Pinczer małpi

Pinczer małpi jest stosunkowo mało znaną rasą, w Polsce rzadką. Nie każdy rozpozna rasowego psa w małym, czarnym, „rozczochranym” zwierzątku. Tym bardziej mało kto mógłby przypuszczać, że rasa ta została zakwalifikowana w systematyce FCI do grupy II – tej samej, w której umieszczono m.in. takie rasy jak pinczer średni, doberman, dog niemiecki czy rottweiler. Pinczer małpi jest najmniejszą rasą w tej grupie i jest dość blisko spokrewniona z belgijskimi rasami gryfoników, które jednak zostały umieszczone w grupie IX – psów ozdobnych i do towarzystwa. Przyjrzyjmy się bliżej pinczerom małpim.

Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o pinczerach.

Pinczer małpi – pochodzenie, wygląd, cechy charakteru

Historia rasy – pinczer niemiecki i jego dalsze losy

Małe psy, przypominające współczesnego pinczera małpiego, występowały na obszarze Niemiec od XVII wieku. Były one nieco większe i miały umaszczenie nie tylko czarne, ale także czarne z podpalaniem, rude, szare i płowe, niekiedy z białymi znaczeniami. Psy te (pinczery niemieckie) były nazywane – uwaga – ratlerami (niem. Ratte – szczur, choć obecnie słowo Rattler oznacza… grzechotnika), ponieważ wykorzystywano je do łapania szczurów w gospodarstwach. Niegdyś wszystkie psy, przeznaczone do wyłapywania szczurów, nazywano pinczerami (ang. to pinch – uszczypnąć), od sposobu chwytania gryzoni.

Z upływem czasu powstał zamysł zmniejszenia wielkości tych psów w celu przeznaczenia ich do wyłapywania myszy w domach. Niektórzy ówcześni hodowcy krzyżowali je z mopsami, czego efekt utrwalił się u współczesnego pinczera małpiego w postaci skróconej kufy. Używano również sznaucerów, po których pinczer małpi ma twardy, szorstki włos z podszerstkiem.

Nierówność pogłowia w hodowlach, będąca naturalnym zjawiskiem podczas kojarzeń rasotwórczych spowodowała, że początkowo szczenięta mniejsze i z krótkimi kufami rejestrowano jako pinczery małpie, natomiast większe i z dłuższymi kufami jako sznaucery miniaturowe. Nie jest wykluczone, że do powstania pinczera małpiego przyczyniły się małe, szorstkowłose psy, pochodzące z graniczącej z Niemcami Belgii, zwane „Smousje”. Psy te są przodkami wszystkich trzech ras gryfoników.

Oficjalny wzorzec pinczera małpiego został opublikowany w roku 1913. Od tej pory jedynym dopuszczalnym umaszczeniem w tej rasie jest czysto czarne, aczkolwiek sporadycznie w miotach rodzą się jeszcze szczenięta o innym kolorze sierści. Mają one prawo do metryk i rodowodów, nie mogą jednak brać udziału w wystawach i być używane do hodowli. Natomiast przy czarnym włosie okrywowym jaśniejszy podszerstek jest tolerowany, choć niepożądany.

Obecnie pinczer małpi jest to rasa średnio popularna na świecie. W Polsce występuje rzadko, a na wystawach pojawiają się pojedyncze osobniki, najczęściej przyjeżdżające na nasze wystawy międzynarodowe z zagranicy.

Wygląd pinczera małpiego, zachowanie, temperament

Pinczer małpi (Affenpinscher) jest małym, ale dość mocno zbudowanym, zwartym pieskiem. Jego kufa jest obficie obrośnięta dłuższym włosem okrywowym, nadającym zawadiacki „małpi” wyraz, stąd też wzięła się nazwa rasy. Sylwetka pinczera małpiego wpisuje się w kwadrat, tzn. stosunek długości ciała do wysokości w kłębie wynosi 1:1.

Głowa pinczera małpiego jest okrągła, o wyraźnie zaznaczonym stopie. Kufa prosta i krótka, nos czarny. Żuchwa wysunięta przed szczękę (przodozgryz), uzębienie kompletne (42 zęby). Siekacze i kły nie mogą być widoczne przy zamkniętym pysku. Uszy wysoko osadzone, w kształcie litery V, zwrócone ku przodowi, a wewnętrzne ich krawędzie przylegają do głowy. Szyja i tułów mocne, kłąb wyraźnie zaznaczony, ogon naturalny. Szata twarda i szorstka, gęsta, dwuwarstwowa. Włos okrywowy obficie porasta głowę wraz z kufą, tworzy krzaczaste brwi. Umaszczenie wyłącznie czarne, bez żadnych znaczeń. Wzrost w kłębie od 25 do 30 cm, waga 4 do 6 kg. Jak zatem widać, jest to pies – miniaturka, o rozmiarach o wiele mniejszych niż np. pinczer średni, sznaucer czy jego przodek – pinczer niemiecki.

Pinczer małpi odznacza się wyjątkową wiernością, wytrzymałością i odwagą. Ma też silnie rozwinięty instynkt terytorialny i gotów jest bronić swojego miejsca i opiekunów „do upadłego”, mimo małych gabarytów. Potrafi rzucić się na psa o wiele od siebie większego, dlatego trzeba uważać, aby taki atak nie skończył się tragicznie. Pinczer małpi jest zawsze skory do zabaw, choć nie wymagają dużo ruchu. Niestety, nie przepada za dziećmi i może skarcić dziecko, które zbyt natarczywie usiłuje go głaskać, kiedy on nie ma na to ochoty. Bardzo kochający i lojalny w stosunku do swoich domowników, wobec obcych zachowuje się z rezerwą, aczkolwiek nie agresywnie. Jest też niebywale czujny i na niepokojące odgłosy zwykle reaguje donośnym szczekaniem. Sprawdź także ten artykuł na temat pinczera średniego.

