Czym jest lęk separacyjny

Psy to zwierzęta stadne, a nawet u dziko żyjących członków rodziny psowatych, takich jak lisy, wilki czy kojoty, można zaobserwować zachowania społeczne.

Lęk separacyjny u psa to zaburzenie emocjonalne, w którym zwierzę doświadcza znacznego niepokoju i stresu, gdy zostaje samo lub jest oddzielone od osób, z którymi jest emocjonalnie związane. Jest to bardzo intensywny stan, w którym pies wpada w panikę i przerażenie. Taki pies zrobi wszystko, aby wydostać się z pomieszczenia i ponownie spotkać się ze swoim opiekunem. Często dochodzi do sytuacji, w których pies stanowi sam dla siebie poważne zagrożenie, gdy z rozpaczy usiłuje wyjść z zamkniętego mieszkania. Dlatego nie można bagatelizować tego problemu i należy jak najszybciej zacząć odpowiednią pracę z takim psem.

Objawy lęku separacyjnego

Psu, który boryka się z problemem separacyjnym, towarzyszą bardzo silne emocje podczas nieobecności opiekuna. W związku z tym stara się z nimi jakoś uporać w sposób często destrukcyjny dla naszego mieszkania jak i naszego psa.

Pies może także wykazywać nadmierne pobudzenie, niespokojnie biegając po domu, drapiąc drzwi, ściany lub okna oraz intensywnie szczekając. Często można zastać zdemolowane mieszkanie, czyli rozgryzioną kanapę, krzesła i inne meble.

Zwierzęta, które cierpią na lęk separacyjny, często wykazują depresję. Mogą przestać przyjmować pokarmy, wyć, skomleć i piszczeć, dopóki ich właściciel nie wróci do domu. Dźwięki wydawane przez psa pozostawionego samemu są tak intensywne, że często utrudniają także życie sąsiadom.

Polecane karmy dla psów - sprawdź ceny!

Często takie psy niszczą także rzeczy osobiste domowników, ponieważ ich zapach przynosi chwilowe ukojenie i poczucie bezpieczeństwa. Zauważa się także nadmierne ślinienie u czworonoga.

Kolejnym objawem może być załatwiane swoich potrzeb w mieszkaniu, czy na meblach. To często wynik stresu i niepokoju związanego z rozłąką. Zwierzęta z lękiem separacyjnym często również wykazują świąd, szczególnie podczas ekscytujących powitań właściciela.

Czasami podczas rozłąki z opiekunem może nawet dojść do samookaleczeń u pupila. Osobiście się o tym przekonałam, wchodząc do domu psa, który miał problemy z separacją. Zastałam go z zakrwawioną i rozciętą łapą, od intensywnego drapania w drewniane drzwi mieszkania. Pamiętam również sytuację, z tym samym psiakiem, gdzie właściciele zamknęli go w klatce kennelowej i wyszli na parę minut do pokoju obok. Zestresowany pies usiłował wydostać się z klatki przez zamknięte drzwiczki, przeciskając się przez nie. Nie mówiąc już o skaleczeniach przez metalowe kraty, pies utknął i gdyby nie szybka reakcja właścicieli, udusiłby się. Są to bardzo przykre sytuacje, do których stosunkowo często dochodzi. Dlatego to takie ważne, aby nie bagatelizować tego problemu i zadbać o wszelkie bezpieczeństwo psa, aby nie doszło do tragedii.

Kolejnym z objawów, mogą być nawet akty agresji ze strony psa na właściciela zbierającego się do wyjścia lub stojącego przy drzwiach wyjściowych.

Przewlekły stres przerywany, który towarzyszy temu stanowi, poważnie zaburza funkcje organizmu. Zauważalne są nie tylko zachowania, takie jak zaburzenia snu, funkcji poznawczych, brak skupienia nadmierna aktywność motoryczna czy nadwrażliwość na ból, ale także objawy somatyczne, takie jak owrzodzenia błony śluzowej żołądka i jelit, wymioty, utrata sierści czy problemy z mięśniami i skórą.

Smutny pies leżący w domu
Lęk separacyjny u psa krok po kroku, czyli jakie są jego objawy, a także sposoby radzenia sobie z tym problemem

Dodatkowo, zmiany w zachowaniach socjalnych są zauważalne, włączając w to unikanie kontaktu z innymi psami. Długotrwały stres może prowadzić do wielu różnych dolegliwości fizycznych, w tym problemów z układem pokarmowym, układem krążenia, uszkodzeń zębów i dziąseł oraz innych części ciała.

Warto zdawać sobie sprawę z tych objawów i odpowiednio reagować na lęk separacyjny u naszych zwierząt, aby zapewnić im wsparcie i pomoc w przezwyciężeniu tego trudnego stanu psychicznego.

