Podstawowe informacje o terierze australijskim

Popularne nazwy:
Aussie, Terrier Australien (ang.), Australian Terrier (ang.)
Pochodzenie:
Kategoria FCI:
Grupa 3 - Teriery > Sekcja 2 - Teriery małe
24 - 25 cm
5 - 7 kg
24 - 25 cm
5 - 7 kg
12 - 14 lat
pies aktywny
umiarkowanie podatny na szkolenie
Cena szczeniaka z hodowli:
2000 - 4000 zł
Miesięczne koszty utrzymania:
100 - 200 zł
Imiona dla teriera australijskiego:
Lady, Mimi, Toto, King, Kulka, Sushi, Kawa, Dżin, Bob, Amper, Trop, Topaz

Wszyscy wiemy, jak wygląda yorkshire terrier. Ale zapewne niewielu z nas wie, że rasa ta dała początek innej, również bardzo małej rasie – terierowi australijskiemu. Ten maleńki, czupurny piesek jest świetną alternatywą dla bardzo pospolitego u nas yorka. W Polsce jest rzadki, dlatego warto zapoznać się z nim bliżej.

Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o rasach psów.

Pochodzenie teriera australijskiego, wzorzec rasy

Rys historyczny rasy

Początki rasy terier australijski sięgają pierwszej połowy XIX wieku, kiedy z Tasmanii do Anglii została przywieziona niewielka suczka o umaszczeniu stalowoniebieskim. Została ona pokryta dandie dinmont terierem. Właściciel suczki, udając się ponownie do Australii, zabrał ją ze sobą wraz ze szczeniętami, które następnie kojarzył z miejscowymi terierami, yorkami i skye terierami, aby uzyskać jedwabistą szatę.

Z upływem czasu udało się wyodrębnić psa o dwóch typach szaty: szorstkiej i jedwabistej i nazwano je Australian terrier oraz Australian silky terrier. Ponadto w miotach pojawiały się szczeniaki zarówno o obwisłych, jak i stojących uszach. Świadczy to o użyciu do hodowli także norwich teriera. W 1889 roku utworzony został Australijski Klub Terierów Szorstkowłosych, który objął psy o obu odmianach szaty, a rok później odbyła się ich pierwsza wystawa. Psy w obu typach były oceniane na jednym ringu. Do wyprowadzenia nowej rasy selekcjonowano jednak tylko te z włosem jedwabistym. Nowa rasa szybko stała się popularna w Australii niczym niedźwiadek koala.

W początkach XX wieku istniały już dwa kluby, które niezależnie od siebie zaczęły opracowywać wzorzec. Oba wzorce zostały opublikowane. W większej części pokrywały się, natomiast różnice dotyczyły między innymi ciężaru ciała i uszu, a przede wszystkim samej nazwy rasy. Według wzorca z Wiktorii miała się ona nazywać Victoria silky terrier, a według wzorca z Nowej Południowej Walii – Sydney silky terrier. Ostatecznie zadecydowano, że ta druga nazwa będzie obowiązująca. Ustalono również jedną kategorię wagową i jeden rodzaj uszu – stojące. Nazwa Sydney silky terrier była w użyciu przez wiele następnych lat. Zmieniona została na Australian silky terrier dopiero w 1959 roku, po zmianie wzorca, która nastąpiła rok wcześniej. Również w roku 1959 rasa została uznana przez Australian Kennel Council, American Kennel Club oraz FCI.

Terier australijski to pierwsza rasa, która została oficjalnie wyhodowana w Australii i pierwsza rasa australijska uznana przez zagraniczne organizacje kynologiczne, w tym FCI.

Terier australijski – opis wyglądu, charakter

Terier australijski to mały, „kompaktowy” pies o zwartej budowie, niskonożny, wysmukłej sylwetce i średniej długości ciała. Zwinny i silny. Głowa średniej długości, o kufie nieco krótszej od płaskiej, niewysklepionej między oczami mózgoczaszki. Na głowie delikatna, jedwabista, nieopadająca na oczy czuprynka. Stop wyraźnie, ale nie przesadnie zaznaczony. Nos czarny. Mocne szczęki z regularnie rozstawionymi, nieściśniętymi zębami. Zgryz nożycowy. Oczy nieduże, owalne, możliwie jak najciemniejsze, nigdy okrągłe ani wyłupiaste, o bystrym i inteligentnym spojrzeniu. Uszy małe, w kształcie litery V, osadzone na szczycie czaszki, stojące, o cienkiej małżowinie, nieobrośnięte długim włosem.

Ogon wysoko osadzony, bez frędzli. Trzy pierwsze kręgi ogona powinny być noszone prosto lub lekko uniesione ku górze, ale nie zakręcone nad grzbietem. Ogon nie może być zwinięty, długością musi pasować do sylwetki psa. Niegdyś terier australijski mógł mieć kopiowany ogon, obecnie od kopiowania całkowicie się odchodzi.

