dystrofię mięśni lub dystrofię rogówki. Do częściej
występujących problemów zaliczają się liczne choroby oczu. Pies może cierpieć
na dwurzędowość rzęs, atrofię rogówki czy jaskrę. Do chorób o podłożu
genetycznym należy też postępująca katarakta.
Wśród często
wymienianych chorób wskazuje się też dysplazję stawu biodrowego, a nieco
rzadziej dysplazję stawu łokciowego. Obie choroby są trudne w leczeniu i mogą
przenosić się z pokolenia na pokolenie. Dysplazję wykrywa się podczas
okresowego badania RTG. Jest to istotna wskazówka dla przyszłego nabywcy
szczeniąt. Co prawda hodowla nie ma obowiązku wykonywania owych badań wśród
zwierząt hodowlanych, jednak jest to dobra praktyka. Dlatego jeśli interesują
nas szczenięta z danego miotu, warto poprosić o zdjęcia aktualnych badań ich
rodziców.
Cena zakupu szczeniaka alaskan
malamute
Szczenięta
alaskan malamute nie są tak popularne jak husky syberyjskie, jednak znajdziemy
je w niektórych hodowlach. Cena za pupila z rodowodem ZKWP będzie ściśle
uzależniona od skojarzenia, predyspozycji pupili oraz od renomy danej hodowli.
Przyjmuje się, że średnia cena za szczenięta po zdrowych, przebadanych
rodzicach rozpoczyna się od kwoty 4000 zł.
Większość
dobrych hodowli oferuje psy na sprzedaż w nieco większych pułapach kosztowych.
Cena za szczenięta w wysokości 4000-6500 zł nie powinna być dla nikogo powodem
do zdumienia. Niekiedy cena za rokującego szczeniaka z wybitnymi
predyspozycjami i eksterierem okazuje się znacznie wyższa.
Dobra hodowla alaskan malamute – jak
wybrać właściwą?
Jak już
wspomnieliśmy, rasa może cierpieć na choroby o podłożu genetycznym. Dlatego
najlepszym pomysłem będzie wybór hodowli, która rozmnaża jedynie w pełni
zdrowe, zadbane i przebadane psy. Sprzedaż przez aukcje internetowe zazwyczaj
odbywa się przez oglądanie zdjęcia szczeniąt oraz ich rodziców.
W drugim
kroku powinniśmy skontrolować opinie o danym miejscu. Sprawdzona hodowla będzie
posiadała dobre opinie w internecie, a często również własną stronę
internetową. Znajdziemy tam wszystkie istotne informacje na temat hodowcy, suk
hodowlanych, reproduktorów oraz dostępnych w sprzedaży miotów.
Przed
ostatecznym wyborem szczeniaka warto odwiedzić hodowlę na żywo. W tym czasie
będziemy mieli możliwość zobaczenia warunków w jakich żyją czworonogi, dowiemy
się o socjalizacji młodych pupili, a także o ich predyspozycjach. Dobra hodowla
opowie o szkoleniu i specyficznych wymaganiach rasy. Co więcej, przedstawi
dokumentacje medyczną psów, udostępni do wglądu książeczki zdrowia szczeniąt
oraz ich rodowody lub metrykę. Jeśli wszystko przebiega pomyślnie, a szczeniak
spełnia nasze oczekiwania, możemy podpisać umowę kupna sprzedaży bądź
przekazania pupila.