Wilczak czechosłowacki

Wilczak czechosłowacki pochodzi ze skrzyżowania wilka i owczarka niemieckiego. Ten wyjątkowo wyglądający pies posiada specyficzne wymagania, a jego charakter może przysporzyć niemałych problemów szkoleniowych. Poniżej przybliżymy historię rasy, podpowiemy, jak zachowuje się czeski wilk, a także wskażemy opis najważniejszych wymagań.

Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o psach rasowych.

Wilczak czechosłowacki – pochodzenie i krótka charakterystyka

Czeski wilk, historia powstania rasy

Historia rasy sięga roku 1955, kiedy to w ówczesnej Czechosłowacji doprowadzono do eksperymentalnego skrzyżowania wilka karpackiego z owczarkiem niemieckim. W wyniku owej krzyżówki uzyskano szczeniaki, które nadawały się do odchowania i wykazywały ciekawe cechy charakteru oraz wyglądu. Eksperyment powtarzano wielokrotnie, a efekty były zadowalające bez względu na to, czy owczarek niemiecki był psem reproduktorem czy rodzącą szczenięta suką.

Eksperyment trwał 10 lat i zakończono go w roku 1965. W tym samym czasie zaczęto pracować nad stworzeniem całkowicie nowej rasy psów. Był to znany dzisiaj wilczak czechosłowacki, łączący w sobie pożądane cechy wilków oraz owczarków niemieckich.

Pies podobny do wilka nie ma jeszcze do końca ustabilizowanego usposobienia, jednak został uznany przez FCI. Współczesny czeski wilk posiada własny wzorzec numer 332. Znajdziemy w nim opis najważniejszych cech wyglądu oraz temperamentu, który jest istotny dla rasy. Współczesnym patronem rasy wilczak czechosłowacki została Słowacja, stąd też czeski wilk jest często określany mianem psa słowackiego.

Wilczak czechosłowacki – wrażenie ogólne i opis wzorcowego wyglądu

Czeski wilk to pies o symetrycznej, prostokątnej sylwetce. Jest to pies podobny do wilka, wyróżniający się dużymi rozmiarami, masywnym kośćcem, zawsze bursztynowych, lekko skośnych oczach oraz ciekawym wyglądem pyszczka. 

Dorosły pies rasy wilczak czechosłowacki powinien ważyć przynajmniej 26 kg. Suka może być nieco drobniejsza, a jej minimalna waga została opisana na 20 kg. Pies słowacki powinien też osiągnąć odpowiednią wysokość w kłębie. Idealna wartość dla dorosłego psa wynosi 65 cm, a dla suczki 60 cm.

Rasa może posiadać kilka rodzajów umaszczenia. Czeski wilk występuje w odcieniach od żółtoszarego, aż do srebrzystoszarego. Cechą charakterystyczną dla psa jest jasna maska oraz jaśniejsza sierść na spodniej stronie szyi i klatce piersiowej.

Czeski wilk powinien posiadać gęstą, półdługą sierść, która przylega do ciała. Powinna być ona prosta i wyposażona w obfity podszerstek. Struktura podszerstka zmienia się dwa razy do roku, wraz ze zmianą warunków pogodowych. Wilczak czechosłowacki najintensywniej linieje w okresie wiosennym oraz jesiennym.

Prawdziwy charakter słowackiego psa

Czeski wilk to pies bardzo silnie przywiązany do swojego stada. Już młode szczeniaki szybko i silnie przywiązują się do właściciela, okazując im swoją lojalność oraz oddanie. Wilczak czechosłowacki jest równie inteligentny jak owczarek niemiecki, wilczarz irlandzki czy biały owczarek argentyński. Jednak jest również rasą, która najgorzej radzi sobie z samotnością. Niewłaściwie prowadzone szczeniaki często cierpią na lęk separacyjny. Dlatego młody piesek słowacki wymaga odpowiedniej socjalizacji i szybkiego oswojenia z podstawowymi regułami.

