Springer spaniel walijski

Jest to mniej popularny springer. Odmiana angielska jest bardziej znana. Jednak springer spaniel walijski również zasługuje na uwagę. Jaki jest charakter tych psów? Jakie jeszcze mogą być spaniele? Czy istnieje polski spaniel myśliwski? Czy może być czarny cocker spaniel? Jakie umaszczenie ma springer spaniel walijski, a jakie ma angielski? Ile kosztują rasowe szczenięta?

Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o spanielach.

Charakterystyka rasy Welsh Springer Spaniel

Springer spaniel walijski – co warto wiedzieć?

Spaniele od setek lat towarzyszyły myśliwym podczas polowań. Początkowo nie prowadzono ich konkretnego wzorca, ale zmieniło się to w 1902 roku. Wtedy ustalono ramy dla cocker spaniela oraz springerów. Powszechna była też odmiana filed spaniel. Obecnie istnieje również polski spaniel myśliwski, ale jest to rasa stosunkowo nowa i jej wzorzec nie jest jeszcze zatwierdzony przez organizację FCI.

Cocker spaniel jest średnich rozmiarów pieskiem, ale jest wyraźnie mniejszy od springerów. Wysokość samców wynosi 39-41 cm, a u suczek 38-39 cm. Jego umaszczenie jest różnorodne. Istnieje w wersji jednolitej (czekoladowy, rudy, złoty i czarny cocker spaniel), ale też dwubarwnej, trójbarwnej (z podpaleniami) oraz przesianej. 

Springer spaniel angielski osiąga wielkość ok. 51 cm, ma nieprzycinane długie włosy na uszach, a jego umaszczenie najczęściej jest biało-brązowe (wątrobiane), rzadziej biało-czarne, z podpalaniami lub bez. Za to springer spaniel walijski zawsze ma rudo-białą sierść. Jego nos może być czarny lub brązowy. Przybliżona wysokość w kłębie u samców wynosi 48 cm, a u suczek 46 cm. Walijczyk ma nieco mniejsze uszy, których włosy przycina się na krótko.

Charakter psów rasy springer spaniel walijski

Są to pieski przede wszystkim nieagresywne. Nie ugryzą nawet włamywacza, a będą jedynie na niego szczekać. Springer spaniel walijski nie nadaje się do stróżowania i obrony. Względem obcych niektóre są wylewne, a inne nieśmiałe. 

Kocha całą swoją rodzinę, a w szczególności dzieci. Nie nadaje się do życia na łańcuchu i w kojcu. Potrafi podążać za właścicielem krok w krok, co nie do końca jest dobre. Jeżeli piesek za bardzo zżyje się z opiekunem, istnieje ryzyko lęku separacyjnego, dlatego od małego należy przyzwyczajać psa do nieobecności jego pana. Nie zmienia to jednak faktu, że ten piesek potrzebuje bliskości opiekuna i nie powinien zostawać sam na zbyt długo.

Pieski te przyzwyczajone są do ciężkiej pracy. Mają w sobie wiele energii, więc trzeba chodzić z nimi na długie spacery. Dobrze jest zabierać je w miejsca, gdzie mogą się wyszaleć i gdzie jest dużo ciekawych zapachów. Potrzebują również zajęcia umysłowego. Dobrze sprawdzają się w psich spotach takich, jak agility lub mantrailing.

Springer spaniel walijski kocha zabawę, dlatego tak dobrze dogaduje się z dziećmi. Jest przy tym bardzo cierpliwy. Trzeba jednak pamiętać, że w dalszym ciągu jest to pies i nie należy zostawiać z nim dzieci bez nadzoru. Ich wspólne spacery też nie są dobrym pomysłem, bo psa może zaatakować inny czworonóg albo wyczuje trop zwierzyny i rzuci się w pościg za nią, a dziecko nie będzie wiedziało, jak się zachować w takich sytuacjach.

