Owczarek środkowoazjatycki – opis i zdjęcia

Historia rasy środkowoazjatyckiej

Według kynologicznej literatury rosyjskiej, dawniej owczarek środkowoazjatycki był owczarkiem turkmeńskim. Od zawsze należał on do psów silnych, odważnych, a także czujnie pilnujących swojego terenu. Jednak, ciężko jest dziś jednoznacznie stwierdzić, skąd i z jakiego okresu pochodzi ten azjatycki pies. Szacuje się, że pierwszy szczeniak środkowoazjatycki mógł pojawić się ok. 4, a nawet 5 tysięcy lat temu – czyli wcześniej, niż np. husky syberyjski bądź szczeniaki wyżła weimarskiego. Kynolodzy zgadzają się jednak co do tego, że pies wschodnioazjatycki nie był stworzony do walki, a do stróżowania – dorosły owczarek środkowoazjatycki miał pilnować zarówno dobytku właścicieli, jak i pasącego się stada.

Wiele osób przez to, iż owczarek sprawował opiekę nad stadem myśli, że jest to pies typowo pasterski. Otóż, praca przy stadzie i zaganianie owiec należy do zadań lżejszych od owczarka środkowoazjatyckiego psów. Pies pasterski nie tylko zagania stado, ale i chroni je przed groźnymi drapieżnikami. A więc, jest gotowy do walki z nimi, będąc obrońcą i stróżem dobytku. W Turkmenii z tego też względu mówiono o środkowoazjatyckim owczarku „dusiciel wilków”.

Ałabaje, jak mówi się również na owczarki środkowoazjatyckie, wyróżnia dość specyficzna charakterystyka. Każda hodowla owczarka środkowoazjatyckiego jednoznacznie wskazuje na to, że pies często włóczy się i ucieka. Żeby do tego nie dochodziło, należy zacząć psa szybko socjalizować – od jak najmłodszych miesięcy. Należy też wziąć pod uwagę, że pies azjata będzie o wiele potężniejszy, niż suka. Będzie on również bardziej oporny na socjalizację i będzie silniej bronił swojego terenu. Suczki zaś wykazują w tej kwestii większą ostrożność, oszczekując i atakując wyłącznie z konieczności. Ałabaje, mimo to, mają dość łagodne usposobienie. A może zainteresuje cię także ten artykuł o charakterze owczarka niemieckiego?

Opis wyglądu owczarka środkowoazjatyckiego – waga, długość życia, umaszczenie

Owczarek środkowoazjatycki jest o wiele większy niż np. husky syberyjski bądź szczeniaki wyżła weimarskiego (pies europejski). Dorosły samiec mierzy bowiem pomiędzy 70, a 75 cm – zaś suczka mierzy średnio między 65, a 70 cm. Wschodnioazjatycki szczeniak w dorosłym życiu osiąga wagę między 50, a 55 kg (samiec), a suka ok. 40-45 kg. Rozmiar psów jest naprawdę imponujący. Według klasyfikacji FCI, pieski zalicza się do grupy 2 – czyli do molosów, pinczerów i sznaucerów, a także szwajcarskich psów górskich. Sekcja zaś, jaką zajmują w klasyfikacji, to również 2 (molosy).

Jeżeli chodzi o wygląd owczarka środkowoazjatyckiego, najczęściej spotykany kolor sierści to czarny, biały albo mieszany. Generalnie, większość umaszczeń jest uznawana przez FCI pod warunkiem, że nie jest to kolor błękitny, czekoladowy albo czarny zmieszany z rudym. Psy mają grubą sierść, będącą gęstą i twardą. Owczarka środkowoazjatyckiego można spotkać w wersji:

  • krótkowłosej (długość włosia ok. 3-5 cm),
  • długowłosej (długość włosia ok. 7-10 cm).

Polecane karmy dla psów - sprawdź ceny!

Pies ten nie wygląda, jak dobrze nam znany owczarek europejski (np. niemiecki). Opis wskazuje na harmonijnie rozbudowane i umięśnione ciało psa, masywność i siłę. Najbardziej pożądanymi są wysokie i potężne psy, które mają prostokątną i masywną głowę. Azjatycki owczarek ma owalne oczy, a także trójkątny kształt uszu, które są nisko osadzone. Długość życia psa to średnio między 10, a 12 lat. Cena za owczarka środkowoazjatyckiego to zaś między 3000, a nawet… 20000 złotych! Hodowla owczarka środkowoazjatyckiego może żądać różnej ceny, która zależna jest przede wszystkim od:

  • osiągnięć rodziców szczeniaka,
  • zbliżenia psa do wzorca rasy FCI,
  • renomy hodowli.

Usposobienie owczarka środkowoazjatyckiego – co warto wiedzieć o rasie?

Pies azjata jest stworzeniem niezwykle inteligentnym i błyskotliwym. Swoją inteligencją „chwali” się jednak wyłącznie wtedy, kiedy uzna to za stosowne – jeżeli coś nie będzie warte jego uwagi, zachowa swoje mądrości dla siebie. Pod tym względem owczarki środkowoazjatyckie różnią chociażby od labradorów – w sensie, kontakt z właścicielem będą mieć równie intensywny, ale nieco krótszy. Owczarki środkowoazjatyckie lubią towarzyszyć człowiekowi w codziennych zajęciach, jednak też nie będą robić tego notorycznie, „przyklejone” do nogi opiekuna. Większość zależeć będzie głównie od tego, w jaki sposób wychowa się swojego pieska. Nie można go ani ograniczać, ani też dawać zbyt wiele swobody.