Charakter psa pochodzącego od wilka może być też w dużym stopniu niezależny. Nasz słowacki pies jest pełen energii i nie zawsze podatny na tresurę. Bywa uparty, krnąbrny, a czasem też kapryśny. Nie wykazuje agresji w stosunku do domowników, jednak dzieci mogą go niekiedy wyprowadzić z równowagi. Sprowokowany wilczak czechosłowacki nie obawia się warknąć na dziecko czy nawet lekko ugryźć, jeśli młodzieniec sprawi mu ból. Dlatego czeski wilk nie jest rasą polecaną dla osób z małymi dziećmi.

Słowacki pies to także rasa, która (podobnie jak wilczarz, saarloosa czy owczarek) wymaga bardzo dużej dawki aktywności fizycznej. Młode szczeniaki nie powinny być nadmiernie forsowane, jednak w późniejszym etapie warto zapewnić im długie spacery, połączone z intensywnymi ćwiczeniami z wykorzystaniem myślenia. Pies silnie przywiązuje się do przewodnika, a odpowiednio wyszkolony będzie bacznie wykonywał jego komendy. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł na temat wilka czechosłowackiego.

Warto także podkreślić, iż wilczak czechosłowacki nie nadaje się na pupila podwórkowego. Rasa psa jest czujna i posiada silny instynkt terytorialny. Dzięki temu mogłaby sprawdzić się w roli obrońcy oraz stróża posesji. Niestety mieszkający w oddaleniu od właściciela czeski wilk szybko dziczeje, staje się nieprzewidywalny, a czasem nawet agresywny. Dlatego przyjmuje się, że słowacki pies najlepiej radzi sobie mieszkając wraz z rodziną.

Zarówno biały owczarek argentyński, owczarek niemiecki, saarloosa, wilczarz irlandzki, jak i czeski wilk dobrze dogadają się z innymi psami, o ile zostaną tego odpowiednio nauczone. Jak każda rasa psa, wilczak czechosłowacki wymaga przemyślanej socjalizacji. Pozbawione nowych bodźców ze świata zewnętrznego szczeniaki, mogą wykazywać agresję w wieku dorosłym. Pies słowacki jest silny, odważny i bardzo szybki w reakcjach. Niewłaściwie wyszkolony może sprawiać prawdziwe zagrożenie dla innych domowych pupili, a czasem nawet traktować je jako zwierzęta łowne.

Czy słowacki pies to rasa dla mnie? Opinie o rasie

Szczeniaki takich ras jak czeski wilk czy wilczarz irlandzki zwracają uwagę swoim wyglądem. Niestety nie są to rasy dla każdego. Przed zakupem szczeniaka warto poznać opis charakteru oraz przeczytać opinie, które dotyczą danej rasy.

Wilczak czechosłowacki to pies, który wzbudza zróżnicowane opinie. Jego atutem jest wytrzymałość, walory zdrowotne, silne przywiązanie do człowieka oraz inteligencja. Pomimo imponującego wyglądu i serdecznego w stosunku do rodziny charakteru, nie jest to rasa dla każdego.

Czeski wilk to dobra rasa dla osób, które posiadają doświadczenie szkoleniowe. To także pies przeznaczony dla osoby, która posiada dużo wolnego czasu. Nasz słowacki pupil wymaga dużej dawki ruchu i towarzystwa swojego właściciela. Nie jest trudny w pielęgnacji, jednak posiada opinie rasy bardzo wymagającej pod względem szkoleniowym.

W hodowlach wilczaka czechosłowackiego dokłada się starań do wyeliminowania zachowań agresywnych. Jednak zachowanie psa jest w dużym stopniu uzależnione od właściwego szkolenia. Dlatego słowacki pies nie nadaje się dla osób początkujących, zapracowanych czy lubiących spędzać czas na leniwym wypoczynku w domu.

Wymagania szkoleniowe, zdrowie i cena zakupu szczeniaka

Wilczak czechosłowacki - szkolenie i właściwe podejście do rasy

Jak już wspomnieliśmy wcześniej, szczeniaki rasy wilczak czechosłowacki wymagają dobrze przeprowadzonej socjalizacji. Warto zapoznać je z dźwiękami otoczenia, nowymi sytuacjami, zapachami, ludźmi i zwierzętami. Im lepiej przeprowadzimy socjalizację szczeniaka, tym lepsze efekty osiągniemy w czasie dalszego szkolenia.

