Podstawowe informacje o spanielu tybetańskim

Popularne nazwy:
Paraabso, Tibbie (ang.), Tibetan Spaniel (ang.)
Pochodzenie:
Kategoria FCI:
Grupa 9 - Psy do towarzystwa i ozdobne > Sekcja 5 - Rasy tybetańskie
25 - 26 cm
4 - 7 kg
25 - 26 cm
4 - 7 kg
13 - 15 lat
lubi zabawę
umiarkowanie podatny na szkolenie
Cena szczeniaka z hodowli:
3000 - 5000 zł
Miesięczne koszty utrzymania:
100 - 200 zł
Imiona dla spaniela tybetańskiego:
Mimi, Toto, Hrabia, Dodo, Kajko, Dzikus, Pompon, Kaprys, Jazz, Zuzu, Berni

Nie jest rasa piesków znana tak dobrze, jak husky, doberman, amstaff czy inne spaniele. W Polsce istnieje tylko kilka hodowli spanieli tybetańskich i bardzo ciężko je dostać. Jaki jest charakter tych piesków? Jakie są ceny za psy z rodowodem? Gdzie zamieszczane są ogłoszenia? Czy z tą rasą ma coś wspólnego cocker spaniel miniaturka? Skąd się wzięło określenie „modlitewne”? Odpowiedzi na pytania znajdziesz w tym artykule.

Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o spanielach.

Krótki opis rasy – spaniel tybetański

Modlitewne pieski – skąd się wzięły spaniele tybetańskie?

Według buddyjskich mnichów pieski te przypominały małe lwy. Symbol lwa jest bardzo ważny w buddyzmie, więc spaniel tybetański bardzo szybko zyskał na popularności w klasztorach. Były przy tym bardzo przydatne, bo przesiadywały na murach i swoim donośnym szczekaniem oznajmiały przybycie intruza. Z czasem zaczęto wysyłać spaniele tybetańskie do chińskich pałaców i wielu innych miejsc – głównie trafiały do arystokracji i władców. Wykorzystywano je również do obracania młynków modlitewnych.

Spaniel tybetański nie ma wspólnych przodków z innymi spanielami. Jako ich pewne pokrewieństwo wymienia się za to rasy: ihasa apso, chin japoński, terier tybetański, shih tzu oraz pekińczyki. Te pieski trafiły do Anglii na przełomie XIX i XX wieku, zaistniały w Stanach Zjednoczonych w latach 60., a w Polsce pojawiły się w latach 90. XX wieku.

Spaniele tybetańskie są małe. Osiągają wielkość ok. 25 cm. Jego idealna waga mieści się w przedziale 4,1-6,8 kg. Psy tej rasy mają włos okrywowy gładki na pysku i przodzie kończyn, a na tułowiu umiarkowanie długi. Najdłuższy jest na ogonie i pośladkach. Obfite pióro znajduje się na tyłach przednich kończyn oraz na uszach. Podszerstek jest gęsty. Pies zazwyczaj ma większą kryzę i jest mocniej owłosiony niż suczka.

Jaki jest charakter tych małych lwów?

Spaniel tybetański jest przede wszystkim pieskiem czujnym. Znajdzie sposób, by znaleźć się jak najwyżej i z tego punktu obserwować przestrzeń wokół. Jest zwinny i potrafi wspiąć się wysoko (przez co porównuje się go do kota). Będzie głośno szczekał, gdy w okolicy pojawi się intruz. Sprawdza się jak stróż.

Wcześnie trzeba zająć się jego tresurą. Jest inteligentny, więc nie ma problemów z nauczeniem się komend, ale może być uparty. Warto poświęcić mu trochę czasu w ciągu dnia na kilka krótszych lekcji niż jedną długą. Z racji tego, że jest to wrażliwy piesek, nie można na niego krzyczeć. Nie przyniesie to pożądanego efektu. Naukę komend i posłuszeństwa warto nagradzać przysmakami. Jest to żarłoczny piesek, więc taki rodzaj zachęty na pewno podziała.

Spaniel tybetański potrzebuje ruchu. Dobrym rozwiązaniem są długie spacery, ponieważ ten piesek nie ma dobrych predyspozycji do biegania za rowerem czy większych aktywności. Jednak spacer połączony z zabawą (np. aportowanie piłki), będzie idealnym rozwiązaniem.

