Akita

Akita Inu należy do psów ras pierwotnych, a jego historia sięga tysięcy lat przed naszą erą. Niewątpliwie jest to bardzo interesujący pies japoński, obdarzony unikalnym wyglądem, ciekawym charakterem oraz nietypowymi umiejętnościami. Poniżej przybliżymy bliżej historie rasy akita inu. Dokonamy opisu jej wyglądu, usposobienia oraz możliwych chorób. Podpowiemy też jakiej tresury wymaga akita japońska, a także jaka jest cena jej zakupu.

Akita inu – najważniejsze informacje o japońskim towarzyszu

Rasa pierwotna – bogata historia rasy i jej użytkowość

Trudno jest jednoznacznie określić datę, którą można uznać za początek powstania rasy akita inu. Wiemy natomiast, że pies pochodzi z japońskiej prefektury Akita, z której rozprzestrzenił się na pozostałe rejony kraju, a setki lat później również na cały świat.

Przypuszcza się, że protoplaści akity przybyli do Japonii z imigrantami zwanymi Ainu. Miało to miejsce w okresie pomiędzy 15000 lat p.n.e. a 300 lat p.n.e. Dowodem mogą być podobizny akity utrwalone na glinianych dzbanach oraz dzwonach tworzonych z brązu. Najnowsze badania genetyczne potwierdziły też, że akita japońska jest najbliżej spokrewniona z pierwotnym wilkiem. Podobny poziom pokrewieństwa występuje tylko u takich ras jak chow chow, shiba inu i shar pei.

Pierwotne rasy japońskie posiadały przeznaczenie użytkowe. Akita inu najprawdopodobniej był psem wykorzystywanym podczas polowań. Silne akity japońskie pomagały przy polowaniu na niedźwiedzie i dziki. Ich siła oraz wytrwałość okazywały się wtedy bardzo pożądane. Dość nieufny charakter akity inu sprawił też, iż była to rasa psa stróżującego. Od około XIX wieku akity uczestniczyły w krwawych walkach psów. Ten brutalny sport został zakazany w Japonii dopiero w roku 1908. Warto w tym miejscu podkreślić, że przeznaczony do walki pies japoński był często krzyżowany z tosa inu, w celu poprawy jego siły i agresywnego, walecznego usposobienia.

Akita Inu to typowy pies japoński, a jego wywóz z kraju był do 1945 roku całkowicie zakazany. Po II wojnie światowej populacja akity znacznie się ograniczyła, a szczeniaki i dorosłe psy zaczęły się mocno różnić. W późniejszym czasie doszło do podziału na dwie linie hodowlane. Jedną jest pierwotna akita japońska, drugą akita amerykańska. Powstanie amerykańskiej linii hodowlanej zapoczątkowali żołnierze, którzy zabrali pierwsze akity do Stanów Zjednoczonych. Tam rozpoczęto hodowle rasy, utrwalając jej pożądane cechy charakteru.

Charakter akity inu

Jak już wiemy, rasa psa miała przeznaczenie typowo użytkowe i wyróżniała się dużym poziomem agresji oraz nieufności w stosunku do obcych. W ostatnich dziesiecioleciach wyeliminowano większość niepożądanych cech charakteru, co sprawiło, że akita nadaje się na psa rodzinnego. Jednak jego charakter w dalszym ciągu okazuje się nieprzewidywalny, a psy tej rasy nie zatraciły pierwotnych instynktów łowieckich.

Charakter akity nadal przejawia się w dużej nieufności w stosunku do obcych. Jak przystało na rasy stróżujące, pies japoński posiada instynkt terytorialny i często reaguje nerwowo na nieproszonych gości. Opis współczesnych hodowców wskazuje na to, że szczeniak może nauczyć się tolerancji wobec obcych ludzi i zwierząt. Jednak konieczne jest konsekwentne oraz przemyślane szkolenie. Już młody szczeniak jest pupilem czujnym i kontrolującym otoczenie. Dlatego rasa akita inu jest chętnie wybierana na psa stróżującego. Dobrze prowadzony pupil sprawdzi się zarówno na zewnątrz, jak i w domu.

