Alaskan malamute

Pochodzący ze Stanów Zjednoczonych alaskan malamute to duży i silny pies, który może poszczycić się urodą wilka. Jest to też pupil o ciekawym charakterze, oryginalnym zachowaniu i nietypowych wymaganiach szkoleniowych. Poniżej przybliżymy charakterystykę owej rasy, podpowiemy, jak szkolić malamut alaskana, opiszemy najczęstsze choroby oraz cenę zakupu szczeniaka.

Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o psach rasowych.

Alaskan malamute – co warto wiedzieć o tej rasie psa?

Wygląd i umaszczenie alaskan malamute

Malamut alaskan to typowy pies zaprzęgowy, należący do grupy szpiców zaliczanych do ras pierwotnych. Z pozoru przypomina siberian husky, jednak jest od nich silniejszy i bardziej masywny. Wszystkie informacje o wyglądzie owej rasy znajdziemy we wzorcu FCI numer 243.

Dorosły pies powinien osiągnąć wagę pomiędzy 36 – 42 kg, wzorzec określa też idealny wzrost w kłębie, który szacuje się na 64 – 66 cm. Suczki są nieco drobniejsze niż psy, a ich wzorcowa waga w wieku dorosłym powinna wynosić od 32 do 36 kg. Wysokość w kłębie dorosłej suczki to około 56 do 61 cm.

Rasa alaskan malamute wyróżnia się dostojnym, lekkim chodem i bardzo gęstym umaszczeniem. Gęsty podszerstek jest dokładnie zakryty przez okrywę właściwą, a co istotne, może być gubiony przez okrągły rok. Cechą charakterystyczną rasy jest też kształt ogona, który dzięki gęstej sierści przypomina futro.

Pies omawianej rasy posiada muskularną budowę ciała, głęboką klatkę piersiową i szpiczaste, lekko pochylone do przodu uszy. Co istotne, psy rasy alaskan malamute występują w różnych konfiguracjach umaszczenia, jednak ich pysk i futro wokół oczu niemal zawsze pozostaje czysto białe.

Wzorzec rasy dopuszcza umaszczenie czysto białe, szare, wilczasto białe, sobolowo białe, czarno białe, a także czerwono białe. Wszystkie odcienie mogą występować na ciele w różnych konfiguracjach. Rasa psa posiada charakterystyczne, ciemnobrązowe zabarwienie oczu, co odróżnia je od husky. U alaskan malamute nie występują niebieskie oczy, typowe dla rasy hasky. Prawdopodobnie jest to związane z selekcją hodowlaną, bowiem ludy hodujące malamuty wierzyły, że pies o niebieskich oczach nosi w sobie zło. Szczeniaki o niebieskim pigmencie tęczówki były zabijane, co najprawdopodobniej przełożyło się na wyeliminowanie owej kolorystyki oczu.

Charakter dostojnej rasy zaprzęgowej

Rasa alaskan malamute zyskała sławę dzięki swojej odporności, a także bardzo przyjaznemu usposobieniu. Warto wiedzieć, że psy nie były wykorzystywane jedynie do ciągnięcia zaprzęgów. Od setek lat doceniano w nich dużą lojalność i oddanie w stosunku do właściciela, eliminując z hodowli cechy agresywne. Dorosły pies owej rasy był często wykorzystywany do pilnowania dzieci, co przełożyło się na jego zachowanie w czasach współczesnych. Alaskan malamute jest wyjątkowo cierpliwy i ułożony w kontaktach z młodszymi członkami rodziny. Rasa nie wykazuje agresji w stosunku do ludzi, zatem świetnie sprawdza się w relacjach z większą rodziną.

Brak agresji w stosunku do ludzi nie oznacza, że rasa jest w pełni łagodna. Charakter malamut alaskana często przejawia się w chęci dominacji nad innymi psami. Co prawda dorosły, dobrze szkolony pies rzadko sam prowokuje konflikty, jednak nie należy do pupili, które chętnie dadzą się zdominować. Psy mogą też niekiedy przejawiać instynkt łowiecki i uciekać podczas spacerów. Szczególnie niebezpieczna może okazać się chęć pogoni za dziką zwierzyną czy innymi, mniejszymi psami. Dlatego alaskan malamute wymaga odpowiedniego zabezpieczenia podczas spacerów.

