Najlepsze hodowle buldogów francuskich - gdzie warto kupić szczeniaka

Hodowla buldoga francuskiego – od szczeniaka do… szczeniaków

Pierwsze kroki, zakup szczenięcia z rodowodem

Wbrew krążącym opiniom założenie hodowli nie polega na tym, że kupuje się suczkę, którą się kryje, a potem zarabia ciężkie pieniądze na sprzedaży szczeniąt. Jest to nie tylko nieprawdziwy, ale szkodliwy schemat, według którego działają pseudohodowcy. Zaczyna się w następującej kolejności:

1. Zapoznanie się z literaturą fachową o wspólnym temacie „Hodowla buldogów francuskich”, wzorcem rasy, stronami internetowymi istniejących hodowli, gdzie zamieszczone są merytoryczne opinie o buldogu francuskim i ważne informacje, np. wzorzec, choroby buldoga francuskiego, itp.
2. Zwiedzanie wystaw organizowanych przez Związek Kynologiczny w Polsce pod patronatem FCI, obserwowanie, jak prezentują się buldogi francuskie na ringu, porównywanie poszczególnych okazów z wzorcem rasy, rozmowy z hodowcami i wystawcami
3. Dokonanie wyboru hodowli na podstawie wiedzy uzyskanej z powyższych obserwacji, kontakt z hodowcą, zamówienie szczenięcia – suczki i ustalenie warunków sprzedaży, oczekiwanie na miot
4. Po urodzeniu się szczeniąt – odwiedziny w hodowli, kiedy szczeniaki mają około 4 tygodni i dokonanie wyboru szczeniaka. Zawarcie pisemnej umowy z hodowcą, wpłata zadatku za szczeniaka
5. Zakupy – legowisko, miski, akcesoria, karma dla buldoga francuskiego
6. Odbiór szczeniaka w wieku 8 tygodni wraz z metryką ZKwP, wyprawką i książeczką zdrowia, wpłata pozostałej należności.

Po przywiezieniu „dziecka” do domu zaczyna się proces wychowania, kwarantanny okołoszczepiennej, oswajania malca z domownikami. Po zakończeniu cyklu szczepień można dokonać rejestracji naszego pieska w wybranym oddziale ZKwP. Nie obowiązuje rejonizacja. Na stronie Związku odnajdujemy nasz oddział i sprawdzamy, kiedy pełni dyżur kierownik sekcji buldoga francuskiego. W dniu dyżuru udajemy się do oddziału z naszym pupilem i zabieramy metrykę. Kierownik sekcji dokładnie obejrzy szczeniaka, sprawdzi stan uzębienia, wygląd w postawie i w ruchu. U psa – samca także sprawdzi prawidłowość osadzenia jąder w mosznie.

W sekretariacie oddziału opłacamy wpisowe, składkę członkowską, wyrobienie rodowodu i oddajemy metrykę, a otrzymujemy legitymację członkowską. Po kilku tygodniach otrzymujemy rodowód naszego szczeniaka. Jeśli planujesz zakup psa tej rasy, sprawdź także ten artykuł z informacjami, ile waży buldog francuski.

Hodowla buldoga francuskiego - wystawy a uprawnienia hodowlane

Regulamin Hodowli Psów Rasowych ZKwP stanowi, że pies (suka) zasadniczo otrzymuje uprawnienia hodowlane (może zostać dopuszczony do rozrodu) po spełnieniu następujących warunków:

1. Uzyskać na trzech dowolnych wystawach, w tym na minimum jednej o randze międzynarodowej lub klubowej, od trzech różnych sędziów, oceny: pies – trzy doskonałe (lokata nie ma znaczenia), suka – trzy bardzo dobre (lokata również nie ma znaczenia). Pies (suka) musi mieć ukończone 15 miesięcy i musi być zgłoszony do klasy pośredniej, użytkowej lub otwartej (dla buldogów francuskich klasy użytkowej nie organizuje się)
2. W przypadku buldoga francuskiego, który jest rasą wielkogłową, pierwsze, warunkowe krycie suki może nastąpić po ukończeniu przez nią 12 miesięcy, zatem nie będzie ona posiadać ocen uprawniających. W tym wypadku właściciel obowiązany jest uzupełnić te oceny po ukończeniu przez sukę 15 miesięcy.

Oceny wystawowe wpisywane są do rodowodu i potwierdzone pieczątką i podpisem kierownika sekcji. Do rodowodu suki wstawia się również pieczątkę o treści SUKA HODOWLANA, natomiast do rodowodu psa – PIES REPRODUKTOR.

Hodowcy, którym zależy na renomie i dobrej opinii, przeprowadzają również u swoich buldogów badanie serca, kręgosłupa i stawów. Wyniki mogą być również umieszczone w rodowodzie. Należy podkreślić, że wystawy są odpłatne (opłata zgłoszeniowa, dojazd, ew. cena noclegu, wyżywienia), kosztują też badania weterynaryjne. To ważne w aspekcie przyszłej ceny szczeniaków.