Ten pies wolno dojrzewa i ułożenie go zajmuje trochę czasu. W czasie treningów nie powinno się na niego krzyczeć, ponieważ źle to znosi. Należy wykazać się cierpliwością. Springer spaniel walijski łatwo się rozprasza, ale jest odważny i wytrwały. Psy tej rasy chętnie zapuszczają się w chaszcze. Uwielbiają przebywać na polach i łąkach, a także sprawdzać wszystkie krzaki. Nie jest łatwo odwieść je od tropu, który złapią. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł o springer spanielu angielskim.

Hodowla psów z rodowodem – opinie, cena, forum

Ile trzeba zapłacić za rasowe szczenięta?

Cena za szczeniaki z rodowodem zazwyczaj wynosi od 2000 do 4000 zł. Pieski mogą być droższe, ale jeżeli chodzi o minimalną kwotę za psa, to jest to ok. 1500 zł. Cena musi być adekwatna do wysiłku, jaki hodowca wkłada w rozwój hodowli.

Należy wystrzegać się ofert, w których szczeniaki kosztują 500 zł. Po takich cenach sprzedają zazwyczaj pseudohodowcy. Bardzo rzadko zdarza się, że hodowca zniża cenę aż do takiego stopnia. Częściej oddają za darmo pieski, które wróciły do ich hodowli (mogły zostać odebrane od właściciela, który je źle traktował). Hodowca przeważnie nie może sobie pozwolić na trzymanie takiego psa. Jest to niebezpiecznie zwłaszcza w dużych rasach, gdzie psy z domowego stada nie tolerują przybysza.

Im szczeniak bardziej wpasowuje się we wzorzec rasy, tym jest droższy. Podobnie dzieje się w przypadku, jeżeli jego rodzice mieli wysokie osiągnięcia na psich wystawach i mają dobre geny. Cena za pieska zależna jest również od renomy hodowli. Hodowcy, którzy dopiero zaczynają, mogą sprzedawać nieco taniej, ale z każdym kolejnym miotem cena rośnie.

Po czym poznać pseudohodowlę?

Cena to jeden wyznacznik, ale niejedyny. Jak już wiadomo, zdarzają się wyjątkowe sytuacje, kiedy odpowiedzialny hodowca musi oddać psa lub sprzedać taniej. Dlatego ważne jest coś jeszcze. Przede wszystkim hodowla musi być zarejestrowana. W naszym kraju działa ZKwP (Związek Kynologiczny w Polsce), który jest członkiem Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (FCI). Sprawdzając informacje o danej hodowli, upewnij się, że nie przynależy do jakiegoś przypadkowego stowarzyszenia.

Często można natknąć się na ogłoszenia, w których ktoś sprzedaje tzw. miniaturki. W wielu rasach nie występuje taka odmiana. Nazywanie tak psów, które po prostu urodziły się małe, świadczy tylko o niewiedzy. Do tego w pseudohodowlach przeważnie sprzedawane są psy tzw. w typie danej rasy. Oznacza to, że pies jest podobny do rasowego, ale wcale nim nie jest. Do tego nie posiada rodowodu, co jest wymogiem koniecznym.

Rodowód otrzymuje każdy szczeniak z miotu po rasowych rodzicach, niezależnie od tego, ile urodziło się szczeniąt oraz czy wpasowuje się we wzorzec rasy. Szczenięta nie powinny być oddawane do nowego domu przed ukończeniem 8 tygodni. Do tego powinny być dwa razy odrobaczone, raz zaszczepione i mieć wszczepiony CHIP. Wszystko to powinno być udokumentowane w ich książeczkach zdrowia.

Pseudohodowla nie jest właściwym miejscem na zakup psa nie dlatego, że nie są to rasowe pieski. Chodzi głównie o to, że te zwierzęta nie są zdrowe. Wynika to zarówno ze złych warunków, w jakich są trzymane, niewłaściwej diety, jak i tego, że są masowo rozmnażane. Zdarza się, że krzyżowane są ze sobą osobniki zbyt blisko spokrewnione (często z wadami genetycznymi). Na forum o psach można poszukać informacji o danej hodowli. Opinie znajdziesz również na grupach miłośników rasy na Facebooku.