Omawiając charakter akity inu nie sposób pominąć jej oddania w stosunku do właściciela. Jest to rasa psa, która przywiązuje się do ludzi, jednak nie wymaga zbyt wielu pieszczot. Psy cenią sobie kontakt z domownikami, lubią spędzać z nimi czas na aktywnej zabawie i nauce. Pamiętajmy przy tym, że szczeniaki i dorosłe psy akit japońskich wykazują duży stopień samodzielności i nie ma sensu wymagać od nich bezwzględnego posłuszeństwa.

Pieski japońskie dobrze dogadają się z dorosłymi osobami, które znają jeszcze od szczeniaka. Nie jest to rasa psa, którą można polecić dla rodzin z małymi dziećmi. Co prawda charakter dobrze ułożonych akit jest wyrozumiały w stosunku do starszych dzieci, jednak mimo wszystko należy uważać na kontakty z kilkulatkami. Pies japoński może dogadać się również z innymi pupilami domowymi. Rasa była niegdyś wykorzystywana do walk, co możemy zauważyć w relacjach z obcymi psami. Akita inu należy do rasy, która może popadać w konflikty z innymi silnie usposobionymi psami. Problem dotyczy szczególnie osobników płci męskiej.

Wygląd, umaszczenie, szkolenie i cena zakupu szczeniaka

Jak wyglądają psy rasy akita inu? Sprawdzamy

Akita to pies o dość pokaźnych rozmiarach. Wzorcowa waga dorosłego osobnika płci męskiej waga się między 40 a 45 kg, przy wysokości w kłębie do 71 cm. Suczka jest nieco drobniejsza, a jej wzorcowa waga dochodzi do 35 kg, przy wysokości w kłębie do 65 cm. Akity to psy silnie umięśnione i muskularne. Ich cechą charakterystyczną jest wysokie czoło oraz szpiczaste uszy. Na środku czoła znajduje się widoczna bruzda, będąca rozpoznawalną cechą wyglądu owej rasy.

Obecnie występuje różnorodne umaszczenie rodowodowych akit. Poszczególne rodzaje szaty dają wiele możliwości. Pies posiada bardzo gęsty podszerstek oraz gęsty włos właściwy. Dzięki bardzo gęstej szacie jest odporny na działanie niekorzystnych warunków pogodowych. Akita świetnie poradzi sobie w okresie intensywnych mrozów czy w czasie opadów atmosferycznych.

Sierść może przybierać różne odcienie. Najczęściej występuje umaszczenie rude, pręgowane, sezamowe oraz kolor biały. Poszczególne rodzaje umaszczenia zostały dokładnie opisane we wzorcu rasy. Rodzaje umaszczenia sezamowego to czerwona sierść z czarnymi końcówkami. Dużą popularnością cieszą się rodzaje umaszczenia o rudym odcieniu z białymi elementami. Co ciekawe, istnieje także czysto biały pies, co jest uznawane przez wzorzec FCI. Wszystkie rodzaje umaszczenia powinny posiadać tak zwane znaczenie Urachiro. Oznacza to, że nasza czerwona czy ruda akita będzie posiadała znaczona białym kolorem sierści na bokach kufy, policzkach, szyi, plecach, tułowiu oraz ogonie. Biały kolor sierści powinien znajdować się też na wewnętrznej partii przednich oraz tylnych kończyn. Jest to charakterystyczna cecha wyglądu tej rasy.

Cena kupna i szkolenie szczeniaka rasy akita inu

Szczeniaki rasy akita są dostępne w wielu hodowlach działających na terenie całego kraju. Warto jednak pamiętać, iż z pewnością nie jest to najtańsza rasa psa. W Polsce największym uznaniem cieszy się Związek Kynologiczny w Polsce, należący do międzynarodowej federacji FCI. Cena zakupu szczeniaków z owego związku zazwyczaj rozpoczyna się od kwoty 5000 zł.

Dużą popularnością cieszą się szczeniaki, których wygląd przypomina Hachiko. Cena za czworonogi o takim umaszczeniu niejednokrotnie waha się wokół kwoty 6000-8000 zł. Szczeniaki pochodzące z renomowanych hodowli i wybitnych linii hodowlanych są niekiedy jeszcze droższe.

Większość hodowców prezentuje zdjęcia szczeniąt i dokładnie określa osiągnięcia, które posiadają dorosłe pieski. Z pewnością warto odwiedzić hodowlę osobiście, zobaczyć jak wygląda dana miniatura akity i dowiedzieć się o jej predyspozycjach. Cena zakupu psa jest wydatkiem, który ponosimy raz na kilkanaście lat. Dlatego warto wybierać pieski, które będą spełniały nasze oczekiwania i okażą się zdrowymi przedstawicielami swojej rasy.

