Odrobaczanie szczeniaka krok po kroku – kiedy, jak, czym?

Odrobaczanie szczeniaka – co trzeba wiedzieć o pasożytach?

Pasożyty wewnętrzne określane potocznie jako robaki u psa stanowią zagrożenie nie tylko dla psów, ale i mieszkających z nim ludzi. Nieprzestrzeganie zasad higieny oraz brak odpowiedniej profilaktyki doprowadzić mogą bowiem do rozwoju pasożytów w organizmie człowieka. Na taką sytuację szczególnie narażone są dzieci oraz osoby o obniżonej odporności.

Większość psów styka się z pasożytami na co dzień. Właściciele nie wiedzą nawet jak często! Tymczasem od 30% do 70% powierzchni chodników, parków, skwerków i innych miejsc, w które spacerujemy z psami, zanieczyszczonych jest jajami pasożytów. Główną drogą, przez którą pojawiają się robaki u psa, jest droga pokarmowa. Do zakażenia dochodzić może zatem przez żywność, wodę oraz kontakt z odchodami innych psów, czy oblizywanie trawy.

U psów występuje pewna odporność na pasożyty, ale nie jest ona rozwinięta u najmłodszych osobników, które dodatkowo mogą zostać zakażone jeszcze w łonie matki lub wraz z jej mlekiem.

Najwięcej inwazji notuje się u psów w okresie wiosennym i jesiennym, kiedy organizmy zwierząt narażone są na spadek odporności.

Objawy inwazji pasożytniczych nie zawsze są widoczne. Oznakami robaków u psa mogą być biegunki, wzdęcia, wymioty (widoczne są w nich zazwyczaj glisty), zaburzenia apetytu, czy utrata masy ciała. Uwagę warto zwrócić także na zmiany w poziomie aktywności szczeniąt. Zarobaczone pieski są bardziej senne, apatyczne i mniej chętne do zabawy. W późniejszym stadium przy silnej inwazji pasożyty zauważalne są w kale oraz na sierści psów.

W przypadku zaobserwowania objawów i potwierdzenia inwazji badaniem kału wykonywanym w gabinetach weterynaryjnych konieczne jest leczenie, które polega na podaniu preparatów celowanych pod kątem zdiagnozowanego pasożyta. Podaje się je zwykle kilkukrotnie, a następnie wykonuje kontrolne badanie kału. Po potwierdzeniu inwazji u psa należy skonsultować się z lekarzem rodzinnym w celu zlecenia badań kału domowników oraz ewentualnego przepisania preparatów odrobaczających dla ludzi. Sprawdź także ten artykuł z poradami, jak nauczyć psa czystości.

Jak często odrobaczać psa?

W przypadku szczeniąt kupowanych ze sprawdzonej i rzetelnie prowadzonej hodowli pierwsze kroki profilaktyki są już zwykle podjęte i potwierdzone wpisami w książeczkach zdrowia. Hodowcy powinni przeprowadzić pierwsze odrobaczanie około 2-3 tygodnia życia szczeniąt. Następnie środki odrobaczające powinny być podawane co 14 dni aż do 2 tygodni po odsadzeniu szczeniąt od matki, które następuje zwykle około szóstego tygodnia życia. Po tym okresie zaleca się odrobaczanie co 4 tygodnie aż do momentu ukończenia przez szczenięta szóstego miesiąca życia.         

W przypadku psów przygarniętych i niemających żadnej historii pierwsze odrobaczenie najlepiej przeprowadzić po konsultacji z lekarzem weterynarii, który szacunkowo określi wiek psa i przygotuje schemat profilaktyki obejmujący odrobaczenia i szczepienia. Posiadając taki plan, możemy (przynajmniej częściowo), kontynuować profilaktykę w domu.

W okresie szczepień szczenięta odrobaczane są zwykle 7 dni przez każdym szczepieniem, by wykluczyć występowanie pasożytów, które zaburzają prawidłowe działanie używanych do tego preparatów.

Psy mieszkające w domu należy odrobaczać minimum raz na trzy miesiące, a w przypadku rodzin z dziećmi, osobami starszymi lub o obniżonej odporności nawet raz w miesiącu. Alternatywą jest badanie kału, które pozwala stwierdzić obecność jaj pasożytów w kale psa. Próbkę należy przynieść do gabinetu weterynaryjnego jak najszybciej po jej pobraniu.

Jak odrobaczyć psa?

Wiedząc już, kiedy i jak często należy przeprowadzać odrobaczenie pozostaje kwestia tego, jak to zrobić i czym?

Najlepszym rozwiązaniem jest konsultacja z lekarzem weterynarii, który dobierze postać leku oraz jego dawkę do wieku i wagi psa.

Odrobaczenie można przeprowadzać w domu, podając psu preparat zgodnie z zaleceniami producenta. Dla małych szczeniąt wygodnym rozwiązaniem są podawane doustnie pasty znajdujące się w tubostrzykawkach umożliwiających ustawianie i podanie określonej ilości substancji. Jedna tubostrzykawka wystarczy na kilka odrobaczeń u jednego psa mniejszej rasy np. yorka, ale nie będzie tak wydajna w przypadku szczeniąt ras dużych.