Papuga ara – charakterystyka, występowanie, hodowla, porady

Papuga ara – pochodzenie, podstawowe informacje, zdjęcia

Ary – występowanie, tryb życia, cechy charakterystyczne

Ary to papugi neotropikalne wyróżniające się pokaźnymi rozmiarami i barwnym upierzeniem. Nazwa rodzajowa papug pochodzi od wydawanego przez nie odgłosu. W naturze ary zamieszkują rozległe obszary na terenie Ameryki Południowej, Środkowej i Północnej. Centralnym miejscem występowania tych papug są okolice dorzecza Amazonki, Boliwia, Panama i Kolumbia. Papuga ara występuje również na terenie m.in.: Argentyny, Wenezueli, Brazylii, Paragwaju, Meksyku.

Głównym siedliskiem ar są lasy deszczowe. Niektóre gatunki zamieszkują jednak inne środowiska – sawanny, tereny otwarte, okolice zbiorników wodnych i suche zarośla. Jedynym wymogiem, jakie mają niemal wszystkie ary, jest jednak obecność na danym terenie wysokich drzew.

Ary to papugi prowadzące osiadły tryb życia. Często jednak odbywają lokalne wędrówki w poszukiwaniu pożywienia. Ptaki te zwykle trzymają się w niewielkich grupach złożonych z kilkudziesięciu osobników. Niejednokrotnie różne gatunki ar tworzą barwne wielogatunkowe zbiorowiska.

Papuga ara – gatunki, wygląd, hybrydy

Papugi ary nie sposób właściwie pomylić z żadną inną. Wyróżnia się charakterystyczną sylwetką – z długim ogonem, długimi, wąskimi skrzydłami i potężnym, haczykowato zagiętym dziobem. Ary to największe spośród wszystkich papug. Osiągają imponujące rozmiary od ok. 40 do 95 cm i wagę nawet 1,7 kg. Największą przedstawicielką rodzaju jest modroara hiacyntowa.

Uwagę zwraca upierzenie ar, które w zależności od gatunku może składać się z różnych kolorów: zielonego, żółtego, czerwonego, niebieskiego. Pod względem mnogości kolorów występujących w upierzeniu z arami może równać się jedynie kilka innych gatunków mniejszych papużek, np. rozella białolica. Wbrew pozorom tak barwne upierzenie zapewnia doskonały kamuflaż – liczne zdjęcia pokazują, jak wtapia się w pejzaż lasów z barwnymi tropikalnymi owocami i kwiatami.

Charakterystyczną cechą ar jest obszar nagiej skóry wokół oczu, który u większości gatunków zdobią drobne pióra, tworzące indywidualny wzór. U ar nie występuje dymorfizm płciowy – nie można więc odróżnić płci tych ptaków na podstawie zdjęć czy informacji.

Do rodzaju ara zaliczanych jest kilkanaście gatunków. Do najpopularniejszych ar utrzymywanych w domach należą:

• ara ararauna,
• ara zielonoskrzydła,
• ara karłowa,
• ara żółtoskrzydła,
• ara żółtoszyja.

W hodowli znane są też hybrydy, powstałe z krzyżówek różnych gatunków ar. Wśród nich sporym zainteresowaniem cieszą się m.in. ara catalina i ara arlekin.

Ze względu na rozmiary ary tradycyjnie dzieli się na dwie grupy: duże i małe (mini). Mała ara (np. żółtoszyja, karłowa) osiąga zwykle ok. 40-45 cm. Jest zatem niewiele większa od papużki rozelli białolicej czy średniej konury oraz zbliżona wielkością do aleksandretty wielkiej. Z kolei ara ararauna lub zielonoskrzydła mierzy ok. 85-90 cm.

Ary – zachowanie, żywienie, hodowla, warunki

Gadająca papuga ara – usposobienie, szkolenie, głos

Ary to prawdziwe pierzaste ekstrawertyczki – niezwykle towarzyskie, gadające i otwarte na kontakty społeczne. Mimo wielkich rozmiarów mają raczej łagodną i czułą naturę. Wyróżniają się też zamiłowaniem do zabawy, dzięki czemu chętnie i łatwo uczą się sztuczek. Papuga ara do szczęścia potrzebuje dużej dawki rozrywki i stymulacji umysłowej. Jeśli będzie tego pozbawiona, może przejawiać zachowania niszczycielskie.