Dobry hodowca podpowie też jak poprowadzić szkolenie. Akita inu nie należy do ras najłatwiejszych w prowadzeniu, dlatego jest polecana jedynie dla osób, które mają dostatecznie dużo wiedzy i doświadczenia w szkoleniu psów. Akita nie będzie tak uległa jak miniatura samoyeda, jednak może okazać się równie oddana swojemu właścicielowi. Z pewnością należy zapewnić jej dużo dawki ruchu oraz zajęć intelektualnych. Ważne będzie również czytelne określenie zasad oraz konsekwentne ich respektowanie. Akita będzie psem dla osoby pewnej siebie i opanowanej. Łagodne, a jednocześnie konsekwentne szkolenie okazuje się kluczem do uzyskania przyjaznego i lojalnego w stosunku do rodziny pupila domowego.

Hachiko – pies, który wypromował walory rasy

Wiele osób kojarzy akita inu z psem o nazwie Hachiko. Jest to legendarna postać zwierzęca, która ukazała niesamowite przywiązanie i oddanie tej rasy. Hachiko był psem żyjącym w Tokio w XX wieku. Pupil był silnie związany ze swoim właścicielem i każdego dnia odprowadzał go na stację Shibuya. Mężczyzna jeździł do pracy, a w chwili jego powrotu Hachiko ponownie pojawiał się na stacji i czekał na przyjazd pociągu.

Pewnego dnia właściciel Hachiko doznał śmiertelnego wypadku w swojej fabryce. Pies bezskutecznie czekał na swojego pana i przychodził na stacje każdego dnia o dokładnie tej samej porze. Jakiś czas później spotkał swoich nowych właścicieli, jednak nic nie było w stanie powstrzymać go przed przychodzeniem na stację Shibuya. Hachiko szybko zyskał lokalną popularność, a jego wierność spotkała się z dużym podziwem. Pies przychodził na stację do końca ostatniego dnia swojego życia, czyli do 10 lat po śmierci swojego pierwszego właściciela.

Po dziś dzień Hachiko jest symbolem oddania i wierności, typowej dla rasy akita inu. W 2009 roku powstał film zainspirowany ową zwierzęcą postacią. Ekranizacja zdobyła dużą popularność na całym świecie, a pies Hachiko stał się najbardziej rozpoznawalnym pupilem rasy akita inu. Do dnia dzisiejszego na peronie Shibuya znajduje się jego pomnik, przedstawiający wyczekującego, zatroskanego psa. Turyści robią sobie przy nim zdjęcia, a legenda Hachiko zdaje się wzbudzać emocje wśród wielu pokoleń.

Akita inu to rasa pierwotna, słynąca z wyjątkowej lojalności i nieprzeciętnego wyglądu. Wyglądające jak urocze, radosne pieski akity, tak naprawdę wymagają konsekwentnego i dobrze zaplanowanego szkolenia. Ile kosztuje akita? Co warto wiedzieć przed zakupem psów tej rasy? Poniżej omówimy najważniejsze kwestie związane ze zwierzakami rasy akita inu.

Japoński pies rodzinny i stróżujący — charakterystyka akity

Pochodzące z Japonii akity to typowe psy do towarzystwa. Rasa została uznana przez FCI, a jej wzorzec odnajdziemy pod numerem 255. Wzorzec rasy opisuje wszystkie najważniejsze cechy wyglądu (np. proporcje ciała, wysokość w kłębie, umaszczenie), a także specyfikę charakteru. Akity zostały zakwalifikowane do grupy szpiców i psów ras pierwotnych, a także do sekcji szpiców azjatyckich i ras pokrewnych.

Prawidłowo zbudowana akita posiada mocną, harmonijną budowę ciała i dużą masę. Rasa powinna mieć silnie zaznaczone drugorzędowe cechy płciowe. Jej wygląd tworzy wrażenie szlachetności i dostojeństwa, a budowa ciała musi być harmonijna. Co istotne, stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia wynosi 10 do 11. Tułów u suczek może być nieco dłuższy niż u psów. Są to istotne proporcje, które bierze się pod uwagę na wystawach.

