Wyżeł z Owernii - opis, charakter, wymagania, porady

Braque d’Auvergne. Jak wygląda wyżeł z Owernii?

Wyżeł z Owernii czy innymi słowy Braque d’Auvergne jest rasą uznaną przez FCI i zakwalifikowaną do sekcji wyżłów kontynentalnych. Wzorzec rasy określa jej optymalny wygląd, proporcje oraz wagę.

Dorosły, prawidłowo zbudowany wyżeł z Owernii waży około 22 do 25 kg, a jego wysokość w kłębie powinna mieścić się w przedziale 53 – 63 cm. Rasa posiada krótką, błyszczącą sierść o bardzo ciekawym umaszczeniu. W hodowlach znajdziemy szczeniaki o umaszczeniu czarnym z białymi znaczeniami.

Do charakterystycznych cech rasy należy także umięśniona, a jednocześnie lekka sylwetka. Francuski Braque d’Auvergne to pies bardzo wytrzymały, zwinny i sprawny fizycznie. Posiada duże, inteligentnie wyglądające oczy o ciemnoorzechowym zabarwieniu oraz nisko osadzone, średniej długości uszy.

Jaki charakter i opinie posiada wyżeł z Owernii?

Francuski Braque d’Auvergne, owczarek kraski czy wyżeł rosyjski to rasy znane z dużej potrzeby ruchu. Nasz wyżeł z Owernii jest psem wyjątkowo wytrzymałym, kochającym aportowanie i zajęcia na świeżym powietrzu. Rasa silnie przywiązuje się do wszystkich członków rodziny, ale najmocniej zżywa się z jednym opiekunem.

Hodowlane Braque d’Auvergne to pieski pozbawione agresji. Zarówno szczeniaki, jak i dorośli przedstawiciele tej rasy dobrze dogadują się z innymi zwierzętami. Przyjazny charakter oraz pewność siebie sprawdzają się także w relacjach ze wszystkimi członkami rodziny. Informacje zebrane od właścicieli pozwalają stwierdzić, że wyżeł z Owernii to pies lubiący dzieci. Większość osobników odnosi się do dzieci z dużą delikatnością oraz wytrzymałością. Dzięki swojej wytrzymałości oraz chęci do aktywności, francuski Braque d’Auvergne może stać się wspaniałym towarzyszem dla młodych członków rodziny.

Pozytywne opinie o rasie dotyczą głównie jej wytrzymałości oraz łatwości pracy w różnych warunkach. Podobnie jak wyżeł rosyjski czy owczarek kraski, Braque d’Auvergne może być niekiedy nieco uparty. Na szczęście przyjazny charakter i chęć do nauki sprawiają, że rasa posiada opinie dość łatwej w szkoleniu.

Omawiając opinie o wyżłach z Owernii, nie sposób pominąć kwestii zdrowia i pielęgnacji. Rasa posiada opinie bardzo zdrowej i zachowującej potrzebę aktywności aż do późnej starości. Co ciekawe, francuski Braque d’Auvergne jest także psem wyjątkowo łatwym w pielęgnacji (znacznie łatwiejszym niż np. owczarek kraski). Krótka szata nie posiada tendencji do kołtunienia i nie gromadzi na sobie drobnych zanieczyszczeń. Dzięki temu w zupełności wystarczy czesanie, które ma za zadanie usunięcie martwej sierści. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł o wyżle angielskim.

Czy francuski Braque d’Auvergne to rasa wymagająca? Praktyczne informacje

Podstawowe informacje o rasie sugerują, że Braque d’Auvergne nie jest wymagający pod względem pielęgnacji. Mimo wszystko nie jest to pies, który sprawdzi się w każdym domu. Zarówno wyżeł z Owernii jak i wyżeł rosyjski mogą okazać się wspaniałymi towarzyszami, o ile zapewnimy im odpowiednie warunki.

Opis warunków dotyczy głownie aktywności fizycznej. Wyżeł rosyjski i Braque d’Auvergne nie lubią bezczynności. Podstawą jest zapewnienie im kilku intensywnych spacerów dziennie. Już młode szczeniaki posiadają wrodzoną chęć do aportowania i umiejętności łowieckie. Dobry węch, wytrzymałość i zamiłowanie do polowań mogą być wykorzystane podczas szkolenia.

Rasy takie jak wyżeł rosyjski, wyżeł z Owernii czy owczarek kraski wymagają też odpowiedniej socjalizacji, która rozpoczyna się już w hodowlach. Dobra socjalizacja sprawia, że szczeniaki są odpowiednio przygotowane do życia w różnych warunkach i nie wykazują negatywnych zachowań w kontaktach z innymi czworonogami.

Opis najważniejszych warunków warto także uzupełnić o prawidłowe żywienie. Wyżeł z Owernii jest psem o dużej aktywności, a zatem wymaga dobrej jakości posiłków ze zwiększoną zawartością białka. Szczeniaki i dorosłe psy mogą zjadać pełnowartościowe karmy suche lub być żywione dietą BARF. Opis diety BARF sugeruje, że jest to metoda najbardziej zbliżona do naturalnego żywienia wilków i z roku na rok zdobywa coraz większą grupę zwolenników.