Jak zostać przywódcą swojego psa? Praktyczne wskazówki

Czy pies posiada swojego Pana? Co oznacza przywództwo stada?

Zanim odpowiemy na pytanie, jak zostać przywódcą psa, musimy najpierw określić, co właściwie oznacza to pojęcie. Przywódca stada to osoba, która pełni rolę autorytetu oraz opiekuna. To człowiek, z którym pies może czuć się bezpiecznie, respektuje jego polecenia i uważa za wzór.

Nie chodzi tu o relacje Pan – poddany. Określenie Pana swojego psa nie powinno wiązać się z teorią dominacji. Relacja Pan – poddany, opierająca się na całkowitym podporządkowaniu nie jest najlepszą metodą. Teoria dominacji Fishera powstała po II wojnie światowej, kiedy to pojęcie Pana i psa było kojarzone z pełnym, wymuszanym przemocą podporządkowaniem. W XXI wieku wiemy już, że tresura metodą wzmocnień negatywnych to nie najlepszy sposób na pozyskanie wiernego, lojalnego towarzysza. Przywódca psiego stada, Pan to osoba, która wzbudziła w psie zaufanie i nakłoniła go do lojalności.

Zdaniem behawiorystów, najlepszym rozwiązaniem jest wychowanie/tresura metodami wzmocnień pozytywnych. Pan, właściciel powinien regularnie nagradzać pieska i traktować go z szacunkiem. Jednocześnie nie może dopuścić do tego, by pies robił wszystko, na co ma ochotę. Wychowanie powinno obejmować przynajmniej podstawowe komendy posłuszeństwa, a nauka przebiegać z wykorzystaniem motywacji. Pies uczy się, bo chce i jest zmotywowany, a nie dlatego, że dostał nakaz od swojego Pana. W ten sposób budujemy odpowiednie relacje ze swoim pupilem, a nauka może stać się przyjemnością dla dwóch stron.

Prosty sposób na zdobycie przywództwa stada – zrozumienie potrzeb psów i umiejętna tresura

Wiele osób nadal uważa, że pies próbuje dominować w domu. W większości przypadków nie jest to wcale sposób na dominacje, ale reakcja na niezrozumienie potrzeb pupila. Dla przykładu, pies który warczy przy swojej misce, wcale nie chce zrobić nam krzywdy. To klasyczna obrona zasobów i brak wdrożonego szkolenia. Pies obawia się, że zabierzemy mu kąsek i reaguje instynktownie. Kolejny przykład to mały pies, który powarkuje i podgryza nogawki. Zachowanie widoczne u wielu szczeniąt nie jest wcale próbą dominacji, a nieumiejętne zachęceniem do zabawy. Pies zaczepia swojego Pana, bo chce zwrócić na siebie uwagę. Jeśli reagujemy na takie zachowanie śmiechem i zwróceniem uwagi na pupila, utrwalamy negatywny nawyk.

Konsekwentna nauka i wychowanie sprawiają, że pies zaczyna rozumieć, czego od niego oczekujemy. Zadaniem właściciela jest nauczenie pupila, iż nie chcemy zrobić mu krzywdy, ale mamy prawo wymagać posłuszeństwa. Przywódca stada to osoba, która nie dopuści do tego, by pies swobodnie oddalał się podczas spacerów, atakował inne psy i uważał, że może robić wszystko, na co ma ochotę. Sposób szkolenia powinien być dopasowany do możliwości pupila, jego wieku, doświadczeń, charakteru oraz indywidualnych predyspozycji. Dzięki temu osiągniemy najlepsze efekty, a wychowanie przyniesie wymierne korzyści. Sprawdź także ten artykuł z poradami, jak nauczyć psa czystości.

Jak zostać przywódcą psa? Właściwa komunikacja jako sposób na ustalenie hierarchii stada

Najlepszy sposób to nauka dla dwóch stron. Zadaniem właściciela jest nauka mowy ciała psa i wysyłanych przez niego sygnałów. Z kolei pies musi nauczyć się zasad zachowania i ich respektowania. W jaki sposób to osiągnąć? Najlepszy sposób to cierpliwość, opanowanie oraz konsekwencja. Kogo pies uważa za przewodnika? Osobę, która poświęca czas na wspólną zabawę i pozytywne wychowanie. Najlepszy Pan to ten, który nagradza, uczy nowych rzeczy, a także przynosi jedzenie.

Jeśli chcesz, aby pies uważał Cię za przewodnika, zadbaj o pozytywne relacje. Tresura z wykorzystaniem wzmocnień pozytywnych to świetny sposób na uporządkowanie relacji w stadzie. Pies uczy się nowych rzeczy, a nagrody utrwalają pozytywne zachowania. Zadaniem lidera jest regularne nagradzanie pożądanego zachowania. Przydatna będzie także komenda korygująca, która zmotywuje pupila do przerwania niechcianej czynności. Na psa nie należy krzyczeć ani wymuszać posłuszeństwa siłą. Takie zachowanie nie sprawi, że pupil zacznie uważać nas za przywódcę. Następstwem będzie natomiast utrata zaufania, a w skrajnych przypadkach agresja lękowa.