Równolegle z zaliczaniem ocen wystawowych trzeba zarejestrować przydomek hodowlany. Jest to nazwa hodowli, która jest wartością dziedziczną i chronioną. Rejestracja przydomka trwa dość długo, gdyż proponowana nazwa sprawdzana jest w repertorium przydomków w FCI i nie może się powtarzać. Dlatego wypełniając druk rejestracyjny (do pobrania na stronie ZKwP) lepiej podać kilka propozycji, aby nie powtarzać długiej procedury.

Dobry, „chwytliwy” przydomek powinien być krótki i łatwy do wymówienia we wszystkich językach. Nie warto zatem proponować nazwy np. „Z gęstych chaszczy” albo „Rozkoszny mordziaczek”, bo poza Polską nikt tego nie wymówi i będzie to problem, szczególnie dla właścicieli szczeniąt z tym przydomkiem. Rejestracja przydomka jest odpłatna.

Widzimy zatem, że zanim ruszy nasza hodowla buldoga francuskiego, trzeba będzie spełnić wiele dość kosztownych warunków. Jednak jeżeli wszystko pójdzie zgodnie z planem, już w drugim roku będzie można cieszyć się potomstwem naszej suczki.

Dobra hodowla buldogów francuskich – co to znaczy

Dobór hodowlany, outcross i inbred a dziedziczenie cech

Doborem hodowlanym nazywamy takie kojarzenie par, które umożliwia uzyskanie potomstwa o jak największej liczbie pożądanych dla rasy cech. W hodowli psów rasowych stosuje się dobór kierowany, dzielący się na dwa systemy:

• System doboru jednorodnego (homogennego), czyli kojarzenia podobnego z podobnym
• System doboru niejednorodnego (heterogennego), czyli kojarzenie niepodobnych.

Dobór heterogenny jest stosowany w celu rasotwórczym. Nas interesuje dobór jednorodny. Czyli kojarzenie w obrębie rasy, które z kolei dzieli się na metodę kojarzeń losowych (osobników wyłącznie niespokrewnionych - outcross) oraz współczesną metodę doboru, która przewiduje kojarzenia krewniacze (inbred) i tworzenie tzw. linii hodowlanych.

Nie wdając się w szczegóły, generalnie zasadą kojarzeń niekrewniaczych jest, że w zasadzie nigdy nie możemy założyć, jakie cechy będzie nosić potomstwo danej pary, ponieważ szczeniak otrzymuje zawsze po 50 proc. puli genetycznej od matki i od ojca, a odpowiadające sobie geny układają się w pary. Zawsze w parze genów jeden z nich jest dominujący i ujawnia się w fenotypie (wyglądzie), a drugi jest podporządkowany (recesywny) i może nie ujawnić się nawet przez wiele pokoleń, o ile nie spotka się z identycznym genem w dalszym procesie reprodukcji. Wówczas ujawni się fenotypowo, a szczeniak o cesze, uwarunkowanej tym genem, zwany jest homozygotą recesywną względem tego genu.

Wiele genów warunkuje wystąpienie wielu cech. Zatem przy kojarzeniu osobników niespokrewnionych można spodziewać się w miocie dużego rozrzutu różnych cech i szczeniąt dość nierównych pod względem fenotypu. Niemniej, są hodowcy, którzy przez całe lata stosują outcross w swoich hodowlach i nie uzyskują postępu hodowlanego.

Kojarzenia krewniacze natomiast mają sporo zalet, m.in.:

• Można spodziewać się wystąpienia określonych pożądanych cech u potomstwa na skutek przekazywania tych samych genów (zwiększenie homozygotyczności) – celem jest utrwalenie cech wybitnego osobnika w rodowodach obojga rodziców
• Miot jest bardziej wyrównany i szczenięta zbliżone są do siebie fenotypowo
• Można uzyskać postęp hodowlany – jest duże prawdopodobieństwo, że szczenięta będą lepsze fenotypowo od swoich rodziców.

Stosowanie inbredy w hodowli niesie jednak pewne ryzyko, w tym:

• Ujawniają się wady i choroby buldoga francuskiego dziedziczone recesywnie
• Ujawniają się niedozwolone umaszczenia (czarny, niebieski – blue)
• Wolniejsze tempo wzrostu, zmniejszenie wielkości i wydelikacenie budowy (stąd „miniaturka”, choć buldog francuski to jedna rasa, miniaturka nie istnieje)
• Ujawnienie się genów letalnych (śmiercionośnych), skłonność do resorpcji zarodków i poronień, wysoka śmiertelność okołoporodowa.

Dlatego nie zaleca się stosowania inbredu hodowcom początkującym, a jedynie bardzo doświadczonym, dysponującym również głęboką wiedzą teoretyczną. Zaleceniem tym objęte są również hodowle buldogów francuskich.