Hodowle psów rasowych i wzorce rasy

Hodowle psów rasowych powinny dążyć do podtrzymania najlepszych cech użytkowych, fizycznych i psychicznych danej rasy. Jest to szeroko rozumiane doskonalenie, które zostało określone w regulaminie Związku Kynologicznego w Polsce. W punkcie 1 paragraf 2 czytamy:

„Celem hodowli jest doskonalenie poszczególnych ras psów pod względem cech fizycznych, psychicznych i użytkowych z uwzględnieniem podstaw naukowych”.

Doskonalenie nie mogłoby się obyć bez wzorców, będących swoistym opisem idealnego wyglądu oraz predyspozycji danej rasy. Związek Kynologiczny w Polsce przynależy do Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (w skrócie FCI), która jest nadrzędną organizacją kynologiczną w wielu krajach na świecie. To właśnie FCI ustala wzorce ras, z których korzystają krajowe, współpracujące z nią związki kynologiczne (w tym również Polski ZKwP). Wzorzec rasy zawiera takie informacje jak użytkowość rasy, rys historyczny, wygląd ogólny, ważne proporcje, usposobienie, budowa anatomiczna, rozmiary, dopuszczalne umaszczenie, chód oraz wady dyskwalifikujące. We wzorcach znajduje się także klasyfikacja ras według grup i sekcji oraz nota o tym, czy dana rasa podlega próbom pracy.

Każdy przyszły pies reproduktor i suka hodowlana muszą spełniać standardy wzorca swojej rasy. Do ich oceny służą organizowane na całym świecie wystawy psów rasowych. Pierwsze wystawy psów zaczęto organizować ponad 120 lat temu. Na pierwszej wystawie w Newcastle (rok 1859 roku) prezentowano idealnie zbudowane pointery, spaniele oraz setery. Wystawy były metodą na sprawdzenie użytkowości. Po latach na wystawach zaczęto także oceniać walory wizualne danych ras.

Jak zmienił się wygląd owczarka niemieckiego?

Oglądając Szarika z filmu „Czterej pancerni i pies” widzimy psa o prostej linii grzbietu, który różni się od widywanych współcześnie owczarków niemieckich. Okazuje się, że rasa zmieniła się przez ostatnie kilkadziesiąt lat. Główną różnicą jest opadanie linii grzbietu, której wymóg został zawarty we wzorcu rasy. W części wzorca FCI poświęconego linii tułowia czytamy:

„Linia górna płynnie przebiega od nasady szyi przez długi i wysoki kłąb i prosty grzbiet do lekko opadającego zadu. Grzbiet średniej długości, mocny, prosty i dobrze umięśniony. Lędźwie krótkie, szerokie, mocne, dobrze umięśnione. Zad długi i lekko opadający, pod kątem około 23 stopni do poziomu, płynnie przechodzi w nasadę ogona”.

Polecane karmy dla psów - sprawdź ceny!

Owczarek niemiecki i jego charakterystyka, budowa ciała owczarka niemieckiego, doskonalenie ras psów w hodowlach
Dlaczego ówczesne owczarki niemieckie nie wyglądają już jak "Szarik", zmiany fizyczne ras psów, jak zmienił się owczarek

Wzorzec FCI określa także idealny ruch owczarków niemieckich. To właśnie w tym punkcie znajdziemy najważniejsze informacje dotyczące prawidłowego kątowania kończyn tylnych:

„Owczarek niemiecki porusza się kłusem, a odpowiednia długość kończyn i harmonijne kątowanie pozwala na dobry wykrok kończyn przednich i daleki zasięg kończyn tylnych, przy zachowaniu pewnej linii grzbietu. Niewskazane jest zbyt głębokie kątowanie kończyn tylnych, bo zmniejsza ono wytrzymałość i stabilność ruchu. Prawidłowo zbudowany i kątowany owczarek porusza się przestrzennym, wydajnym i niskim kłusem, który wydaje się niezmordowany. W ruchu głowa jest wysunięta ku przodowi, ogon lekko wzniesiony, a linia górna powinna bez większych zaburzeń przebiegać płynnie od końców uszu aż do końca ogona.”

Moda na owczarki niemieckie doprowadziła do tego, że w niektórych hodowlach pojawiają się psy z silnie obniżoną linią grzbietu. Jak wskazano we wzorcu, prowadzi to do zmniejszenia wytrzymałości oraz stabilności ruchu. Problemem okazuje się także zdrowie współczesnych owczarków. Obecnie wielu przedstawicieli tej rasy boryka się z chorobami kręgosłupa oraz dysplazją. A może zainteresuje cię także ten artykuł z TOP 10 ciekawych ras psów?

Które rasy psów zmieniły się najbardziej w ciągu ostatniego stulecia?

W ostatnim stuleciu zmianom uległo wiele ras psów. Jednym z przykładów jest mops, zakwalifikowany do grupy psów ozdobnych i do towarzystwa. W toku selekcji hodowlanej doprowadzono do znacznego skrócenia kufy. Współczesne mopsy mają także podwójnie skręcony ogon. Zmiany w wyglądzie doprowadziły do problemów zdrowotnych. Krótka kufa powoduje szybkie przegrzewanie ciała i problemy z uzębieniem. Mopsy mogą także cierpieć na wypadanie gałek ocznych, a większość przedstawicieli tej rasy boryka się z problemami z oddychaniem.

Kolejną, silnie zmodyfikowaną rasą jest buldog angielski. W toku selektywnej hodowli doprowadzono do zmodyfikowania całej sylwetki. Współczesne, krępe buldogi często cierpią na problemy skórne, a ich budowa utrudnia samodzielną higienę. Co więcej, buldogi angielskie posiadają duże trudności z termoregulacją organizmu, a deformacja ciała utrudnia rozmnażanie. Większość współczesnych buldogów angielskich rozmnaża się przez inseminację.

W ciągu ostatniego stulecia zmieniły się również popularne jamniki. W toku selekcji hodowlanej doprowadzono do skrócenia łap oraz wydłużenia tułowia. Niegdyś jamniki miały krótsze łapy, jednak pozwalały one na swobodne i zwinne przemieszczanie się. Zmiany w wyglądzie dotyczą także klatki piersiowej, która widocznie wysunęła się do przodu. Ze względu na zmiany w wyglądzie ciała, współczesne jamniki są częściej narażone na zwyrodnienie kręgosłupa, urazy i zmiany zwyrodnieniowe w kończynach.

Podobne zmiany w wyglądzie dotyczą bassetów. Przez ostatnie stulecie rasa stała się jeszcze niższa, a jej skóra jest bardziej pofałdowana. W efekcie bassety częściej cierpią na problemy z kręgosłupem i są podatne na zapalenia. Współczesny basset posiada też charakterystyczne, bardzo długie i opadające uszy, które są podatne na skaleczenia oraz różnego rodzaju urazy.

ikona podziel się Przekaż dalej