Pies kundel – opis, charakter, wymagania, porady, opinie

Pies kundel – zdjęcia, informacje i opis rasy kundel

Dlaczego pies kundel traktowany jest gorzej niż rasowy?

Większość hodowców zwykle rozmawia między sobą o psach rasowych. Każdy z nas potrafi rozróżniać rasy psów i zna mniej więcej ich charakterystykę. Psy „czystej krwi” traktowane są przez Polski Związek Kynologiczny jako prototypy idealnych czworonogów – z określoną wagą, budową, sierścią i bez domieszek innych ras. Kundle nie należą do jednej konkretnej rasy. Z reguły pochodzenie kundelków jest też zupełnie nie znane. Mówi się o kundlu, że to mieszaniec – wynik skrzyżowania ze sobą dwóch przypadkowych psów. Całe szczęście, nie każdy uznaje kundelki za brzydkie i nie warte wychowywania. Szczeniak kundla może być równie uroczy, co rasowy pies.

Mieszańce traktowane są z góry, bo ciężko jest rozszyfrować pochodzenie takich psów. Najczęściej w ogóle nie można dojść do ich genów. Przygarniając szczeniaka kundla nie wiadomo zatem, czego spodziewać się po takim maluszku. Nie można przewidzieć charakteru pieska ani tego, jak wyglądać będzie w przyszłości – zwłaszcza nie znając jego rodziców. Polski kundelek nawet, gdy będzie to pies z długimi uszami posiada jednak pewną przeważającą cechę. Jest odporny prawie na wszystko. Rasowe duże lub małe psy są bardziej podatne na różne schorzenia genetyczne, głównie ze względu na wynik rygorystycznych selekcji. O kundlach nie można powiedzieć tego samego. Są bowiem wynikiem skrzyżowania się dwóch odmiennych ras, co czyni je silniejszymi fizycznie w przyszłości. Polski kundel mniej choruje, żyjąc dłużej od swoich rasowych przyjaciół.

Co warto wiedzieć na temat kundelków?

Kundel jest mieszańcem dwóch odrębnych, niekiedy mocno różniących się od siebie ras – czarne z białymi, małe z dużymi bądź inne krzyżówki. Czasem jest to połączenie celowe, innym razem kompletnie przypadkowe. Warto wiedzieć jednak, że kundel w Polsce nie był kiedyś typowym mieszańcem. Dawniej spotykany był głównie w miejscach, gdzie psy puszczane były wolno przez swoich opiekunów (np. na wsi). Mieszańce określane są dziś głównie jako psy z pseudohodowli – rozmnażane przez niewykwalifikowanego właściciela, nie mającego uprawnień do hodowania psów i krzyżującego je wyłącznie w celach zarobkowych. Dziś mieszańce i kundelki to zamiennie stosowane określenia na psy będące połączeniem dwóch odrębnych ras. Nie powinno się oczywiście przekreślać kundelka, na piedestale stawiając wyłącznie rasowe psy. Wszystkie białe, czarne, niewielkie bądź olbrzymie psy są bowiem na swój sposób niepowtarzalne.

Ogromną przewagą kundelków jest ich zdrowie. Właściciele kundli rzadziej chodzą ze swoimi pupilami do weterynarza, wydając tym sposobem mniej pieniędzy na jego leczenie lub specjalistyczne preparaty do pielęgnowania sierści. Przewagą kundla jest też jego niska cena – kundle są często oddawane za darmo lub czekają do zaadoptowania w schronisku. W związku z tym pojawiają się jednak pewne minusy posiadania kundla, o czym pomówimy za chwilę. Jeśli szukasz ciekawych informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o psach do towarzystwa.

Czym wyróżnia się pies kundel? Charakterystyka psa kundla

Jakie są minusy posiadania kundla?

Przychodzisz do schroniska, a tam czeka śliczny szczeniak – kundelek, mały pies z długimi uszami. Wygląd kundla nie mówi jednak zbyt wiele o maluszku. Do minusów posiadania mieszańca zalicza się brak wiedzy na temat pochodzenia psa. Nie będziesz zatem miał pewności, jak duży urośnie pies i jaki będzie jego ostateczny wygląd. Właściciel nie będzie również w stanie przewidzieć zachowania swojego psa. Zwłaszcza u szczeniaków ze schroniska często pojawia się problem wychowania czworonoga. Niektóre z tych sympatycznych z wyglądu maluchów mają za sobą traumatyczne przeżycia, które mogą spowodować wycofanie u psów.

Rodowód nie zawsze będzie świadczył o dobrym zachowaniu psa, jednak na jego podstawie można mniej więcej przewidzieć opis charakteru. Jeżeli hodowla będzie legalna i działająca zgodnie z przeznaczeniem, rasowy pies zostanie dobrze wychowany przez opiekunów – dorastając w doskonałych warunkach. W przypadku mieszańca może być większy problem. Jeżeli przeszedł trudne dzieciństwo może pojawić się u niego strach lub agresja, wywołana stresującym życiem albo znęcaniem się nad nim. Niezależnie od pochodzenia psa to jego przyszły opiekun ma główne zadanie wychować czworonoga tak, by żył w szczęściu i był bezpieczny w nowym domu.