Warto także dodać, że pies malamut alaskan jest równie odporny jak husky syberyjski. Może też wykazywać pewną dozę niezależności i zawziętości. Z pewnością nie są to psy, których charakter pozwoli na pełne posłuszeństwo wobec swojego właściciela. Zarówno rasa alaskan malamut, jak i husky syberyjski wykonują polecenia właściciela w przypadku, gdy uznają je za atrakcyjne. Obie rasy są bardzo inteligentne i świetnie rozumieją swoich opiekunów, jednak czasem udają, że kompletnie ich nie słyszą lub nie wiedzą o co chodzi. Jest to kolejna charakterystyczna cecha obydwu ras.

Omawiając charakter giant alaskan malamuta czy husky syberyjskiego, nie sposób pominąć aktywności fizycznej. Obie rasy psa były wykorzystywane w psich zaprzęgach i dziennie pokonywały dziesiątki kilometrów z obciążeniem. Zarówno szczeniak, jak i dorosłe psy nie znoszą nudy, wymagają ciągłej stymulacji fizycznej oraz psychicznej. Pies malamut alaskan giant źle czuje się pozostawiony w zamknięciu. Jego żywiołowy charakter nie pozwala mu usiedzieć na dłużej w jednym miejscu. Wyjątkowa aktywność i potrzeba przygody sprawiają, że rasa jest dość wymagająca. Dorosłe psy oraz szczeniaki nie będą zadowolone z samotnego pobytu na dużej, ogrodzonej posesji. Prędzej czy później podejmą próbę ucieczki w poszukiwaniu przygód. Jest to związane z faktem wysokiej inteligencji pupila oraz jego zamiłowania do przygody. Zarówno własna posesja, jak i spacer stale w to samo miejsce nie zapewnią psu nowych zapachów czy tak potrzebnych bodźców. W efekcie pies może zacząć kopać głębokie dołki i wyszukiwać sobie zabawy, które niekoniecznie spodobają się właścicielowi. A może zainteresuje cię także ten artykuł o szczeniakach husky?

Odpowiedzialna tresura rasy alaskan malamute

Wyjątkowo inteligentna i aktywna rasa psa może okazać się niemałym wyzwaniem szkoleniowym. Alaskan malamute z pewnością nie jest psem przeznaczonym dla osób niedoświadczonych czy zapracowanych. Jego tresura i zapewnienie podstawowych potrzeb zajmują bardzo dużo czasu.

Młody szczeniak powinien być odpowiednio socjalizowany od pierwszych tygodni życia. Warto pamiętać, że rasa nie jest agresywna w stosunku do ludzi, jednak może źle znosić inne psy. Dlatego młody szczeniak powinien zapoznawać jak najwięcej innych czworonogów, co pozwoli na wyeliminowanie owego problemu. Młody pies powinien też poznać jak najwięcej sytuacji i zapachów, dzięki czemu nie będzie się ich obawiał w wieku dorosłym.

Prawidłowe oraz konsekwentne szkolenie psa polega też na jasnym, konsekwentnym określeniem zasad. Malamut alaskan jest co prawda potulny w stosunku do właściciela, jednak jego nieustępliwość wymaga wprowadzenia porządku w relacji z człowiekiem. Przyjazny charakter pupila sprawia, że najlepiej sprawdzą się wzmocnienia pozytywne. Malamut alaskan czy hasky syberyjski będzie chętnie wypełniał polecenia właściciela, jeśli nagroda wyda mu się wystarczająco atrakcyjna.

Rasa psa wymaga konsekwencji, ale i dużej dawki ruchu. Wszystkie inteligentne rasy czworonogów potrzebują stymulacji psychicznej. Możemy ją połączyć z aktywnością fizyczną, angażując psa w długie spacery, bieganie przy rowerze czy uczestniczenie w psich konkursach sportowych. Większa liczba psów rodzi też możliwość organizacji zaprzęgów, które są przez alaskan malamute wyjątkowo radosną czynnością.

Szkolenie psa warto także skoncentrować nad relacjami z innymi gatunkami zwierząt. Nasz malamut giant wymaga tu odpowiedniego podejścia ze strony właściciela. Niewłaściwie szkolony szczeniak może w wieku dorosłym stanowić zagrożenie dla kotów czy psów mniejszej rasy. Instynkt łowcy niekiedy pojawia się w najmniej oczekiwanym momencie. Z pewnością jest to kwestia, na którą warto poświęcić więcej uwagi.