Mocno przywiązuje się do właściciela i towarzyszy mu we wszystkich czynnościach. Chętnie będzie spał z nim w łóżku czy po prostu wylegiwał się na kanapie na kolanach opiekuna. Źle znosi samotność i separacje ze swoim panem. Powinien być nauczony tego, że zostaje na jakiś czas sam, bo w innym wypadku może naprzykrzać się sąsiadom swoim głośnym i ciągłym szczekaniem, a także może dojść również do lęku separacyjnego. Dlatego też tresurę pieska trzeba wprowadzić już od jego pierwszego dnia w nowym domu.

Spaniele tybetańskie dobrze odnajdą się w każdym miejscu – mogą mieszkać w bloku, jak i w domku z ogródkiem, którego będą pilnie strzec. Nadają się zarówno dla singli, jak i rodzin z dziećmi. Jednak należy pamiętać, że choć spaniel tybetański może nie wykazywać agresji względem członków rodziny, to w dalszym ciągu jest to pies i trzeba mieć pod stałą kontrolą jego zabawy z mniejszymi, jak i ze starszymi dziećmi. Sprawdź także ten artykuł z informacjami, czy istnieje pies rasy cocker spaniel miniaturka.

Psy z rodowodem – hodowla rasowych psów

Spaniel tybetański - ile kosztuje rasowy pies?

Ceny za szczeniaki z rodowodem są różne. Jednak przeważnie jest to kwestia 2000-4000 zł. Wysokość ceny zależy od indywidualnych cech szczeniaka (i tego, czy wpasowuje się we wzorzec rasy), jego rodziców (ich osiągnięć na psich wystawach, genów) oraz renomy hodowli. Koszt pieska może być większy, jeżeli jest to rasa mniej znana, przez co szczeniak jest trudniej dostępny.

Zdarzają się oferty, w których cena za szczeniaka to kwestia 200-500 zł. Takie ogłoszenia wystawiają tylko pseudohodowcy. Niższą kwotą starają się zachęcić do zakupu, ponieważ mają bardzo dużo piesków i starają się je szybko upłynnić i na tym zarobić (a także zrobić miejsce na kolejne mioty). Suczki rozmnażane są ciągle, a kojarzone ze sobą osobniki często są zbyt blisko spokrewnione. Jest to przyczyną wielu chorób, ale one wynikają również z braku szczepień oraz odpowiednich (czystych) warunków, w których pieski są trzymane.

Niska cena kusi, ale nie jest dobry pomysł zakup pieska z pseudohodowli. Późniejszy koszt leczenia zwierzaka jest znacznie większy, a właściciel takiego pieska najada się przy tym dużo stresu i bólu. Często szczeniaki oddawane są za wcześnie, a nie jest to dobre ze względu na ich wątłą odporność. Niestety zazwyczaj nie kończy się to szczęśliwie.

Hodowla a pseudohodowla spanieli tybetańskich – jak rozróżnić?

Poza ceną, w ogłoszeniu ważny jest opis. Powinny tam znajdować się informacje o nazwie hodowli i stowarzyszenia oraz dane samego pieska (data urodzenia, rodzice, charakter, temperament etc.). Zdjęcia przykuwają uwagę i pomagają ocenić, czy szczeniaki są zadbane (nie są wychudzone, przebywają w czystym miejscu etc.), ale zdjęcia wcale nie muszą pokazywać prawdy i tak naprawdę możemy zweryfikować ich prawdziwość dopiero w momencie odwiedzenia hodowli.

Odpowiedzialny hodowca dba o swoje zwierzęta i zajmuje się socjalizacją maluchów. Nie urywa kontaktu z nowym opiekunem tuż po zakupie szczeniaka, a w miarę możliwości pomaga i doradza (np. ze sposobem karmienia i dobraniem odpowiednich suplementów w diecie BARF czy przy tresurze wyjątkowo upartego osobnika). Zwierzęta w jego hodowli karmione są dobrej lub bardzo dobrej jakości karmą oraz mają zapewnioną opiekę weterynaryjną. Pieski hodowlane mają wykonane niezbędne badania. Wszystko jest udokumentowane, a nowy właściciel szczeniaka otrzymuje jego rodowód w momencie odbierania pieska.