Szata teriera australijskiego jest gładka, jednowarstwowa (bez podszerstka), jedwabista i błyszcząca, delikatna w dotyku, z przedziałkiem wzdłuż grzbietu. Nie jest tak długa, jak u yorka, pod tułowiem powinien być prześwit. Kończyny nie są porośnięte długą sierścią. Niepożądana długa sierść na kufie i policzkach. Pielęgnacja włosa wymaga stosowania używki antystatycznej, zapobiegającej elektryzowaniu się. Umaszczenie – uznawane są wszystkie odcienie niebieskiego z płowym podpalaniem. Wyżej cenione są kolory intensywne, z wysyconym, wyraźnie odgraniczonym  podpalaniem. Czuprynka na głowie błękitno-srebrna lub płowa. Ogon błękitny, bardzo ciemny. Podpalanie jest rozmieszczone wokół nasady uszu, na kufie i policzkach, u dołu kończyn odpowiednio do stawu nadgarstka i kolanowego, a także wokół odbytu. Kolor błękitny bez nalotów, podpalanie czyste. U szczeniąt dopuszczalne umaszczenie czarne, które do 18 miesięcy życia powinno się wybarwić do błękitnego. A może zainteresuje cię także ten artykuł na temat teriera walijskiego?

Terier australijski to bardzo mały pies. Mierzy w kłębie 23 – 26 cm (pies), suka jest nieco mniejsza. Ciężar ciała proporcjonalny do wagi, nie jest określony we wzorcu.

Terier australijski to wesoły, inteligentny, ale i czupurny piesek. Przejawia typowy dla teriera charakter – trzeba pamiętać, że był wykorzystywany do chwytania i zabijania domowych szkodników jak myszy i szczury. Jest odważny i pewny siebie. Obecnie nie używa się go do polowania na gryzonie, natomiast spełnia zadanie jako świetny towarzysz całej rodziny.

Wady:

  • Zapadnięty lub wygarbiony grzbiet
  • Agresja
  • Lękliwość
  • Umaszczenie białe lub srebrne
  • Wszelkie odchylenia od budowy anatomicznej – oceniane w miarę nasilenia.

Pielęgnacja, zdrowie, żywienie i hodowla teriera australijskiego

Terier australijski – zdrowie, pielęgnacja, żywienie

Terier australijski jest niezwykle odporny na choroby, dzięki czemu ma opinię długowiecznego. Niemniej zdarzają się u niego różne schorzenia, wśród których najczęściej wymienia się:

  • Skórne – malasezjowe zapalenie skóry, zapalenie naczyń, zespół krótkiego włosa
  • Neurologiczne – zwyrodnienie gąbczaste, choroba Gauchera
  • Układu moczowego – kamica cystynowa
  • Narządu wzroku – zaćma, owrzodzenie rogówki, PRA (postępujący zanik siatkówki).

Każda hodowla, której zależy, aby szczeniaki były zdrowe, wykonuje badania genetyczne pary rodzicielskiej w kierunku chorób dziedzicznych. Badania te nie są obowiązkowe, jednak zdrowe szczeniaki to dobre opinie o danej hodowli. Zdrowy terier australijski jest żywotny, wesoły i pełen temperamentu.

Pielęgnacja teriera australijskiego jest łatwa, o ile jest systematyczna. Jedwabisty włos należy regularnie szczotkować, aby nie utworzyły się kołtuny. Szczotkuje się zawsze z włosem, nigdy pod włos. Nie powinno się natomiast kąpać psa zbyt często, jedynie kiedy się silnie zabrudzi. Zbyt częsta kąpiel może przesuszyć skórę, a sierść ulec zmatowieniu. Okresowo trzeba czyścić zęby, uszy i skracać pazury, jeżeli pies sam ich nie ściera.

Terier australijski może jeść zarówno karmę gotową dla małych ras, jak również posiłki przyrządzane w domu. Uwaga: rasa ta ma skłonności do nadwagi, dlatego nie wolno psa przekarmiać, a dawki pożywienia dostosować do jego aktywności. Posiłki muszą być odpowiednio zbilansowane pod względem energetycznym, witaminowym i mineralnym. Karmy gotowe są kompletne i nie wymagają podawania dodatkowych preparatów, natomiast jedzenie domowe należy suplementować według wskazówek lekarza weterynarii, aby uniknąć niedoboru lub przedawkowania.

Hodowla teriera australijskiego

Mimo że terier australijski jest bardzo mały, suczki są wyjątkowo plenne – mioty mogą liczyć nawet 5 szczeniaków. Hodowla nie nastręcza szczególnych problemów. Mimo to terier australijski wciąż pozostaje w cieniu swojego niezwykle popularnego przodka – yorka.