Osobną sprawą jest chodzenie przy nodze i nauka odpowiedniego zachowania podczas spacerów. Alaskan malamute i husky syberyjski to psy stworzone do zaprzęgów, uwielbiają ciągnięcie, a nauka chodzenia na krótkiej smyczy jest szczególnym wyzwaniem dla właściciela. Dlatego wiele osób rezygnuje z tego typu szkolenia, akceptując fakt naturalnej tendencji psa i ciągnięcia na smyczy.

Możliwe choroby malamuta i zakup szczeniaka w dobrych hodowlach

Najczęstsze problemy zdrowotne rasy

Psy ras pierwotnych są zazwyczaj dość zdrowe i rzadko trafiają do gabinetów weterynaryjnych. Jednak każda rasa jest predysponowana do występowania pewnych chorób, które często mają podłoże genetyczne.

Malamut giant może cierpieć na dystrofię mięśni lub dystrofię rogówki. Do częściej występujących problemów zaliczają się liczne choroby oczu. Pies może cierpieć na dwurzędowość rzęs, atrofię rogówki czy jaskrę. Do chorób o podłożu genetycznym należy też postępująca katarakta.

Wśród często wymienianych chorób wskazuje się też dysplazję stawu biodrowego, a nieco rzadziej dysplazję stawu łokciowego. Obie choroby są trudne w leczeniu i mogą przenosić się z pokolenia na pokolenie. Dysplazję wykrywa się podczas okresowego badania RTG. Jest to istotna wskazówka dla przyszłego nabywcy szczeniąt. Co prawda hodowla nie ma obowiązku wykonywania owych badań wśród zwierząt hodowlanych, jednak jest to dobra praktyka. Dlatego jeśli interesują nas szczenięta z danego miotu, warto poprosić o zdjęcia aktualnych badań ich rodziców.

Cena zakupu szczeniaka alaskan malamute

Szczenięta alaskan malamute nie są tak popularne jak husky syberyjskie, jednak znajdziemy je w niektórych hodowlach. Cena za pupila z rodowodem ZKWP będzie ściśle uzależniona od skojarzenia, predyspozycji pupili oraz od renomy danej hodowli. Przyjmuje się, że średnia cena za szczenięta po zdrowych, przebadanych rodzicach rozpoczyna się od kwoty 4000 zł.

Większość dobrych hodowli oferuje psy na sprzedaż w nieco większych pułapach kosztowych. Cena za szczenięta w wysokości 4000-6500 zł nie powinna być dla nikogo powodem do zdumienia. Niekiedy cena za rokującego szczeniaka z wybitnymi predyspozycjami i eksterierem okazuje się znacznie wyższa.

Dobra hodowla alaskan malamute – jak wybrać właściwą?

Jak już wspomnieliśmy, rasa może cierpieć na choroby o podłożu genetycznym. Dlatego najlepszym pomysłem będzie wybór hodowli, która rozmnaża jedynie w pełni zdrowe, zadbane i przebadane psy. Sprzedaż przez aukcje internetowe zazwyczaj odbywa się przez oglądanie zdjęcia szczeniąt oraz ich rodziców.

W drugim kroku powinniśmy skontrolować opinie o danym miejscu. Sprawdzona hodowla będzie posiadała dobre opinie w internecie, a często również własną stronę internetową. Znajdziemy tam wszystkie istotne informacje na temat hodowcy, suk hodowlanych, reproduktorów oraz dostępnych w sprzedaży miotów.

Przed ostatecznym wyborem szczeniaka warto odwiedzić hodowlę na żywo. W tym czasie będziemy mieli możliwość zobaczenia warunków w jakich żyją czworonogi, dowiemy się o socjalizacji młodych pupili, a także o ich predyspozycjach. Dobra hodowla opowie o szkoleniu i specyficznych wymaganiach rasy. Co więcej, przedstawi dokumentacje medyczną psów, udostępni do wglądu książeczki zdrowia szczeniąt oraz ich rodowody lub metrykę. Jeśli wszystko przebiega pomyślnie, a szczeniak spełnia nasze oczekiwania, możemy podpisać umowę kupna sprzedaży bądź przekazania pupila.