Trymowanie psa - sposoby, narzędzia, porady, opinie

Trymowanie psa – istota, cel, rasy do trymowania, narzędzia

Czym jest trymowanie psa i jakie rasy się trymuje

Trymowanie polega na usuwaniu martwego włosa okrywowego lub podszerstka za pomocą specjalistycznych narzędzi bądź palcami. Zabieg ten wykonuje się ze względu na rodzaj i jakość sierści u niektórych ras. Istnieją bowiem rasy, które nie linieją, a więc samodzielnie nie wymieniają włosa, a pozostawienie obumarłych włosów utrudnia, a niekiedy uniemożliwia narośnięcie nowej sierści, co więcej, może doprowadzić do wytworzenia się kołtunów, których można pozbyć się jedynie za pomocą nożyczek.

W tym miejscu należy wyjaśnić, jaka jest różnica pomiędzy trymowaniem psów a ich strzyżeniem. Trymowanie psa to usuwanie włosów razem z cebulkami, natomiast strzyżenie to jedynie skracanie tych włosów. Do trymowania należy zacząć psa przyzwyczajać od szczeniaka. Podskubywanie można rozpocząć już u dwumiesięcznego malca, traktując to jak zabawę. Dotyczy to szczególnie psów wystawowych, które trzeba trymować gruntownie przed sezonem wystawowym i tuż po jego zakończeniu, a trymowanie kosmetyczne wykonywać pomiędzy wystawami, w zależności od tempa wzrostu sierści. Wielu właścicieli stosuje tzw. rolling coat, czyli regularne podskubywanie włosa przez cały rok, co ułatwia utrzymanie go w stałej, dobrej kondycji.

Trymowanie jest to czynność nie tylko wymagająca określonych umiejętności, ale także czaso- i pracochłonna. W zależności od wielkości psa i zakresu pracy może trwać niekiedy nawet kilka godzin. Trzeba wyczuć, który włos nadaje się do usunięcia, a który jeszcze rośnie. Jest to ważne, ponieważ wyrywanie żywego włosa boli i pies może nabrać urazu. Dobrze wykonane trymowanie nie boli, podobnie jak prawidłowo wykonane czipowanie psa. Nie powinno się też kąpać psa na kilka tygodni przed planowanym zabiegiem, gdyż kąpiel zmienia jakość włosa – staje się on miększy i mniej podatny na usuwanie. Konieczna jest również znajomość zasad trymowania psa posiadanej rasy, aby nie „zepsuć” włosa i fryzury tuż przed wystawą.

Początkujący wystawca powinien korzystać z pomocy profesjonalnego, doświadczonego psiego fryzjera (groomera) i jeżeli to możliwe, uczyć się trymowania, przypatrując się jego pracy. Z czasem będzie możliwe opanowanie tej umiejętności i właściciel psa będzie mógł trymować go w domu, co nie jest bez znaczenia, choćby ze względów finansowych – zabieg groomerski nie należy do tanich. Warto zainwestować również w dobre narzędzia, które będą służyć przez wiele lat i przydadzą się do trymowania niejednego psa.

Oto niektóre z ras wymagające trymowania:

• Airedale terrier
• Bouvier de Flanders
• West highland white terrier
• Cairn terrier
• Foksterier szorstkowłosy
• Jack Russell terrier
• Sznaucery
• Jamnik szorstkowłosy
• Wyżły szorstkowłose
• Wilczarz irlandzki.

Narzędzia trymerskie – rodzaje i zastosowanie

Istnieje wiele rodzajów trymerów, które różnią się między sobą wielkością, kształtem, długością zębów, ich szerokością i rozstawem. Nie istnieje narzędzie uniwersalne, umożliwiające trymowanie psa w każdym miejscu jego ciała lub psy wszystkich ras. Nawet tego samego psa trzeba trymować z użyciem kilku różnych narzędzi. Jednak dla wszystkich trymerów ważne są następujące zasady:

• Materiał wykonania – ostrze dobrego noża trymerskiego powinno być wykonane ze stali nierdzewnej
• Zęby – nie mogą być zbyt tępe, aby nie ciągnąć włosa, co boli psa i może go zrazić do zabiegu. Nie mogą też być za ostre, aby nie ucinały włosa

Najczęściej stosowane narzędzia do trymowania psa to:

• Trymer płaski. Poszukując odpowiedniego narzędzia, należy pamiętać, że do sierści cienkiej, miękkiej i gęstej (podszerstka) używa się trymerów o zębach gęsto rozstawionych, natomiast do grubego włosa okrywowego odpowiednie są narzędzia o rzadszym rozstawie zębów. Do sierści na tułowiu psa (kark, grzbiet, boki) przeznaczone są narzędzia mocniejsze, a do włosa jednowarstwowego, cieńszego (głowa, łapy) – delikatniejsze
• Trymer hakowy (coat king). Narzędzie to przyspiesza I ułatwia zabieg, a zalecane jest do stosowania tam, gdzie włos jest grubszy – na bokach i grzbiecie. Jest proste w użyciu i można je stosować do trymowania w domu. Jednak należy uważać podczas zabiegu, ponieważ usuwa tak włos okrywowy, jak i podszerstek, zatem nie jest odpowiednie dla wszystkich ras. Np. nie nadaje się dla west highland white teriera, u którego trymuje się wyłącznie włos okrywowy. Trymer hakowy jest nieco mniej precyzyjny od płaskiego, ale można go stosować u ras, u których wystarczy delikatna redukcja włosa (loczków, sterczących kosmyków) lub usuwania obu warstw szaty
• Furminator – wprawdzie nie jest to trymer, jednak ostatnio zyskuje sporą popularność. Wyglądem przypomina maszynkę do golenia z rękojeścią. Furminatorem można skorygować sierść psa w okresach pomiędzy wystawami albo użyć do wyczesania martwego włosa u psów krótkowłosych.

