Puggle

Puggle to hybryda, pochodząca ze skojarzenia mopsa (pug) i beagle. Próżno szukać tej „rasy” na liście FCI i innych liczących się w świecie organizacji kynologicznych. Nie uznaje jej także American Kennel Club, choć to właśnie w Stanach Zjednoczonych krzyżówka ta powstała. Tymczasem jej amatorzy mogą spełniać się w utworzonym w latach 60. XX wieku American Canine Hybrid Club, gdzie rejestruje się rozmaite mieszanki międzyrasowe.

Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o rasach psów.

Puggle – krzyżówka diametralnie różnych ras

Skąd wziął się pomysł na puggle i inne hybrydy

Moda na krzyżówki międzyrasowe zaczęła intensywnie się rozwijać u schyłku XX wieku. Ich „wynalazcy” głosili, że mają konkretny cel w wyhodowaniu nowej „rasy”, a każda hybryda nazywana była „psem designerskim”. Najbardziej znana i rozpowszechniona hybryda to labradoodle – krzyżówka labradora i pudla. Zamierzeniem jej twórcy, nazwiskiem Wally Conron, było wyhodowanie psa, który sprawdzałby się jako przewodnik osób niewidomych i uczulonych na sierść, a jednocześnie byłby nieliniejący.

Argumentacja była mocno nietrafiona, bowiem badania naukowe dowodzą, że alergenem jest nie sierść psa, a naskórek, na którym gromadzą się substancje uczulające – obecnie odkryto ich około 20. Niemniej pomysł „chwycił” i szczeniaki zaczęły rozchodzić się jak przysłowiowe ciepłe bułki.

Wprawdzie Conron wielokrotnie zapewniał, że żałuje decyzji o rozpoczęciu produkcji (bo trudno nazwać to hodowlą) mieszańców, jednak znalazł wielu naśladowców. Niestety, nie były to osoby z jakimkolwiek przygotowaniem merytorycznym i znajomością zasad dziedziczenia. W rezultacie pogłowie labradoodle prezentuje ogromny rozstrzał w eksterierze. Brak jest jednolitości wyglądu, psy mają bardzo różny charakter, co więcej – dziedziczą choroby, do których mają predyspozycje obydwie rasy wyjściowe.

Puggle powstał w 1990 roku, a na pomysł jego utworzenia wpadł również Amerykanin, Wallace Havens ze stanu Wisconsin. Rasami wyjściowymi były mops (angielska nazwa pug, stąd pierwsze litery nazwy hybrydy) i beagle. Cel był nawet szczytny – wyeliminowanie problemu brachycefalii, stwarzającej wiele kłopotów z prawidłowym funkcjonowaniem dróg oddechowych mopsa. Niestety, brak wiedzy biologicznej oraz moda na „rasy designerskie” spowodowały rozwój masowego ich rozmnażania, a każdy wyhodowany mieszaniec osiągał zawrotną cenę. Cena puggle niekiedy była i jest nadal kilkakrotnie wyższa niż cena szczeniaka rasy wyjściowej, a ich hodowla niezmiennie budzi kontrowersje.

Jak i gdzie został wyhodowany puggle

Wallace Havens stworzył hybrydę, kojarząc sukę beagle z samcem mopsa. W 1990 roku przyszły na świat szczeniaki hybrydy, której nadał nazwę puggle, a następnie zarejestrował ją w American Canine Hybrid Club. Potem przez następne 10 lat sprzedawał z powodzeniem szczeniaki, popularyzując je i osiągając pokaźne zyski.

W roku 2000 Havens znalazł się pod obserwacją organizacji praw zwierząt. Jego hodowla została poddana wielu kontrolom, które wykazały, że na jej terenie mieszkało 1100 zaniedbanych szczeniąt puggle w warunkach urągających wszelkim standardom. W rezultacie hodowla została w 2008 roku zamknięta. Mimo to nie zaprzestano krzyżówek mops – beagle. W dalszym ciągu popyt na szczeniaki nie maleje, mimo że nie jest to czysta rasa i nie jest nigdzie uznana. Cena oscyluje wokół 2500 dolarów.

Nie ma zatem mowy w tym wypadku o pojęciu „historia rasy” ani w ogóle „rasa”. Każdy szczeniak, wyhodowany ze skojarzenia dwóch ras o zupełnie odrębnych cechach, to po prostu mieszaniec. Założeniem Havensa i jego następców było stworzenie psa małego, który miałby charakter mopsa, a jednocześnie nie miałby skróconej kufy i związanych z tym problemów oddechowych. Jednak nikt do tej pory nie zastanowił się, po co „ulepszać” mopsa, kojarząc go z typowo myśliwskim beagle, zamiast poprowadzić hodowlę czystego mopsa w kierunku powrotu do starszego typu, z mniej spłaszczoną częścią twarzową. Historia rasy odnotowuje pogłowie mopsa z kufą dłuższą niż u obecnego, więc dla hodowcy, który zna zasady genetyki i metody doboru hodowlanego, nie powinno to stanowić większej trudności. Sprawdź także ten artykuł na temat psa rasy tamaskan dog.

