Patterdale Terrier – opis, charakter, wymagania, porady

Opis rasy, pielęgnacja, charakter – patterdale terrier

Nie jest to młoda rasa, a mimo to rzadko można ją spotkać poza Wielką Brytanią. Tym psem głównie interesują się myśliwi. Patterdale terrier poluje m.in. na lisy oraz szczury. Wysokość przedstawicieli tej rasy mieści się w granicy 28-38 cm. Waga tego psa wynosi ok. 6 kg.

Jest to mały pies. Ma trójkątne, opadające uszy oraz szeroko rozstawione oczy. Jego ogon jest wysoko osadzony, ale pies nie powinien go nosić nad grzbietem. Występuje w odmianie krótkowłosej i szorstkowłosej. Ma gęsty podszerstek. Dopuszczalne umaszczenia w rasie to m.in. czarny, brązowy, czerwony, wątrobiany. Białe znaczenia mogą występować tylko na kończynach i klatce piersiowej.

Pies ten na co dzień wymaga niewielkiej pielęgnacji, ale w okresie linienia należy go częściej szczotkować. Regularnie trzeba sprawdzać stan jego uszu, oczu, zębów i pazurków. Jeśli nie czujesz się pewnie, zarówno obcinanie pazurów u kota, jak i u psa, możesz zlecić weterynarzowi. Koszt takiej wizyty to ok. 10 – 15 zł. Czasami zwierzęta same spiłowują pazury i ten zabieg nie jest konieczny.

Patterdale terrier jest przyzwyczajony do pracy, więc potrzebuje bardzo dużo ruchu i nie nadaje się na kanapowca. To zwinny i szybki pies, który dobrze sprawdzi się w psich sportach takich jak np. agility. Należy zapewnić mu dużo aktywności w ciągu dnia, inaczej może zacząć niszczyć rzeczy właściciela. Przywiązuje się do rodziny i nadaje się na stróża, ale nie sprawdzi się jako towarzysz dla małego dziecka. W czasie szkolenia należy zachowywać się wobec niego łagodnie, ale też konsekwentnie i stanowczo.

To inteligentny piesek, który zazwyczaj szybko się uczy. Tego psa można spuszczać ze smyczy tylko na ogrodzonym terenie, ponieważ istnieje ryzyko, że rzuci się w pościg za jakimś uciekającym stworzeniem. Ze względu na silnie rozwinięty instynkt łowiecki, nie poleca się go do domu z małymi zwierzętami (np. kotami, świnkami morskimi, królikami). Patterdale terrier lubi dużo szczekać. Ten pies bywa dominujący.

Hodowla rasowych psów – opis, opinie o patterdale terrier

W przypadku mniej znanych ras psów trudniej trafić na pseudohodowle, ale nigdy nie można tracić czujności. Przede wszystkim zwróć uwagę na to, gdzie zapisana jest hodowla. W naszym kraju działa Związek Kynologiczny w Polsce, który jest częścią FCI. Jednak warto wiedzieć, że niektóre rasy psów nie są uznane przez Międzynarodową Federację Kynologiczną i wtedy należy dobrze sprawdzić, do jakiej organizacji może należeć legalna hodowla.

Hodowcy bardzo często zamieszczają informacje o nowych miotach na swoich stronach internetowych oraz fanpage na Facebooku. Możesz także przejrzeć portale ogłoszeniowe (np. olx.pl), ponieważ tam również wystawiane są szczeniaki na sprzedaż. Jeśli nie sprowadzasz psa zza granicy, to warto najpierw pojechać do hodowli i sprawdzić warunki, w jakich wychowują się pieski.

Szczeniaki, które opuszczają hodowlę, muszą mieć skończone 8 tygodni. W książęce zdrowia powinny być zapisane szczepienia (2-3 razy) oraz odrobaczania (1-2 razy). Obowiązkowy jest CHIP wszczepiany pod skórę. Rasowe pieski nie otrzymują rodowodu, a metryczkę urodzenia. Z tym dokumentem można udać się do lokalnego oddziału ZKwP i wyrobić rodowód pieska. A może zainteresuje cię także ten artykuł o parson russell terrierze?

Cena patterdale terrier – ile kosztują rasowe szczeniaki?

Appenzeller kosztuje ok. 2500 – 3000 zł, fox terrier ok. 2500 – 4000 zł, a belgian malinois ok. 2000 – 3500 zł. Z kolei patterdale terrier często dostępny jest już za ok. 1500 zł. Ostateczna cena zależy od: renomy hodowli, wieku i płci pieska, jego przeznaczenia, linii genów, osiągnięć rodziców i stopnia wpasowania we wzorzec. Zdarzają się sytuacje, w których hodowcy decydują się na zaniżenie ceny, np. pies jest już starszy, cierpi na jakąś nieuleczalną chorobę lub wrócił do hodowli.

W przypadku tej ostatniej kwestii hodowcy niekiedy decydują się nawet za darmo na przekazanie pieska do nowego domu, ponieważ sami nie mogą pozwolić sobie na dołączenie do stada dorosłego osobnika. Dotyczy to zwłaszcza piesków, które są po przejściach (np. były trzymane w kojcu, izolowane od ludzi i innych zwierząt, stosowano wobec nich przemoc). Ułożenie takiego psa może być bardzo trudne i hodowcy liczą się z tym, że nie każdy może się tego podjąć.