Ara łatwo adaptuje się do otoczenia, jest przebojowa i odważna. Dysponuje bogatą mową ciała. Podekscytowaną papugę można rozpoznać po rumieńcach pojawiających się u niej na nagiej skórze w okolicach oczu.

Ary potrafią być bardzo głośne. W naturze wokalizują chętnie i często. Wydawane przez nie odgłosy nie są raczej przyjemne dla ucha. Wokalizacja ary ararauny i innych gatunków składa się z metalicznych pisków, skrzeków i wrzasków. Ara to gadająca papuga. Można nauczyć ją powtarzania pojedynczych słów – ma jednak słabszą dykcję niż inne popularne gatunki papug.

Papuga ara może poszczycić się niebywałą inteligencją. Sprytna i rezolutna jest w stanie się wiele nauczyć. Jeśli jednak jej potencjał nie zostanie odpowiednio wykorzystany, może stać się pierzastą manipulatorką i despotką. Nawet mała papużka ara ma spory temperament.

Papugi ary, które nie zostały poddane odpowiedniemu szkoleniu, często uczą się używać swojego dzioba jako „straszaka”. Mimo spokojnego usposobienia mogą uciekać się do agresji. Bywają zaborcze i zdarza się, że chcą zawłaszczyć ukochanego opiekuna tylko dla siebie, atakując innych członków rodziny. Swoim dziobem ara ararauna i inne duże ary mogą zadawać dotkliwe rany. Z tego powodu papugi te polecane są wyłącznie dla doświadczonych, dorosłych opiekunów, którzy są w stanie poświęcić sporo czasu na ich wychowanie. Jeśli szukasz więcej ciekawostek, sprawdź także ten artykuł z informacjami, ile żyje papuga.

Papuga ara – klatka, żywienie, informacje o hodowli

Ary, ze względu na duże rozmiary, potrzebują do życia sporej przestrzeni. Woliera lub klatka dla papugi ary musi być nie tylko długa, ale i wysoka. Dla małej ary (np. karłowej) niezbędna jest klatka o wymiarach minimum: 90 cm x 60 cm x 90 cm. Klatka dla większych gatunków powinna mieć przynajmniej: 120 cm x 100 cm x 200 cm. Papuga ara bardzo dobrze czuje się też utrzymywana w domu na specjalnym stojaku.

Mieszkanko papugi trzeba wyposażyć w różne zabawki. Ary uwielbiają zwłaszcza drewniane zabawki do niszczenia i manipulowania stopami oraz dziobem. Warto zaoferować im również zabawki na inteligencję ze schowkami na przysmaki oraz masywne konary drzew i liny do ćwiczeń.

Dieta ar składa się głównie z nasion, orzechów i tropikalnych owoców. Uwielbiają one zwłaszcza owoce palm. Swoją dietę wzbogacają owadami, kwiatami i innymi częściami roślin. Silny dziób pozwala arom z łatwością miażdżyć nawet najtrwalsze przekąski. Specyficznym zachowaniem żywieniowym tych papug jest zjadanie gliny. Prawdopodobnie ten nietypowy element menu stanowi antidotum na trujące substancje, które znajdują się w spożywanych przez papugi pokarmach. Niewykluczone, że papuga ara spożywa glinę, by uzupełnić swój jadłospis o minerały lub witaminy. Ary w porównaniu do innych papug mają wyższe zapotrzebowanie na tłuszcz.

W domu najlepiej karmić papugę arę specjalną mieszanką przeznaczoną dla dużych papug, składającą się z m.in.: nasion słonecznika, kukurydzy, pszenicy i różnorodnych orzechów. W żywieniu ar można stosować też specjalne granulaty. Dodatkowo menu papug należy uzupełniać zieleniną, warzywami i owocami.

Papuga ara może być prawdziwym wzorem wierności i to nie tylko w ptasim świecie. Zwykle tworzy związki na całe życie. Partnerzy starannie pielęgnują swoje związki – nie szczędzą sobie czułości i bliskości. Ary gniazdują w dziuplach. Hodowla tych papug w niewoli jest trudna – problemy sprawia zarówno rozróżnienie płci, jak i dobór par lęgowych. Do rozrodu niezbędne są duże, solidne budki lęgowe – najlepiej w formie dziupli wydrążonych w konarach drzew.