Ile żyją labradory? Sprawdź, jak długo żyje popularny pies rodzinny
Każdy z nas chciałby, aby jego pupil cieszył się dobrym zdrowiem i spokojnie dożył późnej starości. Długość życia psów jest ściśle uzależniona od ich wzrostu oraz predyspozycji danej rasy. Poniżej podpowiemy, ile żyją labradory. Omówimy przeciętą długość życia owej rasy, a także podpowiemy, co zrobić, by psy cieszyły się długim zdrowiem.
Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o labradorach.
Ile żyją labradory - średnia długość życia
Przeglądając strony internetowe, zazwyczaj odnajdujemy informacje tym, jaka jest średnia długość życia dla danej rasy. Tak jest również w przypadku labradorów. Rasa należy do grupy psów o średniej wielkości. Dlatego nie jest tak żywotna jak psy miniaturowe, które czasem dożywają nawet do 20 lat. Ile żyją labradory? Psy tej rasy przeciętnie dożywają do 10-14 lat. Golden retriever okazuje się nieco mniej żywotny. Średnia długość życia dla psów owej rasy waha się w granicach 10-12 lat.
Co ciekawe, średnia długość życia labradorów może być uzależniona od ich umaszczenia. Do takich wniosków doszli badacze z University of Sidney. Profesor Paul McGreevy wraz z ekipą naukowców przeanalizował stan ponad 33 tysięcy labradorów z Wielkiej Brytanii. W badaniach brano pod uwagę, jak długo żyje pies, a także jakie posiada choroby. Wyniki badań wskazały, że biszkoptowy czy czarny labrador przeciętnie żyje dłużej, niż psy o czekoladowym umaszczeniu. Psy o czarnym czy biszkoptowym ubarwieniu dożywały przeciętnie ponad 12 lat. Z kolei psy czekoladowe żyły przeciętnie o 10 % krócej.
Badacze dopatrzyli się także częstszych dolegliwości u psów o czekoladowym umaszczeniu. Biszkoptowy czy czarny labrador rzadziej chorują na urazowo ropne zapalenie skóry czy infekcje uszu. Labrador biszkoptowy zapadał na owe choroby średnio cztery razy częściej. Naukowcy upatrują w tym problemy genowe. Psy o czekoladowym umaszczeniu można pozyskać jedynie z psa i suki o czekoladowej barwie. To z kolei zmniejsza pulę genową i może sprawiać, że psy o czekoladowym umaszczeniu będą bardziej chorowite niż labrador biszkoptowy czy biały. Liczne choroby mogą też sprawić, że dorosły pupil żyje nieco krócej.
Duża liczba analizowanych przypadków sprawiła, że badania Paula McGreevy są dość wiarygodnym źródłem danych i spotkały się z dużym zainteresowaniem. Informacje zebrane w czasie badania pozwoliły ustalić z dużym stopniem prawdopodobieństwa, że średnia wieku labradora i golden retrievera może być uzależniona od umaszczenia.
Polecane karmy dla psów - sprawdź ceny!
Dobra hodowla labradorów
Średnia wieku psa może być uzależniona od genów, które odziedziczył po swoich rodzicach. Dorosły, zdrowy pies będzie w stanie wydać na świat równie zdrowe potomstwo. Dlatego tak istotna okazuje się sprawdzona hodowla labradorów.
Rasa labrador i golden retriever jest dość popularne, dzięki czemu znajdziemy wiele godnych uwagi hodowców. Warto wyszukać informacje o danym miejscu i porozmawiać z hodowcą osobiście. Hodowla labradorów zaprezentuje, jak wygląda dorosły czarny czy biszkoptowy labrador. Przekaże też istotne informacje z zakresu pielęgnacji i opieki. Będzie to duża pomoc dla przyszłego nabywcy szczeniaka.
Hodowla labradorów powinna powiedzieć, ile przeciętnie żyje pies z ich linii hodowlanych. Określi też charakter danego szczeniaka i wskaże, na jakie choroby najczęściej cierpi rasa labradorów i golden retrieverów. Są to kolejne cenne informacje dla przyszłego właściciela szczeniąt. Pamiętajmy też, że rasa jest predysponowana do dysplazji stawu biodrowego oraz stawu łokciowego. Dlatego upewnijmy się, że dorosły pies czy suka hodowlana zostały przebadane pod tym kątem. Wszelkich informacji powinna udzielić nam hodowla labradorów. Dysplazja może mieć podłoże genetyczne, dlatego warto zwrócić na to szczególną uwagę. Dorosły pies po zdrowych rodzicach będzie w stanie dożyć dłuższego wieku. Planujesz zakup psa tej rasy? Sprawdź koniecznie ten artykuł z informacjami na temat szczeniaka labradora.
Usposobienie labradora i odpowiednie żywienie
Charakter labradora ujawnia się w bardzo radosnym podejściu do życia. Nawet dorosły pies często zachowuje się tak, jakby był w wieku szczenięcym. Entuzjastyczne usposobienie psów tej rasy wiąże się z ich łagodnością. Bez wątpienia to duża zaleta, która sprawiła, że goldeny i labradory są chętnie wybierane przez rodziny z dziećmi.
Łagodny charakter oraz radosne usposobienie to jeszcze nie koniec zalet tej rasy. Psy są z reguły wyjątkowo delikatne i wyrozumiałe dla dzieci. Przeważnie świetnie dogadują się zarówno z członkami rodziny, jak i osobami nieznanymi. Duża skłonność do pieszczot i chęć do zabawy czynią z nich świetnych towarzyszy.
Charakterystyczną cechą retrieverów jest też ich wysoki stopień aktywności. Od młodego wieku, labradory i goldeny uwielbiają aktywność na świeżym powietrzu. Są skoncentrowane na właścicielu i chętnie współpracują. Usposobienie retrieverów ujawnia się także w ich miłości do jedzenia. Zadaniem właściciela jest odpowiednie racjonowanie posiłków i dbanie o to, by pies nie podjadał podczas spacerów. Charakter wiecznego żarłoka może prowadzić do problemów z nadwagą. To z kolei pociąga za sobą problemy ze stawami i może zmniejszać średni wiek życia.
Odpowiednie żywienie jest istotne już od pierwszych tygodni życia szczeniaka. Warto zadbać o to, by nasz młody pupil dostawał wszystkie niezbędne do prawidłowego wzrostu składniki mineralne. Psy aktywne powinny zjadać dobrej jakości karmę z większą zawartością mięsa. Goldeny i labradory przeważnie nie są wymagające w kwestii smaku i chętnie jedzą każdą podaną im karmę. Mimo wszystko warto czytać skład gotowych produktów oraz wybierać takie posiłki, które zaspokoją wszystkie potrzeby młodego, czy dorosłego organizmu. Pamiętajmy, że dobre odżywienie może wydłużyć życie naszego pupila.
Ciekawą opcją dla właścicieli psów okazuje się żywienie dietą BARF. Filozofia diety polega na założeniu, że pies powinien zjadać posiłki, które najbardziej przypominają naturalne żywienie wilka. Dlatego w menu pojawia się surowe mięso, kości, podroby, zmielone warzywa oraz odpowiednie suplementy. Dieta BARF okazuje się dość zdrowa, jednak wymaga sporej wiedzy i wysiłku ze strony właściciela pupila.