Najbardziej rozpowszechnioną cechą akit jest ich usposobienie. Są to psy, które silnie przywiązują sie do właściciela i słyną z niesłychanej wierności. Akita powinna być też pojętna i posłuszna, pozbawiona nadmiernej agresji lub lękliwości (zarówno agresja jak i bojaźliwość to wady dyskwalifikujące z hodowli).

Na uwagę zasługuje ciekawe umaszczenie i budowa sierści. Akity posiadają szorstki, prosty włos okrywowy oraz bardzo gęste i miękkie podszycie. Sierść w kłębie i na zadzie powinna być nieco dłuższa niż na pozostałych partiach ciała. Wzorzec dopuszcza umaszczenie rudo płowe, sezamowe (czyli rudo płowe z czarnymi koniuszkami), pręgowane oraz białe. Każde umaszczenie za wyjątkiem białego musi mieć białawą szatę po bokach kufy, na policzkach, spodzie żuchwy, klatce piersiowej, tułowiu, ogonie, szyi oraz po wewnętrznej stronie kończyn. Taki efekt umaszczenia nosi nazwę „urajiro”.

Akita inu charakteryzuje się też dość pokaźną wysokością w kłębie. Dorosłe, prawidłowo zbudowane osobniki płci męskiej powinny osiągnąć 67 cm wysokości w kłębie. Suczki są widocznie drobniejsze, a ich idealna wysokość została oszacowana na 61 cm. Wzorzec dopuszcza tolerancję powyżej i poniżej 3 cm. Waga nie została sprecyzowana przez standard rasy, jednak powinna odpowiadać budowie ciała pupila w celu uzyskania harmonijnej, mocnej sylwetki.

Akita — charakter psów tej rasy

Opis charakteru akity powinien rozpoczynać się od jej wyjątkowej lojalności i przywiązania do opiekuna. Przedstawiciele tej rasy mogą z początku bywać nieufne, a na ich sympatie trzeba sobie zasłużyć. Jednak po poznaniu swojego właściciela, stają się niezastąpionymi kompanami i wiernymi towarzyszami. Psy rasy akita mogą być też bardzo tolerancyjne wobec dzieci, o ile będą tego odpowiednio nauczone. Dzieci z kolei muszą znać zasady obchodzenia się ze zwierzętami. Akita nie znosi zaczepek i prowokacji, na które może reagować w niewłaściwy sposób.

Co ciekawe, akity uważa się za jedne z najcichszych ras na świecie. Akita szczeniak i dorosły pies z pewnością nie są typami szczekaczy. Nie oznacza to jednak, że nie interesują się otoczeniem. Jest wręcz przeciwnie, bowiem mała akita i dorosłe osobniki to psy bardzo czujne i zainteresowane wszystkim dookoła. Ciche usposobienie łączy się z pewną niezależnością i chęcią do postawienia na swoim. Jest to typowa cecha dla wielu ras pierwotnych. Akita nie jest typem psa, który zawsze i bezkrytycznie wykona wszystkie polecenia opiekuna. Niekiedy ma zupełnie inny pomysł na zachowanie i trudno go nakłonić do zmiany zdania. Dlatego przedstawiciele tej rasy wymagają wczesnej socjalizacji oraz konsekwentnego szkolenia.

Akity uwielbiają ruch i aktywność fizyczną. Szkolenie powinno uwzględniać ich naturalne upodobania. Akita nie będzie chętna do monotonnie powtarzanych ćwiczeń. Zdecydowanie lepiej sprawdzi się podczas szkolenia połączonego z zabawą. Niekiedy trudno jest znaleźć odpowiednią motywację dla pupila, jednak jej odszukanie będzie miało istotne znaczenie dla skuteczności szkolenia. Najlepiej sprawdza się wprowadzenie systemu nagradzania. Idealną nagrodą może być ulubiony przysmak, zabawa z piłką bądź inna aktywność na świeżym powietrzu.

Akita inu charakteryzuje się także odwagą, dość zrównoważonym charakterem oraz stabilnością. Psy mogą niekiedy popadać w konflikty z przedstawicielami tej samej płci. Pewnym utrudnieniem jest także instynkt łowiecki, który ujawnia się w najmniej oczekiwanych momentach. Duża lub mała akita często nie potrafi sobie odmówić pogoni za uciekającym kotem czy niewielkim psem. Dlatego bezwzględnie nauczyć ją przywołania na komendę, a na spacerach zadbać o odpowiednie zabezpieczenie w postaci smyczy.

