Modrolotka – opis, wymagania, hodowla, rozmnażanie, pielęgnacja

Modrolotki – występowanie, gatunki, wygląd, charakter

Kakariki – pochodzenie, tryb życia, cechy charakterystyczne

Modrolotki (znane też pod nazwą kakariki) to małe i średnie papugi (ok. 20-30 cm, dla porównania ara zielonoskrzydła: 84-89 cm) zaliczane do podrodziny dam i rodzaju Cyanoramphus. W naturze rejon występowania tych ptaków jest ściśle ograniczony do terytorium Nowej Zelandii i pobliskich wysp m.in. Norfolk, Nowej Kaledonii, Chatham. Do rodzaju modrolotek zaliczanych jest kilka gatunków, m.in:

• modrolotka mała,
• modrolotka szmaragdowa,
• modrolotka kozia,
• modrolotka zielona,
• modrolotka czerwonoczelna (w Polsce popularnie nazywana papugą kozią),
• modrolotka żółtoczapkowa.

Kakariki widocznie wyróżniają się na tle innych papug. Do ich głównych cech rozpoznawczych należą: krępa postura, długi ogon i zielone upierzenie. W zależności od gatunku w ubarwieniu tych papug występują też inne barwy: żółta, niebieska, pomarańczowa czy czerwona. Charakterystyczne dla modrolotek są niebieskie krawędzie skrzydeł.

Papugi modrolotki łatwo przystosowują się do życia w różnych środowiskach. Najczęściej zamieszkują lasy, ale spotykane są także na terenach otwartych. Ze względu na nietypowy sposób żerowania (grzebanie w ziemi) często widywane są na ziemi, zwykle w niewielkich stadach. Wiele gatunków kakariki – ze względu na niszczenie siedlisk, kłusownictwo i ataki drapieżników – jest silnie zagrożonych wyginięciem. W niewoli utrzymywany jest głównie jeden gatunek kakariki – modrolotka czerwonoczelna, zwana inaczej papugą kozią.

Modrolotka czerwonoczelna – samiec, samica, zachowanie

Modrolotka czerwonoczelna jest podobna do innych ptaków należących do rodzaju Cyanoramphus. Papuga kozia ma zielone upierzenie, o jaśniejszym odcieniu na brzuchu, a ciemniejszym na grzbiecie. Na czole, zadzie i po obu stronach oczu widoczne są czerwone plamy. Samiec i samica nie różnią się kolorem upierzenia. Rozpoznanie płci u papugi koziej nie nastręcza jednak hodowcom większych problemów. Samiec jest kilka centymetrów większy od samicy. Samica ma za to mniejszy i węższy dziób od samca. W hodowli znanych jest kilka odmian barwnych: żółta, niebieska, szek czy cynamonowa.

Papuga kozia ma wiele cech, które czynią z niej idealną pierzastą towarzyszkę. Ta urocza papuga uwielbia się bawić, zaraża optymizmem i wrodzoną energią. Koza ma naturę prawdziwego pierzastego odkrywcy. Jest ciekawska i uważna, zawsze zainteresowana tym, co dzieje się wokół niej. Nie znosi się nudzić, dlatego trzeba zapewnić jej mnóstwo interesujących rozrywek.

Choć już sama obserwacja zachowań kozy może być bardzo interesująca, papuga ta ma do zaoferowania swojemu opiekunowi znacznie więcej. Modrolotka czerwonoczelna słynie z zamiłowania do kontaktów z ludźmi. W przeciwieństwie do wielu papug nie należy do ptaków nieśmiałych i bojaźliwych. Wręcz przeciwnie – niejednokrotnie sama próbuje zbliżyć się do człowieka i podejmuje próby interakcji.

Koza przejawia też wiele nietypowych jak na papugę zachowań. Podobnie jak kura rozgrzebuje ziemię w poszukiwaniu pożywienia. Jej wokalizacja przypomina z kolei meczenie kozy.

Kakariki rzadko przejawia zachowania problemowe. Nie jest tak hałaśliwa, agresywna ani podatna na stres jak większe ptaki (np. ara zielonoskrzydła, kakadu, żako). Zwykle dobrze dogaduje się z innymi gatunkami o podobnych rozmiarach i usposobieniu. Z tego względu często poleca się ją jako gatunek do wolier wielogatunkowych. Sprawdzi się także jako towarzyszka dla początkujących opiekunów ptaków oraz rodzin z dziećmi.

Papuga kozia – hodowla, żywienie, klatka, cena

Wymagania modrolotki czerwoczoczelnej

Choć papuga kozia nie należy do wymagających pierzastych podopiecznych, dla dobrego samopoczucia potrzebuje sporej przestrzeni. Z pewnością nie będzie czuła się dobrze utrzymywana w ciasnej klatce. Optymalna dla kozy będzie przestronna woliera o długości przynajmniej 2,5 m. Modrolotka czerwonoczelna jest w stanie przystosować się do życia w wolierze ogrodowej przez cały rok.

Papugi kozie lubią spędzać czas na ziemi, dlatego należy zapewnić im naturalne podłoże (np. piasek), w którym będą mogły kopać. Ze względu na naziemny tryb życia papug modrolotek trzeba szczególnie dbać o czystość ich woliery. W wolierze należy umieścić różnorodne zabawki do ćwiczeń (np. drabinki, liny) i basenik do kąpieli. Dobrym pomysłem jest okresowa rotacja zabawek, która przełamie nudę.

Papuga modrolotka czerwonoczelna w warunkach domowych może być karmiona uniwersalną mieszanką dla małych lub średnich papug. Jej dietę warto wzbogacać zieleniną, owocami, warzywami, jadalnymi kwiatami, skiełkowanym ziarnem. W okresie lęgów wartościowym pokarmem dla papugi będą owady karmowe i mieszanki jajeczne. A może zainteresuje cię także ten artykuł na temat latających papug?