Dobrze socjalizowane szczeniaki nie będą agresywne w stosunku do obcych ludzi czy zwierząt. Co prawda rasa posiada silny instynkt terytorialny i jest dość nieufna, jednak dobrze ułożona nie zaatakuje, ani nie sprowokuje konfliktów.

Szczeniaki powinny też poznać podstawowe zasady posłuszeństwa. Możemy połączyć szkolenie z zabawą i atrakcyjną formą spędzania czasu na świeżym powietrzu. Słowacki pies przywiązuje się do właściciela, lubi spędzać z nim czas, ale nie będzie bezgranicznie podporządkowany. Warto mieć to na uwadze i zachować cierpliwość. Najlepiej sprawdza się konsekwentne szkolenie z wykorzystaniem wzmocnień pozytywnych. Przejawy agresji czy kary za niewykonanie zadania mogą zburzyć zaufanie do szkoleniowca. To z kolei może pociągnąć za sobą wiele nieprzyjemnych konsekwencji w postaci krnąbrności, a nawet lęku czy agresji.

Zdrowie i prawidłowe żywienie

Zdrowie rasy jest już niemal legendarne, a wilczak czechosłowacki uchodzi za jedną z najodporniejszych ras. Jest to pies, który dobrze radzi sobie z niskimi temperaturami, nie jest podatny na przeziębienia ani choroby genetyczne. Tylko bardzo mały odsetek przedstawicieli tej rasy może cierpieć na dysplazję stawu biodrowego.

Rasa jest bardzo odporna pod względem fizycznym i często dożywa ponad 12 lat. Jej mankamentem mogą okazać się problemy o podłożu psychicznym. Źle socjalizowany szczeniak może wyrosnąć na psa lękliwego. Pewne problemy mogą wystąpić także podczas poruszania się w terenach miejskich. Rasa najlepiej radzi sobie na łonie natury, gdzie może swobodnie biegać i oddawać się zabawom z właścicielem.

Jak wszystkie psy o dużej aktywności, czeski wilk wymaga podawania posiłków wysokobiałkowych. Dużą popularnością cieszy się dieta BARF, uznana za najlepsze odwzorowanie naturalnego żywienia wilków. W diecie BARF podaje się surowe mięso, kości, podroby oraz niewielki dodatek zmielonych warzyw i owoców. Jedynym mankamentem tego odżywiania psa jest czasochłonność przygotowywania posiłków. Dlatego niektórzy decydują się na gotowe karmy suche, pozbawione zbóż i sztucznych wzmacniaczy smaku.

Wilczak czechosłowacki - cena zakupu szczeniaka

Rasa nie jest zbyt popularna w naszym kraju, dlatego liczba hodowli jest mocno ograniczona. Najbardziej zalecaną opcją będzie hodowla wilczaka czechosłowackiego, zarejestrowana w ZKwP. Cena za szczeniaka zostaje tu uzależniona od renomy hodowli, konkretnej linii hodowlanej, a także predyspozycji młodego pupila.

Cena za szczeniaka z pochodzeniem FCI przeważnie rozpoczyna się od kwoty 2000 zł. Hodowla wilczaka czechosłowackiego może także sprzedawać szczeniaki z uprawnieniami do brania udziału w wystawach. Koszt ich zakupu przeważnie okaże się nieco wyższy. Cena za szczeniaki po znanych, utytułowanych rodzicach zazwyczaj utrzymuje się w przedziale 3500 – 4500 zł (aktualizacja cen: czerwiec 2021).

Jak już wiemy, rasa nie jest najłatwiejsza w szkoleniu i nie każdy radzi sobie z jej wychowaniem. Dlatego w ogłoszeniach pojawiają się czasem dorosłe psy do oddania za darmo. Niektóre z nich posiadają pełną dokumentację, która stanowi gwarancję czystości rasy. Niestety dorosły pies będzie trudny do resocjalizacji czy wprowadzenia ponownego szkolenia posłuszeństwa. Jest to opcja dedykowana jedynie dla osób, które mają bardzo duże doświadczenie i dysponują wolnym czasem, który mogą poświęcić na nawiązanie więzi i wychowanie dorosłego pupila.