Owczarek irlandzki – opis, usposobienie, wymagania, pielęgnacja

Owczarek irlandzki - jak naprawdę nazywa się ten pies?

Nie każdy pies ma w swojej nazwie słowo „owczarek”. Irlandzki może być np.: wilczarz, spaniel wodny, seter, terrier i kerry blue terrier. Owczarek tybetański to tak naprawdę mastif tybetański, z kolei owczarek walijski to np. Welsh Corgi Cardigan lub Pembroke. Istnieje za to owczarek szkocki długowłosy.

Określenie „owczarek irlandzki” najlepiej pasuje do wilczarza irlandzkiego. Jest to bardzo duży pies. Minimalna wysokość w kłębie u samca wynosi 79 cm, a u samicy 71 cm. Pożądany wzrost samców mieści się w przedziale od 81 do 84 cm. Pies może być większe, ważne jest tylko to, aby zostały zachowane proporcje. Wzorca rasy podaje, że pies musi ważyć co najmniej 54,5 kg, a suczka 40,5 kg.

Wilczarz irlandzki może być szary, czysto biały, czerwony (rudy), czarny, pręgowany, płowy, a także dopuszczalne są wszystkie umaszczenia występujące u deerhounda. Szata wilczarza irlandzkiego składa się z dwóch warstw. Podszerstek jest gęsty, krótki i miękki. Włos okrywowy jest szorstki i twardy na głowie, kończynach i tułowiu. Długi i drutowaty włos (mocno szorstki) znajduje się na brodzie (pod żuchwą) i nad oczami.

Sierść wilczarza chroni go przed niepogodą, nie trzyma brudu i jest stosunkowo łatwa w utrzymaniu. Tego psa trzeba regularnie szczotkować, aby pozbyć się martwych włosów. Należy kontrolować jego stan zębów, uszu, oczu oraz pazurów. Psy tej rasy kąpie się sporadycznie, tylko gdy zajdzie taka potrzeba. Należy wtedy stosować odpowiedni szampon dla psów szorstkowłosych. Sierść wilczarza irlandzkiego musi być trymowana oraz korygowana za pomocą nożyczek.

Jaki charakter ma wilczarz irlandzki?

Jest bardzo przywiązany do rodziny, a zwłaszcza do swojego właściciela. Wilczarz to wrażliwy piesek, który potrzebuje stałego kontaktu z człowiekiem i przez to nie nadaje się do życia w kojcu. Jest cierpliwy do dzieci, ale nie powinien zostawać sam z małymi dziećmi, ponieważ jest bardzo duży i nieświadomie może zrobić im krzywdę. Za młodu pies ten jest żywiołowy, a potem się nieco uspokaja. Nie powinien być zmuszany do bardzo długiego wysiłku, ale w ciągu dnia potrzebuje dużo ruchu. Ten pies musi się wybiegać.

Nie jest to pies, który nadaje się na stróża. Choć jest duży i może odstraszać intruzów swoim wyglądem, to wilczarz jest psem nieagresywnym i nie czuje potrzeby ochrony terytorium. Zazwyczaj jest przyjacielsko nastawiony do obcych, choć czasami może podchodzić do nich z rezerwą.

Wilczarz nie jest lękliwy czy nadpobudliwy, ale odważny i o umiarkowanym temperamencie. Nie należy spodziewać się po tym psie całkowitego posłuszeństwa. Lubi podejmować własne decyzje, ale odpowiednio zachęcony będzie się uczył nowych komend i współpracował z opiekunem, z którym łączy go emocjonalna więź.

Nie można krzyczeć na wilczarza. Trzeba podchodzić do niego łagodnie, lecz nie można zapominać o konsekwencji. Warto wybrać się z nim do psiego przedszkola, aby nauczył się obcować z innymi psami. Raczej nie powinien mieć problemów z zaakceptowaniem innych psów (zwłaszcza takich, które nie mają silnego charakteru i nie próbują dominować w domowym stadzie), ale jeśli zostanie zaatakowany, to będzie się bronił. A może zainteresują cię także zebrane w tym miejscu artykuły o rasach brytyjskich?

Hodowla a pseudohodowla – opinie, informacje

Rasowe szczeniaki przeważnie kosztują ok. 2000 – 4000 zł. Cena welsh corgi pembroke jest jednak większa, bo zazwyczaj trzeba za niego zapłacić ok. 4500 – 5000 zł. Wilczarz irlandzki jest jeszcze droższy. Jego można dostać za ok. 5000 – 6000 zł, choć czasami cena za szczeniaki jest mniejsza (np. 2500 zł).

Ostateczna cena zależy od tego, czy szczeniak wpasowuje się we wzorzec rasy i pochodzi z ciekawej linii genowej, a jego rodzice mają dobre osiągnięcia na wystawach. Istotna jest renoma hodowli. Początkujący hodowcy mogą sprzedać pierwszy miot taniej.

Przeglądając ogłoszenia, w oczy rzuca się nie tylko cena, ale i zdjęcia. Tak naprawdę ważniejszy jest opis i zawarte w nim informacje. Zdjęcia można ustawić, a niższa cena może wynikać z faktu, że pies nie wpasowuje się we wzorzec rasy. Zanim jednak przeczytasz opis, zwróć uwagę na nagłówek. Pies nie może być „w typie rasy”, bo oznacza to, że nie jest rasowy i pochodzi z pseudohodowli. W ogłoszeniu powinny znajdować się dane szczeniaka (data urodzenia, charakter, umaszczenie itd.) oraz parę słów o hodowli. Legalna hodowla powinna przynależeć do odpowiedniego stowarzyszenia. Jeśli rasa jest uznana przez FCI, szukaj hodowli zrzeszonych tylko w ZKwP. Opinie o hodowlach można poczytać na forum miłośników rasy na Facebooku.