Jak rozpoznać lęk separacyjny - nagrania

Trzeba mieć na uwadze, że niekoniecznie wymienione wyżej objawy będą świadczyły o lęku separacyjnym. Przyczyn może być wiele, ale oczywiście warto zastanowić się, czy nie jest to właściwie ten problem. Dobrze wiedzieć, że czasami lęk separacyjny u psa może być niezauważalny. Po naszym wyjściu z mieszkania pies może cały dzień leżeć cichutko pod drzwiami w silnym niepokoju, czekając na nasz powrót. Nie dający żadnych dosadnych objawów, jak szczekanie, czy demolowanie domu pies także żyje w stresie, a my nawet o tym nie wiemy. Dlatego do zdiagnozowania lęku separacyjnego najważniejsze są nagrania z całego domu psa, podczas naszej nieobecności. Na rynku znajdziemy szeroki wybór kamer, w które należałoby się zaopatrzyć. To pozwoli zrozumieć, jakie emocje towarzyszą naszemu pupilowi i czy mamy do czynienia z lękiem separacyjnym. Wraz z nagranymi materiałami należy zgłosić się do specjalisty, jakim jest behawiorysta psów, aby mógł określić czy jest to rzeczywiście ten problem. W przypadku potwierdzenia diagnozy, konieczne jest opracowanie indywidualnego planu terapeutycznego. Ważne jest, aby leczyć nie tylko objawy lęku separacyjnego, ale także jego przyczyny. Sprawdź także ten artykuł: Co zrobić, gdy pies boi się burzy? Wyjaśniamy krok po kroku.

Leczenie i sposoby na radzenie sobie z lękiem separacyjnym u psa

Lęk separacyjny to złożone wyzwanie, które może pojawić się w każdym momencie życia psa, bez względu na to czy mamy starego psa, szczeniaka czy jakiej jest rasy. Nieleczony może prowadzić do nasilenia się. Warto jednak zaznaczyć, że istnieją skuteczne sposoby na leczenie, jak i zapobieganie.

  1. Pierwszym krokiem w radzeniu sobie z lękiem separacyjnym u psa jest dokładna diagnostyka. Należy skonsultować się z weterynarzem, aby upewnić się, że problem nie ma podłoża medycznego. Istnieje wiele różnych zachowań, które mogą być mylone z lękiem separacyjnym, dlatego ważne jest, aby wykluczyć inne przyczyny, takie jak problemy zdrowotne czy inne zaburzenia behawioralne.
  2. Jednym z kluczowych elementów jest nauka samodzielności. Ważne jest stopniowe wprowadzanie tego elementu i nauka psa, że opiekun zawsze wraca. Rozpoczynamy od krótkich okresów, w trakcie których pies pozostaje sam. Stopniowo wydłużamy ten czas, przyzwyczajając naszego pupila do bycia samemu. Kolejnym etapem jest wychodzenie do innego pokoju bez psa. Izolacja w osobnym pomieszczeniu lub zastosowanie bramki może pomóc psu przyzwyczaić się do bycia samemu. Podczas nauki samodzielności niezbędne jest dzielenie go na małe, akceptowalne dla psa etapy. Jeśli pies wykazuje objawy lęku, warto cofnąć się do poprzedniego etapu i kontynuować naukę bardziej stopniowo. Istnieje również opcja, aby zapewnić opiekę psu, jeśli nie mamy wystarczająco czasu na naukę samodzielności. To może być przyjaciel, sąsiad lub profesjonalny petsitter.
  3. Warto również zadbać o poczucie bezpieczeństwa psa. Możemy to osiągnąć, zapewniając mu wygodne miejsce, gdzie może się schronić i odpocząć w naszej nieobecności. To może być specjalne legowisko, buda lub klatka, ale ważne jest, aby pies miał swój azyl, gdzie czuje się bezpieczny. Ponadto warto wprowadzić rutynę i jasne zasady w życiu psa, aby zapewnić mu poczucie kontroli i przewidywalności.
  4. Rytuały związane z wyjściem i powrotem do domu także odgrywają istotną rolę w terapii. Ważne jest, aby unikać emocjonalnych pożegnań, ponieważ mogą one nasilać niepokój psa. Przy powrocie do domu także warto zachować spokój. Jeśli nasz pies przez cały czas naszej nieobecności oczekuje naszego entuzjastycznego powitania, może nigdy nie nauczyć się spokojnie odpoczywać w naszej nieobecności. Warto więc powitać psa spokojnie, kiedy emocje psa opadną.
  5. Kolejnym aspektem, który może pomóc w pracy z lękiem separacyjnym u psa, jest wykorzystanie zabawek węchowych jako elementu rytuału wyjścia. Możemy podać psu zabawkę typu Kong wypełnioną pysznym jedzeniem. Dla wielu psów stymulacja umysłowa, możliwość węszenia, lizania i gryzienia działa uspokajająco.
  6. Jeśli nasz pies jest wrażliwy na dźwięki, warto rozważyć pozostawienie włączonego telewizora lub radia na czas naszej nieobecności. Dźwięki te mogą zagłuszyć hałas dochodzący z zewnątrz, co pomaga niektórym psom uspokoić się i wyciszyć. Dla niektórych psów telewizor lub radio kojarzy się również z obecnością opiekuna, co może pomóc im w poczuciu bezpieczeństwa.
  7. Innym dobrym elementem rytuału wyjścia jest pozostawienie psu przedmiotów naszego zapachu. Zapach opiekuna zwiększa poczucie bezpieczeństwa psa i działa uspokajająco.
  8. Jeśli problemy z lękiem separacyjnym są szczególnie poważne, warto skonsultować się z weterynarzem, który może rozważyć stosowanie leków uspokajających. Jednak leki uspokajające i przeciwdepresyjne nie są rozwiązaniem na stałe i powinny być stosowane tylko w połączeniu z terapią behawioralną.

Wreszcie, pamiętajmy, że leczenie i praca z psem nad lękiem separacyjnym może być długa i wymagająca, ale z cierpliwością i odpowiednią wiedzą możemy pomóc naszemu pupilowi poprawić jego jakość życia i uczynić go bardziej komfortowym w sytuacjach rozłąki.

ikona podziel się Przekaż dalej