Pinczer małpi – hodowla, wystawy, żywienie, pielęgnacja

Hodowla pinczera małpiego, szczenięta, wystawy

Pinczer małpi jest w Polsce rasą rzadką. Na wystawach widuje się pojedyncze osobniki, niekiedy rasa w ogóle nie jest reprezentowana. W zasadzie nie wiadomo, dlaczego ten sympatyczny pinczer niemiecki jest tak nieliczny i mało popularny. Jego hodowla nie jest specjalnie skomplikowana. Uprawnienia hodowlane psy z rodowodem zdobywają po uzyskaniu odpowiednich ocen wystawowych, bez dodatkowych wymogów kwalifikacyjnych. Mimo to rasowe pinczery średnie z rodowodem nie cieszą się zbyt dużym zainteresowaniem.

Szczeniaki pinczera małpiego są podobne do puchatych czarnych kulek, które jednak dość szybko wyrastają i zmieniają szczenięcy puch na szorstki włos okrywowy z równie czarnym, gęstym podszerstkiem. Jak wspomniano, sporadycznie mogą się rodzić szczeniaki z podszerstkiem w jaśniejszym odcieniu (szarym, rudawym). Jest to dopuszczalne (aczkolwiek sędziowie niechętnie patrzą na jaśniejszy odcień), o ile włos okrywowy jest czysto czarny. Z tego względu nie zaleca się kojarzenia dwóch osobników z jaśniejszym podszerstkiem, a jedynie osobnika o jaśniejszym podszerstku z osobnikiem czysto czarnym.

Z uwagi na rzadkość i małą popularność cena pinczera małpiego (szczeniaka) jest wysoka – nie należy spodziewać się niższej niż 4 – 4,5 tys. złotych. Częściej spotykane są hodowle w Europie Zachodniej oraz Rosji. W Polsce obecnie spodziewane są szczeniaki w hodowli Złota Troja (Oddział ZKwP w Nowym Sączu), bazującej na psach importowanych z hodowli szwedzkiej Crea Diem. Małe mają przyjść na świat w sierpniu 2020.

Pielęgnacja i żywienie pinczera małpiego

Pielęgnacja pinczera małpiego nie jest skomplikowana, choć wymaga regularności. Trzeba dbać, aby nie skołtunił się podszerstek i w tym celu co 3 – 4 dni należy psa wyczesać szczotką i grzebieniem. Co kilka miesięcy powinno się wykonać zabieg trymowania, aby usunąć martwy włos okrywowy. Trymowanie najlepiej powierzyć specjaliście groomerowi, który dysponuje profesjonalnymi narzędziami. Psa nie powinno się zbyt często kąpać, jedynie kiedy się „uperfumuje” w nieczystościach albo np. w błocie. Jeżeli pies ma być wystawiany, nie kąpie się go na dzień przed wystawą. Jest to błąd, który popełnia bardzo wielu właścicieli. Kąpiel psa w przeddzień (lub nawet dwa dni) wystawy powoduje, że sierść traci naturalny połysk. Dotyczy to niemal wszystkich ras, niezależnie czy jest to pinczer małpi, czy wyżeł angielski (seter, pointer). Jeżeli zachodzi taka potrzeba, należy psa wykąpać najpóźniej na tydzień przed wystawą.

Konieczne jest też okresowe czyszczenie zębów, bowiem pinczer małpi ma tendencję do odkładania się kamienia nazębnego. Jeżeli nie ma gdzie ścierać pazurów, trzeba je przycinać w miarę potrzeby (czubki pazurów nie mogą się zaginać). Niedoświadczony właściciel powinien udać się z psem w tym celu do lekarza weterynarii. Pazury obcinają również groomerzy.

Pinczer małpi powinien otrzymywać karmę dla psów małych ras, uformowaną w drobne granulki. Najlepiej podawać mu karmę taką samą, jaką otrzymywał w hodowli – hodowca zwykle dołącza małe opakowanie karmy do wyprawki. Zawsze jednak powinna to być karma od dobrego, renomowanego producenta, nigdy popularna z hipermarketu, która jest wprawdzie tania, ale zazwyczaj bardzo niskiej jakości i mogąca spowodować reakcję uczuleniową.

Podsumowanie

Pinczer małpi to miniaturka „brytana”. Jest czujny, uważny i inteligentny, bardzo wierny i oddany opiekunom. Nie przepada za dziećmi, zwłaszcza małymi. Nadaje się dla osób starszych, gdyż nie wymaga wiele ruchu. Niemniej, potrzebne jest trymowanie włosa okrywowego i wyczesywanie podszerstka. Włos pinczera małpiego jest szorstki i twardy, który jest w pielęgnacji bardziej wymagający niż długi, jaki ma np. wyżeł angielski (seter) czy krótki (pointer). Cena pinczera małpiego może być bardzo wysoka z uwagi na rzadkość rasy. Dożywa ona niekiedy do 15 lat pod warunkiem odpowiedniej pielęgnacji, dobrego żywienia i przestrzegania zabiegów weterynaryjnych – regularnego odrobaczania i szczepień ochronnych.