Prawdziwy charakter owczarka australijskiego – poznaj usposobienie aussie

Charakter owczarka australijskiego – opis

Pies australijski – problemy z aktywnością owczarków

Tym, co wyróżnia owczarka australijskiego, niewątpliwie jest jego przepiękne umaszczenie blue merle, a także średnia wielkość. Dzięki niej nie powinno sprawiać większych problemów wychowywanie psa nawet w bloku mieszkalnym. Jednak okazuje się, że sam charakter psa nie należy już do tak prostych, jak samo trzymanie psa w domu. Pies nie jest miniaturowy, ale potrafi sprawić sporo kłopotów związanych ze swoją nadmierną aktywnością. Jeżeli jesteś więc początkującym „psiarzem” powinieneś porządnie się zastanowić, czy to na pewno odpowiednia rasa do wychowywania. Niestety, ale przez swój wybuchowy temperament pieski potrafi a stwarzać wiele problemów człowiekowi.

Owczarki australijskie dzielą się generalnie na dwie odmiany:

a) użytkową – te owczarki mają silny instynkt stróżowania, a więc pracują głównie w gospodarstwach domowych,

b) wystawową – są to psy „ozdobne”, wyróżniające się nieco większą postawą. Jednak podobnie, jak użytkowe owczarki niemieckie, pełne są energii do działania. Mimo więc, że owczarek jest wystawowy, to raczej niezbyt chętnie będzie siedział na domowej kanapie.

Psom rasy owczarek australijski powinno się zapewnić jak największą ilość ruchu i aktywności. Niestety, ale zbyt mało aktywności może sprawić, że owczarki australijskie zaczną pokazywać swoje humorki. Nie zdziw się więc, że nie zapewniając psu zajęcia zacznie on polować na dosłownie wszystko, co się… rusza. Warto dodać, że nie tylko australijskie owczarki, ale też typ amerykański bardzo lubi wodę. Warto będzie więc zabierać swojego psa nad różnego rodzaju zbiorniki wodne, by tam mógł w dobry sposób spożytkować nadmiar swojej energii. Jeśli szukasz więcej porad, sprawdź także ten artykuł o szczeniakach owczarka australijskiego.

Charakterystyka owczarka australijskiego – opinie z forum

Wielkość psa w żaden sposób nie wpływa na wielkość jego temperamentu, czego przykładem jest owczarek australijski. Mimo że australijski owczarek to nie miniaturowy chihuahua czy wielki owczarek niemiecki, potrafi on być nadmiernie aktywny. Spójrzmy chociażby na bernardyna, który jest naprawdę dużym psem. Mimo wielkości, charakter bernardyna jest raczej spokojny. U owczarków australijskich jest kompletnie inaczej. Ciężko zapanować nad ich temperamentem, ponieważ psy charakteryzują się ogromną wręcz wytrzymałością czy silnie rozwiniętym zmysłem obronnym. Czasem zmysł ten jest jednak silniejszy od czegokolwiek, więc psy się zapominają. Owczarki australijskie uwielbiają pracować i nie są w stanie zapanować nad swoją potrzebą rządzenia stadem.

Można powiedzieć, że czarny czy biały pies australijski jest nadmiernie aktywny, bo właśnie taką ma pasję. Chętnie się uczy nowych rzeczy, a także podejmuje coraz to nowsze wyzwania. To zwierzę szalenie inteligentne, poświęcające się niemal w całości zadaniom, które się mu powierza. Mimo, że psy należą do „pracusiów”, są przyjacielskie dla ludzi, a także lubią z nimi współpracować. Jeżeli więc masz dużo cierpliwości dla swojego psa, warto będzie poświęcić ją na trenowanie swojego pupila. Masz dom jednorodzinny? A więc warto będzie tresować go pod kątem stróżowania, np. na posesji domu.

Charakterystyka owczarków australijskich

Temperament owczarka australijskiego – opinie właścicieli blue merle z forum

Hodowla rasy owczarka australijskiego wypowiada się o psach jednoznacznie. Aussie są owczarkami o mocnym charakterze. Trzeba też uważać na szczekliwość piesków, ponieważ lubią robić to nagminnie i czasem w niewyjaśnionych okolicznościach. Warto więc od najmłodszych lat uczyć psa, że tak nie wolno – inaczej będzie trudno wyeliminować ten problem u dorosłego psa. Dlaczego owczarki tyle szczekają? Otóż, najczęściej by odstraszyć nieznajomą osobę na terenie domu bądź wtedy, gdy pies jest czymś szczególnie podekscytowany.

Pamiętaj również o tym, że zarówno typ australijski, jak i typ amerykański często polują. Jeżeli zauważą jakiś szczególnie szybko poruszający się obiekt, mogą zacząć za nim biec – np. za dziecięcym wózkiem, rowerzystą czy samochodem. I nie chodzi o to, że pies w jakikolwiek sposób jest agresywny. Bardziej chodzi tu o wrodzony instynkt łowcy, którego konsekwencje czasami bywają bardzo nieprzyjemne – może nie dla psa, ale dla jego właściciela. Hodowla uważa, że jest to jednak cecha dziedziczna.