Sznaucer olbrzym

Ten duży pies o mocnej budowie zachwyca swoim wyglądem. Jest również przyjaźnie nastawiony do wszystkich. Zanim jednak zdecydujesz się na tego pieska, warto dowiedzieć się o nim nieco więcej. Jaka jest waga i wzrost tego psa? Jaki dokładnie jest charakter sznaucera olbrzyma? Czy istnieje sznaucer olbrzym biały, czy tylko czarny? Poprawnie mówi się „sznaucer olbrzym” czy „sznaucer olbrzymi”? Czy faktycznie jest to gigant? Skąd określenie monachijski oraz brodacz? Czy hodowla tego psa jest także w Polsce? Wszystko znajdziesz w tym artykule.

Jeśli szukasz więcej porad i inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o psach.

Opis rasy sznaucer olbrzym – co warto wiedzieć?

Sznaucer olbrzym, olbrzymi, monachijski, gigant – historia rasy, opis

Ten duży pies, choć jeszcze w nieco innej formie wizualnej, znany był w Niemczech już w XV wieku. Służył do pilnowania stad, ochrony transportu, tępienia gryzoni. Jednak jego właściwa hodowla rozpoczęła się dopiero w połowie XIX wieku, kiedy to zaczęto interesować się wiejskimi psami, które żyły na terenach obecnej Szwajcarii oraz Niemiec. Aby uszlachetnić rasę, włączono do nich czarnego dużego pudla oraz czarnego doga niemieckiego.

Początkowo krzyżowany różne psy. Nazywano je pinczerami. Były krótkowłose oraz szorstkowłose. W 1842 r. psy o szorstkiej sierści określono sznaucerami (nazwa pochodzi od niemieckiego słowa, które oznacza „broda/pysk”). W 1921 r. rozróżniano już trzy odmiany tych psów, a także powstały księgi rodowodowe, opis rasy i hodowla została ukierunkowana w konkretną stronę. Ten duży pies trafił do Polski przed II wojną światową, ale ostateczna hodowla zaczęła się rozwijać w latach 50. ubiegłego wieku.

Nazywanie tego psa „olbrzymi” jest błędem. Według rejestru FCI dopuszczana nazwa to „olbrzym”. W tłumaczeniach z innych języków nazwą rasy również nie jest „olbrzymi”, a właśnie „olbrzym”. Warto stosować prawidłowe nazewnictwo, aby niepoprawne nazwy nie wchodziły do języka potocznego. „Olbrzymi” jeszcze nie jest stosowany. Prędzej można usłyszeć o nazywaniu tego psa „brodacz” lub „brodaczem” ze względu na jego brodę. Inne określenia sznaucera olbrzyma to: sznaucer piwny (od towarzyszenia wozom, które przewoziły piwa), sznaucer monachijski (od okolic Monachium, skąd pochodzili przodkowie rasy) oraz rosyjski sznaucer niedźwiedzi (pod taką nazwą wystawiono rasę na wystawie w 1909 r. w Monachium). Jeśli szukasz informacji i porad na temat wychowania psa, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o sznaucerach.

Biały czy czarny – jak wygląda sznaucer olbrzym?

Jest to duży pies, czasami mówi się o nim nawet gigant (ale nie „olbrzymi”) wśród sznaucerów. Ten wielki czarny pies osiąga wysokość w kłębie (wzrost) od 60 do 70 cm. Waga jego powinna wynosić od 35 do 47 kg. Suczki są mniejsze od psów – ich waga jest mniejsza oraz są niższe.

Sznaucer olbrzym występują w odmianach:

• czysto czarny z czarnym podszerstkiem,
• pieprz i sól.

Inne umaszczenia nie są dopuszczalne przez FCI. We wzorcu jest opis pożądanego wyglądu odmiany pieprz i sól. Jest to uzyskanie umaszczenia, w którym okrywa włosowa jest barwy pieprzu, a podszerstek jest szary. Maść powinna być w pośrednim odcieniu, bez plam, a jednolicie rozłożona. Zbyt jasne znaczenia na kończynach, głowie i klatce są wysoce niepożądane.