Poza klasycznymi trymerami w groomingu ma zastosowanie tzw. kamień trymerski. Podobny jest do pumeksu, a występuje w trzech kolorach – białym, brązowym i czarnym, zależnie od umaszczenia psa. Trymowanie z użyciem kamienia jest dość trudne, ale efekty – przy wprawnym posługiwaniu się narzędziem – znakomite.

Najdokładniejszym „narzędziem” do trymowania są… palce groomera. Można do pracy nałożyć gumowe rękawiczki, które poprawiają przyczepność włosa. Palcami najlepiej trymuje się jamniki szorstkowłose. Sprawdź także ten artykuł na temat wyboru trymera dla psa.

Zabieg trymowania, techniki, częstotliwość, cena

Groomer i jego umiejętności

Groomer to angielska nazwa zawodu osoby, która zajmuje się zawodowo pielęgnacją zwierząt, szczególnie psów. Właściciele psów wystawowych, niemający zdolności groomerskich, mają zwykle zaufanych psich fryzjerów, którym powierzają swoje zwierzęta. Groomerem nie może zostać każda osoba. Oprócz umiejętności technicznych musi mieć ona tzw. oko, co znaczy, że powinna „widzieć” oczami wyobraźni danego psa po przygotowaniu i na tej podstawie wykonać zabieg.

Ale groomer to nie tylko fryzjer. Wykonuje on szereg innych zabiegów higienicznych, jak kąpiel i czesanie, obcinanie pazurów, czyszczenie gruczołów okołoodbytowych, oczu, uszu, zębów (bez głębszej ingerencji, wymagającej udziału lekarza weterynarii), a niekiedy – jeżeli jest taka potrzeba – usuwanie pasożytów zewnętrznych.

Zadaniem groomera jest dobór odpowiednich narzędzi, kosmetyków i technik pracy tak, aby jej efekt spełniał nie tylko wymogi wzorca danej rasy, ale także oczekiwania właściciela psa i aby te dwa czynniki ze sobą nie kolidowały. Za każdym razem jest to kwestia bardzo indywidualna. Nie ma bowiem dwóch identycznych psów, nawet tej samej rasy. Dobry groomer potrafi za pomocą zabiegów fryzjerskich i kosmetycznych wyeksponować zalety konkretnego zwierzęcia, ale i ukryć niedostatki jego anatomii, co nie zawsze jest możliwe do osiągnięcia, kiedy przygotowuje się psa do wystawy samodzielnie w domu. Znaczy to, że grooming jest pracą trudną i wymagającą uzdolnień plastycznych, a nawet artystycznych. Ponadto groomer jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo i dobrostan powierzonego mu zwierzęcia przez cały czas, jaki pozostaje ono pod jego opieką.

Osoba, która chce zostać groomerem, powinna ukończyć specjalistyczny kurs, prowadzony przez fachowców z wieloletnim doświadczeniem w zawodzie. Może też uczyć się indywidualnie pod nadzorem doświadczonego groomera. Podczas szkolenia kursant poznaje rodzaje sierści psów, ich skóry, rodzaje narzędzi groomerskich, kosmetyków, zasady trymowania poszczególnych ras psów, zasady strzyżenia, golenia, kąpania i czesania psów, a także wybrane zagadnienia z zakresu psychologii zwierząt. Chodzi o to, aby uniknąć niemiłych niespodzianek w przypadku zwierząt nadpobudliwych. Zdarza się bowiem, że nieradzący sobie z psem groomer może potraktować go zbyt ostro (np. szarpiąc), a zrozpaczony właściciel pyta w serwisach społecznościowych, gdzie zgłosić znęcanie się nad zwierzętami przez „sadystę”. Profesjonalnie przygotowany groomer radzi sobie z najbardziej niesfornym „klientem”, a zwierzęcia wykazującego agresję po prostu nie przyjmuje do swojego gabinetu.

Cena zabiegu zależy od wielu czynników: wielkości psa, rodzaju włosa i jego struktury, stanu sierści psa, stosowanych kosmetyków, a także od renomy salonu i umiejętności groomera. Rozpiętość cen wynosi od 100 nawet do 1000 zł.

Grooming to dziedzina dynamiczna. Samo trymowanie psa pozostaje niezmienne, natomiast zmienia się moda na fryzury, pojawiają się nowe narzędzia i kosmetyki. Jedne są wycofywane, a na ich miejsce wprowadzane są inne, nowocześniejsze i bardziej skuteczne, podobnie jak w znakowaniu szczeniąt – obecnie czipowanie psa zastąpiło stosowane przez wiele lat tatuaże. Dlatego groomer, oprócz miłości do zwierząt i uzdolnień plastycznych, musi mieć chęci do ustawicznego podnoszenia swoich kwalifikacji. Poza tym musi odznaczać się dobrym zdrowiem, gdyż praca w tym zawodzie wykonywana jest głównie na stojąco i silnie obciąża kręgosłup. Z oczywistych powodów kandydat na groomera nie może też być uczulony na sierść psów ani chorować na astmę.