Przede wszystkim trzeba uważać na wszelkie ogłoszenia z dopiskiem „miniaturka”. W większość ras nie występuje taka odmiana. Czy to husky, amstaff, owczarek niemiecki czy cavalier king charles spaniel. Nie istnieje także cocker spaniel miniaturka ani spaniel tybetański. Jest to chwyt pseudohodowców, co jednak tylko potwierdza to, że nie znają się na rasie i na obowiązującym wzorcu.

Zalety i wady spaniela tybetańskiego

Zalety
  • oddany
  • wesoły
  • nadaje się do mieszkania
  • tolerancyjny wobec innych psów
Spaniel tybetański nadaje się do mieszkania, choć bywa dość szczekliwy, gdy opiekunowie nie realizują jego potrzeb. Pies jest wesoły i lubi zabawy. Dobrze dogaduje sie z dziećmi.
Wady
  • upartość
  • nie lubi samotności
  • niezależność
Spaniel tybetański nie lubi zostawać sam i bywa szczekliwym pupilem. Jest także dość niezależny i czasami uparty, co może utrudniać szkolenie.

Wygląd

Charakterystyczne cechy wyglądu:
  • wysoko osadzony ogon,
  • owalne oczy,
  • prosty grzbiet,
  • kryza,
  • zwisające uszy,
  • przodozgryz
Spaniel tybetański jest mały, ale ma harmonijną sylwetkę.
Rodzaj owłosienia:
Umaszczenie:
  • płowe,
  • czarne,
  • brązowe,
  • kremowe,
  • złote,
  • czerwone
Kolor oczu:
ciemnobrązowe

Galeria zdjęć - Spaniel tybetański

Charakter spaniela tybetańskiego

Charakter:
Potrzeba ruchu:
lubi zabawę
Poziom agresji:
niski
Spaniel tybetański jest miły dla członków rodziny, ale nieufny wobec obcych.
Skłonność do ucieczek:
niska
Spaniel tybetański nie wydaje się skłonny do ucieczek.
Użytkowanie:
pies do towarzystwa
Spaniel tybetański to typowy pupil do towarzystwa.
Poddawany próbom pracy:
nie

Spaniel tybetański - dla kogo?

Wymagane doświadczenie:
nie
Spaniel tybetański jest oddany rodzinie i czuły dla domowników. Należy zadbać o szkolenie i realizację potrzeb psa, gdyż może być szczekliwy.
Dla kogo się nadaje:
Spaniel tybetański lubi zabawy i spacery. Nadaje się dla rodzin i domów z innymi zwierzętami.
Czy może mieszkać z dziećmi:
Tak
Spaniel tybetański zwykle dobrze dogaduje się z dziećmi.
Czy chętnie zostaje sam:
nie
Spaniel tybetański nie lubi zostawać sam.
Podatność na szkolenie:
umiarkowanie podatny na szkolenie
Spaniel tybetański bywa uparty i nie zawsze jest łatwy w czasie szkolenia.

Pielęgnacja spaniela tybetańskiego

Wymagane zabiegi pielęgnacyjne:
  • skracanie pazurów,
  • czyszczenie uszu,
  • mycie zębów,
  • szczotkowanie sierści,
  • kąpiele,
  • przemywanie okolicy oczu,
  • pielęgnacja opuszek łap
Spaniel tybetański wymaga wyczesywania sierści klika razy w tygodniu, dbania o higienę jego jamy ustnej oraz skracania pazurów. Należy regularnie sprawdzać stan uszu psa.
Odżywianie:
  • Karma gotowa sucha,
  • Karma gotowa mokra,
  • Dieta domowa,
  • Dieta surowa (BARF),
  • Karma dla ras małych
Spaniel tybetański może jeść karmę gotową dla małych ras psów. Ważne, by była pełnoporcjowa i dobrana do wieku oraz stanu zdrowia psa. Opiekun może podawać pupilowi posiłki gotowane lub surowe. Należy je właściwie bilansować i uzupełniać o suplementy.
Podatność na choroby:
Spaniel tybetański może mieć problemy z alergiami, a także zwichnięciem rzepki, czy układem oddechowym.
ikona podziel się Przekaż dalej

Zobacz inne psy podobne do spaniela tybetańskiego