Amadyna ostrosterna, diamentowa i zebrowata – opis, wymagania

Amadyna ostrosterna – opis, wymagania, hodowla

Amadyna ostrosterna – wygląd, podgatunki, występowanie

Amadyna ostrosterna (Poephila acuticauda), zwana też długosterną, w naturze zamieszkuje północą część Australii. Występuje głównie na sawannach z pojedynczymi drzewami i w pobliżu zbiorników wodnych. Osiąga wielkość 16 cm. Upierzenie Poephila acuticauda – w przeciwieństwie do tego, jakie występuje u wielu papug (np. papugi ary) – nie rzuca się w oczy. Pióra w przeważającej części są różowobrązowe, głowa szara, a skrzydła czarne.

Charakterystyczną cechą amadyny ostrosternej jest okrągła, czarna plama rozciągająca się od podgardla do górnej części klatki piersiowej oraz długi, czarny, spiczasty ogon. Rozróżnienie płci u gatunku jest trudne. Samice są nieco mniejsze, a czarna plama zajmuje u nich mniejszy obszar.

Ze względu na kolor dzioba wyróżnia się dwa podgatunki amadyny długosternej:

• wschodni – o czerwonym dziobie,
• nominatywny – o żółtym dziobie.

W hodowli znane są różne odmiany barwne, np. biała, cynamonowa.

Amadyna ostrosterna – zachowanie, żywienie, klatka

Amadyna ostrosterna uznawana jest za gatunek łatwy w utrzymaniu. W przeciwieństwie do wielu ptaków egzotycznych nie jest płochliwa. Dodatkowo wyróżnia się towarzyskim i spokojnym usposobieniem. Najlepiej czuje się w parach lub niewielkich grupach. Poza sezonem lęgowym może być utrzymywana z innymi astryldami.

Amadyna długosterna (Poephila acuticauda) jest dobrym lotnikiem, dlatego potrzebuje klatki lub woliery wewnętrznej o długości min. 1 m. Koniecznie należy zapewnić jej naczynie z wodą. Nie wolno narażać jej na temperatury poniżej 15℃. W klatce warto umieścić żywe lub sztuczne rośliny.

Amadyny w naturze żywią się nasionami traw i owadami. W warunkach domowych można podawać im mieszankę nasion dla ptaków egzotycznych. Dietę ptaków należy wzbogacać gotowanymi jajami, zieleniną, skiełkowanym ziarnem i owadami.

Do rozmnażania amadynom trzeba zaoferować budkę lęgową lub wiklinowy koszyk. Niezbędne jest dostarczenie materiału do budowy gniazda, np. sianka, sizalu, traw, mchu. Samica składa 3-7 jaj, a młode wykluwają się po 13 dniach. Amadyny ostrosterne żyją średnio 5-6 lat.

Amadyna diamentowa – wygląd, warunki, dieta

Amadyna diamentowa – pochodzenie, opis, zachowanie

Amadyna diamentowa (Emblema guttata), znana również jako kraśniczek diamentowy, to kolejny popularny gatunek z rodziny astyldowatych. Niewielki ptaszek (ok. 12 cm) na wolności zamieszkuje głównie lasy w południowo-wschodniej Australii.

Kraśniczek diamentowy wyróżnia się ciekawym upierzeniem. Ma szare skrzydła i głowę, czarny kantarek, ogon i pasek na piersi. Czarne boki ciała zdobią białe kropki. Uwagę przykuwają także jaskrawoczerwone pióra nad ogonem i czerwony dziób. Samice są zwykle nieco mniejsze niż samce.

Amadyna diamentowa ma opinię nieco zadziornego ptaka. Choć generalnie może być utrzymywana z pokrewnymi gatunkami, trzeba obserwować, czy nie przejawia wobec nich agresji.

Amadyna diamentowa – wymagania, klatka, hodowla

Kraśniczek diamentowy, podobnie jak inne amadyny, lubi kąpiele i wygrzewanie się w słońcu. Potrzebuje klatki lub woliery o wymiarach zbliżonych do lokum dla afrykanki kongijskiej: 70 cm x 45 cm x 50 cm.

Ptaków tych nie wolno narażać na temperatury poniżej 12℃. Ich dieta powinna być zbliżona do tej innych amadyn. Amadyna diamentowa preferuje aktywność naziemną, dlatego trzeba zadbać o odpowiednią higienę podłoża.

Amadynę diamentową dość trudno rozmnożyć w niewoli. Dobranym parom warto zapewnić kilka budek lęgowych i różnorodny materiał na gniazdo. Samica składa 3-6 jaj, które wysiaduje z nieznaczną pomocą samca przez 13-15 dni. Ptaki żyją zwykle 5-7 lat. Jeśli szukasz więcej ciekawostek, sprawdź także ten artykuł z informacjami, ile żyje papuga.

Amadyna zebrowata – opis, żywienie, zachowanie

Zeberka – wygląd, usposobienie, środowisko

Amadyna zebrowata (Taeniopygia guttata), popularnie nazywane zeberką, to gatunek dobrze znany wszystkim miłośnikom drobnej egzotyki. W naturze zeberkę spotkać można w Australii i Indonezji – na półpustyniach i sawannach.

Amadyna zebrowata osiąga niewielkie rozmiary – zaledwie 10-11 cm, czyli znacznie mniej niż np. papuga ara. Samice są szare i mają pomarańczowy dziób. Upierzenie samców jest bardziej barwne. Ptaki płci męskiej mają czerwony dziób, pomarańczowe plamy na policzkach, prążkowanie na piersi i rdzawe pióra w białe kropki po bokach ciała. W hodowli znanych jest wiele odmian barwnych tych małych ptaszków, m.in. marmurkowa czy biała.

Zeberki to łagodne i przyjazne ptaki, które lubią towarzystwo osobników własnego i pokrewnych gatunków. Podobnie jak np. afrykanka kongijska nie są hałaśliwe.