Jaka jest cena grzywacza chińskiego? Zobacz, ile kosztuje szczeniak

Ile kosztuje pies z rodowodem?

Rasowe psy trochę kosztują. Cena grzywacza chińskiego przeważnie mieści się w granicach 3500-6000 zł. Zdarza się, że za niektóre osobniki trzeba zapłacić powyżej 7000 zł. Zwykle może być troszkę mniejsza lub większa kwota od tej podanej wyżej, ale nie powinna być zdecydowanie zaniżona.

Wystrzegaj się ofert, w których pieski kosztują ok. 1500 zł. Tak tanie szczeniaki dostępne są tylko w pseudohodowlach. Kupując pieska, zwróć uwagę na to, czy posiada rodowód. Musi go mieć każdy rasowy pies. Jeżeli jego hodowca zarzeka się, że jest to pies danej rasy, to musi mieć na to dowód. Inaczej jest to tylko zwierzak w typie danego psa, ale nie jest rasowy. Bardzo możliwe, że będzie obłożony chorobami genetycznymi. Samego pieska kupi się taniej, żeby później znacznie więcej pieniędzy wydać na weterynarza. Do tego dochodzi również patrzenie na cierpienie naszego czworonożnego przyjaciela. Nigdy nie jest to łatwe. A kupowanie w pseudohodowlach tylko umożliwia im dalszy rozwój.

Cena grzywacza chińskiego zależy również od renomy hodowli, wyglądu samego psa i tego, jak mocno wpasowuje się w ramy wzorca, a także od osiągnięć jego rodziców na psich wystawach. Stąd taka rozbieżność pomiędzy 3500 a 7000 zł. Zdarza się, że hodowcy oddają pieska za darmo. Dzieje się tak, gdy dany osobniki wrócił do ich hodowli. Taki piesek mógł być zwrócony przez jego poprzedniego właściciela z różnych powodów (wyjazd za granicę, rozpad małżeństwa, alergia, dziecko etc.), ale też jeżeli hodowca sam odkrył, że zwierzak jest źle traktowany, również może go odebrać. I wtedy szuka dla niego dobrego domu, nie licząc jednak na dodatkowy zysk. Taki piesek jest już przeważnie starszy (np. roczny) i hodowca również liczy się z tym, że ciężej znaleźć dla takiego zwierzaka nowego właściciela. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł o ciekawych chińskich rasach psów.

Hodowla rasowych psów

Hodowla jest czasochłonna i pracochłonna. Osoba decydująca się na to powinna znać się na psach, ich żywieniu, chorobach i tresurze, a także ciągle uzupełniać tę wiedzę. Sam opis rasy nie wystarczy, aby ją poznać. Hodowca musi zrozumieć swoje psy i nauczyć się je kontrolować, aby nie zagrażały ani jemu, ani nikomu innemu. Szczenięta wynoszą różne przyzwyczajenia z hodowli, dlatego warto wybrać taką, w której zwierzęta są dobrze traktowane.

Przeglądając ogłoszenia, pierwsze w oczy rzucają się zdjęcia. One są ważne, ale nie najważniejsze. Przez zdjęcia można wstępnie ocenić, czy szczeniaki są zadbane i trzymane w czystych warunkach, ale to opis jest kluczowy, ponieważ to tam znajdziemy najważniejsze informacje. Hodowla powinna być zrzeszona w odpowiednim stowarzyszeniu lub klubie rasy. Szczenięta mogą być oddane, dopiero gdy skończą 8 tygodni. W tym czasie powinny być dwa razy odrobaczone, raz zaszczepione, a także powinien mieć wszczepiony CHIP. Zdarza się, że w ogłoszeniach hodowcy pokrótce wspominają hodowlę oraz osiągnięcia swoich psów.

W pseudohodowlach nie dba się o zwierzęta. Przede wszystkim liczy się tam ich liczba, a nie jakość. Zdarza się, że w takim miejscu hodowane jest kilka ras psów, od małych po duże. Owszem, istnieją hodowle, które mają dwie rasy psów, ale przeważnie mają także sporo miejsca, aby sobie na to pozwolić. W pseudohodowlach nawet nie zaprzątają sobie tym głowy. Tam kojarzone są ze sobą osobniki zbyt blisko spokrewnione, chore a czasem także innej rasy. Zwierzaki sprzedawane są tanio, ponieważ ich hodowca nie wkłada dużo wysiłku w dbanie o hodowlę, a tylko chce szybko zarobić. Bardzo łatwo zweryfikować, czy trafiliśmy na taką hodowlę. Można to wywnioskować po sposobie, w jakim hodowca odnosi się do swoich psów (np. trzyma szczeniaki na mrozie i polewa je wodą) oraz po samych warunkach, jakie tam panują.

Nagi czy owłosiony – czy grzywacz chiński może być długowłosy?

Grzywacze są same w sobie małe. Mogą osiągnąć wagę od 3 do 5 kg, a wysokość w kłębie u psów wynosi od 28 do 33 cm, a u suk od 23 do 30 cm. Nie używa się określenia „miniaturka” w odniesieniu do tych psów.

Istnieją rasy psów bez sierści i włosów. Grzywacze zaliczają się do nich, ale tylko w pewnym stopniu. Występują dwie odmiany: nagi i długowłosy. Pierwszy z nich nie jest całkowicie bezwłosy, ponieważ posiada włosy na ogonie, łapach i głowie. Grzywacz chiński z włosami na całym ciele (tzw. woalką) to odmiana powder puff. Ten pies jest całkowicie owłosiony. Gdyby nie ta odmiana, bezwłose grzywacze nie mogłyby być dalej rozmnażane. W jednym miocie rodzą się szczenięta obu odmian.