Rozella białolica – opis, wymagania, hodowla, rozmnażanie, porady

Rozella białolica – pochodzenie, wygląd, samica, samiec

Rozella – występowanie, mutacje barwne, wielkość

Rozella białolica to prawdziwa czerwona ptasia piękność, która w naturze zamieszkuje południowo-wschodnią Australię, Nową Południową Walię oraz Tasmanię. Papugę wprowadzono również na teren Nowej Zelandii. Rozella białolica żyje przede wszystkim na terenach otwartych, sawannach, polach uprawnych, w parkach i ogrodach, na skrajach lasów i w zagajnikach. Rzadko spotyka się ją w gęsto zalesionych obszarach.

Rozelle białolice na wolności tworzą zwykle duże stada, złożone z nawet ponad 100 osobników. Często żerują wspólnie ze świergotkami. Papugi okresowo wędrują w poszukiwaniu pokarmu. W czasie lęgów łącza się w pary i odłączają od pozostałych ptaków.

Rozella to jedna z najbardziej barwnych papug, która osiąga wielkość ok. 30 cm. Papuga ta ma czerwoną głowę i pierś, żółtą dolną część piersi, zielonkawy brzuch oraz białe policzki, od których wzięła się jej nazwa. Elegancji jej upierzeniu dodają czarne pióra grzbietu i niektórych lotek z żółtymi obwódkami. W upierzeniu papugi nie brakuje także niebieskiego. Jego różne odcienie są widoczne na skrzydłach i ogonie. Wszystko to sprawia, że tej czerwonej papugi nie da się przeoczyć.

U rozelli dymorfizm płciowy jest słabo wyrażony. Jak rozpoznać płeć ptaków? Samica jest zwykle nieco mniejsza od samca, ma mniejszy dziób i mniej intensywne wybarwienie. Przy rozpoznawaniu płci warto też spojrzeć na kształt głowy. Głowa samca jest bardziej kwadratowa. U samicy po spodniej stronie skrzydła można też zauważyć jasny pasek. Aby rozpoznać płeć ptaków, trzeba mieć jednak pewne doświadczenie. Młode ptaki są podobne do dorosłych, jednak ich upierzenie jest bledsze.

W hodowli dostępnych jest kilka odmian kolorystycznych, m.in.:

• lutnio,
• cynamonowa,
• czerwona.

Rozella białolica – zachowanie, oswajanie, umiejętności

Mimo zjawiskowego wyglądu rozelle nie cieszą się tak ogromną popularnością jak nimfy czy papużki faliste. Papugi te mają opinię ptaków wolierowych – przede wszystkim do podziwiania z oddali. Rozelle z pewnością nie są typem ptasich pieszczochów. Ich oswajanie jest trudne. Papugi te z reguły unikają bliskości człowieka i prawie nigdy nie tworzą z nim zażyłych relacji. Są ostrożne i dosyć płochliwe. Często na próby kontaktu ze strony nieznajomych osób reagują gwałtowną ucieczką. Oswojone lubią przebywać w towarzystwie człowieka, ale raczej stronią od bezpośrednich kontaktów.

Jeśli chcesz podjąć się oswajania tej papugi, musisz najpierw nawiązać z nią kontakt wokalny i jak najczęściej przebywać w pobliżu klatki. Gdy ptak się już do ciebie przyzwyczai, możesz spróbować podać mu smakołyk bezpośrednio z ręki. Oswajanie rozelli to jednak dość długi proces, który trwać może nawet kilkanaście miesięcy. Nawet oswojona rozella nie będzie nigdy przypominać kontaktowej papugi żako, która swojemu opiekunowi oddałaby całe serce.

Rozella białolica ma bardzo niezależną naturę. Bywa zadziorna i zdarza się, że wykazuje agresję wobec innych ptaków oraz ludzi. Może zastraszać i terroryzować mniejsze gatunki. Z tego względu nie poleca się jej utrzymywania w wolierach wielogatunkowych np. z nimfami.

Od rozelli nie należy oczekiwać zachowania ciszy. Papuga ta często jest bardzo hałaśliwa. Jej wokalizacja składa się z głównie z głośnych krzyków, trzytonowych gwizdów i bardziej stonowanego szczebiotu. Dźwięki te często nie są zbytnio przyjemne dla ucha. Rozella szczególnie chętnie odzywa się o świcie, dlatego warto przygotować się na poranne pobudki. Papugę tę można nauczyć gwizdania melodii. Z nauką mówienia radzi sobie znacznie gorzej – niektóre osobniki są w stanie nauczyć się powtarzania pojedynczych słów.

Papuga rozella to wyborny lotnik i niespokojny duch. Na co dzień wprost rozpiera ją energia. Rozella białolica uwielbia latać i robi to z niezwykłą gracją i lekkością. Najlepiej czuje się na dużej przestrzeni, gdzie może dać upust swojej energii.

Papuga rozelle białolica jest odporna i dosyć długowieczna – w niewoli żyje często 20-25 lat. Żyje jednak znacznie krócej niż np. papuga żako.

Papuga rozella białolica – wymagania, żywienie, hodowla

Rozella białolica – warunki, klatka, zabawki, dieta

Ze względu na zamiłowanie do ruchu rozelli białolicej znacznie lepiej będzie żyło się w przestronnej wolierze pokojowej lub zewnętrznej niż w standardowej klatce. Papudze należy zapewnić wolierę o wymiarach: 2 m x 1,5 m x 2 m.

Jednym z ulubionych zajęć rozelli białolicych są kąpiele. Ptaki czasami zażywają ich nawet kilka razy w ciągu dnia i nie rezygnują z nich nawet w czasie chłodnych dni. W wolierze rozelli nie może więc zabraknąć naczynia z wodą. Dodatkowo papudze warto zaoferować twarde elementy do dziobania (np. gałązki drzew, drewniane zabawki).

Papuga rozella białolica świetnie adaptuje się do życia w wolierach zewnętrznych. W odróżnieniu od większości popularnych papug zwykle może przebywać na zewnątrz przez cały rok. Rozella białolica jest w stanie bez szwanku dla zdrowia przetrwać temperatury sięgające nawet kilkunastu stopni poniżej zera. Jeśli jednak chcesz utrzymywać ją na zewnątrz, musisz zapewnić jej ciepłe, osłonięte schronienie, w którym będzie mogła się ukryć w trakcie szczególnie mroźnych dni.

Papugi rozelle w naturze żywią się różnymi pokarmami. Żerują zarówno na drzewach, jak i na ziemi. Zjadają nasiona, owoce, orzechy, owady, kwiaty, korę. Do ich ulubionych przekąsek należą nasiona akacji i eukaliptusów. W warunkach domowych można karmić je uniwersalną mieszanką nasion przeznaczoną dla średnich papug lub papug australijskich. Dodatkowo dietę ptaków należy wzbogacać zieleniną, orzechami, skiełkowanym ziarnem, warzywami i owocami. Rozelle chętnie jedzą również owady karmowe, np. mączniki. A może zainteresuje cię także ten artykuł na temat papugi popielatej?