Przez specyficzny charakter ciężko jest tak naprawdę wpasować owczarka azjatę w jakiekolwiek „psie ramy”. Na pewno bardzo ważna będzie socjalizacja szczeniaka – tylko w ten sposób można bowiem uwarunkować jego prawidłowy rozwój, a także nauczyć go dobrych manier. Jeżeli nie skupisz się na wychowaniu swojego azjaty, z całą pewnością z czasem może on stać się nieprzyjemny i czasem agresywny w zachowaniu. Niestety, każdy pies jest drapieżnikiem – a więc, niezależnie od rasy i wielkości czworonoga, należy go odpowiednio wytresować i nauczyć pewnych zachowań. Nigdy nie można przewidzieć, co w danej chwili siedzi psu w głowie.

Owczarek środkowoazjatycki na trawie
Jaki charakter ma pies rasy owczarek środkowoazjatycki, czyli co warto o nim wiedzieć

Charakterystyka owczarków środkowoazjatyckich

Zachowanie owczarka środkowoazjatyckiego

Owczarki środkowoazjatyckie nie są psami groźnymi, ale trochę niedostępnymi i pewnymi siebie. Nie są to „psy do tulenia”, jak np. inne większe rasy. Ich charakter jest dość specyficzny, a psy lubią być niezależne i samodzielne. Oczywiście nie sprawia to, że pies nigdy nie przywiązuje się do swojego właściciela. Owszem, przywiązuje się do niego, jednak okazuje mu uczucia na swój własny, indywidualny sposób. Warto dodać, że pieski te lubią się bawić, mimo że ich poziom aktywności nie należy do wysokich. Kiedy psy nie zajmują się pracą, zdecydowanie preferują położyć się np. na tapczanie i obserwować domowników. Aportowanie czy bieganie za kijem to nie jest ich ulubione zajęcie.

Owczarki środkowoazjatyckie należą do psów zrównoważonych i spokojnych, jednak też są znakomitymi stróżami – o czym wspominaliśmy już wcześniej. Jeżeli więc owczarek środkowoazjatycki wyczuje z daleka np. intruza, na pewno będzie głośno i donośnie szczekać. Weź to pod uwagę zwłaszcza, kiedy masz przewrażliwionych sąsiadów. Generalnie, środkowoazjatyckie owczarki nie przepadają za obcymi i są bardzo terytorialne. Działają szybko, będąc czujne i pewne siebie. Mimo, że rasa nie jest ufna wobec nieznajomych, na pewno nie będzie ich bez powodu atakować.

Inteligencja owczarków azjatyckich jest na wysokim poziomie, jednak może być to przeszkodą w ich poprawnym ułożeniu. Azjatycki pies nie lubi ślepo podążać za komendami i wskazówkami, więc możesz mieć nie lada problem w jego wychowaniu. Owczarek środkowoazjatycki woli działać niezależnie i samodzielnie, więc pomoc opiekuna nie będzie mu na nic potrzebna. Jeżeli jednak taki pies zostanie odpowiednio przeszkolony, będzie mógł współpracować z człowiekiem (np. w policji).

Zdrowie, pielęgnacja i żywienie owczarków środkowoazjatyckich

Rasa ta dorastała w dość ciężkich warunkach i klimacie, który panuje w Azji Centralnej. Nie masz więc powodów do obaw, jeżeli chcesz wypuścić swojego azjatę na swój polski ogródek! Owczarki środkowoazjatyckie posiadają mocną budowę ciała, której nie straszne będą zmiany klimatyczne – mroźne zimy albo srogie, dokuczliwe upały. Oczywiście fakt, że owczarek środkowoazjatycki jest w stanie przetrwać ciężką zimę nie oznacza, że możesz go pozostawić samemu sobie podczas silnego mrozu. Tak samo, w przypadku temperatury powyżej 30 stopni nie wolno zostawić go na pełnym słońcu – jak żadnego innego psa. Owczarkowi należy wówczas zapewnić jakieś miejsce, które będzie zacienione, chłodne i z dostępem do świeżej wody.

Tak, owczarek środkowoazjatycki to wyjątkowa rasa, będąca odporna na zewnętrzne warunki pogodowe. Pieski praktycznie nie chorują, a także nie są trudne w pielęgnacji – wystarczy regularnie czesać psa w okresie linienia, żeby pozbyć się martwego włosia. Psy nie wykazują skłonności do przybierania na wadze – choć wiadomo, przez złe jego odżywianie piesek może przytyć zupełnie tak, jak każdy inny. Tym bardziej, że ałabaj raczej niechętnie się rusza. Czy piesek o takiej odporności choruje więc na cokolwiek? Tak, narażony jest na dysplazję stawów biodrowych i łokciowych, a także na skręt żołądka.

Jeżeli chodzi o karmienie psów, nie potrzebują one specjalistycznej diety albo żywienia. Dobrym rozwiązaniem zawsze będzie odpowiednio zbilansowana karma wysokiej jakości bądź przygotowywanie psu posiłków samodzielnie. Tak, jak w przypadku każdej innej rasy, ilość porcji i sposób żywienia zależeć będzie od wieku, stanu zdrowia oraz aktywności pieska.

ikona podziel się Przekaż dalej