Sznaucer olbrzym powinien mieć szatę twardą i gęstą, a przede wszystkim szorstką i przylegającą do ciała. Jedynie włosy na kończynach są mniej twarde w porównaniu z tułowiem. Podszerstek musi być gęsty. Na kufie jest dłuższa sierść, która tworzy charakterystyczną brodę (stąd brodacz). Powinien mieć również krzaczaste brwi nad oczami. Za to na głowie i uszach sznaucer ma krótką sierść.

Choć to duży pies, jest zwrotny. Ta rasa powinna mieć kwadratową budowę ciała, gdzie to wysokość w kłębie jest prawie równa długości tułowia. Zdarza się, że suczki są dłuższe.

Charakter sznaucera olbrzyma – opis, opinie

Ten monachijski brodacz to przede wszystkim pies oddany swojemu panu. Kocha wszystkich lokatorów, ale wybiera sobie jedną osobę, która będzie dla niego najważniejsza. Ma spokojny i zrównoważony charakter, ale uwielbia ruch i długie spacery.

Jest to inteligentny pies, a także odważny. Choć teraz służy głównie jako zwierzak do towarzystwa, to wciąż jest to pies, który nie będzie bał się stanąć w obronie swojego pana i będzie stał na straży domu.

Sznaucer olbrzym ma silny charakter. Właściwe wychowanie, w tym konsekwencja w wyznaczonych regułach, jest niezmiernie ważna. Przykładem zasad może być np. jego stosowanie się do komend. Jeżeli właściciel mówi „zejdź”, gdy pies leży na kanapie, a zwierzak nie zamierza się ruszać, to właściciel czeka, aż ten do zrobi lub sam go ściąga. Każda powiedziana komenda musi zostać wykonana. Inną zasadą może być to, że ten wielki pies nie może żebrać o jedzenie, podczas gdy właściciel spożywa posiłek przy stole. Jeżeli nie będzie tak dokarmiany, to nie będzie tego wymuszać.

Gigant monachijski i jego pielęgnacja oraz choroby

Pielęgnacja sznaucera olbrzyma to może nie jest duży problem, ale trzeba poświęcić mu całkiem sporo czasu. Do zabiegów należy oswajać go od małego. Ten brodacz potrzebuje wyczesywania szczotką pudlówką oraz gęstym metalowym grzebieniem średnio co dwa dni, czasami trzy. Dłuższa sierść może się kołtunić i konieczne będzie zastosowanie środka, które umożliwi ich bezbolesne i łatwiejsze rozczesanie.

Monachijski brodacz musi mieć codziennie mytą swoją słynną brodę, aby w ten sposób pozbyć się z niej resztek pokarmu. Na brzuchu i kończynach, gdzie sierść jest dłuższa, mogą zaplątać się różne rzeczy. Po spacerze zawsze należy obejrzeć psa i sprawdzić, czy nie trzeba czegoś stamtąd wyciągnąć.

Do innych, równie ważnych zabiegów pielęgnacyjnych, należy trymowanie (palcami, nakładkami lub tępym trymerem) oraz strzyżenie. Należy to wykonywać regularnie, przeważnie co trzy miesiące, czasami cztery. Sprawi to, że sznaucer olbrzym nie będzie gubił sierści. Jeżeli zaś chodzi o kąpiele, to należy je robić jedynie w miarę potrzeby (np. gdy zbyt mocno się wybrudzi lub kiedy zleci to weterynarz). Używa się do tego specjalnego szamponu dla psów szorstkowłosych, a na dłuższe włosy nakłada się odżywkę.

