Owczarek francuski beauceron - charakterystyka, usposobienie, opinie

Owczarek francuski beauceron – pochodzenie, wygląd

Rys historyczny rasy

Nazwa beauceron pochodzi od Beauce – nazwy regionu rolniczego w północnej Francji. Korzenie rasy sięgają końca XIV wieku (w każdym razie z tego okresu pochodzi pierwszy opis), kiedy do polowań na dziki i niedźwiedzie wykorzystywano krótkowłose psy o szarej maści z ciemnymi plamami i ciemnym znaczeniem w kształcie litery V na głowie, z portkami na tylnych kończynach i długim, hakowato zawiniętym na końcu ogonie. Kolejne odnalezione opisy pochodzą z wieku XVI i XVIII i są podobne do powyższego.

Dopiero jednak w 1809 roku po raz pierwszy wyodrębniono dwa typy owczarków – nizinnego i górskiego. Pierwszy był lżejszy, bardziej ruchliwy, zwinniejszy i miał dłuższą sierść. Wykorzystywany był do pasienia i zaganiania owiec. Drugi pełnił rolę stróża stad, wypasanych na pastwiskach górskich i leśnych, gdzie grasowały wilki. Owczarek ten odznaczał się wyjątkową odwagą i walecznością, miał krótki, gruby włos i umaszczenie rude lub czarne.

W końcu XIX wieku (rok 1896) ustalono nazwy dla obu tych owczarków. Długowłosy otrzymał nazwę Berger de Brie (biard), a krótkowłosy – Berger de Beauce (beauceron). Nazwy te funkcjonują do dziś i jako takie figurują w systematyce ras FCI. Wkrótce potem zostały opracowane rodowody obu ras. Utworzono też klub briarda i beaucerona (Club Francais du Chien de Berger), którego zadaniem było dbanie o jednolitość eksterieru (wyglądu) i zachowanie użytkowego charakteru ras.

Owczarek francuski beauceron - opis wyglądu i budowa beaucerona

Owczarek francuski beauceron jest psem dużym, masywnym, mocno zbudowanym i silnie umięśnionym, ale nie ociężałym. Ma mocną, ale szlachetną głowę o ledwie zaznaczonym stopie, mózgoczaszka i trzewioczaszka są jednakowej długości. Nos zawsze czarny. Zgryz nożycowy, uzębienie mocne. Oczy lekko owalne, ciemnobrązowe, u arlekina dopuszczalne porcelanowe. Uszy są wysoko osadzone. Niegdyś cięte, obecnie pozostawione naturalne (zakaz kopiowania), noszone z czubkami zagiętymi do przodu (częściowo załamane) lub zwisające, ale nie mogą wisieć płasko przy policzkach. Ucho niecięte mierzy ½ długości głowy.

Cechą charakterystyczną rasy są podwójne wilcze pazury (tzw. ergos), które wyglądają jak dwa oddzielne palce, każdy zakończony pazurem i powinny znajdować się jak najbliżej łapy.

Szata beaucerona jest dwuwarstwowa. Na głowie włos okrywowy jest krótki i gładki, na tułowiu krótki, gęsty, sztywny i przylegający. Z tyłu kończyn tylnych obowiązkowe niewielkie portki, na ogonie szczotka. Podszerstek krótki, delikatny i gęsty, w kolorze szarym (mysim), nie może przeświecać przez włos okrywowy.

Umaszczenie:

• Czarne podpalane – najczęściej spotykane („czerwona pończocha”). Kolor czarny bez przejaśnień, podpalanie w kolorze jaskraworudym (wiewiórczym), rozmieszczone nad oczami (plamki), po bokach kufy, zwężając się ku policzkom i nie dochodząc do wysokości uszu, na klatce piersiowej (dwie plamy), na spodzie szyi, spodniej stronie ogona i na nogach, zanikając ku górze. Po zewnętrznej stronie kończyn nie mogą sięgać 1/3 ich długości, od wewnątrz mogą sięgać wyżej
• Arlekin – szary w czarne plamy z podpalaniem. Kolor szary i czarny rozłożone po równo, choć możliwa jest niewielka przewaga czerni. Podpalanie w takim samym kolorze i rozłożone tak samo, jak u osobników czarnych podpalanych. Dopuszcza się niewielkie białe znaczenie na piersi (takie samo, jak może mieć np. owczarek pikardyjski). Osobniki o umaszczeniu arlekin spotykane są bardzo rzadko.

Wysokość w kłębie psów – 65-70 cm, suk – 61-68 cm (nieco większy niż wymieniony owczarek pikardyjski). Ciężar ciała psa – 32-45 kg, suki – 30-39 kg.