Puggle – wygląd, charakter, kontrowersje

Jak wygląda puggle, próba oceny pogłowia

Puggle to hybryda, zatem nie posiada jednolitego wzorca rasy. Jedynie szata jest zawsze o krótkim, przylegającym włosie okrywowym. Umaszczenie puggle zazwyczaj jest jednobarwne lub z czarną maską – dominujące mopsa w stosunku do umaszczenia beagle. Najczęściej spotykane są beagle tricolor, ich umaszczenie przypomina to u chien d’Artois. O ile jednak beagle może być też dwukolorowy lub czysto biały, to chien d’Artois ma zawsze umaszczenie tricolor. Tego typu umaszczenie jest zawsze recesywne (ustępujące) wobec jednobarwnego i takie są szczeniaki w pokoleniu F1. W pokoleniu F2 następuje kolejna kombinacja genów umaszczenia, które może się zmienić, w zależności od zejścia się odpowiednich alleli. Szczeniaki mogą być jedno-, dwu- i trzykolorowe w różnych konfiguracjach barwnych.

Puggle mają silną budowę, choć są niedużych rozmiarów. Mogą mierzyć do 35 cm w kłębie i ważyć 10 – 20 kg. Głowa przypomina kształtem głowę mopsa. Kufa może być również, jak u mopsa, krótka, może być też znacznie dłuższa, w zależności od odziedziczonych genów. Fałdów skórnych jest o wiele mniej. Uszy zwisające. Wygląd puggle może się zmieniać zależnie od następnych skojarzeń.

Entuzjaści puggle twierdzą, że dziedziczą one tylko najlepsze cechy charakteru danej pary rodzicielskiej. Nie może to być jednak twierdzenie wiarygodne, bowiem w przypadku hybrydy nikt nie jest w stanie przewidzieć, jakie odziedziczy cechy po matce, a jakie po ojcu, które z nich będą dominować, itp. Charakter określonej, ukształtowanej rasy jest przewidywalny, np. terier australijski jest zawsze psem wesołym, żywiołowym i pełnym temperamentu. W przypadku puggle może on odziedziczyć spokojny „przytulaśny” charakter po mopsie, a może mieć skłonności do gonienia zwierzyny niczym beagle, który – podobnie jak terier australijski – został wyhodowany do polowań, choć na całkiem innego zwierza.

Puggle jest jednak na ogół psem energicznym, zadziornym i pewnym siebie, wymagającym sporej dawki ruchu, co może wskazywać na dominujący charakter beagle. Wychowanie puggle wymaga konsekwentnego prowadzenia, w przeciwnym razie pies „wejdzie na głowę”. Lubi natomiast dzieci i dobrze toleruje inne zwierzęta domowe. Źle znosi wielogodzinną samotność w domu i może rozładowywać nadmiar energii poprzez niszczenie domowych sprzętów.

Puggle – bez szans na uznanie

Mimo rosnącej popularności puggle, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, gdzie powstał, żadna organizacja kynologiczna na świecie nie uznaje go za rasę, podobnie zresztą jak i innych hybryd (labradoodle, cavapoo, itp.). Mimo że prace rasotwórcze polegają na kojarzeniu przedstawicieli innych ras, to w przypadku puggle i innych „psów designerskich” problem polega na czymś zupełnie innym.

Prace rasotwórcze podejmują naukowcy, genetycy, znający dogłębnie zasady odziedziczalności cech i mogący obliczyć prawdopodobieństwo wystąpienia poszczególnych cech w określonych skojarzeniach. Tworzenie nowej rasy polega nie tylko na umiejętnym doborze par rodzicielskich, ale także na starannej selekcji osobników przeznaczonej do dalszego rozrodu. Proces tworzenia jednolitego fenotypowo pogłowia o ustalonych cechach i dającego potomstwo o takich samych cechach trwa długo, niekiedy nawet kilkadziesiąt lat.

Nie można zatem uznać za rasę populacji zwierząt pochodzących od par rodzicielskich dwóch różnych ras w pierwszym pokoleniu. Nie jest możliwe określenie jej cech ani opracowanie wzorca. Tworzenie tego typu krzyżówek międzyrasowych nie ma żadnego sensu hodowlanego. Tym bardziej że takim tworzeniem zajmują się jedynie przypadkowe osoby.