Ten wielki pies ma średnią długość życia 12-15 lat. Ze względu na to, że to duży zwierzak, może cierpieć na dysplazje stawów biodrowych (rzadziej łokciowych) oraz może dostać skrętu żołądka. Dysplazja ujawnia się jeszcze, gdy jest szczeniakiem, a do skrętu żołądka może dojść, gdy po jedzeniu zacznie biegać, bawić się i napije się dużo wody (łapczywie). Nie można zostawiać mu suchego pokarmu nasypanego do miski, ponieważ wtedy nie ma możliwości kontrolowania jego zachowania po spożyciu jedzenia. Jest to rasa psów, która ma również predyspozycje do chorób oczu, alergii pokarmowych i skórnych, a także nowotworów.

Sznaucer olbrzym – hodowla, opis, cena, opinie

Hodowla rasowych psów

Hodowla to nie tylko hobby. Prowadzenie jej to czasochłonna praca, a także kosztowna. Hodowca dba o to, aby psy w jego hodowli miały odpowiednią dietę, stałą opiekę weterynaryjną oraz aby były odpowiednio socjalizowane. Charakter pieska zaczyna kształtować się w hodowli. Wychowanie sznaucera jest ważne od samego początku.

Sznaucer olbrzym jest dostępny w Polsce. Na co zwracać uwagę szukając wymarzonego pieska? Ogłoszenia powinny mieć zdjęcia i opis hodowli oraz szczeniaków lub konkretnego malucha z miotu. Zanim zostaną wydane do nowego domu, muszą być raz zaszczepione, dwa razy odrobaczone, a także posiadać CHIP oraz mieć ukończone 8 tygodni. Obowiązkowy jest również rodowód. Piesek może go otrzymać tylko wtedy, gdy hodowla przynależy do właściwej organizacji.

Tylko pies z rodowodem jest psem rasowym. Brak rodowodu wyklucza taka możliwość, podobnie jak niepełny (np. zawarte są w nim tylko informacje o rodzicach). Może być to pies tzw. w typie rasy, ale on nie ma czystej krwi i może mieć różne wady genetyczne.

Cena za sznaucera olbrzyma

Jaka jest cena za psa z rodowodem? U sznaucera jest to koszt od 4500 do 6000 zł w opcji niehodowlanej (cena za psa do dalszej hodowli może wynosić nawet 7000 zł). Cena zależy zarówno od prestiżu hodowli, jak i samego szczeniaka. Jeżeli idealnie wpasowuje się w ramy wzorca rasy, to jest cenniejszy. Jeżeli jego rodzice byli nagradzani na wystawach, to wtedy również może kosztować więcej. Gdy hodowla jest mniejsza i mniej znana, początkowo szczeniaki mogą być troszkę tańsze.

Gdy zaczniesz przeglądać ogłoszenia, omijaj te, w których cena za szczeniaki to ok. 1500 zł. Choć zdjęcia piesków mogą być ładne, to rzeczywistość już taka nie jest. Hodowla kosztuje – opieka weterynaryjna (szczepienia, badania etc.), dobra karma oraz sam czas, który poświęca się maluchom. Niski koszt za szczeniaki może oznaczać, że trafiłeś na ogłoszenie z pseudohodowli. Tam nie jest najważniejsze zdrowie tych zwierząt ani ich prawidłowy rozwój. W pseudohodowlach chodzi głównie o zysk, więc szczeniaki są masowo namnażane i tanio sprzedawane, aby szybciej przestały obciążać „hodowcę”. Kupując z pseudohodowli, pozwala się na dalszy rozwój tego miejsca, w którym to zwierzęta cierpią i są obciążone wadami genetycznymi.

Jeżeli podoba ci się ten pies, ale jest dla ciebie za wielki, możesz przyjrzeć się jego mniejszej wersji. Czarny sznaucer miniatura (a właściwie „miniaturowy”) również powinien cię zachwycić. Ten monachijski brodacz w każdym wydaniu jest cudowny. Miniaturowy ma przyjacielski charakter, jest wesoły i pełen energii, a do tego wygląda jak mała słodka kuleczka. Waga sznaucera miniaturowego to od 4 do 8 kg. Świetnie odnajduje się nawet w mieszkaniach o mniejszym metrażu. Do tego ten pies żyje dłużej niż sznaucer olbrzym (nie „olbrzymi”), bo aż 19 lat!