Łajka zachodniosyberyjska – opis, charakter, wychowanie, porady praktyczne

Łajka zachodniosyberyjska – opis rasy, opinie i zdjęcia

Jak łajka została wyhodowana? Historia psa

Łajka zachodniosyberyjska narodziła się w największym państwie na świecie, Rosji – a dokładniej w mroźnej Syberii. Na terenie Rosji od dawna żyło wiele psów, które wykorzystywane były do pomocy ludziom. Nie liczyło się to, jak pies wyglądał – ale to, jakie posiada umiejętności i czy będzie można szczeniaki wykorzystać później do różnych zadań. Na Syberii hodowano wiele różnych typów psów. Służyły one do wielu zadań, ponieważ ludzie mieli różne potrzeby i żyli w odmiennych warunkach klimatycznych. Zaczęto zestawiać ze sobą różne psy, które występowały na terenie Syberii. Psy wykorzystywano m.in. jako zwierzęta:

• zaprzęgowe,
  
• pasterskie,
  
• myśliwskie,
  
• stróżujące.

Dzięki krzyżowaniu ras wiele łajek, w tym łajka zachodniosyberyjska. Hodowla łajki zachodniosyberyjskiej rozpoczęła się w momencie, kiedy utworzono Związek Radziecki. Najpierw rasa była hodowana w aż trzech typach – pociągowym, pasterskim oraz myśliwskim. Łajek było naprawdę sporo, jednak ostatecznie FCI uznało trzy odmiany – zachodniosyberyjską, wschodniosyberyjską oraz rosyjsko-europejską. W Polsce pies ten pojawił się na początku lat 70-tych.

Łajka zachodniosyberyjska - opis wyglądu łajki zachodniosyberyjskiej

Mimo, że łajka przypomina nieco psa husky, zaliczana jest wg. klasyfikacji FCI do grupy 5 (szpice) i sekcji 2 (nordyckie psy myśliwskie). Zachodniosyberyjska łajka wymiary ma podobne, jak owczarek – suczki mierzą ok. 53-60 cm, a samce ok. 57-64 cm. Opinie właścicieli zaś wskazują na to, że waga łajek podobna jest do tej, którą osiąga dorosły owczarek szkocki krótkowłosy – czyli od 20 do 30 kg. Wygląd psa najlepiej zobrazują zdjęcia.

Szata psów jest wyjątkowa – półdługa oraz o barwie szarej z odcieniami bieli, czerwieni, brązu lub miksu kolorów. Pieski mają twardy, prosty włos okrywowy. W dotyku ich sierść jest nieco wełnista i miękka, przypominając włos taki, jaki posiada pinczer małpi. Łajki mają mocną budowę, doskonale rozwinięty kościec, głowę o kształcie trójkąta, skośne oczy, a także wysoko osadzone uszy i zawinięty ogon.

Podobnie, jak wyceniany jest owczarek niemiecki, owczarek szkocki krótkowłosy bądź pinczer małpi, tak samo wycenia się łajkę zachodniosyberyjską. Zanim ustali się ostateczną cenę, branych jest pod uwagę wiele różnych czynników, np.:

• pochodzenie rodziców psa,
  
• renoma hodowli,
  
• zbliżenie łajki do wzorca rasy FCI,
  
• płeć, wiek i charakter psa.

Wertując ogłoszenia hodowli możesz trafić na różne widełki cenowe. Przyjęło się jednak, że średnia cena za łajkę zachodniosyberyjską to między 1500, a nawet 3500 zł. Omijaj ogłoszenia, w których proponowane są miniaturki łajek zachodniosyberyjskich. Takie psy nie istnieją, więc szczeniaki z całą pewnością pochodzą z nielegalnej hodowli!

Co warto wiedzieć o łajce zachodniosyberyjskiej?