Zdrowie akity — na jakie schorzenia może zapadać?

Akita inu należy do ras zdrowych, którym rzadko towarzyszą choroby o ciężkim przebiegu. Większość przedstawicieli tej rasy bardzo rzadko gości w klinikach weterynaryjnych. Typowa dla dużych psów dysplazja stawu biodrowego występuje u bardzo niewielkiej liczby osobników. Niekiedy akita inu może cierpieć na postępujący zanik siatkówki lub alergiczne zapalenie skóry.

W dobrych hodowlach dopuszcza sie do rozrodu dobrze przebadane, pozbawione obciążeń genetycznych osobniki. Dzięki temu mała akita może wyrosnąć na w pełni zdrowego psa. Niemniej jednak, niektóre zwierzaki mogą cierpieć na choroby, mogące przenosić się z pokolenia na pokolenie. Jest to na przykład niedoczynność tarczycy, pęcherzyca liściasta oraz jaskra pierwotna.

Akita inu może także cierpieć na dysplazję siatkówki, postępujący zanik siatkówki, zerwanie więzadła krzyżowego, młodzieńcze zapalenie wielostawowe lub nabytą nużliwość mięśni. Na szczęście nie są to występujące powszechnie choroby, a większość akit nigdy nie zapada na tego typu dolegliwości.

Akita inu hodowla powinna badać psy hodowlane pod kątem dysplazji stawu biodrowego. Zaleca się też przebadać oczy, co powinno być potwierdzone specjalnym certyfikatem. Dobrą praktyką jest także kontrola rzepek w stawach kolanowych oraz wykluczenie problemów o podłożu alergicznym. Wielu hodowców przekazuje wraz ze szczeniakiem kompleksową instrukcję związaną z pielęgnacją. Jest to bardzo dobra praktyka, mogąca uchronić pupila przed pojawieniem się choroby skórnej lub alergicznej.

Pielęgnacja — jak dbać o psa rasy Akita?

Akita inu to rasa łatwa w pielęgnacji. Głównym zadaniem właściciela jest regularne wyczesywanie szaty. Czynność wykonujemy przynajmniej raz w tygodniu. Sierść psów mieszkających na dworze wypada dwa razy do roku. Gubiony podszerstek wymaga regularnego usuwania, dlatego szczotkowanie wykonujemy nawet dwa razy w ciągu dnia. Co ciekawe, sierść psów mieszkających w domu może wypadać przez większość roku. Dlatego pielęgnacja polega na regularnym kontrolowaniu stanu szaty i dokładnym wyczesywaniu.

Akita szczeniak powinien być stopniowo przyzwyczajany do czesania. Zbudowanie pozytywnych skojarzeń będzie miało dobry wpływ na zachowanie pupila w wielu dorosłym. Większość akit dobrze znosi czesanie, a także kąpiele. W czasie kąpieli używamy ciepłej wody oraz kosmetyków dopasowanych do specyfiki szaty. Ciepła kąpiel może przyspieszyć wypadanie podszerstka i nieco skrócić okres linienia. Po zakończeniu kąpieli warto dodatkowo wysuszyć szatę. Częstotliwość kąpieli zależy od aktualnego zapotrzebowania. Sierść może pokrywać się zabrudzeniami, jednak większość z nich odpada z szaty podczas czesania. Dlatego kąpiele możemy przeprowadzać raz na kilka miesięcy, gdy uznamy, że szata stała się nadmiernie zabrudzona.

Pielęgnacja akity polega także na regularnej kontroli stanu zębów, uszu oraz pazurów. Na szczęście akita nie ma tendencji do infekcji uszu, a zęby nie pokrywają się dużą ilością kamienia. Mimo braku predyspozycji do zapaleń i chorób przyzębia, warto regularnie kontrolować stan zdrowia pupila i reagować w przypadku wykrycia nieprawidłowości.

Ile kosztuje akita?