Niektórzy mylą szczeniaki beaucerona i rottweilera. Rzeczywiście, szczeniak beaucerona i szczeniak rottweilera wyglądają dość podobnie, ale mimo wszystko znacznie się różnią. Beauceron ma smuklejszą, nie tak masywną głowę, jest lżejszej budowy, a oprócz tego ma wilcze pazury, jakich nie ma szczeniak rottweilera. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł na temat owczarka Bergamasco.

Wśród wad dyskwalifikujących należy wymienić:

• Agresję lub lękliwość
• Wymiary poza wzorcem
• Zbyt lekką budowę
• Zbyt jasne oczy lub tęczówki porcelanowe u psów innych niż arlekiny
• Nos inny niż czarny, niedpigmentowany
• Przodozgryz lub tyłozgryz
• Braki w uzębieniu – 3 i więcej zębów
• Uszy (niecięte) naturalnie stojące i sztywne
• Brak podpalania
• U arlekinów przewaga koloru szarego nad czarnym, głowa szara bez czarnych plam
• Zbyt duża biała plama na piersi.

Charakter, pielęgnacja, żywienie i zdrowie rasy

Owczarek francuski beauceron - usposobienie i psychika beaucerona

Owczarek francuski beauceron to pies żywiołowy, ruchliwy, o dużym zasobie energii. Ma silną osobowość, ale jego charakter jest zrównoważony i stabilny. Odznacza się cierpliwością i dużą dozą dyscypliny, aczkolwiek potrafi być impulsywny. Jest bardzo wierny, oddany i przywiązany do swojej rodziny, szczególnie do dzieci, którymi się opiekuje. Akceptuje inne psy i pozostałe domowe czworonogi, choć wobec obcych zwierząt może zachować się agresywnie, pilnując swojego stada.

Pierwotne funkcje tej rasy zostały z biegiem czasu silnie ograniczone i obecnie pies ten wykorzystywany jest jako stróż, przewodnik niewidomych, ale i w służbach celnych przy wykrywaniu narkotyków i w policji. Doskonale poddaje się szkoleniu, jest bardzo pojętny i sprawdza się jako pies obrończy. Jest to rasa objęta obowiązkiem pracy (IPO), a zaliczenie testów psychicznych jest wymogiem hodowlanym.

Jak każdy owczarek, odznacza się wyjątkową inteligencją i wydaje się odgadywać życzenia swojego pana, podobnie jak owczarek niemiecki (nie owczarek alzacki – pojęcie „owczarek alzacki” zostanie wyjaśnione w innym materiale). Szczeniaki jednak wymagają wczesnej socjalizacji. Powinny być traktowane bardzo łagodnie, choć konsekwentnie i zawsze z pozytywną motywacją. Beauceron lubi ruch, zabawę i ujście dla swojej energii znajdzie (oprócz szkolenia obronnego) w szkoleniu i konkursach obedience oraz agility. Wszystkie polecenia wykonuje natychmiast i bez zastanowienia.

Jak dbać o beaucerona – pielęgnacja, zdrowie i żywienie

Pielęgnacja beaucerona nie jest kłopotliwa. Jedynie dwa razy w roku, w okresie linienia, należy go codziennie szczotkować, gdyż włos (zwłaszcza podszerstek) wychodzi kępami. W pozostałym okresie wystarczy przecierać włos irchą. Do tych zabiegów trzeba przyzwyczajać już małe szczeniaki. Oprócz tego trzeba sprawdzać regularnie stan uszu (zwłaszcza obwisłych) i pazurów, które należy skracać w miarę potrzeby.

Owczarek francuski beauceron jest psem na ogół zdrowym i odpornym na wszelkie schorzenia. Należy go jedynie regularnie odrobaczać i poddawać szczepieniom ochronnym – corocznemu obowiązkowemu przeciwko wściekliźnie i co dwa lata przeciwko pozostałym chorobom zakaźnym. Niestety, jako rasa duża może mieć przypadłości typowe dla dużych psów, jak skręt żołądka i jelit oraz dysplazję stawów biodrowych i łokciowych. Prześwietlenie stawów biodrowych jest wymogiem hodowlanym dla rasy, do hodowli kwalifikują wyniki A, B lub C.

Żywienie beaucerona nie jest skomplikowane. Można podawać karmę gotową suchą lub mokrą, przeznaczoną dla ras dużych, a w przypadku psów pracujących – dla psów aktywnych dużych ras. Karmy gotowe są zbilansowane i zawierają wszelkie niezbędne składniki odżywcze, witaminowe i mineralne.