Usposobienie łajek zachodniosyberyjskich

Pies należy do twardych, lojalnych i odpornych na różne warunki atmosferyczne. Rolą psów od małego było wytropić i wypłoszyć zwierzynę łowną, stąd silny charakter psów. Aby zapanować nad nim, należy jak najwcześniej wdrożyć odpowiednie szkolenie. Pies jest niezależny, często pracując samodzielnie. Nie możesz więc oczekiwać, że łajka będzie bezwzględnie posłuszna. Niemniej jednak, możesz nauczyć psa pewnych zasad i stać się odpowiedzialny za jego socjalizację. To z całą pewnością ułatwi kontakt na poziomie „pies-opiekun”.

Mimo, że łajki zachodniosyberyjskie są niezależne, wobec właściciela są bardzo czułe i zabiegają o jego względy. Pieski lubią wysiłek fizyczny, a także zabawy – a więc, są przez to ciągle pobudzone. Dość wyraźny jest instynkt myśliwski psów, więc powinieneś wziąć na to poprawkę. Pies będzie ufał właścicielowi, jednak wobec nieznajomych będzie ostrożny. Masz niewielkie doświadczenie w opiece nad psami? A więc, łajka zachodniosyberyjska może nie być dobrym wyborem „na start” przygody z pierwszym psem. No chyba, że lubisz uprawiać dużo sportu i masz świadomość, jak bardzo wymagająca jest ta rasa.

Psy nie lubią być samotne. Jeżeli jednak zaczniesz go odpowiednio wcześniej do samotności przyzwyczajać (bo np. pracujesz), nie powinno być większych problemów. Oczywiście, na czas nieobecności należy zapewnić swojemu czworonogowi odpowiednie zajęcie, aby pupil nie siedział bezczynnie, zamknięty w czterech ścianach. Wówczas może on zacząć sam szukać sobie zajęcia i np. zniszczyć jakiś przedmiot. Sprawdź także ten artykuł z poradami, jak nauczyć psa posłuszeństwa.

Zachodniosyberyjska łajka - usposobienie łajki zachodniosyberyjskiej

Warto wiedzieć również o tym, że pies dużo szczeka – lepiej więc będzie dla niego mieszkać w domku jednorodzinnym, niż w bloku. Plusem szczekania i nieufności wobec obcych jest jednak fakt, że możesz uczynić go psem stróżującym. Jako że to rasa myśliwska, pies czasem może oddalić się od właściciela w pogoni za tropem – należy o tym pamiętać, zostawiając psa na źle zabezpieczonym terenie posesji.

Psy potrzebują dużo przestrzeni, więc mieszkanie w bloku może sprawić, że będą nieszczęśliwe. Łajki powinny biegać, ćwiczyć i ruszać się, ponieważ są przepełnione ogromną dawką energii. Jeżeli nie będą miały gdzie jej spożytkować, mogą przejawiać destrukcyjne zachowania – a to na pewno negatywnie odbije się na ich psychice. Jeżeli chodzi o zwierzęta domowe i pomieszkiwanie ich z łajką, raczej się to odradza. Nie pozwól mieszkać łajce z kotami albo drobnymi zwierzakami, ponieważ pies ma silnie rozwinięty instynkt myśliwski. Co do innych psów, będzie się z nimi dogadywać, zwłaszcza gdy przeprowadzisz psu odpowiednie szkolenie. Gorzej jednak, jeżeli będzie to zupełnie obcy i niewykastrowany samiec.

Warto jeszcze wiedzieć, jakie są łajki w stosunku do małych dzieci i starszych osób. Otóż, dla dzieci pieski są bardzo przyjazne i czują się za nie odpowiedzialne. Łajka będzie to więc doskonały towarzysz dla maluchów, zwłaszcza gdy będzie razem z dzieckiem wychowywany. Starsze osoby raczej nie powinny się decydować na psa. Łajka potrzebuje ruchu, więc starsi i schorowani ludzie będą mieć z psem wiele problemów.