Popularna na całym świecie rasa akita inu znajduje się w ofercie wielu krajowych hodowli. Aby w pełni odpowiedzieć na pytanie, ile kosztuje akita, musimy najpierw omówić czynniki, które wpływają na koszty zakupu. Jednym z najistotniejszych kryteriów jest kwestia rodowodu lub metryki. Akita szczeniak może pochodzić z krajowych stowarzyszeń kynologicznych lub związków kynologicznych. Niektóre organizacje powstały w związku z wprowadzeniem w 2012 roku zakazu sprzedaży psów i kotów bez rodowodu. Nie wszystkie hodowle należące do takich organizacji zapewniają psom odpowiednie warunki. Brak kontroli i brak konieczności wystawiania psów może prowadzić do wielu nadużyć. Dlatego warto wybierać hodowców w sposób rozważny.

Najbardziej renomowaną, krajową organizacją kynologiczną jest Związek Kynologiczny w Polsce. Szczenięta pochodzące ZKwP nie otrzymują rodowodów, a metryki. Co istotne, Związek Kynologiczny w Polsce należy do międzynarodowej federacji FCI, która opracowała standard rasy. Pies akita cena pupili z pochodzeniem ZKwP może być nieco wyższa w porównaniu ze stawkami za szczenięta z innych organizacji.

Duży wpływ na ceny zakupu posiada także renoma hodowli, linia hodowlana, a często także dostępność szczeniąt i ich płeć. Niektóre akity sprzedaje się w opcji pupila domowego, inne posiadają adnotacje o uprawnieniach do brania udziału w wystawach. Druga opcja zazwyczaj oznacza znacznie większe koszty zakupu małego szczeniaka. Jest to związane z faktem, że szczeniak wystawowy może w przyszłości uzyskać odpowiednie tytuły, a w dalszym etapie uprawnienia hodowlane.

Ile kosztuje akita inu z pochodzeniem ZKwP? Cena za szczeniaki z dobrej hodowli przeważnie rozpoczyna się od kwoty 5000 zł. Pies akita cena może niekiedy dochodzić do kwoty 8000 zł. Jest to typowa stawka za pieski z renomowanych hodowli, pochodzące ze znanych linii hodowlanych. Szczeniaki o wybitnym eksterierze, dobrych rokowaniach i uprawnieniach wystawowych są na ogół jeszcze droższe.

Akita inu hodowla powinna dopuszczać do rozrodu wyłącznie w pełni zdrowe, odpowiednio przebadane i zgodne ze wzorcem rasy osobniki. Cena nie powinna być najważniejszym parametrem wyboru hodowców, którzy sprzedają szczeniaki. Znacznie istotniejsze są opinie o danym miejscu zakupu. W Internecie znajdziemy specjalne grupy, które łączą pasjonatów rasy akita inu. Jest to cenne źródło informacji, z którego dowiemy się, jaka jest waga akity, jak wygląda jej pielęgnacja i szkolenie, a także, które hodowle są warte naszego zaufania.

Jak wygląda wychowanie psa rasy akita i dla kogo będzie to odpowiednia rasa?

Psy rasy akita wymagają odpowiedniego podejścia szkoleniowego. Na wstępie należy otoczyć je wczesną, kompleksową socjalizacją, która rozpoczyna się jeszcze w hodowlach. Młody szczeniak powinien poznać jak najwięcej nowych dźwięków, zapachów, sytuacji, ludzi oraz zwierząt. Etap socjalizacji będzie miał bardzo duży wpływ na zachowania psa w wieku dorosłym. Coraz popularniejszym pomysłem staje sie skorzystanie z pomocy psich przedszkoli. Są to specjalne miejsca, w których gromadzą sie szczenięta różnych ras. Na zajęciach w psim przedszkolu uczy się prawidłowego reagowania na inne zwierzęta. Zajęcia odbywają się pod okiem doświadczonego szkoleniowca, który może pomóc w skorygowaniu nieprawidłowych zachowań.

Po zakończeniu socjalizacji przychodzi czas na właściwe szkolenie. Akity to psy bardzo pojętne i szybko uczące się nowych zadań. Główną trudnością jest natomiast skłonienie ich do współpracy. Akita może być niecierpliwa i z pewnością nie zainteresują jej powtarzane w ten sam sposób ćwiczenia. Brak urozmaicenia to podstawowa przeszkoda w nauce. Wiele akit okazuje się wtedy upartych i niechętnych do współpracy. Z natury niezależny pies będzie uczył się wtedy, jeśli będzie to dla niego atrakcyjne. Dlatego szkolenie warto połączyć z zabawami i nagrodami. Zajęcia powinny być krótkie i możliwie jak najbardziej urozmaicone. Takie podejście do akity inu zazwyczaj daje najlepsze efekty i sprawia, że pupil łatwiej uczy się nowych komend.