Pierwsze teriery australijskie zostały przywiezione do Polski w połowie lat 90. XX wieku, a pierwszy miot przyszedł na świat w Szczecinie w 1997 roku w hodowli Z Nagonki. Obecnie czynnych jest w Polsce kilka hodowli, ale rasie tej daleko do popularności, jaką osiągnął w Australii obok misia koala. Ten inteligentny, zadziorny piesek zasługuje na większe upowszechnienie. Cena szczeniaka w Europie waha się pomiędzy 1000 – 2000 euro. W przypadku importu z zagranicy dochodzi także cena przewozu, którą pokrywa kupujący.

Przed sprawieniem sobie czworonoga warto zadać sobie pytanie: jaka rasa psa do ciebie pasuje? Jeżeli mieszkamy w domu z ogrodem i lubimy długie spacery niezależnie od pory roku i pogody, może to być tamaskan dog. Jeżeli natomiast mieszkamy w bloku i wprawdzie lubimy aktywny wypoczynek, ale niekoniecznie połączony z większym wysiłkiem – tamaskan dog nie będzie odpowiedni. Postawmy na teriera australijskiego.

Zalety i wady teriera australijskiego

Zalety
  • oddany
  • nadaje się do mieszkania
  • inteligentny
  • rodzinny
Terier australijski jest chętny do zabawy i innych aktywności. Może mieszkać w mieszkaniu, o ile jego potrzeby związane z ruchem są realizowane.
Wady
  • niezależność
Terier australijski nie zawsze jest skłonny do posłuszeństwa. Może niszczyć przedmioty lub ogród, gdy mu się nudzi i nie ma odpowiedniej ilości aktywności.

Wygląd

Charakterystyczne cechy wyglądu:
  • mocna szyja,
  • owalne oczy,
  • prosty grzbiet,
  • mocna kufa,
  • małe uszy,
  • zgryz nożycowy,
  • mocne lędźwie,
  • małe oczy,
  • przylegające wargi
Terier australijski to mocny pies o krótkich kończynach.
Rodzaj owłosienia:
Umaszczenie:
  • błękitne,
  • czerwone,
  • piaskowe
Kolor oczu:
ciemnobrązowe

Galeria zdjęć - Terier australijski

Charakter teriera australijskiego

Charakter:
  • oddany,
  • czujny,
  • odważny,
  • skory do zabawy,
  • towarzyski,
  • wesoły
Potrzeba ruchu:
pies aktywny
Poziom agresji:
niski
Terier australijski nie jest agresywnym psem.
Skłonność do ucieczek:
umiarkowana
Terier australijski to pies myśliwski, dlatego może być skłonny do podążenia za tropem.
Użytkowanie:
pies myśliwski
Terier australijski to pies myśliwski, który może być również psem do towarzystwa.
Poddawany próbom pracy:
nie

Terier australijski - dla kogo?

Wymagane doświadczenie:
nie
Terier australijski nie zawsze jest posłuszny, ale mimo to jest psem dość łatwym w kontaktach. Warto być konsekwentnym i stosować pozytywne metody szkolenia.
Dla kogo się nadaje:
Terier australijski to wesoły i energiczny pies dla aktywnych osób. Odnajduje się również w rodzinie.
Czy może mieszkać z dziećmi:
Tak
Terier australijski jest dobrym towarzyszem zabaw. Jest wesoły, łatwy w prowadzeniu i otwarty wobec ludzi.
Czy chętnie zostaje sam:
tak
Terier australijski dość dobrze znosi samotność, o ile jego potrzeby związane z aktywnością są regularnie zaspokajane.
Podatność na szkolenie:
umiarkowanie podatny na szkolenie
Terier australijski jest inteligentny, ale nie zawsze skłonny do posłuszeństwa. Ważne jest pozytywne szkolenie i nawiązanie więzi z pupilem.

Pielęgnacja teriera australijskiego

Wymagane zabiegi pielęgnacyjne:
  • skracanie pazurów,
  • czyszczenie uszu,
  • mycie zębów,
  • szczotkowanie sierści,
  • kąpiele,
  • przemywanie okolicy oczu,
  • pielęgnacja opuszek łap
Terier australijski wymaga szczotkowania sierści raz na kilka dni. Opiekun powinien sprawdzać stan uszu psa, długość jego pazurów oraz dbać o higienę jamy ustnej. Kąpiele nie są wskazane, o ile pies mocno nie zabrudzi sierści.
Odżywianie:
  • Karma gotowa sucha,
  • Karma gotowa mokra,
  • Dieta domowa,
  • Dieta surowa (BARF)
Terier australijski może jeść karmy gotowe, dietę domową lub BARF. Ważne, by dieta dostarczała mu wszystkich niezbędnych składników odżywczych oraz właściwiej ilości energii.
Podatność na choroby:
Terier australijski może mieć problemy z kamieniem nazębnym. U psów te rasy zdarza się zwichnięcie rzepki. Niekótre osobniki mają skłonność do nadwagi.
ikona podziel się Przekaż dalej