Rasa o bujnej sierści i wspaniałym wyglądzie jest pewna siebie, a niekiedy mocno niezależna. Szczególnie osobniki płci męskiej mogą przejawiać chęć do dominacji i podporządkowania sobie członków stada. Dlatego idealny właściciel akity to osoba pewna siebie, dysponująca większą ilością wolnego czasu oraz chęcią do szkolenia pupila. Akita inu może być wspaniałym towarzyszem do długich spacerów, trekkingu lub wypraw w nowe tereny. Będzie idealnym kandydatem na pupila dla osoby aktywnej i lubiącej różnorodność.

Akita inu dobrze odnajdzie się w większej rodzinie z dziećmi. Młode osoby muszą jednak poznać zasady obchodzenia się ze zwierzętami. Akita obdarzy ich wtedy dużym przywiązaniem oraz chęcią do wspólnej zabawy. Niezbędne okazuje się wprowadzenie podstawowego szkolenia z zakresu posłuszeństwa pupila. Warto także zauważyć, że akity posiadają instynkt łowiecki i mogą pogonić za szybko poruszającą się zwierzyną. Dlatego spacer z pupilem zawsze powinien odbywać się pod kontrolą osoby dorosłej.

Zasady żywienia akity — co powinno znaleźć się w jej diecie?

Model żywienia akity nie odbiega od tych, które dopasowuje się do potrzeb innych ras o średnich rozmiarach ciała. Psy mogą zjadać karmy suche, mokre lub pożywienie przygotowywane bezpośrednio przez właściciela. Wybór zależy od indywidualnych preferencji opiekuna oraz wymagań pupila. Nieliczne akity mogą charakteryzować się słabym apetytem. Jednak jest to rzadka cecha, a większość przedstawicieli tej rasy chętnie zjada stawiane przed nimi posiłki. Nie oznacza to jednak, że posiłek może być słabej jakości.

Sucha karma to zdecydowany faworyt wśród metod żywienia psa. Gotowe granulki karmy na ogół są dobrze zbilansowane i wysoko kaloryczne. Zaletą takiego pożywienia jest wygoda oraz brak konieczności suplementacji. Suche granulki są łatwe do przechowywania, nie brudzą i mogą posiadać wysoką strawność. W ofertach branży zoologicznej znajdziemy karmy o bardzo zróżnicowanej jakości. Niektóre składają się głownie ze zbóż, w innych (głownie klasy premium) znajdziemy mięso, podroby i dodatki warzywne. Warto pamiętać, że pies jest naturalnym mięsożercą, a najtańsze, pełne zbóż pokarmy nie są dla niego zdrowym rozwiązaniem. Zdecydowanie lepszą opcją są karmy z niewielką ilością wypełniaczy, a także specjalne karmy bezzbożowe.

Alternatywą dla suchej karmy są mokre, gotowe posiłki. Tutaj również znajdziemy ogromny wybór produktów. Mokra karma na ogół posiada lepszą przyswajalność i świetnie sprawdza się w przypadku akit, które grymaszą przy jedzeniu. Jedynym mankamentem tego rozwiązania okazuje się wyższa cena miesięcznego żywienia pupila. Karmy mokre są też mniej wygodne dla opiekuna i wymagają odpowiednich warunków do przechowywania.

Ciekawą, coraz popularniejszą metodą żywienia akity inu jest dieta BARF. Jest to model żywienia, który w swoich założeniach ma najlepiej odwzorowywać naturalne żywienie wilków. W diecie BARF uznaje się wyłącznie produkty bez obróbki termicznej. W menu piesków znajduje się mięso z kośćmi, podroby oraz niewielki dodatek warzyw i owoców. Niezbędne jest także podawanie dobrze dopasowanych suplementów. Niewątpliwą zaletą diety BARF jest uzyskanie pełnej kontroli nad jakością posiłków. Żywienie oparte na surowych produktach jest też najlepiej przyswajalne. Do minusów należy natomiast konieczność zdobycia niezbędnej wiedzy z zakresu doboru składników pokarmowych, a także większa czasochłonność przygotowywania posiłków dla pupila.